Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει πώς θα έρθουν τα πράγματα Thania. Οπότε αν είσαι ευτυχισμένη, ζήσε το. Οι γονείς έχουν τα δικά τους κριτήρια και είναι φυσικό να φαντάζονται και να σχεδιάζουν τη ζωή του παιδιού τους όπως οι ίδιοι θεωρούν καλύτερα. Μην αφήνεις αυτές τις επιθυμίες και προσδοκίες να σε επηρεάζουν στις αποφάσεις σου, τη στιγμή που εσείς νιώθετε καλά στη σχέση σας.
Θυμάμαι πώς οι δικοί μου γονείς πέταγαν από τη χαρά τους όταν κάποτε έκανα σχέση με ένα παιδί που πληρούσε απόλυτα τις προδιαγραφές τους. Θεωρώ πως κακώς τότε επηρεάστηκα από τον ενθουσιασμό τους και συνέχισα αυτή τη σχέση. Γιατί υπήρξαν πολλές ταλαιπωρίες και στενοχώρια και κατέληξε στον χειρότερο χωρισμό που είχα ως σήμερα. Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που επηρεάστηκα από τρίτους για αποφάσεις σχετικά με την προσωπική μου ζωή. Ξέρεις, νομίζω ότι δεν είναι πολύ καλή ιδέα να γνωρίζουν οι γονείς πολλά πολλά για το αν και με ποιον έχουμε σχέση, αλλά δυστυχώς όταν μένεις μαζί τους είναι δύσκολο να αποφευχθούν τέτοιες συζητήσεις. Ψάξε λοιπόν όσο περισσότερο μπορείς τρόπους να αυτονομηθείς και στο μεταξύ μην μπαίνεις σε εκτενείς συζητήσεις γύρω από τη σχέση σου, να κόβεις ήρεμα την κουβέντα και να απομακρύνεσαι με το που ξεκινάει οποιοδήποτε σχόλιο που σε θίγει ή σε πληγώνει.
Τώρα, επί της ουσίας, θα δεις εσύ η ίδια πώς βιώνεις την όλη κατάσταση και ανάλογα προχωράς ή όχι. Τα θέματα υγείας πάντως και οι αντοχές, είναι κάτι στατιστικά πιθανό, αλλά σε ατομικό επίπεδο απίστευτα απρόβλεπτο. Οι γονείς μερικές φορές είναι πολύ κοντόφθαλμοι και δεν φαντάζονται όλα τα σενάρια που προκύπτουν μέσα στη ζωή, πχ δεν τους περνάει από το μυαλό ότι μπορεί εσύ να αποκτήσεις (χτύπα ξύλο) ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας μελλοντικά και να σε φροντίζει αυτός ακριβώς που η στατιστική έλεγε ότι θα ασθενήσει πριν από εσένα.... Υποθέτω δεν θα τους άρεσε τότε να σε εγκαταλείψει ο σύντροφος σου, επειδή κουράστηκε, βαρέθηκε, απογοητεύτηκε, μετάνιωσε κλπ, έτσι δεν είναι? Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να αντέχουμε τα πάντα. Έχεις κι εσύ κι ο καθένας το δικαίωμα να αναθεωρήσεις μια απόφαση και να αλλάξεις πορεία. 'Αργά' θα είναι μόνο αν εσύ δεν τολμήσεις να ακολουθήσεις αυτό που σε κάνει πιο ευτυχισμένη σε κάθε φάση της ζωής σου.
Από τη δική μου προσωπική εμπειρία, μπορώ να σου πω ότι όταν κάποτε είχα σχέση με έναν μεγαλύτερο άντρα, ένιωθα πολύ ευτυχισμένη (ο περίγυρος πάλι, καθόλου), ΑΛΛΑ οφείλω να πω ότι μετά, που έκανα σχέση με σχεδόν συνομήλικο, κατάλαβα τη διαφορά! :p Συνειδητοποίησα ότι η σχέση με τον μεγαλύτερο με έκανε κι εμένα να 'μεγαλώνω'. Ξέρεις οι σχέσεις είναι αμφίδρομες κι αν ο ένας 'ανανεώνεται'.... δεν μπορεί ο άλλος να μην επηρεάζεται καθόλου... :) Οπωσδήποτε πάντως αυτό είναι κάτι που εσύ θα αξιολογήσεις. Προσωπικά προτιμώ κοντινές ηλικίες γιατί συνήθως έχουμε πολύ περισσότερα κοινά και πολύ καλύτερο ταίριασμα. Η ηλικία από μόνη της δεν λέει κάτι, όταν συνδυάζεται και με άλλους παράγοντες όμως, πχ στόχους, ενδιαφέροντα, προτιμήσεις, εμπειρίες κλπ, τότε λέει πολλά.
