Originally Posted by
Anna M.
Τις πρωτες φορες με χαιδευε σε επιμαχα σημεια με επιμονη, μετα οσο περνουσε ο καιρος οι απαιτησεις του αυξανονταν και αντιστεκομουν καθε φορα που εκανε κατι και με πονουσε... Βια αν εννοεις ξυλο, οχι. Ειχε αρκετη δυναμη ωστε να με κραταει ακινητη. η αντισταση μου ηταν η φωνη μου. Οποτε ελεγα μη η σταματα εδειχνε να σταματαει, λεγοντας μου να σταματησω, για να μην μας "βρουν".Καθομουν καθως ενιωθα οτι δεν μπορω να ξεφυγω. Επισεις παιζαμε κρυφτο, οποτε και δεν ηξερα που μπορει να βρισκονται οι αλλοι για να τους βρω, ο αδελφος μου ηταν αυτος που συνηθως που εψαχνε να μας βρει, οποτε και οταν κρυβομασταν επρεπε να τον αποφευγουμε.