Σκέψεις

Ανακαλύπτω ακόμα των εαυτό μου,όπως οι περισσότεροι,και βλέπω είμαι η του ύψους η του βάθους.
Μαύρο-Άσπρο.
Η κανεις τα πάντα η δεν κανεις τίποτα.
Δεν υπάρχει αυτό το γκρι ενδιάμεσα.
Εκεί που λειτουργούν οι περισσότεροι.
Και μου την σπάει αυτή η επιθετικότητα που βγάζω,face το face,μαυρίλα.
Θα προτιμούσα να μπορώ να γράφω τα όσα θέλω να πω,θα ήταν πολύ ευκολότερα.
Είσαι στην εφορία,για ένα χαρτί τέλος πάντων,όλα cool μέχρι να έρθει η σειρά σου,ξαφνικά έρχεται και σκαλώνεις,ξεχνάς τι ήθελες να ζητήσεις,πως,και μιλάς σαν μογγόλο...

Quote:

---

Originally Posted by Antreas MpR

Ανακαλύπτω ακόμα των εαυτό μου,όπως οι περισσότεροι,και βλέπω είμαι η του ύψους η του βάθους.
Μαύρο-Άσπρο.
Η κανεις τα πάντα η δεν κανεις τίποτα.
Δεν υπάρχει αυτό το γκρι ενδιάμεσα.


Είσαι στην εφορία,για ένα χαρτί τέλος πάντων,όλα cool μέχρι να έρθει η σειρά σου,ξαφνικά έρχεται και σκαλώνεις,ξεχνάς τι ήθελες να ζητήσεις,πως,και μιλάς σαν μογγόλο...

---

Θα μπορούσες να ξεκινήσεις από αυτό και σιγά σιγά να προχωρήσεις. Τι εννοώ: μου φαίνεται να σε πάει πίσω κάποιου είδους τελειομανία έτσι όπως το περιγράφεις. Ε λοιπόν και τι έγινε; Τι έγινε αν μιλάς σα μογγόλο ενώ είσαι έξυπνος, τι έγινε αν παίρνεις λιγότερα από όσα περίμενες, τι έγινε αν δε συμπεριφέρεσαι όπως υποτίθεται πως πρέπει; Το νόημα βρίσκεται σε όσα έχεις κι όχι σε όσα ΔΕΝ έχεις...

Συμφωνώ με Στρείδι εδώ, και σε μένα αυτή η εντύπωση δόθηκε, εξ ου και η εμμονή στο πώς "πρέπει" να σε προσλαμβάνουν οι άλλοι,
αυτός ο μηρυκασμός να το πω? για το πώς θα φανείς, πώς θα μιλήσεις, τι θα πεις, που σου βγαίνει τελικά ως μπλοκάρισμα. Υποθέτω πάντα.

Ευχαριστώ καταρχάς για της απαντήσεις.
Συμφωνώ και με τους 2,απλά από την σκέψη στην πράξη υπάρχει μια κάποια διαδρομή.
Πήγα πχ στην εφορία τώρα πριν μερικές μέρες,και μιας και περίμενα 2 ώρες,μίλησα σαν άνθρωπος.
Οποτε,απλά πρέπει να βρω των τρόπο να βάζω της σκέψεις μου σε μια σειρά χωρίς την ύπαρξη νεύρων και άγχους