Originally Posted by
ψυχο-λόγιος
Φίλε μου,
Να ξέρεις πώς αυτός ο απρόσωπος χαρακτήρας του χωρισμού είναι το «αγκάθι». Ύστερα από μια ανθρώπινη σχέση όσο και να διήρκησε, όσο και αν μοιραστήκαμε στο πλαίσιό της, αυτός ο άδοξος τρόπος λήξης μας πληγώνει.
Δυστυχώς, ενίοτε οι άνθρωποι είναι δειλοί, διστακτικοί, φοβισμένοι και δεν ξέρουν τι θέλουν. Φέρονται και καταφέρονται αλλοπρόσαλλα. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό, μόνο να μάθεις και να ωριμάσεις απ’ την όλη εμπειρία.
Ποτέ σου μην αλλάξεις, μην κάνεις εκπτώσεις σε ο,τι νιώθεις και να ενδίδεις αν αισθάνεσαι ότι έχεις να δώσεις. Να είσαι επιφυλακτικός με κάποια βάση, ναι. Να αλλάξεις επειδή ορισμένα άτομα δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή σου την δοτικότητα, ΟΧΙ. Μην επιτρέπεις τους άλλους να σε μεταβάλλουν και να υπονομεύουν έτσι τον χαρακτήρα σου.
Μη σκέφτεσαι εγωιστικά, επειδή εσύ δεν ήσουν αυτός που έβαλε το τέλος (αν κάτι τέτοιο σκέφτεσαι). Άσε τα μικροπρεπή άτομα να αντλούν επιβεβαίωση και ηδονή τελειώνοντας πρώτοι κάτι. Νιώθουν νικητές. Χαμένοι νικητές όμως επί της ουσίας.
Εσύ φέρθηκες αληθινά, ήσουν εκεί. Αυτό φτάνει.
Θα το ξεπεράσεις. Θα κλείσει η πληγή. Όλοι το βιώσαμε και το βιώνουμε και θα το ξαναβιώσουμε αν είμαστε τόσο άτυχοι. Συνέχισε τη ζωή σου με τις δραστηριότητες σου και τις ασχολίες σου, βγες και ναι, θα πονάς ακόμα ενδόμυχα, αλλά μια μέρα θα ξυπνήσεις και θα έχεις βγει εσύ ο πραγματικός νικητής. Γιατί το μεγαλύτερο ρίσκο είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να μη φοβόμαστε να εκτεθούμε.