Originally Posted by
Diana1982
Είναι λογικό να νιώθεις έτσι όπως νιώθεις και εγώ βίωσα την εγκατάλειψη και από τους 2 μου γονείς και ξέρω πως είναι,αλλά όπως βλέπεις καλό μου κορίτσι μέσα από το φόρουμ-αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν σε πολύ κόσμο,η φλατλ βλέπεις ότι βίωσε κάτι χειρότερο από το δικό σου,εγώ βίωσα κάτι χειρότερο από το δικό σου(μεγάλωσα με μία ηλικιωμένη γυναίκα που με υιοθέτησε εμένα και την αδελφή μου)και δεν είχαμε καμία στήριξη από πουθενά,χωρίς συγγενείς...μέχρι και ο νονός μου σταμάτησε να μου μιλάει καθώς μπήκα στην εφηβεία,χωρίς κάποια αφορμή-έτσι απλά δεν του έκανε κέφι...εξάλλου τι σχέσεις είχε μαζί μου;;;;
Με αυτά που σου λέω δεν σημαίνει ότι πρέπει να νιώθεις καλά για αυτά που σου συνέβησαν αλλά όπως σωστά λέει και ο Ioannis2,μπορεί τα πράγματα στο σπίτι να ήταν χειρότερα αν ζούσε και ο πατέρας σου.
Εχω μία γνωστή που έχει μεγαλώσει και με τους 2 γονείς της,που πάντα τσακώνονταν μεταξύ τους και η κοπέλα σήμερα είναι μελαγχολική και από τότε που την θυμάμαι έτσι είναι.
Τώρα εσύ θα μου πεις ότι ο πατέρας σου σε εγκατέλειψε.....
Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και εγώ ένιωσα αυτό το συναίσθημα και από τους 2 γονείς μου.....αλλά αυτοί που μας αγαπάνε είναι η οικογένειά μας και κάνεις άλλος.
Τα παιδιά είναι του Θεού και κανενός άλλου.!!!
Κοίτα να ξεφύγεις από αυτές τις σκέψεις και να έχεις στο μυαλό σου ένα πράγμα:Οποιος δεν σε ήθελε μία φορά εσύ δεν τον θέλεις ΔΕΚΑ.
Ακόμα και αν πρόκειται για τους ίδιους σου τους γονείς.....αγάπα τον εαυτό σου και βρες άτομα που σε αγαπάνε και αυτά.
Ολα τα υπόλοιπα είναι απλές σκέψεις-ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙΣ.