Πειτε μου οτι δεν ειμαι η μονη..

ειναι σημαντικο να μεγαλωνεις οχι απλα σε περιβαλλον που δε σε κακοποιει ψυχολογικα και συναισθηματικα και σωματικα, αλλα σε περιβαλλον που σε στηριζει με αγαπη, σεβασμο, κατανοηση και διακριτικοτητα.

δλδ δε φτανει απλα να μην εχεις ασχημο μεγαλωμα σαν παιδι, πρεπει να εχεις ομορφο μεγαλωμα για να αντπυχθεις ομαλα και να γινεις ισορροπημενος και υγιης ενηλικος.

ευτυχως εχω ξεχασει πολλα, αλλα ειναι καταγεγραμμενα σε επιπεδα ασυνειδητα.. το καταλαβαινω με διαφορους τροπους.. οταν δε μπορω να αντικρυσω κατι, οταν ταραζομαι με μια σκεψη φαινομενικα ασχετη.. Θυμαμαι οταν ημουν καπου στην εφηβεια που ευχαριστουσα το Θεο που δεν ειχα αδερφια, για να μην τραβαγε αλλος ανθρωπος αυτα που τραβηξα εγω μεγαλωνοντας.. Θυμαμαι που ενιωθα οτι αλλο παιδι στη θεση μου η θα ειχε αυτοκτονησει, η θα ειχε μπλεξει με τα ναρκωτικα, η θα ειχε τρελαθει. Και ακομα το πιστευω. Δεν ξερω κι εγω τι μηχανισμους ανεπτυξα για να επιβιωσω. Ακομα τους ανακαλυπτω.. τοσα χρονια μετα. Και φυσικα δεν την εβγαλα αλωβητη. Αλλα νομιζω κατι με προστατευε..

Λίλιουμ δεν είσαι η μόνη που πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και εφηβεία και μετέπειτα ενηλικίωση και δε κατέφυγε στα ναρκωτικά,δεν αυτοκτόνησε και δεν κλείστηκε σε τρελάδικο.Τώρα πως αντέξαμε είναι άλλο ζήτημα...

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

μηπως δεν ειναι οτι δεν πιστευα οτι αξιζω την ευτυχια, αλλα φοβομουν τη μακροπροθεσμη δεσμευση με εναν ανθρωπο, γιατι τις ειχα αποδωσει μοναχα αρνητικα χαρακτηριστικα, βασανα και πονο? γιατι αυτο ειχα δει μες στην οικογενεια μου??

---

Η διαφορα ομως ειναι οτι ο πατερας/η μητερα,θειοι/θειες κλπ που πιθανον εβλεπες στην οικογενεια σου να ναι εγκλωβισμενοι σε κακους γαμους,ηταν εγκλωβισμενοι ακριβως γιατι τους εδεναν με τον αλλο πολλα υλικα,κοινωνικα,οικογενεια κα κλπ δεσμα.

Μια σχεση εκτος γαμου δεν εχει τετοιες δυσκολιες,οποτε βαριεσαι ή οτιδηποτε φευγεις.Υπαρχει το συναισθηματικο κομματι,αλλα αν εχεις φτασει σε τετοια σημεια,ξεπερνιεται ευκολα και αυτο.

Μπορει απλως ηθελες να περασεις καλα,οχι να κανεις σχεση,αλλα να εκανες σχεση εστω και με ακαταλληλα ατομα,γιατι ''ετσι πρεπει'',ή για να μην σε σχολιαζουν αρνητικα οτι εισαι επιπολαια κλπ

ειδες τελικα που δε σου φταινε οι αντρες αλλα το δικο σου μαμοθρεφτιλικι ? καλοεμαθες με τη μαμακα και το γατουλη και τωρα δυσκολευεσαι να ανεχτεις τον οποιονδηποτε. οσο πιο γρηγορα ξεσυνηθισεις τοσο καλυτερα θα εισαι. και δεν υπαρχει τελεια παιδικη ηλικια για να κολλας εκει, ολοι οπως οπως παλευουμε, αφου ειμαστε τα λαθη των γονιων μας.

κενο οσο μου τη λες τη δικια σου ηρεμια χαλας με το να καθεσαι να μου τα χωνεις, εγω δεν παθαινω τπτ, γιατι ξερω ποια ειμαι και δεν περιμενω να μαθω απο εσενα, και σε συμπαθω. :)

1. δεν θελω να στη πω γιατι κι εγω σε συμπαθω.
2. η ηρεμια μου δε χαλαει απαντωντας σε ενα θεμα του φορουμ.
3. σχεδον ολες οι ελληνιδες τα ιδια ειναι, δεν εισαι η μονη που καλομαθε μην ανησυχεις.

1. το ηξερα :p
2. κοιτα το επιθετικο μηνυμα δεν δειχνει οτι ειχες και την καλυτερη διαθεση :p
3. ευχαριστω για την κατανοηση :)

Λιλιουμ , δεν σε θεωρω μαμοθρεφτη , εισαι μια ενδιαφερουσα κοπελα με πολυ χιουμορ και χιουμορ=εξυπναδα , και δεν θαργησεις να βρεις τον ανθρωπο σου η τον δρομο σου τσπαντων , με το χιουμορ αντιμετωπιζονται καλυτερα οι δυσκολιες , μου αρεσει που δεν παρουσιαζεις μια ιδανικη ζωη , αλλα την πραματικη . Αυτο δειχνει διαθεση ναντιμετωπισεις το οποιο προβλημα , και οχι να κρυβεσαι πισω απο το δαχτυλο σου .

κοιτα ημουνα παρα πολυ μαμοθρεφτη, τωρα εχει περιοριστει λιγο το φαινομενο, απο την αποψη οτι τα τελευταια 3 χρονια δεν παιρνω απο τη μαμα μου καθολου λεφτα, αντιθετως δινω πια, και απλα μου δινει ενα κεραμιδι να κοιμαμαι και ενα πιατο φαι να τρωω γιατι δε βγαζω τοσα πολλα λεφτα ωστε να μενω και μονη. Συν οτι πληρωνω μονη μου τα διδακτρα μου για ενα μεταπτυχιακο που παρακολουθω, που δεν ειναι καθολου φτηνο, μπας και καποτε αξιωθω και βρω δουλεια της προκοπης, για αυτο δεν περισσευει τπτ και δε μπορω να μεινω αλλου. Ευχομαι προσεχως να αποκτησω δικο μου κεραμιδι.. Μακαρι.. Πρεπει να τελειωσει ομως το μετπατυχιακο πρωτα..

χιουμορ εχω σαν αμυνα μαλλον. το εχω ξαναπει ο πρωην μου ελεγε οτι δεν εχω χιουμορ.. χαχα.. τελοσπαντων δεν ξερω αν ειναι καλο και το χιουμορ σαν αμυνα, επειδη και αυτο ειναι αμυνα. με προβληματισε μια ψυχολογος πανω σε αυτο πριν λιγες μερες.

ιδανικη ζωη δεν υπαρχει. οποιος προσδοκει κατι τετοιο θα ειναι για παντα δυστυχισμενος.. γιατι στην καθε αναποδια γκρεμιζεται ο κοσμος ο εαυτος και το μελλον του οπως τα βλεπει.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

οι γυναικες μια χαρα οντα ειναι μονο που δε μπορω να τις ερωτευτω!

οι αρνητικες εμπειριες τωρα.. αυτο παει πολυ πισω.. λες τοσο πολυ να με σημαδεψε η σχεση με τον φαδερ μου?

---

χαχα τερμα καλη απαντηση εδωσες για τις γυναικες! και δεν ειμαστε απλως μια χαρα οντα ειμαστε τελεια οντα :P
ναι το πιστευω.. ενταξει δεν ειμαι και ψυχολογος αλλα αποσα ξερω και χω διαβασει σχετικα με ψυχαναλυτικη προσεγγιση η σχεσεις κορης και πατερα ειναι πολυ σημαντικες. και πολλες φορες οι επιπτωσεις τους μας επηρεαζουν ακομη και ασυνειδητα...

Οταν μας αρεσει καποιος τον εξιδανικευουμε στο μυαλο μας, το βλεπουμε ως το τελειο ον, τουλαχιστον αυτο συμβαινει σ' εμενα, ειναι κι αυτα τα κοινωνικα προτυπα ως προς το αντρικο μοντελο που μας βασανιζουν κι αυτο μας ψυχαναγκαζει γιατι θελουμε να ειμαστε ανταξιες αυτου κι οσο παλευουμε να φτασουμε τον ιδανικο κι αψεγαδιαστο εαυτο μας τοσο περισσοτερο ψυχαναγκαζομαστε. Φοβομαστε πως αν αφεθουμε, αν δειξουμε τις αδυναμιες μας, ο αλλος θα μας απορριψει κι ετσι εγκλωβιζομαστε σ' ενα ρολο που πρεπει να παιξουμε. Χανουμε τη λογικη μας, δεν καταλαβαινουμε πως ο αλλος που μας πλησιαζει την πρωτη φορα ειναι γι' αυτο που ειδε κι οχι γι' αυτο που του παρουσιαζουμε μετα. Αυτο ισως και να τον ξενερωσει απ' την αλλη η προσπαθεια να μη φνει η παραμικρη αδυναμια για να μην γινουμε αντικειμενο της κριτικης του στο τελος μας εξαντλει. Γι' αυτο ο μονος τροπος για να μην υποφερουμε ειναι ν' απομυθοποιησουμε τον αλλον. Το θεμα ειναι πως σε περιπτωση που τα καταφερουμε θα ξενερωσουμε οι ιδιες γιατι η εξιδανικευση του προσωπου στο μυαλο μας ειναι που τρεφει τον ερωτα.

μονη το ξερω οτι ειμαι, δεν ηξερα αν ειμαι η μονη τοσο προβληματικη :p

διαβασα πρωι πρωι ενα ωραιο αρθρο που μου ελυσε αυτη την απορια:

Ο Σύμβουλος Σχέσεων Νικόλας Ουρανός μας αποκαλύπτει τα μυστικά για μια πετυχημένη σχέση
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί την ίδια στιγμή ενώ κάποιες ερωτικές σχέσεις καταβαραθρώνονται κάποιες άλλες αποθεώνονται;
Ο Σύμβουλος Σχέσεων Νικόλας Ουρανός μας δίνει τις απαντήσεις :
Σίγουρα για να δώσεις μια ικανοποιητική απάντηση στην παραπάνω ερώτηση δεν μπορείς μόνο να σταθείς στις μαρτυρίες των συγγενών και των φίλων, χρειάζεται να κάνεις μια εκτεταμένη έρευνα και κυρίως να είσαι καλά συνδεδεμένος με την καρδιά σου. Τα καλά νέα είναι πως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και οι αξίες που διέπουν μια επιτυχημένη σχέση υπάρχουν, μαθαίνονται, καλλιεργούνται.
Ας δούμε μαζί λοιπόν, ένα προς ένα, τα 7 συμπεριφερικά γνωρίσματα, τα οποία προσδίδουν ποιότητα σε μια σχέση. Φυσικά και εσύ με την σειρά σου μπορείς να προσθέσεις τα δικά σου.
Οι άνθρωποι λοιπόν που συντελούν στη δημιουργία μιας εξαιρετικής σχέσης :
1. Δεν επηρεαζόνται από καταστάσεις μιας προηγούμενης σχέσης και δεν τις μεταφέρουν στην τωρινήΟι χωρισμοί στις σχέσεις συμβαίνουν, μοιάζουν και είναι αναπόφευκτοι. Κάποιες φορές είναι αρκετά επίπονοι και άλλες φορές γίνονται σήριαλ σε συνέχειες. Οι άνθρωποι που είναι ικανοί να δημιουργήσουν μια καταπληκτική σχέση είναι αυτοί που πρώτα βρήκαν τη δύναμη και το κουράγιο να συγχωρέσουν το προηγούμενο ταίρι τους και να κάνουν το βήμα "εμπρός", απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος, αναπνέοντας μόνο καθαρό αέρα στην σχέση που βρίσκονται τώρα.
2. Κατανοούν την ισοροπία μεταξύ του "δίνω" και του "παίρνω"Σε μια ισότιμη σχέση χρειάζεται να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στο "δίνω" και το "παίρνω". Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο ο ένας επό τους δύο συντρόφους να χάνει πρώτα τον εαύτό του και μετά την ισορροπία ανάμεσα στο τι λαμβάνει και στο τι προσφέρει στη σχέση. Αυτό έχει αρνητικές αλυσιδωτές αντιδράσεις αφού δίνοντας περισσότερα και λαμβάνοντας λιγότερα, είτε εκρύγνειται είτε δυσανασχετεί, πάντως σε κάθε περίπτωση πληγώνεται. Χρειάζεται όχι φυσικά να κρατάμε λογαριασμό αλλά να είμαστε συνειδητοί σε αυτό που συνεισφέρουμε και εισπράτουμε από την σχέση μας.
3. Γνωρίζουν πότε και πώς να κάνουν χώροKάποιοι άνθρωποι τείνουν να «εξαφανίζονται» όταν μπαίνουν σε μια σχέση. Σταματούν τις προσωπικές τους δραστηριότητες (γυμναστήριο, hobbies, επικοινωνία με φίλους). Χάνουν την φρεσκάδα, τον αυθορμητισμό και την αυτοπεποίθηση της ολοκληρωμένης και επαναφορτισμένης «μονάδας», που συμμετέχει στη σχέση. Μια υγιής σχέση χρειάζεται τις κατάλληλες αποστάσεις για να ανθήσει. Άλλωστε πώς θα συνεχίσει να πετυχαίνει με οδηγό τον αλληλοσεβασμό, τη δημιουργικότητα και αυτοπεποίθηση; Η εξαιρετική σχέση λειτουργεί με δύο συντρόφους που αποτελούν ταυτόχρονα ο ένας για τον άλλο, το "άλλο του ολόκληρο".
4. Κάνουν ο ένας τον άλλο να γελάειΤο χιούμορ είναι πύλη σοφίας. Χωρίς χιούμορ μια σχέση δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει γρήγορα και με αυτοπεποίθηση τις δύσκολες στιγμές της. Έχει επίσης αγχολυτικό ρόλο για τα ζητούμενα και τις αγωνίες των συντρόφων ενώ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξαιρετική αν δεν είναι πρώτα από όλα διασκεδαστική.
5. Δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις για τις δυνατότητες του άλλουΌλοι είμαστε γήινοι και έχουμε σάρκα και οστά. Μπορεί να ξεχωρίζει ο ένας σε κάποιους τομείς, και σε άλλους τομείς ο έτερος, αλλά πολύ εύκολα στην συνύπαρξη ή στην συγκατοίκηση, μπορούμε να δούμε τα όριά μας να αλλάζουν. Καλό είναι να είμαστε συνειδητοποιημένοι σε αυτόν τον τομέα και να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τις αντοχές, τις δυνάμεις και την ανθεκτικότητα του συντρόφου μας. Άλλωστε "δεν τα έχουμε φτιάξει" με τον Batman ή την PowerGirl !
6. Σταματούν να "φέρνουν την καταστροφή"Σε αυτό κομμάτι οφείλεται κοντά στο 80% των προβλημάτων που εμφανίζονται και αναπτύσσονται σε μία σχέση. Τόσο συχνά λοιπόν έχουμε την τάση να επιτρέπουμε στους φόβους μας και τις ανασφάλειες μας να έρχονται στην επιφάνεια, γινόμενοι "μάντεις κακών". Επίσης αν αφήσουμε "αδούλευτα" τα χαρίσματα μας, αυτά για τα οποία αρχικά "λάμψαμε" και ελκύσαμε τη γνωριμία μας, πολύ εύκολα αυτά μπορούν να "ξεθωριάσουν" και εκεί που είμασταν γεμάτοι ενέργεια και διάθεση για τη σχέση, να μεταμορφωθούμε σε "πνεύματα" κριτικής και αντιλογίας. Ας καταλάβουμε για τα καλά, ότι η ερωτική σχέση είναι το καταλληλότερο "όχημα" για την συναισθηματική μας ωρίμανση.
7. ...και πάνω από όλα, ΑγαπούνΑγαπούν τον εαυτό τους. Αγαπούν τους συντρόφους τους. Αλλά η αγάπη τους δεν σταματάει εκεί. Εκπέμπεται στο σύνολο. Είναι καλοπροαίρετοι και η συνεισφορά και η δράση τους εκπέμπει θετικό πρόσημο στην κοινωνία. Γνωρίζουν καλά ότι η αγάπη δεν είναι απλά ένα συναίσθημα αλλά μια διαρκής κατάσταση θετικότητας και ανωτερότητας. Έριξαν τα τείχη της καρδιάς τους, αυτά που έκαναν την αγάπη τους επιλεκτική και αποκλειστικά σεξουαλική.

πηγη: https://gr.news.yahoo.com/%CE%B9%CE%...123054324.html

τελικα ολοι τα ιδια λαθη κανουμε.. σου λεει μετα καθε ανρθωπος ειναι διαφορετικος.. χαχα.. ειμαστε πιο ιδιοι απο οσο νομιζουμε..

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Οταν μας αρεσει καποιος τον εξιδανικευουμε στο μυαλο μας, το βλεπουμε ως το τελειο ον, τουλαχιστον αυτο συμβαινει σ' εμενα, ειναι κι αυτα τα κοινωνικα προτυπα ως προς το αντρικο μοντελο που μας βασανιζουν κι αυτο μας ψυχαναγκαζει γιατι θελουμε να ειμαστε ανταξιες αυτου κι οσο παλευουμε να φτασουμε τον ιδανικο κι αψεγαδιαστο εαυτο μας τοσο περισσοτερο ψυχαναγκαζομαστε. Φοβομαστε πως αν αφεθουμε, αν δειξουμε τις αδυναμιες μας, ο αλλος θα μας απορριψει κι ετσι εγκλωβιζομαστε σ' ενα ρολο που πρεπει να παιξουμε. Χανουμε τη λογικη μας, δεν καταλαβαινουμε πως ο αλλος που μας πλησιαζει την πρωτη φορα ειναι γι' αυτο που ειδε κι οχι γι' αυτο που του παρουσιαζουμε μετα. Αυτο ισως και να τον ξενερωσει απ' την αλλη η προσπαθεια να μη φνει η παραμικρη αδυναμια για να μην γινουμε αντικειμενο της κριτικης του στο τελος μας εξαντλει. Γι' αυτο ο μονος τροπος για να μην υποφερουμε ειναι ν' απομυθοποιησουμε τον αλλον. Το θεμα ειναι πως σε περιπτωση που τα καταφερουμε θα ξενερωσουμε οι ιδιες γιατι η εξιδανικευση του προσωπου στο μυαλο μας ειναι που τρεφει τον ερωτα.

---

ωραιο ποστ!! ευχαριστω!! :) απαντησα πριν στο πρωτο πριν το διορθωσεις!

πιστευω οτι οι ελληνιδες εχουν ξεσκισει το 5. περιμενουν εναν Σουπερμαν να ερθει να τις σωσει, που θα ειναι σε ολα τελειος, αλλα θα θελει ΜΟΝΟ αυτες. με αλλα λογια ψαχνουν ενα υπακουο σκυλακι, που ομως θα εχει σουπερ ικανοτητες και θα κανει θαυματα μονο του. αλλα ακομα και τοτε μπορει να μη το ανεχτουν. μακαρι να υπηρχε προσγειωση και να καταλαβαιναν οτι ειμαστε ολοι ανθρωποι, με τις αδυναμιες μας, τα παθη και τα λαθη μας, αλλα η ανταγωνιστικη κοινωνια σημερα μας σπρωχνει στην αναζητηση του δηθεν καλυτερου.

μιλωντας πιο προσωπικα, νομιζω οτι συμβαινει το 3 συχνα. οταν κανεις σχεση αλλαζει καπως το προγραμμα σου, σκεφτεσαι το αλλο ατομο και παραμελεις τα ενδιαφεροντα σου, κι αυτο μπορει να σε κανει να βαλτωσεις καπως, χανωντας αυτο που υπηρχε αρχικα και το τραβηξε κοντα σου.

ενω μου εχει συμβει και το 1 πολυ, με γυναικες που κραταν τους πρωην τους σαν φιλους, κι οταν εισβαλεις στη ζωη τους βλεπεις ολα τα σκατα που κουβαλαν απο το παρελθον τους. κουτσομπολια μεταξυ τους, ζηλια, ασχημη αντιμετωπιση. γενικα επειδη ειναι ευκολοτερο να κανετε σχεση, εχετε περισσοτερα ψυχολογικα, με αποτελεσμα να ανεχεστε λιγοτερα.

Καλησπέρα Λίλιουμ!

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

ειναι σημαντικο να μεγαλωνεις οχι απλα σε περιβαλλον που δε σε κακοποιει ψυχολογικα και συναισθηματικα και σωματικα, αλλα σε περιβαλλον που σε στηριζει με αγαπη, σεβασμο, κατανοηση και διακριτικοτητα.

---

Αν μετρήσεις στον κόσμο όλο πόσα παιδιά μεγαλώνουν με αγάπη, σεβασμό, κατανόηση και διακριτικότητα, δεν είναι ούτε το 0,01%! (Ίσως και το 0,01% να είναι υπερβολικά μεγάλο ποσοστό και το πραγματικό να είναι πολύ πολύ μικρότερο...)

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

ευτυχως εχω ξεχασει πολλα, αλλα ειναι καταγεγραμμενα σε επιπεδα ασυνειδητα.. το καταλαβαινω με διαφορους τροπους.. οταν δε μπορω να αντικρυσω κατι, οταν ταραζομαι με μια σκεψη φαινομενικα ασχετη.. Θυμαμαι οταν ημουν καπου στην εφηβεια που ευχαριστουσα το Θεο που δεν ειχα αδερφια, για να μην τραβαγε αλλος ανθρωπος αυτα που τραβηξα εγω μεγαλωνοντας.. Θυμαμαι που ενιωθα οτι αλλο παιδι στη θεση μου η θα ειχε αυτοκτονησει, η θα ειχε μπλεξει με τα ναρκωτικα, η θα ειχε τρελαθει. Και ακομα το πιστευω. Δεν ξερω κι εγω τι μηχανισμους ανεπτυξα για να επιβιωσω. Ακομα τους ανακαλυπτω.. τοσα χρονια μετα. Και φυσικα δεν την εβγαλα αλωβητη. Αλλα νομιζω κατι με προστατευε..

---

Κατ' αρχάς θα σου πω μπράβο που κατάφερες να επιβιώσεις και να μην "κρατηθείς" από εξαρτήσεις!
Πολλοί άνθρωποι έχουν πραγματικά αρνητικά βιώματα στην παιδική τους ηλικία.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να το βάζουμε κάτω!
Αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου ένα βιβλίο της Louise Hay, το "Μεταμορφώστε τη ζωή σας". Το έχει ανεβάσει κάποιος στο ίντερνετ ολόκληρο..
μέρος 1ο..
https://www.scribd.com/doc/169041582/
μέρος 2ο...
https://www.scribd.com/doc/169043886/
Ειδικά πιστεύω έχει ενδιαφέρον να διαβάσεις στο 2ο μέρος, στο κεφάλαιο Δέκατο Έκτο (είναι προς το τέλος) την ιστορία της συγγραφέως και τα παιδικά της βιώματα...

Πέρα από αυτό, σίγουρα ο οργανισμός σου είχε δημιουργήσει κάποιους μηχανισμούς για να επιβιώσει τότε (πραγματικά το μυαλό μας είναι μεγαλειώδες!),
και πιστεύω είναι χρήσιμο και άκρως απαραίτητο να ξεδιπλώσεις αυτούς τους μηχανισμούς του τότε και να λύσεις μέσα σου όλα τα θέματα που είχες από εκείνη την περίοδο.
Ό,τι βλέπεις και σε ταράζει, μην το αφήνεις έτσι! Χρειάζεται να το αναλύσεις για να δεις ποιά είναι η πηγή του προβλήματος.
Για να λυθούν αυτά τα θέματα και να ελευθερωθείς από το παρελθόν δεν θα βοηθήσει η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία. Χρειάζεται ένα "βαθύτερο" είδος ψυχοθεραπείας.

Κι εγώ έκανα για 2 περίπου χρόνια συμβουλευτική με 3 διαφορετικούς ψυχολόγους και δεν βοηθήθηκα καθόλου. (μάλιστα τον 1,5 χρόνο ήταν ευτυχώς δωρεάν από έναν οργανισμό)
Κι εγώ έχω θέματα βαθύτερα να λύσω και έχω ανάγκη από ψυχοθεραπεία, αλλά η τιμή είναι εξωφρενικά μεγάλη για την εποχή μας και δεν μπορώ προς το παρόν ν' ανταπεξέλθω οικονομικά.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

o φοβος της επιτυχιας, πολυ σοφη κουβεντα :p δεν ειναι τυχαιο πως ολες οι επιλογες συντροφου που εκανα διασφαλιζαν οτι δε θα υπαρχει μελλον και επιτυχια :p

---

Η συνειδητοποίηση αυτή είναι η μισή λύση του προβλήματος!

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

οι αρνητικες εμπειριες τωρα.. αυτο παει πολυ πισω.. λες τοσο πολυ να με σημαδεψε η σχεση με τον φαδερ μου?

---

Πιστεύω ότι είναι σίγουρα αυτό.
Η σχέση με τον πατέρα μας είναι καθοριστική για εμάς τις γυναίκες στην επιλογή συντρόφου.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το λύσουμε αυτό!
Με ψυχοθεραπεία μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τί είδους μηχανισμοί μας μπλοκάρουν σ' αυτόν τον τομέα και να ελευθερωθούμε για πάντα από τα αρνητικά πρότυπα!

Ελπίζω να σε βοήθησα, έστω και στο ελάχιστο!
Εύχομαι και σε σένα, και σε μένα και σε όλους σ' αυτό το φόρουμ, να καταφέρουμε να λύσουμε τα εσωτερικά θέματα που μας απασχολούν και να ζήσουμε επιτέλους ελεύθεροι από το παρελθόν και υγιείς!