Originally Posted by
Konstantinoss
Συγκατοικώ ήδη, απλά αυτό που λές με τα παιδιά, πιστεύω πώς η γυναίκα που θα κάνει το παιδί μου θα ξυπνήσει πολλά συναισθήματα μέσα μου για αυτή, θα είναι η μητέρα του παιδιού μου και θα πολλαπλασιάσει την εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό μου προς αυτή, έτσι πιστεύω τουλάχιστον... εγώ λειτουργώ έτσι, αν δεν είμαι έστω και λίγο ερωτευμένος, δέν, δέν κρατάει το ερωτικό, εκτός αν ταιριάζουμε ερωτικά φοβερά. Επίσης κάτι τελευταίο ρε παιδιά, για να δείτε ότι οι άνθρωποι είμαστε αχάριστοι και δεν ξέρουμε τι θέλουμε, και αν σας προσβάλλω, συγνώμη να μιλήσω για μένα συγκεκριμένα, η νύν μου είναι κοπελάρα, με όλη τη σημασία, την κολλάνε συνεχώς, θα ήθελε πολύς κόσμος να ήταν μαζί της... απλά ειναι πολύ "παθητικός" χαρακτήρας, δεν παίρνει καθόλου πρωτοβουλίες κλπ., είναι στρατιωτάκι.
παρένθεση αυτό, να συνεχίσω με την αχαριστία, στην ουσία τα έχω όλα, το σπίτι μου, την όμορφη κοπέλα μου που ταιριάζουμε σε όλα ( πλύν του ερωτικού ) αλλα ψάνχω το τέλειο, τον τρελό έρωτα που θα κρατήσει χρόνια, το καλύτερο για μένα... είναι εγωϊστικό αλλα παράλληλα και επίφοβο.. σκέφτομαι, άν ερωτευτώ, πές τη μικρή, και φάω καψούρα, μετά θα αρχίσει ο γολγοθάς μου, ανασφάλειες, γκρίνια, ζήλια, κλπ. κλπ., θα χάσω όλο αυτο το "ήσυχο" περιβάλλον που μου προσφέρει η νύν, μια σταδιοδρομημένη σχέση που έχει πάρει
το καλουπάκι της και προχωράει κούτσα κούτσα, απο την άλλη... όλα τα προηγούμενα περι της μικρής... δεν ξέρω είμαι ψυχοπαθής?
