Μη το λες ολγάκι,
και εγώ εργάζομαι και μάλιστα σε πωλήσεις.
Ποιός να μου το έλεγε ότι θα δούλευα σε πωλήσεις εγώ που πάθαινα πανικό στο αμφιθέατρο και κρίση πανικού λόγω αγοραφοβίας.
Αλλά δεν είμαι καλά.
Παλεύω με το ζόρι, απλά πρέπει να δουλέψω και εγώ για να ζήσω.
Την κοινωνική φοβία την είχα δουλέψει αρκετά με ψυχολόγο αλλά όλα τα άλλα...
Κατάθλιψη, αγχώδης, κρίσεις πανικού, ΔΕΠ, δεν παλεύονται.
Παίρνω πλέον ένα σωρό βοηθήματα είτε χημικά είτε πιο φυτικά για να είμαι στο επίπεδο που είναι συνάδελφοι μου που δεν κάνουν τίποτα και είναι μια χαρά.
Εγώ κοιμάμαι 8 ώρες και είμαι κομμάτια. Προσπαθώ να τρώω καλά και όλα τα συναφή και πάλι δείχνω να έχω μαύρα χάλια λόγω συνδυασμένου άγχους-κατάθλιψης...
Και ούτε τα αγχολυτικά ούτε τα αντικαταθλιπτικά είναι χωρίς τίμημα δυστυχώς.
Τα αγχολυτικά παρότι ελαφριά (νευροντιν) μου φέρνουν υπνηλία (μπορεί να είναι και η κατάθλιψη βέβαια), ενώ τα αντικαταθληπτικά νεύρα και υπερένταση...
Οπότε για μένα τουλάχιστον το ότι δουλεύω μόνο καλά δε σημαίνει ότι είμαι.
Μην σου πω πως προσπαθώ οπωσδήποτε να κλείσω ακόμα κανα μήνα να ανανεώσω βιβλιάριο ΙΚΑ για να έχω προσβαση σε ψυχίατρο γιατί χάρις αυτόν πατάω λίγο στα πόδια μου.
Άννα για αρχή επισκέψου ψυχίατρο. Πιθανόν η φαρμακευτική αγωγή να σε βοηθήσει να βρεις την δύναμη να ασχοληθείς και με ψυχολόγο