Πραγματικά ο εγωισμός "βοηθάει" αρκετούς ανθρώπους να καταφέρουν πράγματα στη ζωή τους. Αλλά δεν νομίζω ότι βοηθάει ουσιαστικά. Θα εξηγήσω τι εννοώ. Ο εγωισμός είναι πόλεμος. Πολεμάμε να είμαστε πιο καλοί ή πιο σωστοί ή πιο πετυχημένοι σε έναν τομέα ή σε άλλον τομέα στη ζωή μας. Πολεμάμε να είμαστε στην ουσία καλύτεροι από τους άλλους γύρω μας. Αυτό δεν είναι ο εγωισμός?Quote:
Originally Posted by newlife
Ναι, αλλά αν πολεμάμε να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, στην ουσία δεν τους διώχνουμε? Αν εγώ είμαι καλοντυμένος δίπλα σου και αισθάνομαι γι' αυτό "ανώτερος" από εσένα (λέμε τώρα δεν το κάνω), τότε στην ουσία δεν σε διώχνω? Θες εσύ να είσαι δίπλα μου και να αισθάνεσαι μειονεκτικά? Σίγουρα δεν θες. Μπορεί να μείνεις δίπλα μου από ανάγκη, αλλά είναι σίγουρο ότι ουσιαστικά δεν θα με θες. Ο εγωισμός φαίνεται να είναι κινητήριος δύναμη, αλλά στην ουσία είναι φραγμός προς τους άλλους ανθρώπους.
Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων που είναι εγωιστές ως προς κάποιους ανθρώπους, αλλά όχι εγωιστές ως προς άλλους. Π.χ. κάποιοι είναι εγωιστές στη δουλειά ή στους φίλους, αλλά όχι εγωιστές ως προς άτομα της οικογένειάς τους. Αν το σκεφτείς, είναι αδύνατο κάποιος να είναι εγωιστής προς όλους, γιατί στην ουσία τους διώχνει όλους και αυτό δεν τον κάνει να μπορεί να ζήσει. Λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι εγωιστές προς όλους.
Και σκέφτομαι. Μπορεί κάποιος σήμερα να είναι εγωιστής προς τον Α άνθρωπο, αλλά μη εγωιστής προς τον Β άνθρωπο. Αύριο, δεν είναι πολύ πιθανό να είναι εγωιστής και στον Β, αλλά μη εγωιστής προς κάποιον Γ ?
Ο εγωιστής δε σημαίνει ότι τα καταφέρνει. Ο εγωϊστής πληγώνεται πολύ περισσότερο και πολύ πιο εύκολα. Μπορεί να έχει μάθει να μην το δείχνει, αλλά μέσα του πληγώνεται. Στην ουσία, το ότι κρύβει ότι πληγώνεται είναι που τον σώζει. Αργά η γρήγορα θα καταρρεύσει από τον ίδιο τον εγωϊσμό. Μπορεί επιφανειακά να φαίνεται ότι τα καταφέρνει, αλλά αυτό θα είναι πρόσκαιρο. Μπορεί να κρατήσει λίγα χρόνια, αλλά δεν μπορεί να είναι αιώνιο.
Τώρα όσο σημαντικό είναι να μην είναι κανείς εγωιστής, άλλο τόσο σημαντικό είναι να μην βρεθεί κοντά σε εγωιστές. Αν βρεθούμε κοντά σε εγωιστές, ακόμα περισσότερο αν τους έχουμε ανάγκη, θα μας κάνουν αργά ή γρήγορα να αισθανθούμε άβολα, άσχημα, μειονεκτικά. Και είναι αυτό ακριβώς που λες: "δεν υπάρχει πραγματική αγάπη παρά μόνο εγωιστική αγάπη". Πράγματι, έχω ακούσει άπειρους ανθρώπους να μιλάνε για την αγάπη, και άλλους που μου έχουν πει ότι μ' αγαπούσαν ή μ' αγαπάνε. Τρίχες. Οι περισσότεροι -να μην πω όλοι-, στην ουσία είχαν αυτό που ονόμασες εγωιστική αγάπη. Η αγάπη δεν κυνυγιέται, δεν κατακτάται με προσπάθεια να κρατήσουμε τον αλλο, δεν αναζητείται, απλά έρχεται αν έρθει. Θα σου πω μια πρόταση που διάβασα και μ' άρεσε πολύ: "Βλέπετε την ομορφιά και έρχεται η αγάπη, και τότε θέλετε να γίνει κτήμα σας, και τότε η αγάπη έχει φύγει από το παράθυρο". Δες γύρω σου άλλους, και δες πόσο εύκολα εμείς οι άνθρωποι αφήνουμε να φύγει η αγάπη από το παράθυρο!!
Αυτά που σου έγραψα είναι οι σκέψεις μου, δεν είναι απαραίτητα αυτό που ζω και έχω στη ζωή μου. Βλέπεις, στην ηλικία σου -εγώ είμαι μεγαλύτερος-, ήμουνα και εγώ εγωιστής. Ξέρεις δεν το καταλαβαίνουμε, απλά έχουμε μάθει κάτι και ασυνείδητα το εφαρμόζουμε. Μη θεωρήσεις τη βαρεμάρα σου κάτι "κακό". Είναι απλά ένα δυνατό καμπανάκι που σου λέει: ψάξε να δεις τι κάνεις λάθος, ψάξε τα λάθη, αλλιώς θα είσαι δυστυχισμένος. Μην ψάξεις επιφανειακά, μην ακολουθήσεις αυτό που λένε οι άλλοι, ψάξε σε βάθος.
Αν δεις τους γύρω σου, βλέπεις κάτι διαφορετικό από την βαρεμάρα? Βλέπεις ανθρώπους ζωντανούς με κέφι για ζωή? Βλέπεις ανθρώπους ξεκούραστους? Δες καθαρά, δεν χρειάζεται να συγκρίνεις και να αισθανθείς πιο έξυπνος (άλλη μια μορφή εγωισμού), ότι εσύ δεν θα την πατήσεις σαν τον Κώστα, ή την Καίτη, ή την Άννα, απλά δες μόνο.
