Originally Posted by
Οδυσσεας34
Σε αλλοιώνουν αυτά τα πισωγυρισματα,σαν να γίνεσαι πιο αναίσθητος με τα χρονια χωρίς έντονα συναισθήματα,δίψα για ζωή.βλεπω φωτογραφίες απο παλιά και ειναι σαν να βλέπω άλλον άνθρωπο,πρέπει και αυτά τα φαρμακα να παίζουν ρόλο...νιώθω σαν γέρος.ουτε φίλους εχω εδώ ολα ξένα και ειμαι σε φάση αποθεραπείας αλλα δε ξέρω τις άλλες φορές το ξεπέρασα πιο εύκολα,τωρα μπήκα τόσο βαθιά στο χάσιμο της κατάθλιψης και έμεινα για πολυ παραπάνω που δεν μπορώ να ξεκολλήσω,ειναι και η ζωή απο μόνη της δύσκολη και απαιτητική...παραδινεσαι και απλά υπάρχεις,δεν μπορώ να σκεφτώ καθόλου θετικά για το μέλλον,κοιμάμαι-ξυπνάω άλλη μια μέρα...