Είναι Placebo τα αντικαταθλιπτικά;

Quote:

---

Originally Posted by xristoforos28

Καλημερα και γω τα ιδια δν με πιανουν τα φαρμακα και εχω δοκιμασει πολλα απο ολες τις κατηγοριες..εχω ανχωδη καταθλιψη

---

Δεν λέω ότι έχω 15 χρόνια συνεχόμενη κατάθλιψη, αλλά έχω κάνει 5-6 επεισόδια, τα οποία διαρκούν περίπου 6 με 8 μήνες. Μετά είμαι μια χαρά (τουλάχιστον μέχρι την περασμένη φορά), λειτουργώ κανονικά, ζω, δουλεύω, γελάω, ψωνίζω, κάνω μια φυσιολογική ζωή (με άγχος βέβαια και εργασιομανία, που είναι του χαρακτήρα μου). Και σιγά σιγά οι δόσεις μειώνονται, ώσπου τα έκοβα τελείως. Αυτό ήταν λάθος μάλλον, έπρεπε να παίρνω κάποια δόση συντήρησης, αλλά ήθελα να κάνω παιδί χωρίς χάπια.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Όταν έχεις ψύχωση τα παθαινεισ όλα πρώτον δεύτερον για να αλλάξει κάτι πρέπει να αλλάξει η κατάσταση του οργανισμού δηλαδή είσαι κάπως παθαινεισ κατάθλιψη παίρνεις τα φάρμακα αλλάζει η κατάσταση μετά τα φάρμακα δε σε πιάνουν οπότε κάτι πρέπει να κανεισ μόνο με τη γυμναστική προχωρασ ρωτήστε ένα γιατρό και άμα ή δουλειά είναι κοπιαστική αν είναι δουλειά γραφείου θέλει γυμναστική έτσι νομίζω εγώ

---

Η δουλειά μου είναι ιδιαίτερα κοπιαστική με πολλές ευθύνες και άγχη, αλλά μου έδινε πάντα τεράστια ικανοποίηση. Και το πρώτο πράγμα που έκανα όταν γινόμουν καλά ήταν να επιστρέφω στη δουλειά γιατί δίνει ρυθμό στη ζωή μου. Με τη γυμναστική δεν τα πάω καλά. Γενικότερα μου αρέσουν οι περίπατοι, αλλά όχι το γυμναστήριο.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ειναι αρχη ακομα , την ΓΑΔ την πιανουν , την κτθλψη , σε λιγους μηνες δεν θα την πιανουν , εκτος κι αν φανεις πολυ τυχερη ......................δεν ξερω κανεναν πουγινε καλα με χαπια ....και ΝΟΜΙΖΕΙς οτι εχες κτθλψαρα , δεν εχεις την παραμικρη ιδεα τι σημαινει σοβαρη κτθλψη , ουτε γω εχω τετοια , αμα ειχες , θαχες εντονες αυτοκτονικες τασεις , μοου ταχει περιγραψει ο γιατρος μου , που εχουμε πλεον μια φιλικη σχεση , λογω καλης χημειας , και εγγυτητα ηλικιας ...........αλλα για τον καθενα, η κτθλψη του ειναι η μεγαλυτερη , λογικο .................................κι εγω το 08-10 , νομιζα οτι ειχα πιασει πατο , αμ δε, παντα υπαρχει παρακατω πατος , μεχρι την αυτοκτονια ......που για μενα ειναι θεμα ιδιοσυγκρασιας , κουραγιου και ελπιδας , μερικοι δεν αυοκτονουν ποτε , οτι και να τους συμβαινει ......................καλυτερα να μαχεσαι , εστω κι με λαθος τροπο , παρα να μενεις αδρανης .......και φυσικα ναγαπας τον εαυτο σου .....

---

Παιδιά, σας μιλάω για μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια κάθε φορά. Δε σηκώνομαι από το κρεβάτι, δε βγαίνω από το σπίτι, δεν κάνω μπάνιο για εβδομάδες, δεν τρώω, δεν μιλάω με κανέναν, σκέφτομαι την αυτοκτονία κάθε μέρα, έχω κάνει απόπειρα μια φορά. Δεν είναι απλά ότι δεν έχω διάθεση, αλλά λειτουργώ κάπως. ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ. Είμαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο κλεισμένη επί 6 μηνες! Ποια γυμναστική λοιπόν και ποια θέληση...Πιστεύω ότι είναι βιολογικό το θέμα (τρέχει στην οικογένεια η ασθενεια), που σε συνδυασμό με το χαρακτήρα μου και κάποιες περιστάσεις της ζωής γίνεται η τέλεια καταιγίδα που τα διαλύει όλα. Το θέμα είναι ότι με τόσα φάρμακα θα περίμενε κανείς μια βελτίωση σε 6 μήνες, αλλά εγώ ακόμα είμαι όπως την πρώτη μέρα και χειρότερα, γιατί νομίζω πλέον ότι δε θα περάσει ποτέ.
Επίσης, κάθε φορά, όταν γίνομαι καλά, γίνεται εντελώς ξαφνικά, δηλαδή μπορεί την προηγούμενη μέρα να θέλω να πεθάνω και τσακ την επόμενη σηκώνομαι, κάνω μπάνιο, καθαρίζω το σπίτι και μετά γίνομαι καλά...Πώς γίνεται αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Αγαπητη Λιλα , μια απο τα ιδια , παιρνω αντικαταθλιπτικα 15 χρονια , ταχω δοκιμασει ολα , εχω κανει δικης μου επινοησης κοκτεηλς , εχω γνωση μεγαλη των φαρμακων και της κτθλψης , και μεχρι που παρεδεχθη ο γιατρος μου , οτι τα αντικκαθλ/κα δεν κανουν ουσιαστικα τιποτα .....................ισως στην αρχη σε πιασουν λιγο , και μετα τιποτα , εχω καταληξει να παιρνω 20mg seroxat , το μονο που κατι λιγουλακι πιανει , δεν υπαρχει λογος να επιβαρυνεις τον οργανισμο σου με megadoses φαρμακων , χαλας και τιο σηκωτι σου , και δεν ξερεις μακροπροθεσμα τις συνεπειες ..........τοχω παρει αποφαση οτι οτι καταφερω , μονον ιδιαις δυναμεις , και με δοσεις ανω των 1000mg EPA ( Ω3 ) , και megadoses B complex , ειδικα Β12 , και εχω δυστυχως εθιστει σε 7mg zanaξ /mera , αυτη ειναι η αγωγη μου ......................αμα δεν προσπαθησεις μονη σου , δεν προκειται να συνελθεις , οχι οτι εγω εχω συνελθει, αλλα ειμαι πολυ καλυτερα με θετικες σκεψεις και πολυχρονη γυμναστικη με βαρη ...........ειμαι 55 χρ. .......................αυτο το προσθετω για να δεξω οτι εχω περασει κι αλλες μπορες στην ζωη μου , εχω διαφορετικο τροπο σκεψης απο ενα παιδι , και βλεπω πιο θετικα τα πραματα .................αι δεν εχω υποχρεωσεις να με σκοτιζουν , χωρις να μπορω να πω αν αυτο ειναι καλο η κακο , διοτι η αδρανεια , ειναι συμμαχος της κτθλψης ........
κατοπιν πιεσης στον γιατρο μου , παρεδεχθη επισης οτι μονο σενα 30% πιανουν λιγακι τα φαρμακα αυτα , η σε πολυ βαριες περιπτωσεις , ακραιες , που δεν ανηκεις σε αυτες ...........

---

Θεωρώ ότι περνάω πολύ βαριές καταθλίψεις (6 μήνες στο κρεβάτι...) και όταν γίνομαι καλά είμαι πολύ καλά, λειτουργώ κανονικά και σχεδόν ξεχνάω αυτά που πέρασα και λέω "μα πως δεν έβγαινα από το σπίτι, δεν έκανα μπάνιο για εβδομάδες". Φαντάσου ότι με τη δουλειά μου έχω γυρίσει όλη την Ευρώπη σε συνέδρια κλπ, και ξαφνικά δεν μπορώ να βγω από το σπίτι και να κάνω βασικά πράγματα...Ευτυχώς, επειδή είμαι καλή στη δουλειά μου δεν την χάνω, όταν γίνομαι καλά επιστρέφω, με περιμένουν. Βέβαια, σκίζομαι όταν είμαι καλά και τα δίνω όλα στη δουλειά . Συμπληρώματα Ω3 και Β άρχισα κι εγώ να παίρνω τελευταία, δεν έχω δει κάποια βελτίωση...
Το πρόβλημα μου τώρα, στην κατάθλιψη που διανύω, είναι ότι φοβάμαι να επιστρέψω στη δουλειά γιατί έχω χάσει την αυτοπεποίθησή μου, με το σύντροφό μου έχουμε απομακρυνθεί πολύ, είχα και κάποιες υποψίες ότι με απατάει, οπότε επιδεινώθηκε η κατάσταση και νιώθω τελείως στα χαμένα. Επίσης, νιώθω ότι έχασα την ευκαιρία να κάνω παιδί, γιατί πλέον φοβάμαι να κυοφορησω ακόμα και με αγωγή...
Γενικά, είναι η κατάθλιψη που δημιουργεί προβλήματα, τα οποία σε ρίχνουν ακόμα πιο πολύ, είναι ενας φαύλος κύκλος και αυτή τη φορά φοβάμαι ότι δεν έχω τη δύναμη να τον σπάσω...

Πάντως, αυτό που μου έχει μείνει είναι η κουβέντα ενός μεγάλου σε ηλικία γιατρού, όταν έκοψα τα χάπια πρώτη φορά, γύρισε και χτύπησε το χέρι στο γραφείο και είπε στη μαμα μου "όχι, το κορίτσι έπρεπε ένα efexor 75 να το παίρνει για πάντα". Δυστυχώς, φταίω κι εγω, φταίνε και ο γιατροί που είχα στη συνέχεια, διέκοπτα σταδιακά την αγωγή όταν γινόμουν καλά, προκειμένου να κάνω παιδί και ιδού τα αποτελέσματα...
Κρίμα, πολύ κρίμα, γιατί πραγματικά θα μπορούσα να έχω μια πολύ ευτυχισμένη ζωή, τραγικά πράγματα δεν μου έχουν συμβεί, είχα πάντα δουλειά, σύντροφο που πέρασε 5 επεισόδια κατάθλιψης μαζί μου και γενικά όλες τις προϋποθέσεις για μια καλή ζωή.
Μακάρι να περάσει και αυτή τη φορά και με μια αγωγή συντήρησης και αλλαγές στον τρόπο ζωής (λιγότερο άγχος και δουλειά), να μπορέσω να ζήσω και να είμαι καλά.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις και εύχομαι από καρδιάς ό,τι καλύτερο.

Για μένα η προσπάθεια δεν δούλεψε. Η προσπάθεια με έριξε στο λάκκο. Δεν μπορείς ο πρόβλημα να λυθεί με το ίδιο μυαλό που το έφτιαξε. Βελτιώνομαι όταν σταματήσω να προσπαθώ.΄Όταν σταματήσω να ελέγχω και να προσπαθώ να εξηγώ και να λύσω τα προβλήματα μου και λέω εντάξει κάτσε εκεί κοιμήσου όσο θες. Και όταν φτάσω πάτο μετά νιώθω μια μικρή σπίθα να πάω για κατούρημα. Μετά πάω στον ήλιο να μου βαρέσει λίγο. Με αυτό το λίγο αρκούμε, δεν ζητάω παραπάνω. Την επόμενη μέρα παίρνω και ένα βιβλίο μαζί μου. Κάθε μέρα ο ήλιος θα ανατέλλει αδιάφορος για πολύ καιρό αφού φύγουμε. Σε λίγα χρονάκια δεν θα υπάρχει κανένας από εμάς. Όλα όσα αγαπάμε και όλα όσα μας στεναχωρούν θα γίνουν αέρι και φως.
Αφέσου να λειτουργήσεις σαν ένα άβουλο ζώο. Χωρίς εγώ, χωρίς υποχρεώσεις, τύψεις, πόθους, όνειρα. Παραιτήσου, πέσε στο κρεβάτι και όταν βαρεθείς να παίζεις κόμπους με το εγώ, άσε τα πόδια να σταθούν, άσε το σώμα να να πιεί νερό, άσε το δέρμα να σου να βγει στον ήλιο, άσε τη φωνή σου να ψιθυρίσει ηχάκια και τα μάτια σου να κοιτάξουν. Άσε το πλάσμα αυτό που μικρό ζούσε ανέμελο δίχα εγωισμό και που τώρα φορτώθηκε τόσα βάρη και ψυχοφθόρες σκέψεις, άστο να ζήσει. Το δικαιούται το παιδί μέσα σου, του δικαιούσαι και εσύ!

Quote:

---

Originally Posted by Lila1980

Παιδιά, σας μιλάω για μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια κάθε φορά. Δε σηκώνομαι από το κρεβάτι, δε βγαίνω από το σπίτι, δεν κάνω μπάνιο για εβδομάδες, δεν τρώω, δεν μιλάω με κανέναν, σκέφτομαι την αυτοκτονία κάθε μέρα, έχω κάνει απόπειρα μια φορά. Δεν είναι απλά ότι δεν έχω διάθεση, αλλά λειτουργώ κάπως. ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ.
Επίσης, κάθε φορά, όταν γίνομαι καλά, γίνεται εντελώς ξαφνικά, δηλαδή μπορεί την προηγούμενη μέρα να θέλω να πεθάνω και τσακ την επόμενη σηκώνομαι, κάνω μπάνιο, καθαρίζω το σπίτι και μετά γίνομαι καλά...Πώς γίνεται αυτό;

---

Αυτο ειναι περιεργο , απο κει πουσαι χαλι μαυρο , να γινεσαι καλα ........εγω ειμαι μονιμως σε μια υφεση , οχι πιια τοσο εντονη , αλλα δεν εχω δραματικα ups και downs , ποτε δεν ειχα ...................εχεις ψαξει για κατι σε διπολικη ? και πρωτη φορα ακουω γιατρο να προεξοφλει οτι πρεπει να παιρνεις μονιμως ενα αντικατθλ/κο , γι αυτο ανεφερα την διπολικη , εκει μονον παιρνεις φαρμακο ισοβιως .....

Quote:

---

Originally Posted by AngelosA

Αφέσου να λειτουργήσεις σαν ένα άβουλο ζώο. Χωρίς εγώ, χωρίς υποχρεώσεις, τύψεις, πόθους, όνειρα. Παραιτήσου, πέσε στο κρεβάτι και όταν βαρεθείς να παίζεις κόμπους με το εγώ, άσε τα πόδια να σταθούν, άσε το σώμα να να πιεί νερό, άσε το δέρμα να σου να βγει στον ήλιο, άσε τη φωνή σου να ψιθυρίσει ηχάκια και τα μάτια σου να κοιτάξουν. Άσε το πλάσμα αυτό που μικρό ζούσε ανέμελο δίχα εγωισμό και που τώρα φορτώθηκε τόσα βάρη και ψυχοφθόρες σκέψεις, άστο να ζήσει. Το δικαιούται το παιδί μέσα σου, του δικαιούσαι και εσύ!

---

Καλη η συμβουλη σου , συνονοματε ..........

AngelosA εγω κάπως έτσι σχετικά μείωσα το βάσανο του "γιατι". Γιατί ήρθε πάλι η θλίψη; η ανησυχία; η αίσθηση που μοιάζει με πανικό; η βαρεμάρα ανηδονια; πλέον νιωθω πως όλα κάνουν κύκλους ξεκινούν και τελειώνουν. Η ελάχιστη βελτίωση για εμένα είναι χαρά. Δε μπορώ να συγκρινω τον εαυτό πριν από το κεφάλαιο διαταραχες. Εκείνη ήταν λειτουργική αλλά εξαντλουσε κι άλλο απόθεμα. Η σημερινή εκδοχή λειτουργεί πιο αργά αλλά ξέρει να βάζει όρια ακόμα και αν δυσαρεστει. Lila υπάρχει η χρονια κατάθλιψη όπου εναλλασονται τα συμπτώματα σε έντονα και μη. Δε μας ρωτά η ζωή αν μπορούμε ή όχι να ανταπεξελθουμε όταν συμβεί κάτι και χρειαστεί να σταθούμε ακομα και αν τρεμουμε εκεί παίζει ρόλο αν υπάρχει έστω ένας άνθρωπος να κατανοεί ότι δεν το κάνουμε επίτηδες. Ξεχώρισα τους ανθρώπους σε εκείνους που θέλουν να είμακ αστέρι για να παίρνουν από εμένα και να βολεύονται και σε εκείνους που χωρίς δόλο εκτιμούν την αργή μεν αλλά σταθερή πορεία. Δε τα αισθάνθηκα placebo τα χάπια γιατί είδα πως ειμαι χωρίς αγωγή. Κουρέλι. Ένα boost up μου έδιναν κάθε φορά. Όταν έκανα ψυχοθεραπεία κατάλαβα ότι οι πεποιθήσεις μου με εγκλωβιζουν και φυσικά ο φόβος του φόβου ( θα μου ξανά συμβεί αυτό εκείνο το άλλο). Γελάω πλέον ( μπορώ να γελάσω όχι μόνο να χαμογελάσω) και απορώ πως πέρασα τόσα χρόνια με ένα γκρίζο με μια μελαγχολία που όλο επανερχοταν και αντί να πω βοήθεια το εκρυβα γιατί με έλεγαν παράξενη υπέρ ευαίσθητη κτλ. Δεν ξέρω αν θα αγγίξω πάλι επίπεδο υψηλό λειτουργικότητας αλλά δε ρισκάρω να ξανά βρεθώ στο πάτο κοβωντας αγωγή.

Quote:

---

Originally Posted by AngelosA

Για μένα η προσπάθεια δεν δούλεψε. Η προσπάθεια με έριξε στο λάκκο. Δεν μπορείς ο πρόβλημα να λυθεί με το ίδιο μυαλό που το έφτιαξε. Βελτιώνομαι όταν σταματήσω να προσπαθώ.΄Όταν σταματήσω να ελέγχω και να προσπαθώ να εξηγώ και να λύσω τα προβλήματα μου και λέω εντάξει κάτσε εκεί κοιμήσου όσο θες. Και όταν φτάσω πάτο μετά νιώθω μια μικρή σπίθα να πάω για κατούρημα. Μετά πάω στον ήλιο να μου βαρέσει λίγο. Με αυτό το λίγο αρκούμε, δεν ζητάω παραπάνω. Την επόμενη μέρα παίρνω και ένα βιβλίο μαζί μου. Κάθε μέρα ο ήλιος θα ανατέλλει αδιάφορος για πολύ καιρό αφού φύγουμε. Σε λίγα χρονάκια δεν θα υπάρχει κανένας από εμάς. Όλα όσα αγαπάμε και όλα όσα μας στεναχωρούν θα γίνουν αέρι και φως.
Αφέσου να λειτουργήσεις σαν ένα άβουλο ζώο. Χωρίς εγώ, χωρίς υποχρεώσεις, τύψεις, πόθους, όνειρα. Παραιτήσου, πέσε στο κρεβάτι και όταν βαρεθείς να παίζεις κόμπους με το εγώ, άσε τα πόδια να σταθούν, άσε το σώμα να να πιεί νερό, άσε το δέρμα να σου να βγει στον ήλιο, άσε τη φωνή σου να ψιθυρίσει ηχάκια και τα μάτια σου να κοιτάξουν. Άσε το πλάσμα αυτό που μικρό ζούσε ανέμελο δίχα εγωισμό και που τώρα φορτώθηκε τόσα βάρη και ψυχοφθόρες σκέψεις, άστο να ζήσει. Το δικαιούται το παιδί μέσα σου, του δικαιούσαι και εσύ!

---

Κάπως έτσι είμαι τις τελευταίες μέρες...παραιτήθηκα...και όπου βγει...

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Αυτο ειναι περιεργο , απο κει πουσαι χαλι μαυρο , να γινεσαι καλα ........εγω ειμαι μονιμως σε μια υφεση , οχι πιια τοσο εντονη , αλλα δεν εχω δραματικα ups και downs , ποτε δεν ειχα ...................εχεις ψαξει για κατι σε διπολικη ? και πρωτη φορα ακουω γιατρο να προεξοφλει οτι πρεπει να παιρνεις μονιμως ενα αντικατθλ/κο , γι αυτο ανεφερα την διπολικη , εκει μονον παιρνεις φαρμακο ισοβιως .....

---

Όλοι οι γιατροί μου είπαν ότι είμαι μονοπολική...το σκέφτηκα κι εγώ, αλλά τα ups δεν είναι συμβατά με της διπολικής, ούτε και η διάρκεια των επεισοδίων...

Λίλα εφόσον έχεις μία δουλειά κ είσαι πετυχημένη μία καλή ευκαιρία είναι να δεις από τι είσαι φτιαγμένη από βούτυρο ή από μέταλλο δεύτερον εφόσον όλα αυτά τα εκανεσ μόνη σου δε δικαιολόγησε να παραιτησε

1 stous 4 βοηθούν.....

‘There is no doubt that antidepressants work for many people, but for between 30 and 50% of depressed people, antidepressants don’t work. No-one knows why. This work may explain part of the reason.’

Quote:

---

Originally Posted by Lila1980

Όλοι οι γιατροί μου είπαν ότι είμαι μονοπολική...το σκέφτηκα κι εγώ, αλλά τα ups δεν είναι συμβατά με της διπολικής, ούτε και η διάρκεια των επεισοδίων...

---

Οκ. ακυρον ..........