Originally Posted by
kutchunie
Κύκνε μου, πόσο καιρό βασανίζεσαι με την ασθένεια; μενεις με την μητέρα σου ή εστω είναι το άτομο το οποίο σε στηρίζει περισσοτερο σε όλο αυτο;
Αν ναι, τότε γιατι δεν πάειμιλάει κι αυτη με ψθχολογο ή θεραπευτη ή με τον γιατρο σου τελοσπαμυων για να σε βοηθησει;
Και να πω και κατι βασικό που δε το χω αναφέρει ποτέ. Ο αντρας μου λέω πως πάντα ήταν δίπλα μου και ήταν αρωγός στη θεραπεία μου και πολύ σημαντικό κομμάτι της, αλλά αν και δεν είναι ψυχολόγος ή ψυχίατρος ή κατι τέτοιο και ούτε έχει νοσήσει, ηξερε να διαζειριστεί την παράνοιά μου λόγω του ότι είχε μια ιδεα απο το αντικειμενο των σπουδων του, για το πως θα επρεπε να το κανει και μιλουσε παρα πολύ και με τον γιατρο μου. Διαφορετικά, οσο και ν υπήρζε κουτσουνοερωτας δε νομίζω να καταφερνε τίποτα.
Πχ οταν αν και εγγυος ακομα στα παιδια του με επιανε παρανοια οτι δεν γινεται να ειναι τοσο καλος και σιγουρα θελει το κακο μου κι δεν υπαρχει κατι σε μενα να αγπησει κτλ με 2 κουβεντες με προσγείωνε. Αν ηταν ασχετος με ολα αυτα, χωρις γνωση να διαχειρηστςι την κατασταση, οχι βοηθεια και κατανοηση δε θ μου εδινε, αλλα το πιθνοτερο θα ηταν να δωσεο φυλλο πορείας...
