Πώς σας αντιμετώπισαν οι δικοί σας άνθρωποι όταν τους χρειαστήκατε στα δύσκολα?

[jock77]

Εσένα δηλαδή τι σου προκαλούσαν τα χάπια;
Μέλος της οικογένειας σου σε κλώτσησε;

Καλά, ναι, άσε...δεν με καταλαβαίνουν καθόλου ούτε καν η μάνα μου γι' αυτό και δεν της μιλάω γι' αυτά ακόμα κι όταν με παροτρύνει γιατί μόνο απογοήτευση με κάνει να νιώθω κι ότι εκτίθεμαι άδικα...

Αστα Κυκνε μου.. εμένα τα χάπια μου διέλυσαν την ζωή.. έχω πεί σχετικά σε άλλο Post που έχω αναιβάσει πρίν λίγο καιρό στην ενότητα φαρμακολογία. Δεν νομίζω οτι υπάρχει άνθρωπος σε αυτό το φόρουμ να πέρασε τόσο τραγικά όσο εγώ εξ αιτίας των ψυχιάτρων και χαπιών.. Δεν το εύχομαι ουτε στον εχθρό μου ειλικρινά..

Αχ....εγώ την μητέρα μου την έχασα.. είμαι σίγουρη οτι αν ηταν εδώ τίποτα απο όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Ηταν ένας υπέροχος άνθρωπος που μπορούσες πάντα να βασιστείς πάνω της και πάντα κατα ένα περίεργο τρόπο ήξερε τι είναι το καλύτερο για σένα και για ολους. Είχα την τέλεια μητέρα δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερη...αλλά δυστυχώς.. ..................................................

[kutchunie]

Πάντα έλεγα πως οι Έλληνες είναι ανατολητες που προσπαθούν να το παίξουν δυτικοί. Στην ανατολή δεν χωρούν ψυχολογικά προβλήματα. Είναι έξω από τον τρόπο ζωής τους, την κουλτούρα και την παιδεία τους. Μίλησα για το θέμα μου σε φίλους, συγγενείς και συναδέλφους. Δεν τους έκρυψα τίποτα. Το αποτέλεσμα; Βαρέθηκα να ακούω το "όλα στο μυαλό σου είναι". Δεν μου ήταν δύσκολο να βάλω τον εαυτό μου στην θέση τους! ένας πολύ καλός μου φίλος χρόνια πριν είχε ένα ατύχημα. Αυτό του γύρισε σε πανικους, ιδψ και εννοείται αρρωστοφοβια. Δεν ήταν λίγες η φορές που με "επριζε" με τα "δικά του " και δεν ήταν λίγες η φορές που ήμουν απότομος η και ειρωνικός απέναντι του ώστε να τον κάνω να καταλάβει το ότι δεν έχει τίποτα. Αποδέχτηκε το πραγματικό του πρόβλημα και ζήτησε την βοήθεια που του έπρεπε. Η ειρωνεία; όταν αυτός τελείωσε με την 12μηνη φαρμακευτική αγωγή που του έδωσαν και πλέον είχε ξαναβρεί τον εαυτό του έπεσα εγώ στην λούμπα. Είναι από την αρχή δίπλα μου. Αυτός και η γυναίκα μου είναι οι μόνοι που πήρα στα σοβαρά την κατάσταση μου. Ο μάγκας δεν μου χτύπησε ούτε μια φορά την δική μου, λάθος στάση, απέναντι του και τον ευχαριστώ για αυτό.

Μπραβο στο φίλο σου και σε σένα που μπορείς να αναγνωρισεις τηνστηριξη του και ν τον κρατησεις κοντα σου.

[kutchunie]

Εσένα δηλαδή τι σου προκαλούσαν τα χάπια;
Μέλος της οικογένειας σου σε κλώτσησε;

Καλά, ναι, άσε...δεν με καταλαβαίνουν καθόλου ούτε καν η μάνα μου γι' αυτό και δεν της μιλάω γι' αυτά ακόμα κι όταν με παροτρύνει γιατί μόνο απογοήτευση με κάνει να νιώθω κι ότι εκτίθεμαι άδικα...

Κύκνε μου, πόσο καιρό βασανίζεσαι με την ασθένεια; μενεις με την μητέρα σου ή εστω είναι το άτομο το οποίο σε στηρίζει περισσοτερο σε όλο αυτο;

Αν ναι, τότε γιατι δεν πάειμιλάει κι αυτη με ψθχολογο ή θεραπευτη ή με τον γιατρο σου τελοσπαμυων για να σε βοηθησει;

Και να πω και κατι βασικό που δε το χω αναφέρει ποτέ. Ο αντρας μου λέω πως πάντα ήταν δίπλα μου και ήταν αρωγός στη θεραπεία μου και πολύ σημαντικό κομμάτι της, αλλά αν και δεν είναι ψυχολόγος ή ψυχίατρος ή κατι τέτοιο και ούτε έχει νοσήσει, ηξερε να διαζειριστεί την παράνοιά μου λόγω του ότι είχε μια ιδεα απο το αντικειμενο των σπουδων του, για το πως θα επρεπε να το κανει και μιλουσε παρα πολύ και με τον γιατρο μου. Διαφορετικά, οσο και ν υπήρζε κουτσουνοερωτας δε νομίζω να καταφερνε τίποτα.
Πχ οταν αν και εγγυος ακομα στα παιδια του με επιανε παρανοια οτι δεν γινεται να ειναι τοσο καλος και σιγουρα θελει το κακο μου κι δεν υπαρχει κατι σε μενα να αγπησει κτλ με 2 κουβεντες με προσγείωνε. Αν ηταν ασχετος με ολα αυτα, χωρις γνωση να διαχειρηστςι την κατασταση, οχι βοηθεια και κατανοηση δε θ μου εδινε, αλλα το πιθνοτερο θα ηταν να δωσεο φυλλο πορείας...

[kutchunie]

Χαίρομαι να σε διαβάζω kutchunie ακόμα κι όταν δε με αφορά άμεσα το θέμα.
Γράφεις πολύ όμορφα!

Υγ. Συγγνώμη για την παρέμβαση jock :)

Ευχαριστω ελισαβετ

[Κύκνος]

Κύκνε μου, πόσο καιρό βασανίζεσαι με την ασθένεια; μενεις με την μητέρα σου ή εστω είναι το άτομο το οποίο σε στηρίζει περισσοτερο σε όλο αυτο;

Αν ναι, τότε γιατι δεν πάειμιλάει κι αυτη με ψθχολογο ή θεραπευτη ή με τον γιατρο σου τελοσπαμυων για να σε βοηθησει;

Και να πω και κατι βασικό που δε το χω αναφέρει ποτέ. Ο αντρας μου λέω πως πάντα ήταν δίπλα μου και ήταν αρωγός στη θεραπεία μου και πολύ σημαντικό κομμάτι της, αλλά αν και δεν είναι ψυχολόγος ή ψυχίατρος ή κατι τέτοιο και ούτε έχει νοσήσει, ηξερε να διαζειριστεί την παράνοιά μου λόγω του ότι είχε μια ιδεα απο το αντικειμενο των σπουδων του, για το πως θα επρεπε να το κανει και μιλουσε παρα πολύ και με τον γιατρο μου. Διαφορετικά, οσο και ν υπήρζε κουτσουνοερωτας δε νομίζω να καταφερνε τίποτα.
Πχ οταν αν και εγγυος ακομα στα παιδια του με επιανε παρανοια οτι δεν γινεται να ειναι τοσο καλος και σιγουρα θελει το κακο μου κι δεν υπαρχει κατι σε μενα να αγπησει κτλ με 2 κουβεντες με προσγείωνε. Αν ηταν ασχετος με ολα αυτα, χωρις γνωση να διαχειρηστςι την κατασταση, οχι βοηθεια και κατανοηση δε θ μου εδινε, αλλα το πιθνοτερο θα ηταν να δωσεο φυλλο πορείας...

Kutchunie, εγώ ξεκίνησα να έχω προβλήματα από τα 14 - 15 μου αρχικά με ψυχαναγκασμούς και μετά εμφανίστηκαν και τ' άλλα...
Μένω και με τους δυο γονείς μου αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα να μένω μόνη μου αν είχα την οικονομική δυνατότητα...κι όπως έγραψα στο προηγούμενο ποστ μου ούτε η μητέρα μου με καταλαβαίνει...όσο για τον ψυχολόγο/ψυχίατρο πρώτα πρέπει να πάει αυτή για να λύσει τα θέματα που δεν καταλαβαίνει ούτε παραδέχεται πως έχει...
Είσαι πολύ τυχερή που βρήκες έναν τέτοιο άνθρωπο...εμένα ο πρώην μου (που μου φέρθηκε υπέροχα όσο ήμασταν μαζί, το λέω για να μην δώσω λάθος εντυπώσεις) μου είπε ότι ποτέ δεν θα παντρεύονταν κάποια που παίρνει ψυχοφάρμακα γιατί δεν ήξερε τι θα μπορούσε να κάνει στα παιδιά τους...βέβαια όταν το είπε αυτό του εξήγησα ότι προσωπικά εγώ τουλάχιστον δεν ήμουν καθόλου επικίνδυνη και πιστεύω πως το κατάλαβε...

[Κύκνος]

Αστα Κυκνε μου.. εμένα τα χάπια μου διέλυσαν την ζωή.. έχω πεί σχετικά σε άλλο Post που έχω αναιβάσει πρίν λίγο καιρό στην ενότητα φαρμακολογία. Δεν νομίζω οτι υπάρχει άνθρωπος σε αυτό το φόρουμ να πέρασε τόσο τραγικά όσο εγώ εξ αιτίας των ψυχιάτρων και χαπιών.. Δεν το εύχομαι ουτε στον εχθρό μου ειλικρινά..

Αχ....εγώ την μητέρα μου την έχασα.. είμαι σίγουρη οτι αν ηταν εδώ τίποτα απο όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Ηταν ένας υπέροχος άνθρωπος που μπορούσες πάντα να βασιστείς πάνω της και πάντα κατα ένα περίεργο τρόπο ήξερε τι είναι το καλύτερο για σένα και για ολους. Είχα την τέλεια μητέρα δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερη...αλλά δυστυχώς.. ..................................................

Λυπάμαι πολύ για την μητέρα σου... ♥
Δυστυχώς η δικιά μου απέχει πολύ από το τέλειο, δεν ξέρω καν αν μπορώ να την πω καλή όσον αφορά τα προβλήματα μου...και με είχε πιάσει τις προάλλες μια γειτόνισσα (νέα κοπέλα) και μου έλεγε πόσο καλή είναι, ότι είναι άγγελος και τέτοια κι εγώ ήθελα να τσιρίξω καθώς τ' άκουγα αυτά, που να ήξερε τι αίσχη μου έχει πει και κάνει...

[kutchunie]

Ενταξει, καταλαβαίνω περίπου τι θέλεις να πεις κύκνε σχετικά με την μαμα σου. Είναι δύσκολο πολύ, σα να έχεις πέσει σε πηγάδι 50 μέτρων και αυτος που είναι απο πάνω αντι να σου πετάξει ενα σχοινι και να σου πει σφηξου να ανεβεις, σου λεει με ενα πηδημα θα πιασεις κορυφη.. και σε ταίζει απλώς για να μην πεθανεις και σε γεμίζει και ενοχές που δεν είσαι κανγκουρό ολυμπιονίκης...
Ευχομαι να καταλαβουν οι περιοικοι σου κάποτε. Το οτι τα λες εστω εδω μέσα και δε θεωρεις φυσιολογικη την κατασταση,σημαίνει οτι υπάρχει μέσα σου ενα κομμάτι που με υπευθυνότητα και ενσυνείδητα θελει να ζήσει καλα. Ευχομαι να δημιουργηθουν η συνθηκες για να λυτρωθείς.
Όσον αφορά αυτό με τον πρώην σου, νομίζω πως το εκφράστηκε απο αγνωσιά. Κατάρχας και με διχως ψυχοφαρμακ και ιστορικο, μια γυναίκα που θα γινει μάνα εχεις πολλες πιθανοτητες να παθει επιλόχια καταθλιψη, και εννοειται πως η συμπεριφορα ειναι απροβλεπτη ειτε με ιστορικό είτς δίχως.

[Κύκνος]

Ενταξει, καταλαβαίνω περίπου τι θέλεις να πεις κύκνε σχετικά με την μαμα σου. Είναι δύσκολο πολύ, σα να έχεις πέσει σε πηγάδι 50 μέτρων και αυτος που είναι απο πάνω αντι να σου πετάξει ενα σχοινι και να σου πει σφηξου να ανεβεις, σου λεει με ενα πηδημα θα πιασεις κορυφη.. και σε ταίζει απλώς για να μην πεθανεις και σε γεμίζει και ενοχές που δεν είσαι κανγκουρό ολυμπιονίκης...
Ευχομαι να καταλαβουν οι περιοικοι σου κάποτε. Το οτι τα λες εστω εδω μέσα και δε θεωρεις φυσιολογικη την κατασταση,σημαίνει οτι υπάρχει μέσα σου ενα κομμάτι που με υπευθυνότητα και ενσυνείδητα θελει να ζήσει καλα. Ευχομαι να δημιουργηθουν η συνθηκες για να λυτρωθείς.
Όσον αφορά αυτό με τον πρώην σου, νομίζω πως το εκφράστηκε απο αγνωσιά. Κατάρχας και με διχως ψυχοφαρμακ και ιστορικο, μια γυναίκα που θα γινει μάνα εχεις πολλες πιθανοτητες να παθει επιλόχια καταθλιψη, και εννοειται πως η συμπεριφορα ειναι απροβλεπτη ειτε με ιστορικό είτς δίχως.

Να σου πω την αλήθεια, δεν προσπαθώ πια να την κάνω να καταλάβει γιατί αυτό είναι τρομερά ψυχοφθόρο και δεν σκοπεύω να με υποβάλλω ξανά σε τέτοια διαδικασία για πάρτη της, δεν αξίζει τον κόπο...
Ότι όμως θέλω να ζήσω καλά ισχύει γι' αυτό και την αποφεύγω για να μην με πληγώσει ξανά...σ' ευχαριστώ για την ευχή σου, είσαι πολύ γλυκιά! ♥
Ναι για εκείνον κι εγώ το ίδιο πιστεύω, δεν ξέρει και τα πάντα σχετικά με τις ψυχικές ασθένειες, εγώ του εξήγησα κάποια πράγματα...αλλά δεν σου κρύβω ότι ένιωσα προσβεβλημένη όταν μου το είπε αυτό...αγαπώ τα παιδιά και ποτέ μου δεν θα έκανα κακό σε κάποιο ότι ζόρι κι αν τραβάω και δεν έχω τραβήξει και λίγα κι είχα στο παρελθόν στενή επαφή με παιδί (όχι δικό μου αλλά και πάλι περνούσαμε συχνά πολλές ώρες μαζί)

[dreamers]

Πολλοί απο εμάς εδώ λόγο των ψυχολογικών προβλημάτων μας ζήσαμε ή ζούμε πολύ δύσκολες καταστάσεις εώς τραγικές.
Η δική μου περίπτωση όπως έχω αναφέρει είναι γεμάτη απο υπερβολές..
Η δική μου περιπέτεια υγείας μου κόστισε τους φίλους και την οικογένειά μου και σχεδόν κανείς δεν μου στάθηκε όπως θα ήθελα ή έστω όσο θα περίμενα..κανείς βασικά δεν το είδε σαν πρόβλημα υγείας αλλά απλά σαν πρόβλημα που τους δημιουργούσε και σε εκείνους πρόβλημα. Τώρα το μόνο που θέλω είναι να βρώ ένα τρόπο να φύγω απο τον τόπο μου και να ζήσω κάπου αλλού να κάνω μια νέα αρχή γιατί νιώθω οτι εδώ δεν με κρατάει κανείς και τίποτα πλέον. Έχω στιγματιστεί σε όλους και δεν έχω και καμία διάθεση να επανασυνδεθώ με τους ανθρώπους που στην ανάγκη το έβαλαν στα πόδια και με αυτούς που με εκμεταλλεύτηκαν εστω και αν καποιοι απο αυτούς είναι το ίδιο μου το αίμα. Αποδείχθηκαν πόσο ψεύτικοι οι περισσότεροι απο αυτούς και κάποιοι τώρα που είμαι καλύτερα και έχασα και τα κιλά κάνουν προσπάθειες να επανασυνδεθούν μαζί μου αλλά όσο και αν τους αγάπησα αυτούς τους ανθρώπους τόσο πολύ τους μίσησα για την αδιαφορία τους, τις προσβολές, την άσχημη συμπεριφορά τους, την εκμετάλλευση και την ψευτιά τους.

Το μίσος με βοηθάει να αντικαταστήσω τον πόνο και την απογοήτευση γιατί όσο στεναχωριόμουν με έπερνε όλο και περισσότερο απο κάτω. Άνθρωποι που τους αγάπησα με όλη μου την ψυχή και ήμουν πάντα δίπλα τους και τους έχω βοηθήσει όσο δεν φαντάζεστε.. και όταν ζήτησα εγώ αγάπη πείρα τα @@@ μου.. Κάθε μέρα παλεύω να το βγάλω απο το μυαλό μου, να σταματήσω να νοιάζομαι γι αυτό και να σταματήσω να με πονάει αλλά όσο ναναι ειναι μεγάλος καημός.

Βέβαια υπάρχει και ένα καλο στην υπόθεση οτι μετά απο αυτή την περιπέτεια κατάλαβα ποιοι αξίζουν και ποιοι όχι. Απλά δεν περίμενα να είναι αυτά τα συγκεκριμένα άτομα. Πίστευα οτι σε ένα πρόβλημα υγείας αν μη τι άλλο θα ήταν δίπλα μου αλλά βλέπετε τα ψυχολογικά προβλήματα δεν τα αντιλαμβάνονται σαν προβλήματα υγείας..

Εσας που αντιμετοπίσατε ή αντιμετοπίζετε κάποια "σοβαρή" ψυχολογική διαταραχή ή που πέρνατε κάποια χάπια που σας έβγαζαν άσχημες παρενέργειες και συμπεριφορές.. πώς σας αντιμετόπισε ή σας αντιμετοπίζει το περιβάλλον σας?
Εσείς που αφήσατε τις δουλειές σας όταν την ξαναζητήσατε σας δέχτηκαν πάλι πίσω? χρειάστηκε κάποιος απο εσάς να αλλάξει τόπο?


ευχαριστώ για τον χρόνο σας..

Με βάση τις εμπειρίες μου έχω καταλάβει ότι όταν είσαι θλιμμένος, η στην περίπτωση μας με ψυχολογικά κάνεις δεν σε θέλει ,σε βάζουν στο περιθώριο
η πιο πολύ θέλουν άτομα χαρούμενα, λιντερσ , αυτοί γίνονται αποδεκτοί στην κοινωνία.

[kutchunie]

Να σου πω την αλήθεια, δεν προσπαθώ πια να την κάνω να καταλάβει γιατί αυτό είναι τρομερά ψυχοφθόρο και δεν σκοπεύω να με υποβάλλω ξανά σε τέτοια διαδικασία για πάρτη της, δεν αξίζει τον κόπο...
Ότι όμως θέλω να ζήσω καλά ισχύει γι' αυτό και την αποφεύγω για να μην με πληγώσει ξανά...σ' ευχαριστώ για την ευχή σου, είσαι πολύ γλυκιά! ♥
Ναι για εκείνον κι εγώ το ίδιο πιστεύω, δεν ξέρει και τα πάντα σχετικά με τις ψυχικές ασθένειες, εγώ του εξήγησα κάποια πράγματα...αλλά δεν σου κρύβω ότι ένιωσα προσβεβλημένη όταν μου το είπε αυτό...αγαπώ τα παιδιά και ποτέ μου δεν θα έκανα κακό σε κάποιο ότι ζόρι κι αν τραβάω και δεν έχω τραβήξει και λίγα κι είχα στο παρελθόν στενή επαφή με παιδί (όχι δικό μου αλλά και πάλι περνούσαμε συχνά πολλές ώρες μαζί)

Ειναι δυσκολο να καταλαβουν οι άνθρωποι που την ψυχική ασθένια την έμαθαν μέσα απο τις ταινίες του χιτσκοκ και εμειναν εκεί. Κάνεις καλά που δεν του κρατάς κακία γιατί δεν υπάρχει και λόγος στην τελική να δηλητηριαζεις με κακία την ψυχή σου.
Η μαμα σου νομίζω πως απλώς φοβαται να αντιμετωπίσει τις ευθυνες της για την καταστασή σου. Πηγαίνω σε ομαδική με άτομα που εχουν κακοποιηθεί (κυριως γυναίκες θυματα ενδοοικογενειακής βίας) Είναι πολλές οι γυναίκες που κλεινουνερμητικά τα ματια απεναντη σε διάφορα συμπτώματα που σμφανίζουν τα παιδιά τους και αυτο που καταλαβαίνω είναι πως νοιώθουν τεράστειο το βάρος της ενοχής. Το ότι δηλαδή δεν εξασφάλησαν το σωστο περιβάλλον για υγειή ανάπτυξη ψυχική των παιδιων τους και είτε κάνουν πως δε συμβαίνει τίποτα, είτε μεταβιβαζουν ή αποποιούνται την ευθύνη. Δεν θα καταλαβει τιποτα η μαμα σου οσο κι αν της εξηγησεις γιατι για να σίμαστε ειλικρινής μάλλον δε θα γίνει και σωστα. Αν ξεραμε ακριβως το προβλημα καιπως να το αντιμετωπίσουμε δε θα ψαχναμε στηριξη και βοηθεια σε κανενα οικειο προσωπο και σε κανένα θεραπςυτή, αλλά θα το λύναμε. Αυτο που μπορεις να πεις ειναι συμπτωματα και "παράλογα" συχνα ασχημα συναισθηματα.
Αν ποτε η μαμα σου αλλάξει σταση θα το κάνει μόνη της και τοτε θα είναι ουσιαστικο και θεραπευτικό και για τις δυο σας.

[DL010117a]

Με βάση τις εμπειρίες μου έχω καταλάβει ότι όταν είσαι θλιμμένος, η στην περίπτωση μας με ψυχολογικά κάνεις δεν σε θέλει ,σε βάζουν στο περιθώριο
η πιο πολύ θέλουν άτομα χαρούμενα, λιντερσ , αυτοί γίνονται αποδεκτοί στην κοινωνία.

Ισχύει αυτό...

[kutchunie]

Με βάση τις εμπειρίες μου έχω καταλάβει ότι όταν είσαι θλιμμένος, η στην περίπτωση μας με ψυχολογικά κάνεις δεν σε θέλει ,σε βάζουν στο περιθώριο
η πιο πολύ θέλουν άτομα χαρούμενα, λιντερσ , αυτοί γίνονται αποδεκτοί στην κοινωνία.

Αυτο που καταλάβαινα οταν ήμουν άρρωστη, ήταν πως ο ανθρωπος, λογω ύπαρξης κοινωνικών διακρισεων και ρόλων, τον "κατώτερο" (κοινωνικα, οικονομικά, ακόμα και νοσουντα) θα κοιταξει να τον υποβιβάσει ακόμα περισσοτερο αν οχι να τον κατασπαράξει για να επιβεβαιώσει τη δυναμη του. Τον ίσο θα τον διαβάλλει/πολεμήσει και στο ισχυρό θα κάνει και τεμενάδες ας πουμε ξέροντας πως οι πιθανοτητες να επωφεληθεί ειναι αμεληταίες.
Αυτός ο κανονας δεν επιρρεάστηκε απο δεσμους φιλικούς ή επαγγελματικούς ή αίματος,τουλαχιστον απο την δική μου εμπειρία.
Μονο η αγαπη σωζει και κάνει τις εξαιρεσεις που επιβεβαιωνκυν τον κανονα

[Κύκνος]

Ειναι δυσκολο να καταλαβουν οι άνθρωποι που την ψυχική ασθένια την έμαθαν μέσα απο τις ταινίες του χιτσκοκ και εμειναν εκεί. Κάνεις καλά που δεν του κρατάς κακία γιατί δεν υπάρχει και λόγος στην τελική να δηλητηριαζεις με κακία την ψυχή σου.
Η μαμα σου νομίζω πως απλώς φοβαται να αντιμετωπίσει τις ευθυνες της για την καταστασή σου. Πηγαίνω σε ομαδική με άτομα που εχουν κακοποιηθεί (κυριως γυναίκες θυματα ενδοοικογενειακής βίας) Είναι πολλές οι γυναίκες που κλεινουνερμητικά τα ματια απεναντη σε διάφορα συμπτώματα που σμφανίζουν τα παιδιά τους και αυτο που καταλαβαίνω είναι πως νοιώθουν τεράστειο το βάρος της ενοχής. Το ότι δηλαδή δεν εξασφάλησαν το σωστο περιβάλλον για υγειή ανάπτυξη ψυχική των παιδιων τους και είτε κάνουν πως δε συμβαίνει τίποτα, είτε μεταβιβαζουν ή αποποιούνται την ευθύνη. Δεν θα καταλαβει τιποτα η μαμα σου οσο κι αν της εξηγησεις γιατι για να σίμαστε ειλικρινής μάλλον δε θα γίνει και σωστα. Αν ξεραμε ακριβως το προβλημα καιπως να το αντιμετωπίσουμε δε θα ψαχναμε στηριξη και βοηθεια σε κανενα οικειο προσωπο και σε κανένα θεραπςυτή, αλλά θα το λύναμε. Αυτο που μπορεις να πεις ειναι συμπτωματα και "παράλογα" συχνα ασχημα συναισθηματα.
Αν ποτε η μαμα σου αλλάξει σταση θα το κάνει μόνη της και τοτε θα είναι ουσιαστικο και θεραπευτικό και για τις δυο σας.

Δεν θα μπορούσα να του κρατήσω κακία γιατί τον αγάπησα και τον αγαπώ ακόμα...Αλλά σε κάποια άλλα άτομα που μου φέρθηκαν πραγματικά απαίσια κρατάω, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, αλλά δεν με κατατρώει απλά όταν τα θυμηθώ δεν έχω και τα καλύτερα συναισθήματα...
Με τη μητέρα μου έχω χάσει κάθε ελπίδα, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ της...αλλά κάτι που με πληγώνει πολύ είναι που με άφησε απροστάτευτη όταν ήμουν 15 χρονών σε έναν μαλάκα, αυτό δυσκολεύομαι να της το συγχωρήσω γιατί μου έκανε πολύ κακό ψυχολογικά...και τον πατέρα μου δυσκολεύομαι να τον συγχωρήσω για το ξύλο που έχω φάει...ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αν αισθάνονται ενοχές, με ενδιαφέρει μόνο να γιατρέψω τη ζημιά που μου έχουν κάνει...

[jock77]

Αυτο που καταλάβαινα οταν ήμουν άρρωστη, ήταν πως ο ανθρωπος, λογω ύπαρξης κοινωνικών διακρισεων και ρόλων, τον "κατώτερο" (κοινωνικα, οικονομικά, ακόμα και νοσουντα) θα κοιταξει να τον υποβιβάσει ακόμα περισσοτερο αν οχι να τον κατασπαράξει για να επιβεβαιώσει τη δυναμη του. Τον ίσο θα τον διαβάλλει/πολεμήσει και στο ισχυρό θα κάνει και τεμενάδες ας πουμε ξέροντας πως οι πιθανοτητες να επωφεληθεί ειναι αμεληταίες.
Αυτός ο κανονας δεν επιρρεάστηκε απο δεσμους φιλικούς ή επαγγελματικούς ή αίματος,τουλαχιστον απο την δική μου εμπειρία.
Μονο η αγαπη σωζει και κάνει τις εξαιρεσεις που επιβεβαιωνκυν τον κανονα

τα είπες όλα!!

[dreamers]

Μονο η αγαπη σωζει

Τι είναι όμως αυτό που το ονομάζουμε αγάπη ; Την χρησιμοποιούμε πολύ σαν λέξη αλλά η κατανόηση της μένει πάντα μυστήριο.