Τα μικρά βήματα, είναι από την συναναστροφή σου, με άλλους ανθρώπους, στο οικογενειακό ή στο φιλικό περιβάλλον, μέχρι τα πιο σύνθετα, που είναι οι σχέσεις.Quote:
Originally Posted by maria4
Printable View
Τα μικρά βήματα, είναι από την συναναστροφή σου, με άλλους ανθρώπους, στο οικογενειακό ή στο φιλικό περιβάλλον, μέχρι τα πιο σύνθετα, που είναι οι σχέσεις.Quote:
Originally Posted by maria4
Στην πιο ευαίσθητη ηλικία δηλαδή.Quote:
Originally Posted by maria4
Quote:
Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
Eκει, ειναι που λεω οτι εχω κανει κάποια βήματα αν και μικρα. Αν δεν σε κουραζω να μου δωσεις παραδειγμα πανω σε αυτα πως ακριβως να φερθω/σκεφτω σε σχεση με αυτους. Να δω αν λεμε και το ιδιο..
Μαρια, συμφωνα με οσα διαβασα παραπανω, εγω δεν εχω δουλεψει, αλλα καταλαβαινω πως νιωθεις, καταλαβα οτι ειναι λογικο να εχεις ανησυχιες, κανεις δεν γεννηθηκε μαθημενος, και εσυ δεν εχεις πειρα στη δουλεια γι'αυτο σου γεννιουνται αυτες οι ανασφαλειες, οσο για τις διαπροσωπικες σχεσεις, θα σε παρακαλουσα να μη ζηλευεις, για το δικο σου το καλο και των αλλων, η ζηλεια ειναι οτι χειροτερο υπαρχει, μακαρι να μπορουσε να εξαλειφθει τελειως. Εγω καποτε δεν ζηλευα και ημουν ευτυχισμενη. Απο τοτε που αρχισα να ζηλευω εγινα δυστυχισμεενη και εκανα και τους αλλους και με κανουν κι εμενα επειδη με ζηλευουν, γενικα ολοι ζηλευουν ολους, και αυτο ειναι οτι χειροτερο, καποιος θα εχει πιο καλο χαρακτηρα, καποιος πιο πολλα λεφτα, καποιος πιο καλη κοπελα η αγορι, το θεμα ειναι να μη ζηλευουμε και να κοιταμε να βελτιωνουμε στους τομεις που μπορουμε την δικια μας ζωη, εδω στην Ελλαδα εχουμε μαθει δυστυχως να συγκρινουμε τον εαυτο μας με τους αλλους, αφου απο μικρα οι μητερες μας μας ελεγαν, ειδες πως τα πηγε αυτος η αυτη στα μαθηματα; Εσυ γιατι δεν τα καταφερνεις; Κατι που ειναι λαθος, γιατι μας φερνει σε τελμα, δεν ειμαστε ποτε ευχαριστημενοι με τιποτα και δεν ικανοποιουμαστε απο τον εαυτο μας με αποτελεσμα να χανουμε τη ζωη μας, και ζηλευουμε τους αλλους δυστυχως κανοντας τους παντες δυστυχισμενους και οι αλλοι εμας. Καποτε πρεπει να σταματησει αυτο αν θελουμε να παμε μπροστα σαν κοινωνια.
οχι ευτυχως μπορω να το διαχωρισω αυτο, δεν εχω ζηλεια κακη κ αρρωστημενη....Quote:
Originally Posted by λουλούδι
εχω ζηλεια επειδη δεν αποδεχομαι τον εαυτο μου σκεπτομενη την "ανωτεροτητα" των αλλων
κ επειδη περναω ψυχικες διαταραχες αρκετα χρονια τωρα και λεω γιατι δεν μπορω να ειμαι σαν αυτους?ή να φτασω κ εγω σε αυτο το σημειο να ηρεμησω.
Μα δεν ειναι ανωτεροι οι αλλοι, κανεις δεν ειναι ανωτερος. Στο 'πε και η icecream, οτι πολλοι τα καταφερνουν με λαμογιες, αρα κανεις δεν ειναι ανωτερος. Μπορει καποιοι να τα καταφερνουν με την αξια τους αλλα να υστερουν αλλου.Quote:
Originally Posted by maria4
Ισως δε το λεω και πιο συγκεκριμενα, ας πουμε εχω κολλημα με τους ανθρωπους που ειναι πετυχημενοι στη ζωη της, εχουν μια αναγνωριση
κι εγω νιωθω τοσο λιγη σε σχεση με αυτο...κ οτι δεν εχω και τιποτα να αξιζει οπως αυτοι?δε τους φτανω καπως ετσι
Κοίτα, το βασικό είναι, να προσπαθήσεις να κάνεις practise , σε άτομα άγνωστα ή άτομα γνωστά, ώστε να μπορέσεις, να ξεπεράσεις τον φόβο της κοινωνικότητας. Επειδή και εγώ το είχα αυτό, θα σου πω ότι είναι, από κακή κοινωνικοποίηση, από μικρή ηλικία. Ευτυχώς το κατάλαβα, μόνος μου αυτό, άλλοι θα πλήρωναν, για να τους το πουν αυτό. Προσπάθησε να είσαι χαλαρή και μίλα συνέχεια, είτε κάνε ερωτήσεις, είτε προσπάθησε να εκφράζεις γνώμη. Να είσαι δηλαδή πιο κοινωνική. Θα καταλάβεις έπειτα, πως οι άλλοι δεν έχουν τίποτα παραπάνω από εσένα, ίσα ίσα, που μπορεί να ξεπερνάς και πολλούς, στο θέμα των ικανοτήτων στην δουλειά. Ο τρόπος σκέψης σου, θα πρέπει να αλλάξει, κατά τα άλλα δεν υπάρχει κανένα άλλο πρόβλημα.Quote:
Originally Posted by maria4
Οπως το λες ειναι, κολλημα, δεν εχεις κατι λιγοτερο............και πειρα λιγοτερη εχεις. Για παραδειγμα, συγκρινεις τον εαυτο σου με καποιον που ξεκιναει τωρα δουλεια η δουλευει ηδη 10 χρονια; Γιατι ειναι ανομοιες καταστασεις αυτες, δεν συγκρινονται. Ξεκολλα λοιπον και κοιτα εσυ να εισαι καλα, δεν χρειαζεται και δεν μπορεις να εισαι τελεια.Quote:
Originally Posted by maria4
Εκείνοι που έχουν αναγνώριση ή όπως το αναφέρεις έχουν κάποια διάκριση, έχουν κάτι, πολύ απλό και λέγεται αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Μαθαίνουν από τα λάθη τους και δεν τα βλέπουν ως εμπόδιο, για την κοινωνική ή επαγγελματική τους καταξίωση. Δες τα λάθη σου και μάθε από αυτά. Σημείωσε κάπου σαν ένα ημερολόγιο, σημείωσε πως θα ήθελες να προσεγγίσεις άτομα στην δουλειά σου ή ξένα άτομα, πως σκέφτεσαι δηλαδή, εσύ τον εαυτό σου, την ώρα που θα προσεγγίσεις κάποια ή κάποιον και κάνε το πράξη, στην πραγματικότητα. Ακόμη και στις σχέσεις βοηθάει. Σημείωσε την κάθε σου μέρα, δες που ήσουν καλή και που έκανες λάθος και προσπάθησε, μέρα με την ημέρα, να τα αλλάξεις. Θα δεις βοήθεια και στην δουλειά σου έτσι. Απλά το μόνο που χρειάζεται, είναι να μην απογοητεύεσαι με το παραμικρό. Χρειάζεται αγώνας, οπλίσου με υπομονή και πολέμησε το...Quote:
Originally Posted by maria4
Παιδια, ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις....ετσι ειναι
νιωθω ευκολα απογοητευση δε μπορω, τα παραταω, αποφευγω κπ πραγματα, φοβαμαι οτι θα γινω ρεζιλι....
Οταν μαθεις να χαιρεσαι που υπαρχουν ανθρωποι καλυτεροι σε καποιους τομεις, οταν θα τους ζητησεις και θα δεχθεις καποιες συμβουλες τους, ολα τα προβληματα σου θα γινουν παρελθον.
Απλα κανεις στον εαυτο σου αυτο που κανουν καποιοι γονεις στα παιδια τους και φυσικα τα καταστρεφουν, τα συγκρινουν αρνητικα με αλλα παιδια, θεωρουν τα αλλα παιδια πιο ικανα και απογοητευονται απο τα δικα τους, τα κατακρινουν κτλ κτλ με αποτελεσμα να τους δημιουργουν αγχος, στρες, χαμηλη αυτοεκτιμηση -αυτοπεποιθηση και να μην μπορουν να λειτουργησουν κανοντας συνεχως λαθη.
Χωνεψτε το αυτο το πραγμα, οταν εχεις αρνητικη εικονα για τους αλλους ανθρωπους, επιτιθεσαι στον ιδιο σου τον εαυτο