Vince,όπως έγραψα κ χθες με προβλημάτισες.Quote:
Originally posted by vince
Arsi είναι παλιό το post και ίσως να μην σε απασχολεί ακόμα η ίδια απορία. Τα όνειρα θα έλεγα είναι μια φυγή ή ακόμα ένα φάρμακο ευτυχίας απέναντι στην πραγματικότητα που απογοητεύει τις ψυχές μας. Όνειρα έκανα πολλά σε μικρότερη ηλικία..τώρα είμαι ένας 30άχρονος με λιγοστά όνειρα. Δεν μου αρκούν τα όνειρα πλέον για να αντιμετωπίσω την πραγματική ζωή. Δεν θα μπορούσα να παραμείνω άλλωστε ένα παιδί που έχει ανάγκη να πιαστεί από σύννεφα. Τα σύννεφα μπορούν να κρατήσουν μόνο τις ψυχές που είναι το ίδιο ελαφριές με αυτά.
Με τον χρόνο ο άνθρωπος μετατρέπει τους πόνους του σε βάρη. Για όσο τα αντέχει η ζυγαριά αντέχει και η ψυχή μας να ισορροπεί. Έχω ξεφύγει αρκετές φορές από αυτή την ισορροπία...άλλωστε δεν θα είχα υποστεί τα όσα ψυχικά τραύματα υπέστη εφόσον ήμουν πιο δυνατός να ισορροπήσω την ζυγαριά πιο αποτελεσματικά.
Η ζωή άλλωστε δεν ανταμείβει τον κάθε άνθρωπο με βάση τα όνειρα του. Αντιθέτως η αξιολόγηση έχει επιβλητική δομή με βάση τις κύριες κοινωνικές εξοχές του ατόμου. Παράδειγμα...Στην ζωή ένα καθίκι που έχει λεφτά δεν αντιμετωπίζεται ως καθίκι αλλά ως λεφτάς. Δεν μιλάω βέβαια για τους μεροκαματιάρηδες, αλλά για ανθρώπους με περιουσία πολλών μηδενικών στο τέλος. Αυτό βέβαια είναι ένα παράδειγμα, δεν είναι ο κανόνας αλλά η αυτοπροβολή της ίδιας της σκέψης που το κάνει κανόνα.
Ας λογιστεί ο καθένας πόσο τηλεκατευθυνόμενη είναι η ζωή από ψεύτικα ιδανικά και θα δει ότι τα μόνα όνειρα που αξίζει να κυνηγάμε είναι αυτά που θα ανταμείψουν μόνο την τσέπη μας..
Στο σημείο αν τα όνειρα ανήκουν πιο πολύ στα παιδιά κ γιατί.
Εκεί που κατάληξα κάπως είναι πως όντος ανήκουν πιο πολύ στα παιδιά γιατί είναι στο ξεκίνημα του \'σχεδιασμού\' της ζωής τους.Βρίσκονται στο στάδιο που έχουν μπροστά τους ένα κενό βιβλίο κ καλούνται να συμπληρώσουν με τη ζωή τους.Ονειρεύονται σενάρια....
Στη συνέχεια αν δεν αρχίσουν να ακολουθούν τα όνειρά τους αυτά τα ίδια όνειρα έρχονται κ τους πνίγουν.Τότε έρχεται δήθεν κ καλά η προσγείωση στην πραγματικότητα που σημαίνει για πολλούς ισοπέδωση των ονείρων κ η παραδοχή μιας συμβατής ζωής επιβιωσης χωρίς όνειρα.Αυτό το θεωρώ μια δυστυχισμένη ζωή.
Τα όνειρα ανήκουν πιο πολύ στα παιδιά αλλά ανήκουν κ σε όλους γιατί ο άνθρωπος πάντα μπορεί να δημιουργεί,να εξελίσσεται,να ζει.
Τα όνειρα είναι ένα περιστασιακό φάρμακο ευτυχίας φυγής απ\'την πραγματικότητα μόνο όταν είναι εξωπραγματικά κ μένουν στο χώρο της φαντασίας χωρίς να περνάνε στο επόμενο στάδιο.
Τότε είναι που γυρίζουν κ \'πνίγουν\' σαν οτιδήποτε που εξυπηρετεί μόνο τη φυγή απ\'την πραγματικότητα.
Τα ανεκπλήρωτα όνειρα μετατρέπονται σε βάρη που μπαίνουν στη ζυγαριά.Ο πόνος της κατάρευσης των ονείρων είναι πολύ μεγάλος.
Η ζωή επίσης ανταμείβει τον άνθρωπο με τις προσπάθειες που κάνει να ακολουθήσει τα όνειρά του.Με την πίστη στα όνειρά του κ όχι απλά με τα όνειρα που έχει.Είναι μεγάλο το τίμημα κ σκληρή η πορεία γι\'αυτό κ λίγοι πέρνουν αυτό το δρόμο που φαντάζει απροσπέραστος,όμως λίγοι είναι κ αυτοί που κατακτούν μια ευτυχισμένη ζωή.
Το χρήμα ειλικρινά πιστεύω πως δεν είναι τίποτα,είναι ένα μέσο επιβίωσης(κουτσά στραβά μπορούμε να έχουμε τόσο ώστε να επιβιώνουμε)κ ένα μέσο διευκόλυνσης αλλά σε καμιά περίπτωση δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό για τη ζωή ενός ανθρώπου.
Όπως κ να αντιμετωπίζεται ο καθένας με πολλά μηδενικά δε με ενδιαφέρει καθόλου κ προσωπικά όσο πλούσιο άνθρωπο κ αν έχω απέναντί μου είναι το ίδιο κ το αυτό με το να έχω έναν άστεγο.Δε δίνει καμιά απολύτως αξία στον άνθρωπο.Μα καμία.
Χαρτιά είναι.
Ειδικά για κάποιον που έχει κ πολλά μηδενικά χωρίς να τα χαίρεται προσανάματα.
