αχ..θα σε δείρω...εγω πιαστηκα από το ότι έβγαζες κατι που δεν ήσουν και έκατσα το απόγευμα και σου γραψα ενα κατεβατό που θα στελνα τωρα...! θα το αλλαξω επομένως...wait...
Printable View
αχ..θα σε δείρω...εγω πιαστηκα από το ότι έβγαζες κατι που δεν ήσουν και έκατσα το απόγευμα και σου γραψα ενα κατεβατό που θα στελνα τωρα...! θα το αλλαξω επομένως...wait...
σκεψου όμως κάτι...εβγαζες αυτο που πραγματικά ήσουν, αλλά όχι τα αρνητικά αισθήματά σου...ήτοι, όχι ενα μέρος αυτού που ήσουν,ετσι δεν είναι; ο εαυτός μας δεν ειναι μόνο τα θετικά..είναι και οι αντιδράσεις μας...
Μην το αλλάξεις καλή μου....
Για να γράφω κάτι πάει να πει πως το έχω κάπου βαθιά μέσα μου κι ας μην το παραδέχομαι με συνειδητό τρόπο...
Θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις σου... Αλήθεια λέω!
:)
Κι αντιλαμβάνομαι από τη δεύτερη απάντηση σου ότι τελικά ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι και ότι δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτό το κομμάτι του εαυτού μου... Τα αρνητικά συναισθήματα μου...
οκ...θα στο στείλω αλλά θα μου επιτρέψεις να κάνω μετά τις δικές μου διορθωσεις..., οκ;
Οκ!
:)
Σ\' ευχαριστώ...
έτσι απο φοβο μηπως τον χάσεις, παιρνεις αποσταση, δεν λες αυτο που σκεφτεσαι, δεν λες αυτο που νιωθεις. κ δεν τον χανεις οπως λες, αλλα δημιουργεις ωραιες προυποθεσεις ωστε να χασετε την ευκαιρια να ρθειτε πιο κοντα λεγοντας που κ πώς διαφωνειτε.Quote:
Originally posted by BALANCE
Πχ. όταν είμαι στη σχέση μου και ο σύντροφος μου με θυμώνει απίστευτα γιατί εγώ θεωρώ ότι με αυτά που λέει είναι επικριτικός και τραγικά παράλογος ως προς αυτό που πιστεύει, θέλω να το εκφράσω έτσι όπως το νιώθω εκείνη τη στιμή. Αντίθέτως, εγώ μέσα σε δευτερόλεπτα θα σκεφτώ ότι αν του το εκφράσω έτσι όπως το νιώθω, εκείνος θα θυμώσει, θα απογοητευτεί, θα νιώσει ότι δεν τον καταλαβαίνω και δεν του συμπαραστέκομαι και αποφασίζω να μην του πω τίποτα, ίσως και για να μην τον χάσω.
επιπλεον ασυνειδητα τον μειωνεις, αφου προκαταβαλεις το πώς θα αντιδρασει αν του πεις αυτο που σκεφτεσαι. Γιατι δεν του δινεις την ευκαιρια?γιατι δεν σας δινεις την ευκαιρια να δειτε πώς θα πάει?
ετσι δεν τον χανεις αμεσα, αλλα εισαι σ αυτον τον δρομο. Ή τουλαχιστον στο να εισαι σε μια σχεση που δεν περνας κ τοσο καλα.....
Υ.Γ. σορυ για το αν βγαινω οφ απο την ροη της κουβεντας που ειχατε...απλα ηθελα να στο πω γιατι ειναι κατι κλασικο που λιγο πολυ ολοι το χουμε κανει....
επειδή δεν μου αρεσει ο ρόλος του ειδήμονα, διευκρινίζω ότι τα χρόνια που αναγνωρίζω τον εαυτό μου μέσα στα γραφόμενά σου δεν είναι και τόσο μακρινά...:).ο δικός μου ρόλος ήταν ενός \"τέλειου\" εαυτού, χωρίς λάθη, τον οποίο μάλιστα όλοι θαύμαζαν ( είχα φτάσει να θεωρώ το \"σε εκτιμώ\" ή \"σε θαυμάζω\" βρισιά και ακόμα και τώρα να μαι ειλικρινής όταν το ακούω ψάχνω να βρω τί εννοεί ο άλλος για να δω αν το δέχομαι ή όχι ).το καλό ήταν πως μέσα από όλο αυτό το τριπάκι των απαιτήσεων, είχα μάθει να διεκδικώ, οπότε τον μηχανισμό τον είχα, έπρεπε απλά να αλλάξω στόχο. ο θυμός σου φανερώνει ότι τον έχεις και συ.δεν έκανα κάτι σπουδαίο, αποδέχθηκα ότι δεν είμαι εγώ αυτό το \"πράγμα\" ( έτσι με αποκαλούσα σε στιγμές θυμού ), έπαψα να κάνω σκέψεις αυτοκαταστροφικές ( το χα περάσει και αυτό το στάδιο )και για κάποιο διάστημα βυθίστηκα στα συναισθήματά μου, για να δω μέσα μου...εκεί εντόπισα και την αντίφαση, ότι δηλ.και γω η ίδια φοβόμουν την αλλαγή, γιατί ήταν σίγουρο ότι το εγώ δεν θα ήταν τόσο τέλειο όσο ο ρόλος μου...
κατι σαν το δικό σου δεν εκφραζω τα αρνητικά αισθήματα όπως βλέπεις...δεν είναι το ίδιο..αλλά είναι άλλη πτυχή... θα σου πω και τί έκανα
Σοφία μου δεν βγαίνεις οφ τόπικ. Κι αυτό είναι μέρος του προβλήματος....
Εχουμε διαφορετικές αντιλήψεις για πολλά πράγματα. Και μπορώ να το δεχτώ, νομίζω. Αλλά το συναίσθημα που μου βγαίνει, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω κατά πόσο μου το δημιουργεί αυτός με τη διαφορετικότητα του ή απλά εγώ το έχω μέσα μου και μου το ενεργοποιεί απλά αυτός... Και σ\' αυτό το σημείο υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά....
απευθύνθηκα σε ψυχολόγο, κρυφά από όλους, γιατί δεν ήθελα να δείξω ότι τους κορόιδευα όπως λες εσύ..με βοήθησε πολύ, όχι ότι έκανε κάτι μαγικό, με βοήθησε στο να ακούσω το μέσα μου, να μπορέσω να κάνω λάθη ( που έκανα και το χαίρομαι πολύ ) και, κυρίως, να απαλλαγώ από το ότι οι άλλοι ξέρουν καλύτερα από μένα τί είμαι, τί θέλω κ.λπ.Η εκθρόνιση όμως ήταν λύτρωση. Όταν φτάνεις στο σημείο να αξιοποιήσεις τον θυμό προς όλες τις κατευθύνσεις ( δηλ. και προς εσένα την ίδια ) εκεί βλέπεις μόνο μπροστά και δεν φοβάσαι τις παράπλευρες απώλειες.
Επικεντρώθηκα στον στόχο μου,αποδέχθηκα και την δική μου ευθύνη φυσικά, αξιοποίησα τα βιβλία ψυχολογίας που διάβαζα τόσα χρόνια αλλά ποτέ δεν ακολουθούσα και κυρίως ήμουν αμείλικτη, η ανάγκη μου να ζήσω ( έτσι όπως το νοώ εγώ ) ήταν τέτοια που με κανε να μην σταθώ ούτε λεπτό στις απαιτήσεις των άλλων. το είδα λογικά..οι απαιτήσεις αφορούσαν εμένα, άρα εγώ αποφασίζω...σταμάτησα να ακούω, μίλησα όσο ήταν για να καταλάβουν, εάν το ήθελαν, αλλά δεν επικεντρώθηκα στους άλλους. επικεντρώθηκα σε μένα, σε αυτό που εγώ θεωρούσα ως ¨είναι\" μου κι η πιο πρακτική λύση, όπως πολύ σωστά σου είπε η Μαρίνα, ήταν να δω σε τί διαφέρει αυτό που φαίνομαι από αυτό που είμαι.φαντάσου ότι για έναν άνθρωπο που ήθελα να κάνω σχέση μαζί του τότε, έκανα πινακάκι, σε τί ακουμπά πάνω στο \"είναι\" και σε τί στο \"φαίνεσθαι\", γελοίο ίσως αλλά επρεπε να αρχίσω από κάπου...γνώρισα αυτό το \"είναι\", το έψαξα δηλ. χωρίς να το φοβάμαι ( στην αρχή το βγαλα στους πιο απίθανους ανθρώπους χωρίς καλό τέλος, αλλά και πάλι ευτυχώς ) και χωρίς να σκεφτώ σε ποιόν θα αρέσει και αν. Τί να το κάνω να είμαι με ένα \"φαίνεσθαι\" που αρέσει σε όλους αλλά όχι σε μένα!Λες κάπου ότι δεν θες αυτό τον ρόλο, αλλά δεν θες και να γυρίσεις στο συννεφάκι...μα δεν υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο εκδοχές κι όσο το βλέπεις το κουτί \"ρόλος\" ή το κουτί ¨συννεφάκι\" θα γυρνάς πάλι στα γνώριμα που σε θυμώνουν.Δεν ξέρω αν όλα αυτά σε βοηθήσουν, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός ( εγω ας πούμε ακόμα έχω δρόμο, το ελπίζω κιόλας γιατί μου αρέσει η διαδρομή ).Το κοινό σημείο είναι ένα...γνώρισε αυτό που εσύ θεωρείς ως \"είναι\" σου,χωρίς ενοχές, χωρίς αξιολόγηση τύπου ανώτερο, κατώτερο, αφελές, ονειροπαρμένο, δίκαιο, άδικο κτλ., απλά δες το κι όταν το δεις χωρίς να απολογείσαι ή να φοβάσαι τί θα σου κοστίσει, θα μπορέσεις να το κάνεις και \"φαίνεσθαι\"...θα το ζητήσει από μόνο του εξάλλου, θα δεις...
αυτα είχα γραψει...αλλά εχω καποιες ενστασεις πλεον...
ειτε σου το δημιουργει αυτος ειτε σου το ενεργοποιει πώς εχει να κανει με το αν θα επικοινωνησεις μαζι του τη διαφωνια σου, την διαφορετικη αποψη που εχεις ή οχι? μηπως πας να αναλαβεις την ευθυνη της σχεσης σας εξ ολοκληρου εσυ?Quote:
Originally posted by BALANCE
Αλλά το συναίσθημα που μου βγαίνει, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω κατά πόσο μου το δημιουργεί αυτός με τη διαφορετικότητα του ή απλά εγώ το έχω μέσα μου και μου το ενεργοποιεί απλά αυτός... Και σ\' αυτό το σημείο υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά....
Δεν το είχα σκεφτεί αυτό...
Θεωρείς ότι η λογική και το συναίσθημα ταυτίζονται;
Τι εννοώ... Μπορεί με τη λογική να συνειδητοποιείς την αλήθεια των λέξεων και των γεγονότων αλλά το συναίσθημα να σε οδηγεί σε διαφορετικό μονοπάτι; Στο ότι δεν είναι αλήθεια;
Αυτά τα δύο πρέπει να ταυτίζονται;
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή εδώ...