Printable View
ναι ο παντρεμενος για μια ξεπετα θα ειναι ,δεν θα αφησει την γυναικα του για σενα.Και γω ειμουν και ειμαι τσιμπιμενη με παντρεμενο αλλα ξερω οτι δεν υπαρχει μελον με αυτον κιας ειμαι μονη αυτο τον καιρο.ποσο μαλλον να ειχα κατι σταθερο δεν θα το αφηνα με τπτ (οπως εχεις εσυ).
και οταν συνβιωνεις με καποιον δεν ειναι οπως πρωτα ολο αγαπες και λουλουδια.ετσι γινεται με ολους.μετα ερχεται η αγαπη,,,,αν ερθει ποτε δλδ.
Αιμιλια, νομίζω πώς ειναι λογικο ή αναμενομενο οι σχεσεις να χουν τα πάνω κ τα κάτω τους. Με ορια ομως ....Κ η ρουτίνα στο προγραμμα ειναι...Αλλα η διαφορά απο σχέση σε σχέση ειναι να εχουν και οι δύο τη διάθεση να επικοινωνησουν, να το δουν, να το παλέψουν. Κι αυτο δεν ειναι κάτι που φτιαχνεται ως δια μαγειας, αλλα θελει φροντιδα κ αγάπη (κ προδερμ) κ απο τις δυο πλευρές...:)Quote:
Originally posted by aimilia
Αλλά θέλω να μου εξηγήσεις κάτι.... ακόμη και με άλλον άνθρωπο όταν θα είμαι αύριο και ο έρωτας μεταξύ μας περάσει, πάλι μέσα στην ρουτίνα δεν θα είμαι; Πάλι την ίδια κατάληξη δεν θα έχω; Θέλω να πω πως όταν ο έρωτας περνάει κάπως έτσι δεν είναι οι σχέσεις ή η εικόνα που έχω πλάσει εγώ είναι λάθος;
Ειναι ομορφο να ανακαλύπτεις συνεχώς τον άλλο, να επαναπροσδιοριζεις τη σχέση σου,τον εαυτο σου μεσα σ αυτην αλλα δεν γινονται με εναν.
Ειναι ευκαιρια κ μεσα σ αυτη την κριση να δεις τί θες στη σχεση.
αγαπητη Αιμιλια, σειρα μου να σε βοηθησω οσο μπορω..:)
Τα λογια σου μου θυμιζουν, και μαλιστα λεξη προς λεξη, την περιπτωση της δικης μου κοπελλας.. Εγω σου λεω οτι οσο και να το παλεψεις, η σχεση σου ειναι τελιωμενη. Προσωπικη αποψη βεβαια αλλα τα ξαναειδα αυτα οπως διαβασες.
Επισης, σιγουρα θα πληγωσεις τον ανθρωπο σου αν χωρισεις αλλα καλυτερα να τελιωνεις παρα να μενεις εκει γιατι στο τελος θα ειναι χειροτερα τα πραγματα. Θα αρχισουν οι καβγαδες για ασημαντα πραγματα, ειδικα μολις αυτος καταλαβει οτι εσυ θες να φυγεις. Και ειναι κριμα να τελιωσει ασχημα αυτη η σχεση.
Οι ερωτησεις σου σχετικα με την νεα σχεση και αν θα ερθεις παλι στο ιδιο..δεν θεωρω οτι η υπαρχον σχεση εχει σχεση με την επομενη. Και αν δεν δοκιμασεις πως θα ξερεις? Θα μεινεις με την απορια? Θα σε τρωει αυτο..
εγω προσωπικα πιστευω οτι ο ερωτας δεν τελιωνει, απλα αλλαζει μορφη. Οταν η ζωη σου γινετε ρουτινα, αυτη δεν ειναι αλλη μορφη αλλα το τελος της σχεσης. Απλα οταν φυγει ο ερωτας βλεπεις τι πραγματικα σε συνδεει με τον αλλον ανθρωπο κ στην δικη σου περιπτωση δεν φαινοντε να ειναι αρκετα αυτα για να μεινεις κοντα του.
Για τον παντρεμενο, αν ηταν ελευθερος θα σου εδινα διαφορετικη συμβουλη αλλα τωρα σου λεω μεινε μακρια. Απλα θα σε κανει χειροτερα μετα την προσωρινη χαρα/ικανοποιηση..
Ισως να ειμαι επηρεασμενος απο την δικη μου ιστορια βεβαια αλλα εγω ετσι βλεπω τα πραγματα. Κατι αλλο που θα σου ελεγα ειναι να κανετε ενα διαλειμμα ισως. Να μεινεις μονη και ισως τοτε καταλαβεις αν θες η οχι να εισαι με αυτο τον ανθρωπο..
Γιώργο, όχι ίσως αλλά σίγουρα είσαι επηρεασμένος από την δική σου ιστορία:)
Αδυνατώ να κατανοήσω πως γίνεται να μην έρθει η ρουτίνα σε ότι και να κάνει κάποιος στην ζωή του, σε όλα τα επίπεδα.Και τότε τι?
Αλλάζει δουλειά, γκόμενο/α, φίλο, σπίτι κτλ κτλ και μετά ξανά το ίδιο μόλις ρουτινιάσει?
Ένας ατελείωτος κύκλος!!
Αιμιλία, μου θυμίζεις μια πολύ καλή φίλη που είναι σε μια σχέση εδώ και 6 χρόνια και τα 3 τελευταία όλο λέει ότι θα χωρίσει αλλά δεν το έχει κάνει!
Η μόνη συμβουλή που της έδωσα, είναι ότι απλά πονοκεφαλιάζεται και χαλάει την διάθεση της σκεφτόμενη και μόνο, \"να χωρίσω, να χωρίσω!!\" αλλά δεν το κάνει!
Της είπα απλά να σταματήσει να ασχολείται, να αποβάλλει από το μυαλό της τον χωρισμό και όταν θα είναι πραγματικά έτοιμη να χωρίσει, θα το κάνει, χωρίς να ζητήσει συμβουλή από κανέναν και όντας έτοιμη.
Θέλω να καταλήξω, προτείνοντας σου να ηρεμήσεις, δες αν όντως έχει τελειώσει για σένα αυτή η σχέση, εξάντλησε όλα τα περιθώρια που πιθανώς να υπάρχουν για να την σώσεις και αναλόγως πράττεις.
Ο παντρεμένος ήταν τόνωση της αυτοπεποίθησης.Συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια;)
aimilia, στην αρχή μιας σχέσης συνήθως υπάρχει η προσμονή της συνάντησης και πολύ πάθος. Στην πορεία όμως αναπτύσσονται και άλλα στοιχεία. Καθώς γνωρίζεις καλύτερα τον άλλον, έχεις την ευκαιρία να διαπιστώσεις αν μπορείτε να επικοινωνείτε με ευκολία, αν καταλαβαίνεστε, αν ταιριάζετε.
Η συγκατοίκηση δίνει μια άλλη διάσταση στη σχέση, γιατί βλέπεις καθημερινές συνήθειες, δραστηριότητες, τεστάρεις όλα αυτά που υπέθετες όσο βγαίνατε απλά ραντεβού και μαθαίνεις ακόμα περισσότερα. Κάπου μπορεί να δεις ότι τελικά δεν κολλάς με έναν σύντροφο ή παύει να υπάρχει ενδιαφέρον.
Όπως καταλαβαίνεις δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, οπότε σε πολλές περιπτώσεις όσο και να προσπαθήσεις η κατάσταση δεν \'περπατάει\'. Προσωπικά θεωρώ ένα καλό κριτήριο το πόση προσπάθεια τελικά χρειάζεται να καταβάλεις. Αν προσπαθείς περισσότερο απ\' όσο αβίαστα απολαμβάνεις, μάλλον ήρθε καιρός να ψάξεις κάτι άλλο. Έπειτα ένα άλλο κριτήριο είναι πόσο πολύ ενδιαφέρονται και οι δύο και πώς το δείχνουν. Φυσικά και δεν στερεύει το ενδιαφέρον σε κάθε σχέση.
Με κάθε σχέση είναι διαφορετικό, γιατί είσαι κι εσύ διαφορετικός μέσα από τις εμπειρίες που κουβαλάς και είναι διαφορετικός κι ο σύντροφος. Αν μένουν όμως ίδιες οι προσδοκίες σου και ίδια τα κριτήρια με τα οποία επιλέγεις σύντροφο, είναι πολύ πιθανό να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα: να είσαι ανικανοποίητη και να βαριέσαι.
Νομίζω ότι χρειάζεται λίγο να ψάξεις τις ανασφάλειες που σε κρατάνε από το να βρεις κάποιον άνθρωπο που θα περνάτε καλά μαζί και να δεις τι είναι σημαντικό για εσένα. Σίγουρα δεν θα βρεις κάποιον να ταιριάζετε στα πάντα. Αλλά αν στην πλειοψηφία έχετε χώρια δραστηριότητες και διαφορετικά ενδιαφέροντα, ή εντελώς διαφορετική προσωπικότητα, προτεραιότητες, προφανώς δεν θα επικοινωνείτε ικανοποιητικά.
Και ταυτόχρονα να δεις πώς φαντάζεσαι μια συμβίωση. Αν περιμένεις ότι δεν θα βαριέσαι ποτέ, ή αν περιμένεις ότι η σχέση που είχατε πριν με τις αγκαλιές και τα φιλιά στην πρώτη γραμμή απλά θα μεταφερθεί αυτούσια σε 24ωρη βάση, σίγουρα αυτό δεν γίνεται. Από την άλλη όμως, δεν είναι μονόδρομος η μόνιμη ρουτίνα. Αυτό που λες Νόρα, το βλέπω πράγματι σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά βλέπω κι άλλους τόσους που κάθονται σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι, έχουν ανύπαρκτη ερωτική ζωή και τότε τι?
λολ για το πρωτο :)Quote:
Originally posted by Nora
Γιώργο, όχι ίσως αλλά σίγουρα είσαι επηρεασμένος από την δική σου ιστορία:)
Αδυνατώ να κατανοήσω πως γίνεται να μην έρθει η ρουτίνα σε ότι και να κάνει κάποιος στην ζωή του, σε όλα τα επίπεδα.Και τότε τι?
Αλλάζει δουλειά, γκόμενο/α, φίλο, σπίτι κτλ κτλ και μετά ξανά το ίδιο μόλις ρουτινιάσει?
Ένας ατελείωτος κύκλος!!
...
θα διαφωνησω ομως για το θεμα της ρουτινας στην σχεση. Παντα υπαρχουν πραγματα που μπορεις να κανεις για να μην καταληξεις στην ρουτινα. Η τουλαχιστον να βρεις καποιον με τον οποιον αυτη η ρουτινα να μην ειναι απαραιτητα κακο πραγμα ;) Θα το αναλυσω περισσοτερο αυριο γιατι πρεπει να φυγω..
απλα να σημειωσω οτι κ γω παλια ειχα σχεση 5 χρονια κ θεωρω οτι δεν εφυγε ποτε ο ερωτας. Κουβαλουσαμε και οι 2 αρκετη τρελλα βεβαια :)
Αν εξαντλούνται όλα τα περιθώρια και δεν σώζεται η σχέση, τότε ναι, καλύτερα να φεύγειςQuote:
Αυτό που λες Νόρα, το βλέπω πράγματι σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά βλέπω κι άλλους τόσους που κάθονται σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι, έχουν ανύπαρκτη ερωτική ζωή και τότε τι?
Γενικά, αν δεν περνάμε καλά κάπου, σε οποιοδήποτε επίπεδο, καλύτερα να φεύγουμε.
Αυτή είναι η άποψη μου.Οτιδήποτε μας κρατά δυστυχισμένους, το διώχνουμε.
Για μένα, πάντα θα υπάρχει ρουτίνα αλλά δεν είναι απαραίτητα κακή.
Αιμιλία αν χαλάσεις τη σχέση σου και τα φτιάξεις με κάποιον με τον οποίο περνάς καλύτερα δε θα το μετανιώσεις, τουλάχιστον για όσο περνάς καλύτερα. Αν περνάς χειρότερα θα το μετανιώσεις. Αλλά επειδή κι αυτά δεν είναι απόλυτα και παίζει ρόλο ο χαρακτήρας σου κλπ δεν μπορεί κανένας να σου πει τι είναι το σωστό για σένα.
Η ζωή είναι θέμα ρίσκων και επιλογών. Αρκεί να μην προσκολλούμαστε σε \"λάθη\" του παρελθόντος...
Αιμιλια διαπιστωσα οτι μεγαλωσες....
Καιρος να το αποδεχτεις αυτο και εσυ και οι γυρω σου.
ειδες που τελικα συμφωνουμε? ;)Quote:
Originally posted by Nora
Αν εξαντλούνται όλα τα περιθώρια και δεν σώζεται η σχέση, τότε ναι, καλύτερα να φεύγειςQuote:
Αυτό που λες Νόρα, το βλέπω πράγματι σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά βλέπω κι άλλους τόσους που κάθονται σαν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι, έχουν ανύπαρκτη ερωτική ζωή και τότε τι?
Γενικά, αν δεν περνάμε καλά κάπου, σε οποιοδήποτε επίπεδο, καλύτερα να φεύγουμε.
Αυτή είναι η άποψη μου.Οτιδήποτε μας κρατά δυστυχισμένους, το διώχνουμε.
Για μένα, πάντα θα υπάρχει ρουτίνα αλλά δεν είναι απαραίτητα κακή.
Krino, θα μπορούσες να επεξηγήσεις το παραπάνω?Quote:
Originally posted by krino
Αιμιλια διαπιστωσα οτι μεγαλωσες....
Καιρος να το αποδεχτεις αυτο και εσυ και οι γυρω σου.
Τι εννοείς με το \"μεγάλωμα\"?Ότι πλέον την καλύπτουν άλλα πράγματα πιθανώς?
Παιδιά γεια σας και πάλι!
Σας ευχαριστώ ακόμη μια φορά όλους για τις συμβουλές σας.
Χτες έφυγα από το σπίτι του. Μάζεψα όλα μου τα πράγματα κι έφυγα. Αφορμή (και όχι αιτία) στάθηκε το γεγονός ότι βγήκε με ένα ζευγάρι φίλων του και όταν τον ρώτησα γιατί δεν μου είπε κι εμένα να πάω (την στιγμή που συνήθως τον παρακαλάω να βγούμε) η απάντησή του ήταν \"δεν κολλάς με τους φίλους μου\" !!!!!! Θα μπορούσε να δώσει οποιαδήποτε απάντηση πχ. \"δεν το σκέφτηκα\" ή \"ήθελα να πάω μόνος μου\" οτιδήποτε. Ωστόσο νευρίασε κι από πάνω και αποφάσισε πως ξαφνικά δεν κολλάω με τους φίλους του!!!
Πήρα άδεια από την δουλειά για να μαζέψω τα πράγματά μου τη στιγμή που εκείνος έλειπε. Μόλις μπήκε στο σπίτι και το είδε άδειο, με τρέλλανε στα τηλέφωνα, στις συγγνώμες, στα \"δεν είχα καταλάβει πως δεν περνούσες καλά\" (άσχετα που του είχα μιλήσει και 10 φορές γι αυτό αλλά εκείνος ήταν πολύ απασχολημένος στο facebook) στα \"σ αγαπώ\" και μου ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία.
Ευκαιρία...ευκαιρία;;;;;;;;;;;; Μεγαλύτερη ευκαιρία από την επιστροφή μου σπίτι του μετά από μια έκτρωση υπήρχε; Ποιά κοπέλα είναι αυτή που κάνει έκτρωση και επιστρέφει σ εκείνον που πριν την έκτρωση ήταν \"ναι μεν αλλά...\" ; Προσωπικά δεν ξέρω καμία. Και δεν ήταν η συμβίωση των δύο μηνών, προυπήρχαν ευκαιρίες τριών ετών. Ποτέ δεν πρόλαβε να κάνει κάτι; Πόσο χρόνο ήθελε, κανέναν αιώνα;
Αποστασιοποιημένη από όλα πλέον, βλέπω πως η συμβίωση δεν ήταν χάλια. Απλά δεν ήταν αυτό που ήθελα. Ένιωθα να περισσεύω σ ένα σπίτι που συγκατοικούσε εκείνος με τον εαυτό του. Μέχρι και στο τηλέφωνο μου έλεγε πως του αρκούσε που ήμασταν μαζί κάτω από την ίδια στέγη (!!!). Λες και ήμασταν απλοί συγκάτοικοι που ο καθένας κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι!
Μου λείπει πάρα πολύ. Μου λείπει που τα βράδια με σκέπαζε για να μην κρυώσω. Που έμπαινα σπίτι μας και τον έβλεπα στον υπολογιστή. Που όταν πληρωνόταν μου έκανε αστεία πως τον θέλω για την περιουσία του! Νιώθω πως κάποιος μου έχει ξεκολλήσει τη καρδιά, πονάω σε όλο μου το σώμα και κυριολεκτικά σέρνομαι. Μετά βίας πήγα στην δουλειά σήμερα.
Αλλά όταν σκέφτομαι την εικόνα του να πηγαίνω να τον φιλήσω κι εκείνος να με απωθεί, τρομάζω. Όταν σκέφτομαι την εικόνα ενός Κυριακάτικου πρωινού που του ζήτησα να πιούμε τον καφέ μας έξω και εκείνος νευρίασε και μου την είπε (!!!) τρομάζω. Όταν σκέφτομαι την εικόνα της εξόδου μας σε κάτι φίλους του, στο σπίτι των οποίων δεν μου έπιανε ούτε το χέρι και όλο το βράδυ ήμασταν σαν ξένοι, τρομάζω. Πως είναι δυνατόν να λέει πως με αγαπάει; Κι εγώ πως είναι δυνατόν να πιστεύω ότι κάτι μαγικό θα γίνει και όλα θα αλλάξουν;
Πονάω τρομερά. Χτες πέρασα δεύτερο χειρουργείο. Σήμερα με πήρε ξανά τηλέφωνο και μου είπε πως θα με αφήσει να το σκεφτώ μερικές μέρες μήπως αλλάξω γνώμη. Αμφιταλαντεύομαι. Φοβάμαι ότι θα γυρίσω πίσω. Τον αγαπάω πάααααααααρα πολύ αλλά δεν θέλω να μείνω κάπου που νιώθω πως δεν αγαπιέμαι, μόνο και μόνο από εγωισμό.
Υποφέρω.....
Κάποτε μου είπαν κάτι που στάθηκε ικανό να με κάνει ν\'αναθεωρήσω πολλές απόψεις μου. Αν υπήρξε κάποτε έρωτας, είναι εφικτό να ξαναβρεθεί, αν όμως δεν υπήρξαν ποτέ κοινά ενδιαφέροντα, είναι αδύνατον να εφευρεθούν τώρα.
Οι άνθρωποι είναι αδύνατον ν\'αλλάξουν ριζικά και αν κάποια στιγμή αποφασίσουν να καταπιεστούν για χάρη μίας σχέσης, αργά ή γρήγορα το πρόβλημα επανέρχεται μεγαλύτερο και επιβλητικότερο, απαιτώντας μία αποφασιστικότερη κίνηση. Ναι, ο έρωτας φθείρεται, αλλά την θέση του παίρνει κάτι ουσιαστικότερο....η αγάπη, που μπορεί να μεταφραστεί σε κοινή οπτική της σχέσης για να μπορούν και οι δύο να γίνονται καλύτεροι καθημερινά. Η ρουτίνα μπορεί να είναι μία γλυκιά καθημερηνότητα,που την μοιράζεσαι με κάποιον που θεωρείς στήριγμά σου, συνοδοιπόρο σου, μα πάνω απ\'όλα τον άνθρωπο σου.
Αχ aimilia πιθανόν να υποφέρεις αρκετό καιρό ακόμα. Ειδικά σε δύσκολες μοναχικές στιγμές γινόμαστε πολύ αδύναμοι. Έτσι όπως περιγράφεις τη συμπεριφορά σας, δεν υπάρχουν μόνο \'λάθη\', πιθανώς αδιαφορία και συνέχιση της σχέσης από συνήθεια-οικειότητα, αλλά επίσης απειρία και ανωριμότητα. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, αλλά μερικές φορές δεν είναι δυνατό να ωριμάσουμε και να μάθουμε παρέα με έναν άλλον άνθρωπο, ειδικά όταν έχουν προηγηθεί τόσες προστριβές, διαφωνίες, ασυνεννοησία, στενοχώρια.
Όσα έμαθες από αυτή τη σχέση πιστεύω πως μπορούν πιο εύκολα να αξιοποιηθούν σε κάτι φρέσκο. Και με έναν άνθρωπο που πιθανώς να σου ταιριάζει περισσότερο και γενικώς και σε αυτή τη φάση της ζωής σου.
Quote:
Originally posted by Nora
Krino, θα μπορούσες να επεξηγήσεις το παραπάνω?Quote:
Originally posted by krino
Αιμιλια διαπιστωσα οτι μεγαλωσες....
Καιρος να το αποδεχτεις αυτο και εσυ και οι γυρω σου.
Τι εννοείς με το \"μεγάλωμα\"?Ότι πλέον την καλύπτουν άλλα πράγματα πιθανώς?
Εννοω οτι αμα εισαι 20 χρονων εχεις μια οπτικη για την ζωη Α, οι αναγκες σου ειναι Β και τα γουστα/κεφια σου ειναι Γ.
Οταν θα πας πχ 30, ολα τα παραπανω γραμματα αλλαζουν ειτε λιγο ειτε δραματικα αναλογα τον ανθρωπο.
Μου φαινεται πολυ νορμαλ μια τετοια συμπεριφορα να αντανακλατε στο πως βλεπαμε - βλεπουμε ενα ανθρωπο.
Ετσι ο τυπος που ειμαστε μαζι στα 20 μας ξαφνικα εγινε βαρετος...
Συμβαινουν δυο τινα:
Ειτε ο συντροφος μας πηρε μια στροφη εξω απο την δικη μας καθημερινοτητα ειτε το αναποδο.
Μια τετοια κατασταση μοιραια οδηγει στην διαλυση της σχεσης (και καλα κανει) και τον επαναπροσδιορισμο του καθενος μας στο ποιοι ειμαστε και ποιες ειναι οι αναγκες μας.
Συγκεκριμενα η ιδια η αιμιλια θα πρεπει να δει τι ακριβως αλλαξε (ειτε στην ιδια ειτε στο συντροφο της) και να δει που βαδιζει.
Ετσι οχι μονο θα αντιληφθει τι πρεπει να κανει με την νυν σχεση της αλλα και τι θα ζηταει απο την επομενη, οποτε και αν αυτη υπαρξει.
Για αυτο ειπα,
Αιμιλια μεγαλωσες καλο ειναι να το αποδεχθεις και εσυ αλλα και οσοι ειναι γυρω σου....