Νευρικότητα στα χέρια;;;;

Αγαπητέ Γιώργο,
Αφού εχασα ενα κοντινό ατομο πριν χρόνια, για καιρο ειχα τα ιδια συμπτώματα. Περα απο τη προφανή θλιψη και το πενθος που βιώνεις, ισως να ηταν καλη ιδεα σιγα σιγα να πηγενεις να της αφήνεις λουλούδια, ή να κάθεσαι και να μιλας. Προσωπικά με βοήθησε πολυ.
Σίγουρα θα το κανεις με το χρονο σου και ΑΝ και ΌΠΟΤΕ θελήσεις.
Απο κει και περα, για λίγο πιο άμεσα αποτελέσματα στα συμπτώματα σου, προσπάθησε να κοιμασαι και να τρέφεσαι σωστα γιατι πολλες φορες ακομη και τα μεγαλύτερα προβλήματα μπορεί να αποδίδονται σε κατι εντελώς χαζο.
Κανε καμια αιματολογική και σίγουρα μιλα και αλλο με το ψυχολόγο σου
Βγάλε απο μεσα σου αυτα που νιώθεις και θα αισθανθείς καλύτερα.
Εύχομαι ολα να πανε καλα!

Πως το αντιμετωπίζες; εκτός από χάπια; αν και εσένα το βλέπω πιο έντονο

Quote:

---

Originally Posted by Ari.D

Αγαπητέ Γιώργο,
Αφού εχασα ενα κοντινό ατομο πριν χρόνια, για καιρο ειχα τα ιδια συμπτώματα. Περα απο τη προφανή θλιψη και το πενθος που βιώνεις, ισως να ηταν καλη ιδεα σιγα σιγα να πηγενεις να της αφήνεις λουλούδια, ή να κάθεσαι και να μιλας. Προσωπικά με βοήθησε πολυ.
Σίγουρα θα το κανεις με το χρονο σου και ΑΝ και ΌΠΟΤΕ θελήσεις.
Απο κει και περα, για λίγο πιο άμεσα αποτελέσματα στα συμπτώματα σου, προσπάθησε να κοιμασαι και να τρέφεσαι σωστα γιατι πολλες φορες ακομη και τα μεγαλύτερα προβλήματα μπορεί να αποδίδονται σε κατι εντελώς χαζο.
Κανε καμια αιματολογική και σίγουρα μιλα και αλλο με το ψυχολόγο σου
Βγάλε απο μεσα σου αυτα που νιώθεις και θα αισθανθείς καλύτερα.
Εύχομαι ολα να πανε καλα!

---

Καλησπέρα.. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε.. Θα ήθελα να πάω εκεί.. Απλά δεν μπορώ.. Δεν μπορώ να ξέρω ότι είναι εκεί.. Μέσα στο χώμα.. Και εγώ εκεί να μιλαω που; στον αέρα? Σε μια φωτογραφία;

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς,
Παρόλα αυτά, επειδή ο θάνατος ειναι ενα τεράστιο θέμα για το οποίο καλος ή καλος δε γνωρίζουμε πολλα, πιστεύω το πιο σοφο που μπορεις να κάνεις σε αυτη τη φαση ειναι να συνεχίσεις τη θεραπεία σου ετσι ώστε να καταφέρεις να αντέξεις ολο το φορτίο.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλησπέρα.. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε.. Θα ήθελα να πάω εκεί.. Απλά δεν μπορώ.. Δεν μπορώ να ξέρω ότι είναι εκεί.. Μέσα στο χώμα.. Και εγώ εκεί να μιλαω που; στον αέρα? Σε μια φωτογραφία;

---

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πως το αντιμετωπίζες; εκτός από χάπια; αν και εσένα το βλέπω πιο έντονο

---

Με πολύ υπομονή ,δουλειά με τον εαυτό μου και με το να κάνω συνέχεια πράγματα να ξεχνιεται το μυαλό μου να μην το σκέφτεται....
Προσπαθώ να είναι η μέρα μου γεμάτη (όταν δεν με σταματά ο πονος) με το να κάνω πράγματα που με γεμίζουν....Και κυρίως περπάτημα ,πονάω δεν πονάω 1 ωρα την ημέρα θα περπατήσω αφού ακόμα δεν μου επιτρέπεται να γυρίσω γυμναστήριο .....

Quote:

---

Originally Posted by Ari.D

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς,
Παρόλα αυτά, επειδή ο θάνατος ειναι ενα τεράστιο θέμα για το οποίο καλος ή καλος δε γνωρίζουμε πολλα, πιστεύω το πιο σοφο που μπορεις να κάνεις σε αυτη τη φαση ειναι να συνεχίσεις τη θεραπεία σου ετσι ώστε να καταφέρεις να αντέξεις ολο το φορτίο.

---

Ο λόγος που κάνω θεραπεία είναι άλλος.. Η μάλλον οι λόγοι. Απλά ανάφερα τον συγκεκριμένο θάνατο γιατί ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα αυτό στα χέρια.. Και έχω παρατηρήσει από τότε πως όταν κάτι με χαλάσει πολύ έχω αυτό το "Ψυχοσωματικο"..και δυστυχώς είναι το μόνο που δεν αντέχω. Σε ευχαριστώ και πάλι.. Πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτώ και αυτό τον θάνατο. Αλλά πως μπορείς να δεχτείς πως ο άνθρωπος που σε βοηθούσε (όχι συνέχεια αλλά ήταν εκει) να είσαι όρθιος τώρα δεν υπάρχει; και ήταν ο πιο καλός άνθρωπος που γνώρισα. Να βοηθήσει.. Οπότε της μιλούσα άκουγε. Δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο που να ακούει. Όλοι ακούμε για να απαντήσουμε και όχι για να καταλάβουμε.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Με πολύ υπομονή ,δουλειά με τον εαυτό μου και με το να κάνω συνέχεια πράγματα να ξεχνιεται το μυαλό μου να μην το σκέφτεται....
Προσπαθώ να είναι η μέρα μου γεμάτη (όταν δεν με σταματά ο πονος) με το να κάνω πράγματα που με γεμίζουν....Και κυρίως περπάτημα ,πονάω δεν πονάω 1 ωρα την ημέρα θα περπατήσω αφού ακόμα δεν μου επιτρέπεται να γυρίσω γυμναστήριο .....

---

Έχω παρατηρήσει.. Τώρα που ήμουν έξω με φίλους ότι δεν ήταν τόσο έντονο. Πριν φύγω από το σπίτι το είχα άγχος. Να είσαι με άλλους και να νιώθεις έτσι; Και θα ήξερα μόνο 2 άτομα από την παρέα και θα γνώριζα ακόμη 3 γυναίκες και 2 άντρες. Ευτυχώς ήμουν καλά... Αλλα ναι όταν απασχολείς το μυαλό σου είναι λιιιιιιγο καλύτερα πράγματα..

Εσύ όταν έχεις να κάνεις κάτι που έχει λεπτομέρειες.. Σου είναι εύκολο;

Όταν το μυαλό σου είναι "κολλημενο" σε οτιδήποτε είτε αυτό είναι τρέμουλο είτε αυτό είναι αδυναμία σε κάποιο πόδι είτε αυτό είναι αχ θα με πιάσει ταχυκαρδία το μόνο σίγουρο είναι πως ότι και Ν κανεις θα το πάθεις.....
Γι αυτό λένε πως όταν απασχολείς το μυαλό σου με άλλα θέματα πάντα τα συμπτώματα είναι πιο ήπια ,έως κάποιο στιγμη το μυαλό σου το αποβάλει τελείως ....
Σε εμένα δεν είναι εύκολο όλα αυτό ακόμα και τώρα που είμαι με αγωγή βέβαια είμαι στην Τρίτη εβδομάδα "παλευω" με όλα αυτά γιατί ως γνωστών τις πρώτες μέρες της Αγωγής όλα αυτά που είχες μπορεί να γίνουν ακόμα πιο έντονα μέχρι να έρθουν να ηρεμήσουν......

Εσύ τι κάνεις μόνο ψυχοθεραπεία?

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Όταν το μυαλό σου είναι "κολλημενο" σε οτιδήποτε είτε αυτό είναι τρέμουλο είτε αυτό είναι αδυναμία σε κάποιο πόδι είτε αυτό είναι αχ θα με πιάσει ταχυκαρδία το μόνο σίγουρο είναι πως ότι και Ν κανεις θα το πάθεις.....
Γι αυτό λένε πως όταν απασχολείς το μυαλό σου με άλλα θέματα πάντα τα συμπτώματα είναι πιο ήπια ,έως κάποιο στιγμη το μυαλό σου το αποβάλει τελείως ....
Σε εμένα δεν είναι εύκολο όλα αυτό ακόμα και τώρα που είμαι με αγωγή βέβαια είμαι στην Τρίτη εβδομάδα "παλευω" με όλα αυτά γιατί ως γνωστών τις πρώτες μέρες της Αγωγής όλα αυτά που είχες μπορεί να γίνουν ακόμα πιο έντονα μέχρι να έρθουν να ηρεμήσουν......

Εσύ τι κάνεις μόνο ψυχοθεραπεία?

---

Για αυτό το θέμα.. Δεν κάνω κάτι. Δεν κρατάει πολύ.. Συνήθως όταν συζητώ την αιτία που είμαι έτσι γίνομαι καλύτερα. Γενικά ναι μόνο ψυχοθεραπεία κάνω για όλα. Στην αρχή της ψυχοθεραπειας που δυστυχώς πρώτα πέφτεις αρκετά και μετά σηκώνεσαι μου πρότεινε να πάρω και χάπια γιατί ήταν πολύ δύσκολα όλα για μένα. Είχα φυλάξει τόσα μέσα μου που ούτε εγώ δεν τα θυμόμουν. Πηρα 2 μήνες ομοιοπαθητικα.. Κάποια στιγμή βιταμίνες.. Αυτά.

Από τη στιγμή που πραγματικά άκουγε, και ηταν εκει για σενα, θα σου άφησε και πολλα να σκεφτείς για τον εαυτό σου και οτι προβλήματα αντιμετωπίζεις μεσα απο τις συμβουλές της.
Ίσως, ίσως αρχίζοντας να ψάχνεις πιο βαθιά μεσα απο αυτο, να είναι μια καλη αρχή!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ο λόγος που κάνω θεραπεία είναι άλλος.. Η μάλλον οι λόγοι. Απλά ανάφερα τον συγκεκριμένο θάνατο γιατί ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα αυτό στα χέρια.. Και έχω παρατηρήσει από τότε πως όταν κάτι με χαλάσει πολύ έχω αυτό το "Ψυχοσωματικο"..και δυστυχώς είναι το μόνο που δεν αντέχω. Σε ευχαριστώ και πάλι.. Πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτώ και αυτό τον θάνατο. Αλλά πως μπορείς να δεχτείς πως ο άνθρωπος που σε βοηθούσε (όχι συνέχεια αλλά ήταν εκει) να είσαι όρθιος τώρα δεν υπάρχει; και ήταν ο πιο καλός άνθρωπος που γνώρισα. Να βοηθήσει.. Οπότε της μιλούσα άκουγε. Δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο που να ακούει. Όλοι ακούμε για να απαντήσουμε και όχι για να καταλάβουμε.

---

Quote:

---

Originally Posted by Ari.D

Από τη στιγμή που πραγματικά άκουγε, και ηταν εκει για σενα, θα σου άφησε και πολλα να σκεφτείς για τον εαυτό σου και οτι προβλήματα αντιμετωπίζεις μεσα απο τις συμβουλές της.
Ίσως, ίσως αρχίζοντας να ψάχνεις πιο βαθιά μεσα απο αυτο, να είναι μια καλη αρχή!

---

Αυτό που με έκανε να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν τελικά άνθρωποι που αξίζουν. Φτάνει να δώσουμε χρόνο και χώρο στην ζωή μας.. Και ότι αν αγαπάς ένα άνθρωπο τον νοιάζεσαι και κάνεις ότι μπορείς να είναι καλά.. Την έχασα σε μια περίοδο της ζωής μου που άλλαζα (και αλλάζω).. Και εκεί που έβλεπα βελτίωση πήγα στο μηδέν. Γιατί όπου και αν κοιτάξω έχω μια ανάμνηση. Μια γλυκιά ανάμνηση που μπαίνει βαθιά μέσα μου και με καρφώνει.. Γελούσα μαζί της συνέχεια. Την πείραζα..
όπως και να έχει κάποια στιγμή θα πάω.. Να καθίσω λίγο εκεί. Μπας και το αποδεχτώ.. Αλλά όταν θα είμαι έτοιμος.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αυτό που με έκανε να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν τελικά άνθρωποι που αξίζουν. Φτάνει να δώσουμε χρόνο και χώρο στην ζωή μας.. Και ότι αν αγαπάς ένα άνθρωπο τον νοιάζεσαι και κάνεις ότι μπορείς να είναι καλά.. Την έχασα σε μια περίοδο της ζωής μου που άλλαζα (και αλλάζω).. Και εκεί που έβλεπα βελτίωση πήγα στο μηδέν. Γιατί όπου και αν κοιτάξω έχω μια ανάμνηση. Μια γλυκιά ανάμνηση που μπαίνει βαθιά μέσα μου και με καρφώνει.. Γελούσα μαζί της συνέχεια. Την πείραζα..
όπως και να έχει κάποια στιγμή θα πάω.. Να καθίσω λίγο εκεί. Μπας και το αποδεχτώ.. Αλλά όταν θα είμαι έτοιμος.

---

Εγω ακομη κσι σημερα 4 χρονια μετα τον θανατο του παππου μου δεν θελω να πηγαίνω στο νεκροταφείο ,δεν μου κάνει καλό και το αποφεύγω ,ακομα και στο σπιτι που παω να δω την γιαγια μου δεν θελω και τις το εχω πει.....νοιωθω την απουσια του ακομα πιο εντονη και οχι δεν θα πιεσω ποτε τον ευατο μου να πάει.........έχει έρθει ουκ ολίγες φορές στα όνειρα μου και μου κάνει πολύ καλό που τον βλέπω πολύ καλά ......

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Εγω ακομη κσι σημερα 4 χρονια μετα τον θανατο του παππου μου δεν θελω να πηγαίνω στο νεκροταφείο ,δεν μου κάνει καλό και το αποφεύγω ,ακομα και στο σπιτι που παω να δω την γιαγια μου δεν θελω και τις το εχω πει.....νοιωθω την απουσια του ακομα πιο εντονη και οχι δεν θα πιεσω ποτε τον ευατο μου να πάει.........έχει έρθει ουκ ολίγες φορές στα όνειρα μου και μου κάνει πολύ καλό που τον βλέπω πολύ καλά ......

---

Ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται διαφορετικά μια απώλεια.. Είτε την βάζει πίσω από το μυαλό του σαν και δεν έγινε ποτέ, είτε την ζει κανονικά.. Είτε οτιδήποτε άλλο. Εγώ το ανάφερα για μένα. Έχω χάσει συνολικά 6 συγγενείς και δεν πονεσα τόσο όσο με αυτον τον θάνατο. Που δεν ήταν συγγενής μου..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται διαφορετικά μια απώλεια.. Είτε την βάζει πίσω από το μυαλό του σαν και δεν έγινε ποτέ, είτε την ζει κανονικά.. Είτε οτιδήποτε άλλο. Εγώ το ανάφερα για μένα. Έχω χάσει συνολικά 6 συγγενείς και δεν πονεσα τόσο όσο με αυτον τον θάνατο. Που δεν ήταν συγγενής μου..

---

Παίζει ρόλο και σε ποια φάση της ζωής σου βιώνεις μια απώλεια.
Αν είσαι καλά το διαχειρίζεσαι αλλιώς ,αν σε πετύχει σε μια φάση δύσκολη που θεωρείς αυτό τον άνθρωπο στήριγμα σου τότε σίγουρα βιώνεις πιο δύσκολα αυτή την απώλεια.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Παίζει ρόλο και σε ποια φάση της ζωής σου βιώνεις μια απώλεια.
Αν είσαι καλά το διαχειρίζεσαι αλλιώς ,αν σε πετύχει σε μια φάση δύσκολη που θεωρείς αυτό τον άνθρωπο στήριγμα σου τότε σίγουρα βιώνεις πιο δύσκολα αυτή την απώλεια.

---

Ακριβώς έτσι. Και ήταν σε πολύ λίγο καιρό. Μπήκε νοσοκομείο και μετά από λίγες μέρες πέθανε. Δεν προετοιμαστηκαμε.. Και λέμε τώρα για 53 χρόνων..