Originally Posted by
deneimaikala
Εγω ξέρεις τι θα ήθελα; Μακάρι κάποια στιγμή να μου συμβεί. Να γνωρίσω έναν άγνωστο ο οποίος να έχει περάσει άσχημα στην ζωή του με την ψυχολογία του, η οτιδήποτε. Να πονάει η ψυχή του. Και όχι γιατί θα μου αρέσει αυτό η θα το χαρώ. Να πηγαίναμε να καθόμασταν κάπου σε κάποια παραλία το βράδυ με την μπυριτσα μας..και να μιλούσαμε για ώρεςς...Να βγάζαμε τα εσώψυχα μας..Να λέγαμε όσα δεν έχουμε πει ποτέ σε κανέναν...χωρίς να φοβομαστε η να νιώσουμε κοροιδία. Να κοιτάμε ο ένας τον άλλον στα μάτια και να τον ακούμε και να τον νιώσουμε. Να νιώσουμε τον πόνο του. Να τα βγάλουμε όλα ποια από μέσα μας....Να ξελαφρωσουμε κάπως. ..και μετά ας αποχωριστουν οι δρόμοι μας και ας μην ξανά επικοινωνησουμε. Θα ξέρουμε όμως πως βρέθηκε ένας άνθρωπος που μας άκουσε, μας ένιωσε και τα είπαμε χωρίς φόβο χωρίς άγχος. ....