Δεν ξέρω τι να κάνω με το μέλλον μου

Είναι προφανές ότι οι γονείς σου δεν σε αγάπησαν πραγματικά και δεν ήθελαν να σε αποδεχτούν με τις- όποιες- αδυναμίες σου και να σε βοηθήσουν. Όπως κιεμένα δεν με βοήθησαν με το μπούλινγκ που δεχόμουν, έτσι και σένα αδιαφορούσαν και δεν ήταν καθόλου σωστό. Το ότι είναι χαλαροί σε ήσσονος σημασίας θέματα δε λέει τίποτα, το θέμα είναι αν σε στηρίζουν στα σημαντικά. Πάντως, αν είσαι ήδη ενήλικη, κατά τη γνώμη μου ψάξε πρώτα για δουλειά εδώ και νοίκιασε μόνη σου ή με το αγόρι σου να μην είσαι μαζί τους.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πως θα περιεγραφες τον εαυτό σου?

---

Ειμαι πολύ κλειστη. Στους εξω φαινομαι ντροπαλη και ησυχη. Παλια δεν ανοιγομουν καθολου, τωρα όμως μιλαω πιο ευκολα για το παρελθον μου γιατι θελω να το βγαζω από μεσα μου, αν και παλια δεν το εκανα ποτε. Αν μου αρεσει κατι και αφοσιωθώ σε αυτό θα τα παω παρα πολύ καλα, όμως αγχονομαι και απελπίζομαι ευκολα. Φοβάμαι μην πληγωθώ και ειμαι καχυποπτη

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Είναι προφανές ότι οι γονείς σου δεν σε αγάπησαν πραγματικά και δεν ήθελαν να σε αποδεχτούν με τις- όποιες- αδυναμίες σου και να σε βοηθήσουν. Όπως κιεμένα δεν με βοήθησαν με το μπούλινγκ που δεχόμουν, έτσι και σένα αδιαφορούσαν και δεν ήταν καθόλου σωστό. Το ότι είναι χαλαροί σε ήσσονος σημασίας θέματα δε λέει τίποτα, το θέμα είναι αν σε στηρίζουν στα σημαντικά. Πάντως, αν είσαι ήδη ενήλικη, κατά τη γνώμη μου ψάξε πρώτα για δουλειά εδώ και νοίκιασε μόνη σου ή με το αγόρι σου να μην είσαι μαζί τους.

---

Το καλο είναι πως το αγορι μου ειπε ότι η πορτα είναι ανοιχτη για εμενα, σπουδαζει Καλαματα και θα είναι εκει για αλλα 3,5 χρονια επειδή η σχολη κραταει 5 τωρα που εγιναν όλα ΑΕΙ. Του εχω πει τι γινεται αλλα φοβαμαι μην εξαρτηθώ πανω του και αν χωρισουμε μη γινω χειροτερα. Οι δικοι του είναι αυστηροι και ερχονται συχνα και τον βλεπουν και δεν ξερω πως θα το παρουν αν πηγαινα και συγκατοικούσαμε. Μου αρεσουν οι σχολες που εχει εκει περα και είναι χαμηλες οποτε το σκεφτομουν να παω εκει. αν δωσω σαν μια περιπτωση. Τουλάχιστον να μεινω σε εστια αν όχι μαζι του. Θελω να φυγω από αυτή τη μιζερια. Εχουν αδυναμια στην αδερφη μου και παντα αυτή ηταν αλανθαστη για αυτους. Σε νιώθω απολυτα και περναω το ιδιο όπως βλέπεις, είναι δυσκολο μεχρι να σταθεις στα ποδια σου.

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Ειμαι πολύ κλειστη. Στους εξω φαινομαι ντροπαλη και ησυχη. Παλια δεν ανοιγομουν καθολου, τωρα όμως μιλαω πιο ευκολα για το παρελθον μου γιατι θελω να το βγαζω από μεσα μου, αν και παλια δεν το εκανα ποτε. Αν μου αρεσει κατι και αφοσιωθώ σε αυτό θα τα παω παρα πολύ καλα, όμως αγχονομαι και απελπίζομαι ευκολα. Φοβάμαι μην πληγωθώ και ειμαι καχυποπτη

---

Όταν γίνει κάτι τώρα που έχεις αντίθετη άποψη.. Θα μιλήσεις? Θα αντιδράσεις?

Με τους γονείς σου πως είναι η επικοινωνία σας? Συζητάτε? Μαλωνετε?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Όταν γίνει κάτι τώρα που έχεις αντίθετη άποψη.. Θα μιλήσεις? Θα αντιδράσεις?

Με τους γονείς σου πως είναι η επικοινωνία σας? Συζητάτε? Μαλωνετε?

---

Όχι ευκολα, ειχε γινει κατι σε μια παρεα πχ που μια κοπελα δεν με συμπαθουσε και ειπε κατι ασχημο για εμενα σαν αστειο και απλα γελασα. δεν αντιδραω ευκολα και αν το κανω κανω διακριτικα πραγματα, πχ σταματαω να τους μιλαω πολύ, δεν απανταω και πολύ σε μηνυματα..

Συζυταμε ειδικα τελευταια, με δικη μου πρωτοβουλια παντα αλλα και παλι, συνεχεια θα εχουν κατι κακο για εμενα να πουν. Με την αδερφη μου ολο γελια και χαρες είναι. Πιο πολύ τσακωνόμαστε. Περισυ δεν ηθελα να δωσω 2η φορα πανελελε γιατι δεν ειχα δυναμη αλλα με αναγκασαν, ηθελα σε ιεκ και ποτε δεν το συζητησαν μαζι μου, τους ειπα να δουλευω λιγο για να πληρωνω εγω τα 100 ευρω αλλα δεν δεχθηκαν. Τους ελεγα να γραφτω ιδιαιτερα σε ένα μαθημα τουλαχιτον στην γ λυκειου αλλα από το αλλο αφτι βγηκε. Ότι και να τους πω το κανουν παντα για αυτους, ειπα στον πατερα μου για ένα θεμα που ειχα με φιλη μου και εφτασε να λεει για την πεθερα του που μισει. Βγαλε ακρη

Τι θα μπορούσες να κάνεις τοτε ώστε να σταματήσει η άλλη να σε ενοχλεί? Το έχεις σκεφτεί?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τι θα μπορούσες να κάνεις τοτε ώστε να σταματήσει η άλλη να σε ενοχλεί? Το έχεις σκεφτεί?

---

Για την κοπελα στο γυμνασιο, να μιλουσα για την συμπεριφορά της από νωρις στην παρεα μου, και να την επιανα με το πρωτο σημαδι και να την ρωτουσα αν εχει θεμα μαζι μου. Αν συνεχιζοταν να αλλαζα σχολειο και να πηγαινα σε ψυχολογο και να γραφομουν σε δραστηριότητες ώστε να φυγει το κοινωνικο αγχος που ειχα. Τωρα για τον καθενα,να μην δινω σημασια και να μην με επηρρεαζει τοσο

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Για την κοπελα στο γυμνασιο, να μιλουσα για την συμπεριφορά της από νωρις στην παρεα μου, και να την επιανα με το πρωτο σημαδι και να την ρωτουσα αν εχει θεμα μαζι μου. Αν συνεχιζοταν να αλλαζα σχολειο και να πηγαινα σε ψυχολογο και να γραφομουν σε δραστηριότητες ώστε να φυγει το κοινωνικο αγχος που ειχα. Τωρα για τον καθενα,να μην δινω σημασια και να μην με επηρρεαζει τοσο

---

Είναι λογικό στην ηλικία που ήσουν να περίμενες βοήθεια από τους φίλους σου και όχι από τους γονείς σου?

Στο σπίτι όταν γίνεται κάτι που δεν σαρεσει αντιδράς? Αν ναι, οι γονείς σου τι λένε όταν το κάνεις?

Συζητάς με τους γονείς σου για θέματα που σε απασχολούν? Αν όχι τώρα.. Τότε τα συζητουσες μαζί τους?

Σε μικρες περιπτώσεις που δεν γίνονται παρατραβηγμένα πράγματα πιστεύω αυτό θα ήταν το καλύτερο. Είχα πει το ίδιο σε ένα κοινωνικό λειτουργό του δήμου και μου είπε πως έπρεπε να πιάσω όλα τα παιδιά της τάξης και να τους πω τι γίνεται και ότι το να φωνάξω γονεις θα ήταν η εύκολη λύση αλλά το άλλο θα ήθελε πολύ μαγκιά, που δεν έχω κατά την γνώμη του. Αλλά ξεκάθαρα όταν πέφτει ξύλο και αυτή βάζει τα δυνατά δυνατά για να με κράξει σε όλη τη πόλη δεν είναι αρκετό οι παρέες. Διώκεται και ποινικά το θέμα.

Τότε δεν συζητούσαμε γιατί ότι και να έλεγα μου έλεγαν δεν έχεις φίλες είσαι κακομαθημένη και γενικώς τα χρησιμοποιούσαν όλα εναντίον μου. Τώρα που τους λέω γιατί δεν με βοηθήσατε τότε, μου λένε η αδερφή σου είχε θέμα με μια κακιά συνάδελφο και το ξεπέρασε, εσυ γιατί όχι; Αγνοούν ότι είναι 36 και εγώ ήμουν 12.
Αντιδράω μερικές φορές αλλά ποτέ δεν βρισκω το δίκιο μου, πάντα καταλήγω να είμαι η τρελή, η ψεύτρα και πάντα η αδερφή μου είναι το υπόδειγμα

Είσαι 18+ πλέον, έτσι δεν είναι; Άρα πως γίνεται οι ψυχολόγοι να ενημερώνουν τους δικούς σου; Έχεις αυτοκτονικές τάσεις και τώρα που μιλάμε; Διότι δεν διακρίνω κάτι τέτοιο από το αρχικό σου μήνυμα. Σε πόσους ψυχολόγους έχεις πάει και πόσες φορές;

Γνώμη μου είναι να πας σε κάποιον ψυχολόγο να δυναμώσεις λίγο και μετά να κάνεις κινήσεις ανεξαρτησίας. Λες ήθελες να δουλέψεις, δεν σε αφήσανε, ήθελες να πας στο τάδε ΙΕΚ κι ας το πληρώνεις εσύ δεν σε αφήσανε, όμως τώρα αν είσαι 18+ τι πάει να πει δεν σε αφήσανε; Θα τους ζητήσεις την άδεια αν θες να βρεις μία δουλειά ή να κάνεις κάτι αν πλέον μπορείς να βασιστείς στις δικές σου δυνάμεις;
Δεν είσαι κι εσύ έτοιμη να τους πας κόντρα και να βάλεις κάποια όρια και προσωπικά δεν είμαι σίγουρη ότι το να πας να συγκατοικήσεις με γκόμενο 3 μηνών ή γκόμενο γενικότερα είναι λύση. Το να πας εξωτερικό ή αλλού στην Ελλάδα είναι μία λύση όταν ήδη όμως έχεις κάνει προετοιμασία πάνω σε αρκετά πρακτικά ζητήματα και οι πιθανότητες να πέσεις στην ανάγκη να χρειαστείς βοήθεια από τους γονείς είναι μικρές. Γνώμη μου είναι ότι ούτε ψυχολογικά, ούτε πρακτικά είσαι ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο. Λες έχεις κάποιες μικρές οικονομίες, εγώ θα τις αξιοποιούσα σε ψυχολόγο αυτή τη στιγμή, να χτίσω άμυνες και να σταθώ στα πόδια μου και μετά θα προετοίμαζα πολύ προσεκτικά τα επόμενα βήματά μου. Πολύ βασικό το οικονομικό, να μπορώ να είμαι ανεξάρτητη για να κάνω σχέδια που θα πραγματοποιηθούν και δεν θα μείνουν στα χαρτιά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Είσαι 18+ πλέον, έτσι δεν είναι; Άρα πως γίνεται οι ψυχολόγοι να ενημερώνουν τους δικούς σου; Έχεις αυτοκτονικές τάσεις και τώρα που μιλάμε; Διότι δεν διακρίνω κάτι τέτοιο από το αρχικό σου μήνυμα. Σε πόσους ψυχολόγους έχεις πάει και πόσες φορές;

Γνώμη μου είναι να πας σε κάποιον ψυχολόγο να δυναμώσεις λίγο και μετά να κάνεις κινήσεις ανεξαρτησίας. Λες ήθελες να δουλέψεις, δεν σε αφήσανε, ήθελες να πας στο τάδε ΙΕΚ κι ας το πληρώνεις εσύ δεν σε αφήσανε, όμως τώρα αν είσαι 18+ τι πάει να πει δεν σε αφήσανε; Θα τους ζητήσεις την άδεια αν θες να βρεις μία δουλειά ή να κάνεις κάτι αν πλέον μπορείς να βασιστείς στις δικές σου δυνάμεις;
Δεν είσαι κι εσύ έτοιμη να τους πας κόντρα και να βάλεις κάποια όρια και προσωπικά δεν είμαι σίγουρη ότι το να πας να συγκατοικήσεις με γκόμενο 3 μηνών ή γκόμενο γενικότερα είναι λύση. Το να πας εξωτερικό ή αλλού στην Ελλάδα είναι μία λύση όταν ήδη όμως έχεις κάνει προετοιμασία πάνω σε αρκετά πρακτικά ζητήματα και οι πιθανότητες να πέσεις στην ανάγκη να χρειαστείς βοήθεια από τους γονείς είναι μικρές. Γνώμη μου είναι ότι ούτε ψυχολογικά, ούτε πρακτικά είσαι ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο. Λες έχεις κάποιες μικρές οικονομίες, εγώ θα τις αξιοποιούσα σε ψυχολόγο αυτή τη στιγμή, να χτίσω άμυνες και να σταθώ στα πόδια μου και μετά θα προετοίμαζα πολύ προσεκτικά τα επόμενα βήματά μου. Πολύ βασικό το οικονομικό, να μπορώ να είμαι ανεξάρτητη για να κάνω σχέδια που θα πραγματοποιηθούν και δεν θα μείνουν στα χαρτιά.

---

Το κοιταζα να παω σε καποιο κεντρο Ψυχικης υγειας ώστε να μην δινω χρηματα αλλα δεν ξερω κατά ποσο εχουν μικρη λιστα αναμονης και αν κανουν καλη δουλεια. Εχω παει σε 4 μεχρι τωρα, οι 3 καλεσαν γονεις, η μια ηταν παρα πολύ καλη και δεν εκανε κατι τετοιο αλλα ηταν πολύ ακριβη. Αυτές οι οικονομιες που εχω στην ακρη είναι ολη μου η ελπιδα σε αυτή τη φαση.Τελευτα απαοπειρα εκανα πριν τα Χριστούγεννα, προσπαθω να μην ξαναγινει.

Quote:

---

Originally Posted by niaenn

Σε μικρες περιπτώσεις που δεν γίνονται παρατραβηγμένα πράγματα πιστεύω αυτό θα ήταν το καλύτερο. Είχα πει το ίδιο σε ένα κοινωνικό λειτουργό του δήμου και μου είπε πως έπρεπε να πιάσω όλα τα παιδιά της τάξης και να τους πω τι γίνεται και ότι το να φωνάξω γονεις θα ήταν η εύκολη λύση αλλά το άλλο θα ήθελε πολύ μαγκιά, που δεν έχω κατά την γνώμη του. Αλλά ξεκάθαρα όταν πέφτει ξύλο και αυτή βάζει τα δυνατά δυνατά για να με κράξει σε όλη τη πόλη δεν είναι αρκετό οι παρέες. Διώκεται και ποινικά το θέμα.

Τότε δεν συζητούσαμε γιατί ότι και να έλεγα μου έλεγαν δεν έχεις φίλες είσαι κακομαθημένη και γενικώς τα χρησιμοποιούσαν όλα εναντίον μου. Τώρα που τους λέω γιατί δεν με βοηθήσατε τότε, μου λένε η αδερφή σου είχε θέμα με μια κακιά συνάδελφο και το ξεπέρασε, εσυ γιατί όχι; Αγνοούν ότι είναι 36 και εγώ ήμουν 12.
Αντιδράω μερικές φορές αλλά ποτέ δεν βρισκω το δίκιο μου, πάντα καταλήγω να είμαι η τρελή, η ψεύτρα και πάντα η αδερφή μου είναι το υπόδειγμα

---

Ελπίζω να βλέπεις την ζημιά που σου κάνουν οι γονείς σου και τις ευθύνες που έχουν για το τι έζησες τότε. Αν ήταν δίπλα σου, αν γενικά σε στηριζαν η ζωή σου αλλά και ο χαρακτήρας σου θα ήταν διαφορετικος. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Μια ολοκληρωμένη θεραπεία όμως. Θα συζητήσετε για την σχέση που έχεις με τους γονείς σου, για το τι έγινε τότε, για το τι ένιωσες, για το γεγονός ότι σαν άνθρωπος δεν μιλάς και αντιδράς σπάνια όταν κάτι σε ενοχλεί και γενικά να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα.. Τους γονείς μας δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε αλλά μπορούμε να χτίσουμε ένα τοίχος για να σταματήσουν να μας πληγώνουν και να μας καταστρέφουν ότι χτίζουμε. Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε και ούτε να τους κάνουμε να καταλάβουν αυτά που τους λέμε ή νιώθουμε ε αν δεν θέλουν να το κανουν. Όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου, όταν σταθείς στα πόδια σου τότε θα αποφασίσεις για το μέλλον σου. Δεν θα πιαστείς από κανένα άντρα, δεν θα τρέξεις να κρυφτείς από το παρελθόν σου, ούτε θα μείνεις μέσα σε ένα κρεβάτι και να κλαις για την ζωή που είχες. Όταν ξεκαθαρίσουν όλα στον μυαλό σου, όταν αποβαλεις τις άσχημες αναμνήσεις, όταν αποκτήσεις φωνή τότε θα μπορείς να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου!

Τώρα μένεις με τους γονείς σου? Και τους λες ότι πηγαίνεις στη σχολή αλλά την έχεις παρατήσει? Αν είναι έτσι, είσαι άξια διάδοχός μου! Εγώ τους είχα πει ότι είχα πάρει πτυχίο και πήγαινα και έδινα μαθήματα λέγοντας ότι πηγαίνω σε δουλειά, και όταν το η εξέταση ήταν πρωί τους έλεγα ότι θα βγω μέχρι αργά και θα κοιμηθώ σε φίλο, και φυσικά δεν έβγαιαν και απλά πήγαινα το πρωί και έδινα

Χαχα την σταμάτησα το Δεκέμβρη και είτε βγαίνω με το boyfriend είτε πάω σε ψυχολόγο και στο κέντρο σπουδών εξωτερικού ενω κάνω ότι πάω. Μπράβο σου είσαι θεος! Αν τους έλεγα ότι θέλω να σταματήσω θα με βρίζανε και δεν θα με στήριζαν, όπως έκαναν και περισυ που ήθελα να πάω ΙΕΚ και δεν με άφησαν αλλά και που ξαναεδωσα με έβριζαν, προτιμώ να τα κάνω στα κρυφά και μετά να βρω μια ιστορία να πω παρά να με φορτώσουν και με αλλά ψυχολογικά και στο τέλος να τα παρατήσω πάλι όλα

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Τώρα μένεις με τους γονείς σου? Και τους λες ότι πηγαίνεις στη σχολή αλλά την έχεις παρατήσει? Αν είναι έτσι, είσαι άξια διάδοχός μου! Εγώ τους είχα πει ότι είχα πάρει πτυχίο και πήγαινα και έδινα μαθήματα λέγοντας ότι πηγαίνω σε δουλειά, και όταν το η εξέταση ήταν πρωί τους έλεγα ότι θα βγω μέχρι αργά και θα κοιμηθώ σε φίλο, και φυσικά δεν έβγαιαν και απλά πήγαινα το πρωί και έδινα

---

Ξέχασα να κάνω κουοτ^ Ναι μένω μαζί τους. Ώρες ώρες λέω μακαρι να είχα περάσει μακριά αλλά πάλι κάτι θα έβρισκαν για να μη με στείλουν ή θα με έκαναν να αφήσω τη σχολή γιατί δεν αντέχουν οικονομικά