Δεν μπορω να σωσω τον κοσμο...

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by weird

Αν ο εαυτός μας δεν βρίσκεται σε μια κατάσταση σχετικής ισορροπίας και αυτοδυναμίας, τότε μεγάλο μέρος της ενέργειάς μας στρέφεται στο να φροντίσουμε εμάς. Τα όρια της δυνατότητάς μας για προσφορά στενεύουν.

---

Kαταλαβαινω την οπτικη weird, και νομιζω πολυ καλα....Ομως, δεν σημαινει οτι απαραιτητα, οποιος δεν ειναι καλα, απαραιτητως φροντιζει τον εαυτο του.

Μπορει τα ορια της προσφορας να στενευουν, δεν κλεινουν ομως. Κ ο πληγωμενος μπορει να προσφέρει, και ο κουτσος ακομα. Κ μαλιστα ειναι φορες που μπορει να προσφερει κ περισσοτερο απο οσο νομιζει.

---

Οχι, δεν σημαίνει οτι όποιος δεν είναι καλά, απαραιτήτως φροντίζει για τον εαυτό του.
Μακάρι να ίσχυε κάτι τέτοιο έτσι απόλυτα, αλλά δεν συμβαίνει.

Όποιος δεν είναι καλά, μπορεί και \"φροντίζει\" να γίνεται χειρότερα.
Μπορεί και να \"φροντίζει\" να σώσει τους άλλους όλους, πέρα απο τον ίδιο...
και πολλά μπορεί ακόμα...

Ακόμα κι όμως όταν φροντίζει τον εαυτό του, ή όταν απλά επιβιώνει (χωρίς να εξελίσσεται) δεν σημαίνει οτι είναι ανίκανος να δώσει....
Φυσικά και μπορεί να δώσει και τότε πολλά,
και μάλιστα πολλές φορές χωρίς καν ο ίδιος να βλέπει πόσο πολλά.

Δεν πιστεύω οτι δίνουν μόνο οι \"δυνατοί\" ή όσοι είναι καλά.

Πιστεύω όμως οτι το να είσαι καλά με τον εαυτό σου επηρεάζει το είδος και την ποιότητα της δοτικότητάς σου.

Ειμαι καλα αλλα δεν ειμαι διαθετειμενος να δωσω οτι χρειαζεται γιατι πρεπει να δωσω παρα πολλα...ναι εχω παρει την αποφαση μου οτι δεν θα δωσω απο την πρωτη στιγμη αλλα αυτο δεν μετριαζει τον πονο.Αυτα που μπορω να δωσω ειναι πολυ λιγα και κατα καποιο τροπο κουφια και οχι επι της ουσιας οπως ειναι το ζητουμενο...ισως οχι τοσο κουφια για να μην γινομαι υπερβολικος αλλα και σε αυτα θα ειμαι φειδωλος,θελω να ξεκολλησω απο μια κατασταση και οχι να ξανακυλισω.
Δεν ειμαι υπερανθρωπος αγαπητη weird ουτε περιμενω να βρω ισορροπιες πρωτα με τον εαυτο μου για να προσφερω...δεν μπορω να πω οτι εχω βρει ισορροπιες ή οτι αγαπαω ιδιαιτερα τον εαυτο μου αλλα αυτο που μπορω να δωσω το δινω.Αν καθε ανθρωπος για να προσφερει επρεπε πρωτα να βρει ισορροπιες με τον εαυτο του τοτε θα πηγαιναμε ολοι κατα διαολου.
Φυσικα δεν εννοεις αυτο αλλα η τελευταια προταση σου ειναι περιεργη...βρες τα με τον εαυτο σου κατα καποιο τροπο,οχι το προβλημα δεν το εχω εγω ουτε ο εαυτος μου,το προβλημα ειναι υπαρκτο και προκειται για την \"επιβιωση\" κατα καποιο τροπο ενος ανθρωπου.
Μπορει να συμβουν τα εξης τινα:
α)Τα γραφω ολα κανονικα σαν αναισθητος οποτε πετυχαινω και την πολυποθητη ισορροπια (δεν μπορω να καταλαβω γιατι υπαρχει η αντιληψη οτι ισορροπια δεν εχουν αυτοι που μπορεις να τους χαρακτηρισεις \"παλιανθρωπους\" αφου καλλιστα μπορει να τα πηγαινουν μια χαρα με τον εαυτο τους και ισως καλυτερα απο τους καλους σαμαρειτες,αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου και δισεκατομμυρια μυαλα που σκεφτονται ολα διαφορετικα).
β)Προσφερομαι ψυχη τε και σωματι πραγμα που οπως ειπα δεν θα το κανω
γ)Προσφερω κατι που δεν ειναι ουσιαστικο και ισως κατα καποιο τροπο δεν πρεπει να το προσφερω καθολου δεν θελω να δινω ψευτικες ελπιδες.
Θα ακολουθησω το τριτο αλλα ο πονος...πονος και για αυτο εγραψα αυτο το ποστ.
Δεν υπεισερχομαι στις \"λεπτομερειες της υποθεσης γιατι δεν εχει νοημα...δεν υπαρχει ουσιαστικα λυση που μπορει καποιος ν α δωσει παρα συμπαρασταση.
Ευχαριστω ολους που ανταποκριθηκαν...α και Weird μην παρεις στραβα το ποστ μου απλως καπου διαφωνω με το σκεφτικο σου.

οταν προκειται για οικονομικα προβληματα, επιβιωσης.. παραδειγματοσ χαριν αν δεν υπαρχουν τα περι8ωρια να δανεισεις καποιο ποσο ..τι σχεση εχει η σχεση με τον εαυτο μας?μπορει να εχω τις καλυτερες των προθεσεων και να μην μπορω να βοηθησω για πρακτικους λογους

ισως κιπ θα μπορουσες δεν ξερω την περιπτωση φυσικα..να σκεφτεις καποιο εναλλακτικο τροπο προσεγγισης στο θεμα που αντιμετωπιζει το ατομο αυτο ?δεν ξερω αν γινεται.εκτος απο την συμπαρασταση που φυσικα δεν ειναι καθολου ευκαταφρονητη ουτε και ασημαντη

Keep, δυστυχώς όσο περνάνε τα χρόνια τόσο λιγότερους ανθρώπους βλέπω μέσα στον κινηματογράφο (μια φορά μάλιστα στην διάρκεια μιας ταινίας με έπιασε και μια ψιλοκρισούλα...:ο) να εκφράζουν συναισθήματα αληθινής ικανοποίησης ή αποφόρτισης. Ο κόσμος συνηθίζει να βλέπει τον ανθρώπινο πόνο απο το άνετο καθισματάκι του.

Στο μαρτύριο που θα περάσει ο κάθενας απο μας οι συμπρωταγωνιστές είναι μετρημένοι η κανένας...

..ξέρεις όμως πως έχουν νιώσει και άλλοι σαν και εσένα

Κράτα γερά και να σκληρύνεις μόνο όσο μπορείς.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Ειμαι καλα αλλα δεν ειμαι διαθετειμενος να δωσω οτι χρειαζεται γιατι πρεπει να δωσω παρα πολλα...ναι εχω παρει την αποφαση μου οτι δεν θα δωσω απο την πρωτη στιγμη αλλα αυτο δεν μετριαζει τον πονο.Αυτα που μπορω να δωσω ειναι πολυ λιγα και κατα καποιο τροπο κουφια και οχι επι της ουσιας οπως ειναι το ζητουμενο...ισως οχι τοσο κουφια για να μην γινομαι υπερβολικος αλλα και σε αυτα θα ειμαι φειδωλος,θελω να ξεκολλησω απο μια κατασταση και οχι να ξανακυλισω.
Δεν ειμαι υπερανθρωπος αγαπητη weird ουτε περιμενω να βρω ισορροπιες πρωτα με τον εαυτο μου για να προσφερω...δεν μπορω να πω οτι εχω βρει ισορροπιες ή οτι αγαπαω ιδιαιτερα τον εαυτο μου αλλα αυτο που μπορω να δωσω το δινω.Αν καθε ανθρωπος για να προσφερει επρεπε πρωτα να βρει ισορροπιες με τον εαυτο του τοτε θα πηγαιναμε ολοι κατα διαολου.
Φυσικα δεν εννοεις αυτο αλλα η τελευταια προταση σου ειναι περιεργη...βρες τα με τον εαυτο σου κατα καποιο τροπο,οχι το προβλημα δεν το εχω εγω ουτε ο εαυτος μου,το προβλημα ειναι υπαρκτο και προκειται για την \"επιβιωση\" κατα καποιο τροπο ενος ανθρωπου.
Μπορει να συμβουν τα εξης τινα:
α)Τα γραφω ολα κανονικα σαν αναισθητος οποτε πετυχαινω και την πολυποθητη ισορροπια (δεν μπορω να καταλαβω γιατι υπαρχει η αντιληψη οτι ισορροπια δεν εχουν αυτοι που μπορεις να τους χαρακτηρισεις \"παλιανθρωπους\" αφου καλλιστα μπορει να τα πηγαινουν μια χαρα με τον εαυτο τους και ισως καλυτερα απο τους καλους σαμαρειτες,αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου και δισεκατομμυρια μυαλα που σκεφτονται ολα διαφορετικα).
β)Προσφερομαι ψυχη τε και σωματι πραγμα που οπως ειπα δεν θα το κανω
γ)Προσφερω κατι που δεν ειναι ουσιαστικο και ισως κατα καποιο τροπο δεν πρεπει να το προσφερω καθολου δεν θελω να δινω ψευτικες ελπιδες.
Θα ακολουθησω το τριτο αλλα ο πονος...πονος και για αυτο εγραψα αυτο το ποστ.
Δεν υπεισερχομαι στις \"λεπτομερειες της υποθεσης γιατι δεν εχει νοημα...δεν υπαρχει ουσιαστικα λυση που μπορει καποιος ν α δωσει παρα συμπαρασταση.
Ευχαριστω ολους που ανταποκριθηκαν...α και Weird μην παρεις στραβα το ποστ μου απλως καπου διαφωνω με το σκεφτικο σου.

---

Φυσικά και δεν γίνεται να συμφωνούνε όλοι με το σκεπτικό μου. Ούτε θέλω να σου υποδείξω κάτι, να σε στηρίξω στο να μην αισθάνεσαι άσχημα, ήταν η πρόθεσή μου.
Να μην αισθάνεσαι \'ασχημα σε σχέση με την μη ρεαλιστική προσδοκία σου να σώσεις τον κόσμο, ή να βοηθήσεις κάποιον πέρα απο τα όρια της δυνατότητάς σου ( είτε είσαι καλά ψυχικά είτε όχι - όπως τα όρια αυτά, κάθε φορά διαμορφώνονται).

Αυτό που θα ήθελα να καταθέσω είναι οτι απο τότε που με θυμάμαι έχω την διάθεση να προσφέρω.
Ήμουν δοτική.
Όταν δε ήμουν καλύτερα, απο κάθε άποψη, στο μέσα μου,
λάμβανα πολύ περισσότερο, απο τα όσα έδινα
και έδινα με έναν πολυ πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Όταν ήμουν άσχημα, προσπαθώντας να με κρατήσω όσο γινόταν στα πόδια μου,
η δοτικότητά μου υπήρχε,
αλλά εξασθενημένη....
Εδώ πάλευα να επιβιώσω, όλα τα άλλα έδειχναν πολυτέλεια...
Τότε η αναγκη μου να λάβω ήταν διογκωμένη.
Παρόλαυτά, έμπαινα εδώ στο φόρουμ, στήριζα όσο άντεχα και βοηθούσα...
( καμία σχέση το πόσο βοηθούσα τότε με το τώρα , όπως το αντιλαμβάνομαι).

Αυτά είχα στο νου, όταν έλεγα οτι το πως είμαστε με τον εαυτό μας, επηρεάζει την ποιότητα ( όχι απαραίτητα την ποσότητα) της δοτικότητάς μας.

όσον αφορά το θέμα σου,
φαίνεται να έχεις ήδη πάρεις τις αποφάσεις σου, να τα έχεις ζυγίσει.
Καλή τύχη έυχομαι.

Και κάτι ακόμα...
καμιά φορά το θέμα δεν είναι να δώσουμε λύση στον άλλο,
αλλά απλά να του συμπαρασταθούμε.
Είναι τόσο σημαντικό αυτό.

Quote:

---

Originally posted by weird
Πιστεύω όμως οτι το να είσαι καλά με τον εαυτό σου επηρεάζει το είδος και την ποιότητα της δοτικότητάς σου.

---

δεν ξερω αν κανω λαθος (οποτε συγχωρε με) αλλα ειναι σαν λες πώς απαραιτητη προυποθεση για να δωσει κανεις, ειναι το αν ειναι καλα με τον εαυτο του. Δλδ αν ειναι ισορροπημενος. Κ εφοσον ειναι, θα μπορει να στηριξει καλυτερα ή περισσοτερο.

Πιστεύω πολυ σ αυτο που γραφεις για σενα, οτι δλδ οντας γερη κ ισορροπημενη μπορουσες να δωσεις κ βοηθησεις οπως ηθελες. Αλλα αυτο ειναι δικη σου αισθηση. Ο απεναντι σου ομως έχει την ίδια αποψη? Μήπως εχει βοηθηθει καποιος απο σενα κ οταν δεν ησουν κ στην κατασταση που ήθελες ωστε (και) να βοηθησεις? Πέρα απο το φορουμ εννοω....

Οπως και να χει, δεν πιστευω πώς ισχυει γενικοτερα ή παντα.

Εχω την αισθηση, πώς οταν ενας ανθρωπος ειναι ισορροπημενος ή ειναι καλα, με τον εαυτο του, δεν σημαινει απαραιτητα οτι θα βοηθησει ή οτι ειναι δοτικος. Γιατι αυτο, ως πραξη, αυτο το να καθησω να ακουσω (που μπορει να ναι απλο ή οχι) προυποθέτει κατι: μια ευαισθησια, ενα νοιαξιμο. Δεν ειναι χαρακτηριστικο ή γνωρισμα ολων των ανθρωπων που στεκονται γερα στα ποδια τους. Θα ελεγα μαλιστα, πώς ακομα κ ενας ανθρωπος πιο ευαισθητος, οταν ειναι καλα, πολυ καλα, μπορει να χασει την επαφή του με τον πονο, με την δυσκολια ή την συναισθηση του μ αυτα τα συναισθηματα, απορροφημενος στον εαυτο του.

Απο την αλλη, γνωριζω πώς μπορει και ο προσωπικος πονος να αποτελεσει εμποδιο στο να αντιληφθω τον πονο του άλλου, σκύβοντας μονο στο δικο μου προβλημα. Αλλα τοτε το βρισκω, πιο ανθρωπινο.

Να δω πως θα γραψω τωρα που εχω πιει τα αντερα μου...φυσικα weird ολα αυτα που αναφερεις τα ξερω και ευχαριστω για τη συμπαρασταση
Σε φιλω γλυκα.:)

Βοήθεια πολλες φορες θεωρείται κατι πολυ απτο ισως, κατι σαν αποτελεσμα στο προβλημα. Κατι σαν λύση δλδ. Το νουμερο που ισουται στο αγνωστο Χ. Ξεχναμε ομως κατι βασικο πολλες φορές...Πώς ακομα και στα μαθηματικα χρειαζεται μια σειρα για να φτασουμε στο να βρουμε με τί ισουται ο Χ. Μπορουμε να συμβάλουμε σε αυτο, με πραγματα που εμεις μπορει να φανταζομαστε πώς δεν εχουν καμια αξια....

Οπως το να βλέπουμε τον άλλο, να τον ακουμε κ να προσπαθουμε να τον καταλαβουμε....γραφω πιο πανω \"τί εννοεις λεγοντας βοηθεια\", γιατι συνηθως βοηθεια φανταζει η προσφορα μιας λυσης κ μονο. Ομως ειναι βοηθεια κ πολλα αλλα πραγματα....ειναι κριμα να αγνοεις την αξια και μιας \"μικρης\" πραξης που μπορει να απαλυνει εστω κ λιγο ή προσκαιρα εναν πονο, ή να χαρισει ενα χαμογελο....άλλωστε και οι μικρες στιγμες μπορουν να προσφέρουν μια ανασα...

Α σοφια εισαι πραγματι σοφια:))))))))
Αγαπω ολο το κοσμο μαλλον ειναι απο τα ποτα γιατι συνηθως ειμαι πιο στριμμενος και λογικος:)))))
Γραψε λαθος σοφια εσενα σε διαβαζω παντα με προσοχη ειτε εχω πιει ειτε οχι.

Θέλω να σώσω τον κόσμο... Θέλω να βοηθώ τους άλλους...
Φράσεις που έχουν σημαδέψει τη ζωή μου μέχρι σήμερα και τις ακολουθούσα πιστά μέχρι που κατέρρευσα...
Ξέρω ότι κάθε περίπτωση ανθρώπου είναι μοναδική οπότε μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα...
Πάντοτε έβαλα τους άλλους πάνω από μένα μέχρι που διαπίστωσα ότι το έκανα γιατί μόνο έτσι ένιωθα ότι αγαπούσα τον εαυτό μου. Εφτανα σε σημεία να προσφέρω τα πάντα στους άλλους, ακόμα και σε περιόδους της ζωής μου όπου οι αντοχές μου είχαν ξεπεραστεί. Ενιωθα απίστευτες ενοχές όταν έβλεπα ότι κάποιος γνωστός ή φίλος είχε πρόβλημα και εγώ δεν έκανα τα πάντα για να τον βοηθήσω...
Σήμερα προσπαθώ να κρατάω ισορροπίες. Προσφέρω ό,τι μπορώ και προσπαθώ όταν ξυπνάνε οι ενοχές να τις κάνω λογική για να συνειδητοποιώ ότι κι εγώ είμαι άνθρωπος και όχι υπεράνθρωπος και δεν μπορώ δυστυχώς να προσφέρω το κάτι παραπάνω όσο κι αν το θέλω. Γιατί απλά δεν μπορώ και δεν αντέχω.
Συμβουλή μου είναι να δίνεις όσο μπορείς σε κάθε δεδομένη περίπτωση. Ακόμα και το λίγο είναι πολύ περισσότερο από το τίποτα. Και μην αισθάνεσαι άσχημα. Ανθρωποι είμαστε...

Μα φυσικά και τα πράγματα δεν είναι μαθηματικά.
α+β= γ.
Η ανθρώπινη πραγματικότητα είναι πολύπλοκη.

Το μέγεθος της δοτικότητας του καθενός, μπορεί να εξαρτάται από πλείστους και διαφορετικούς παράγοντες.
Και φυσικά από την εν γένει ευαισθησία του και την τάση του χαρακτήρα του.

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, όσον αφορά τη δική μου δοτικότητα, είναι το να είμαι ψυχικά καλά.

Όταν το σύστημά μου είναι σε δυσαρμονία, λειτουργώ πολύ πιο εγωιστικά και μικρόψυχα.
Με νοιάζει κυρίως να πάρω για εμένα, δίνοντας, και όχι να κάνω απαραίτητα το καλό στον άλλο.

Απορροφιέμαι από το εγώ μου, το οποίο καταλαμβάνει όλη μου τη σκέψη και την ενέργεια. ( πρέπει να ανασάνω! )
Επιπλέον, το να ασχοληθώ με το τι γίνεται στον κόσμο, και άλλα φιλοσοφικά θέματα, με τα οποία καταπιάνομαι τώρα, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα… μόνο το τι γίνεται μέσα μου με καίει, όταν δεν είμαι καλά.

Φυσικά και παραμένω δοτική, φυσικά και μπορεί πολλοί να ωφεληθούν από εμένα, με τρόπους που δεν το προέβλεψα καν.

Αλλιώς όμως είναι, να νιώθω καλά και να προσφέρω… Άλλη αίσθηση… απερίγραπτη : ) Άλλη πλήρωση.

Φυσικά, αυτά ισχύουν για εμένα, όχι για όλους και ίσως δεν έγινε αυτό ξεκάθαρο από τη διατύπωσή μου, δεδομένων των ενστάσεων.

Από την άλλη, όταν είδα το θέμα του φίλου μας, δεν κατάλαβα ακριβώς για τι είδους δοτικότητα μιλούσαμε.
Κι αυτό, είναι σημαντικό.
Να στηρίξω κάποιον σε τι?
Στην ψυχολογία του? Στο ότι δεν νιώθει καλά πχ, έχει κρίσεις? Εχει κατάθλιψη? Βιώνει κάποιο αδιέξοδο?

Η σε θέμα επιβίωσης? Στην δυσχερή του κατάσταση? Στο πως τα βγάζει πέρα, το να ζει.?

Αν είμαι ψυχικά κουρέλι, δύσκολα μπορώ να δώσω με την πρώτη έννοια.
Μπορώ όμως να δώσω με την δεύτερη έννοια ( πάντα ετνός ορίων).


Συμφωνώ Σοφία, ακόμα και το να συμπαρασταθείς με πράξεις που φαντάζουν μικρές, ίσως έχεις δώσει κάτι πολύ πολύτιμο στον άλλο.

Μπορεί να νομίζεις ότι έδωσες λίγα, αλλά ο άλλος να το έχει εισπράξει διαφορετικά.

Ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση,
keep είσαι γλύκας όταν πίνεις.
Σοφία την καλημέρα μου!

Quote:

---

Originally posted by BALANCE
Θέλω να σώσω τον κόσμο... Θέλω να βοηθώ τους άλλους...
Φράσεις που έχουν σημαδέψει τη ζωή μου μέχρι σήμερα και τις ακολουθούσα πιστά μέχρι που κατέρρευσα...
Ξέρω ότι κάθε περίπτωση ανθρώπου είναι μοναδική οπότε μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα...
Πάντοτε έβαλα τους άλλους πάνω από μένα μέχρι που διαπίστωσα ότι το έκανα γιατί μόνο έτσι ένιωθα ότι αγαπούσα τον εαυτό μου. Εφτανα σε σημεία να προσφέρω τα πάντα στους άλλους, ακόμα και σε περιόδους της ζωής μου όπου οι αντοχές μου είχαν ξεπεραστεί. Ενιωθα απίστευτες ενοχές όταν έβλεπα ότι κάποιος γνωστός ή φίλος είχε πρόβλημα και εγώ δεν έκανα τα πάντα για να τον βοηθήσω...
Σήμερα προσπαθώ να κρατάω ισορροπίες. Προσφέρω ό,τι μπορώ και προσπαθώ όταν ξυπνάνε οι ενοχές να τις κάνω λογική για να συνειδητοποιώ ότι κι εγώ είμαι άνθρωπος και όχι υπεράνθρωπος και δεν μπορώ δυστυχώς να προσφέρω το κάτι παραπάνω όσο κι αν το θέλω. Γιατί απλά δεν μπορώ και δεν αντέχω.
Συμβουλή μου είναι να δίνεις όσο μπορείς σε κάθε δεδομένη περίπτωση. Ακόμα και το λίγο είναι πολύ περισσότερο από το τίποτα. Και μην αισθάνεσαι άσχημα. Ανθρωποι είμαστε...

---

Ανατρίχιασα με το που σε διάβασα....

Ενοχές, όταν δεν \"έσωζα\" κάποιον, ήμουν άχρηστη, ήμουν κακία....
Ολοκληρωτικό δόσιμο στον άλλο.... μέχρι τελικής κατάρρευσης.
Το να προσφέρω, έμοιαζε ο μόνος τρόπος να μου δίνω αξία...


\"Μόνο έτσι ένιωθα οτι αγαπούσα τον εαυτό μου\".
Πραγματικά....
Σαν να εξιλεωνόμουν απο μια άλλη, βαθύτερη ενοχή..( κι αυτό εννοώ παραπάνω, οτι όταν δεν ήμουν καλά, έδινα κυρίως για να λάβω - αξία και αγάπη για εμένα την ίδια)

ήθελε αρκετή σκλήρυνση ( προσγείωση στην πραγματικότητα) και λογική,
να καταλάβω ότι τα όρια των δυνατοτήτων μας, είναι περιορισμένα......

Ανθρωποι είμαστε...
Εχω ψάξει να βρω την ετυμολογία της λέξης και δεν έμεινα καθόλου ευχαριστημένη ( αυτός που κοιτά πάνω ή αυτός που έχει την όψη άντρα - ανθρώπου).

Για μένα άνθρωπος σημαίνει ατελής.