συνηθως έτσι πάει...Quote:
Originally posted by giota
Φοβάται την αγάπη δεν ξέρει ούτε να τη παίρνει πόσο μάλλον να την δίνει.
Printable View
συνηθως έτσι πάει...Quote:
Originally posted by giota
Φοβάται την αγάπη δεν ξέρει ούτε να τη παίρνει πόσο μάλλον να την δίνει.
Ξέρετε τι σκέφτομαι;Οταν γυρίσει ο άνδρας μου να πάμε οι δυό μας ένα ταξίδι,αν και του το είχα ξαναπροτείνει και πιστεύω ότι φοβάται να μείνουμε μόνοι χωρίς την παρουσία των παιδιών.Συνεχώς μας απασχολούσαν τα προβλήματα που δημιουργούσαν οι γονείς του ή προβλήματα της δουλειάς του.Τα τελευταία χρόνια έχει ταξιδέψει αρκετά και όταν γυρνούσε είχαμε άλλες υποχρεώσεις.Σίγουρα έχουμε απομακρυνθεί και σίγουρα είμαι μαζί του θυμωμένη γιατί δεν μας προστάτεψε από ανθρώπους που και ο ιδιος έλεγε ότι είναι χειρότεροι και απο τα ζώα.Σκέφτομαι και πάλι να πάρω πρωτοβουλίες μήπως και έλθουμε πιο κοντά οχι ότι μου είναι εύκολο,αλλά δεν μπορώ και αυτή την κατάσταση.Θέλω να τον φέρω σε αντιμέτωπο,με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην σχέση μας να δω τι στο καλό σκέφτεται και αυτός.Βέβαια αν δεν υπαρχουν αισθήματα θα το πάρω απόφαση, εχω δώσει πολλές ευκαιρίες λέω να κάνω άλλη μια προσπάθεια.
καλη ιδεα φαινεται αυτη γιωτα μακαρι να το κανετε κιολας
Συμφωνω με την Helena, ειναι ωραια ιδεα:) Να μεινετε μονοι.
Κ μονο οτι παιρνεις πρωτοβουλιες, δειχνει δυναμη, αποφασιστικοτητα!Ναι, συμφωνω κ εγω πώς χρειαζεται να ξερουμε τί σκεφτεται ο ανθρωπος μας, απο το να υποθετουμε. Ειναι σημαντικο να βρισκουμε χρονο για 2.
Υποθετω μαλιστα, πώς μεγαλώνοντας και περνωντας σε μια φαση οπου τα παιδια μεγαλώνουν κ ανεξαρτητοποιουνται ειναι μια ευκαιρια να δειτε σε τί φάση μπαινει ή πώς διαμορφώνεται η μεταξυ σας σχεση. Μπραβο Γιωτα για την δύναμη!:)
Ας ελπίσουμε να βρώ ανταπόκριση μπορεί να γίνονται και θαύματα.Ξέρω πως αν πάθω τίποτε θα τρελλαθεί αλλά στην ζωή δεν είναι δεδομένο τίποτε και κανείς.Ή που θα ξεμπλοκάρει ή που θα φάμε τα μούτρα μας.Εχουμε κάτι χρόνια να βρεθούμε οι δυό μας χωρίς παιδιά και άλλες υποχρεώσεις που δεν επέτρεπαν να έχουμε χρόνο για μας.Θ α αρχίσω σιγά σιγά να του λέω στο τηλέφωνο ότι θέλω να πάμε ένα ταξιδάκι.
:) ωραια Γιωτα! Πιστεύω πώς βοηθάει να λεμε και το τί θέλουμε κ το πώς νιωθουμε. Οπως κ το να ρωτάμε κ τί θα θελε αντιστοιχα κ ο άλλος. Αν συντονιστουν οι επιθυμιες μας, μενει να βρουμε τον τροπο να τις πραγματοποιησουμε.
Σοφία το τι νιώθω το έχω πεί πολλές φορές εκεί που φταίω, είναι ότι ποτέ δεν είπα τη λέξη θέλω, ακόμη και στους γονείς μου.Πάντα προσπαθούσα να ευχαριστήσω τους άλλους και ειδικά τον άνδρα μου δεν έμαθα να διεκδικώ και σε θεωρούν δεδομένη.Οταν επαναστατήσεις τους φαίνεται περίεργο αλλά φτάνεις να χάνεις την αυτοεκτίμησή σου.Πάντα στα δύσκολα μπροστα εγώ αλλά υπάρχουν και όρια καιρός να τα θέσω,και να δούμε ολη την κατάσταση χωρίς υπερφυγές χωρίς να κουκουλώνεις τα πράγματα και συνεχεια λες δεν βαριέσαι ας μην δημιουργήσω αλλα προβλήματα αφού ήδη υπάρχουν και άλλα.Ενα παράδειγμα γύρισε κάποτε ολίγον ναυαγός και άλλα πολλά καρδιοχτύπια, με το συγκεκριμένο επάγγελμα.
ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ ΝΙΩΘΕΤΕ ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ;
παλι αορατος μπαινεις εσυ?:P
Γιωτα, νομιζω πώς καταλαβαινω....σε γενικες γραμμες, εχοντας διαβασει τα οσα λες, πως εχεις μαζεψει πολλα μεσα σου: πολυ θυμο, πολυ ενταση, πολυ παραπονο, πολυ στεναχωρια. Κ πώς ολο αυτο σαν να μη βρισκει διεξοδο καπως καπου...Κ ισως ετσι να ηρθε κ η κατάθλιψη. Καπως δλδ σαν εκτονωση ή ξεσπασμα του οργανισμου σου. Με αυτο το σκεπτικο θα λεγα, πώς καλα που ήρθε. Αυτο το γράφω γιατι δυστυχως πολλες φορες, χρειαζεται να φτασουμε σε ενα πολυ ασχημο σημειο για να δουμε και ολα τα ασχημα που εχουν προηγηθει κ να αποφασισουμε να κανουμε κατι για ολα αυτα.
Θα θελα να πω κατι ακομα: πολλες φορες οπως δεν λεμε κ ποσο ασχημα μας κανει να νιωθουμε μια συμπεριφορα, δεν λεμε κ το ποσο ομορφα μας κανει να νιωθουμε μια άλλη. Νομιζω ειναι εξισου σημαντικο να εκφραζουμε ολη τη γκαμα των συναισθηματων μας, σιγα σιγα...
Εχεις δικιο για τα ορια: μα οσο δεν τα θετουμε, δεν υπάρχουν. Ετσι φυσικα κ δημιουργειται μια κατασταση δεδομενη οπου εχουμε μαθει να λειτουργουμε σχεδον αυτοματα. Δεν ειναι κακο Γιωτα, να δηλωσεις την κουραση σου κ οτι άλλο αισθανεσαι στον αντρα σου. Φανταζομαι πώς ειναι δυσκολη η αναμονη κ κουραστικη καποιες φορες. Αλλα αν κανεις την αρχη να εκφρασεις οτι σε κουράζει, μπορεις να μειωσεις την αποσταση που σας χωριζει. Μπορει οχι την χιλιομετρικη, μα πιστευω πώς την ψυχικη μπορεις να την βοηθησεις να μειωθει.
Το ταξιδι, η κουβεντα, το να μιλησεις ειλικρινα, ανοιχτα, μα οχι επιθετικα, ειναι ωραιοι τροποι που σκεφτηκες για να ρθειτε πιο κοντα:)
Οι ωκεανοί δεν μας χώριζαν όσο οι καταστάσεις εδώ.Πολλές φορές πήγα να τον δώ στο εξωτερικό ταξίδεψα και είδα απο κοντά πόσο δύσκολο επάγγελμα είναι.΄Σεβόμουν τον ίδιο και τα χρήματα της θάλασσας και ποτέ δεν έκανα σπατάλες αλλά βρέθηκαν πιο έξυπνοι και όλο τον αγώνα μας τον έφαγαν, εκεί θυμώνω που δεν σκέφτηκε πιο ώριμα αν και το είχαμε συμφωνήσει, να προσέξει τις κινήσεις του γιατί απο την μια είναι καλακάγαθος και εύκολα μπορούσαν να τον παρασύρουν και απο την άλλη ήξερα τι αρπαχτικά ,ηταν οι δικοί του.
Aλλη μια χρονια που δεν θα κανω ουσιαστικα πασχα,θα μεινω μονος μου παντελως στο σπιτι οπως γινεται καθε χρονο πλεον χριστουγεννα/πασχα και λοιπες γιορτες,δεν μπορω να υποβαλλω τον εαυτο μου στην διαδικασια να βρεθω με κοσμο,με γνωστους,με συγγενεις,ειναι κατι που δεν μπορω να το αντιμετωπισω γιαυτο επιλεγω την μοναξια απο το να αναγκαζομαι να προσποιουμαι,να λεω ψεμματα,να ωραιοποιω καταστασεις για να βγαλω μια εικονα προς τα εξω μη πραγματικη,να προσπαθω να δειξω χαρουμενος χωρις να ειμαι.
Δεν μπορω λοιπον να δεχτω αυτη την πιεση,που θα με ρωτανε τι κανω,αν δουλευω,που βγαινω και συχναζω,αν εχω σχεση η οχι,να με σχολιαζουν επειδη εχω περιττα κιλα ενω πριν 3-4 χρονια ημουν λεπτος,να με ρωτανε τι νεα αλλα εγω να μην εχω να απαντησω κατι,γιατι δεν ερχομαι πλεον και που εξαφανιστηκα και εν πασει περιπτωση μια κατασταση που θα πρεπει συνεχως να ειμαι σε αμυνα προσπαθωντας να δειξω ενα ψευτικο ωραιοποιημενο προφιλ.
Δεν ξερω αν συμβαινει αυτο και σε αλλους αλλα σε μενα τεινει να γινει πλεον συνηθεια με την κακη εννοια ομως,το να μεινω μονος μου τετοιες μερες που τις περνανε οικογενειακως ως συνηθως, ειναι για μενα σαν μια πολυ μικρη ανακουφιση,επειδη ακριβως θα γλυτωσω εστω προσωρινα αυτο το πραγμα που ανεφερα προηγουμενως,ειμαι ατομο που δεν μου αρεσει καθολου να υποκρινομαι κ να προσποιουμαι,οταν χρειαζεται να το κανω αυτο απλα σιχανομαι τον εαυτο μου.
Και επειδη ακριβως για τον εαυτο μου νιωθω ασχημα πραγματα γενικως,θες ειναι αισθηματα κατωτερητας σε διαφορους τομεις,θες απο κοινωνικη φοβια,θες η αδυναμια της προσωπικοτητας,θες διαφορα κενα που δημιουργηθηκαν απο μικρη ηλικια κλπ,αυτα δεν μου επιτρεπουν να αισθανομαι καλα απεναντι στους αλλους,αντιθετως προσπαθω να αποφευγω τις οποιεσδηποτε επαφες,ακομα κ αν αυτες ειναι του στενου περιβαλλοντος,εχω να πατησω για παραδειγμα στο χωριο μου μια 4ετια-5ετια.
Οποτε το πασχα και φετος θα ειναι για μενα οπως οι περισσοτερες καθημερινες ημερες χωρις καποια διαφορα,συμπερασματικα,μον αξια και απομονωση.
Jason δεν είσαι ο μόνος που νοιώθει μοναξιά! Εγώ και με 1000 άτομα να είμαι μαζί, πάλι μοναξιά νοιώθω! Και χωρίς να είναι γιορτές, μοναξιά νοιώθω!
Και εγώ πολλά Χριστούγεννα/Πάσχα έχω περάσει μόνη μου! Είναι πολύ κουραστικό να προσποιείσαι.......!!!!!! Από την άλλη και να είσαι μόνος πάλι στενάχωρο είναι!
Για μένα πάντως δεν είναι ανακούφιση το να είμαι μόνη!
Να ήταν μόνο το Πάσχα...Κάθε μέρα υποφέρεις αν δεν έχεις κάποιον να αγαπάς και να σ'αγαπάει.Και στις γιορτές υποφέρεις πολύ περισσότερο.Πάντως κάτι κύκλους που κάνει η ζωή...Θυμάμαι παλιά όταν ήμουν μικρός πόσο πολύ περίμενα να έρθουν διακοπές, Χριστούγεννα,Πάσχα,καλοκαί ρι.Τώρα στις γιορτές και τις αργίες περνάω τις χειρότερες μέρες μου και θέλω να τελειώνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται.Οι γιορτές είναι καλές όταν έχεις κάτι να περιμένεις,κάποιες στιγμές ανεμελιάς με τον άνθρωπό σου,ένα ταξίδι μαζί,τέτοια πράγματα.Αν έχεις μόνο το τομάρι σου είσαι για αυτοκτονία.Quote:
Originally Posted by frida
θετικη στον Paolo_1 γιατι παρομοια το βλεπω το θεμα. και για μενα εχουν καταντησει καπως οι μερες των διακοπων, ενω παλιοτερα περιμενα πως και πως να ερθουν, πλεον δε θελω καν να υπαρχουν, ειδικα το καλοκαιρι με τη ζεστη κι ολας, κι οταν δε μπορω να φυγω εκτος Αθηνων, ειναι κολαση. και τα χριστουγεννα ομως συνηθως ειναι σκατα, αφου επικρατει γιορτινη ατμοσφαιρα, ολοι χαιρονται, εκτος απο μενα. καθονται και οι γονεις σπιτι και τους τρωω αναγκαστικα στη μαπα (αν δεν ερθει και κανας συγγενεις να τον φαμε κι αυτον με το ζορι).