Δεν βλέπω το νόημα ούτε για τα βασικά.

Δεν μου αρέσει να ακούγομαι σαν δάσκαλος,δεν έχω άλλωστε αυτό το δικαίωμα μιας και είναι πάμπολλες οι μέχρι τώρα λάθος επιλογές μου.
Παρακολουθώ όμως καιρό τώρα τα νήματά σου και θέλω να ουρλιάξω...ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΕΤΣΙ...
Είσαι 26,έχεις χρόνο να διορθώσεις σιγά σιγά τα πάντα...χωρίς ιατρική βοήθεια όμως δεν γίνεται να ζήσεις τα όσα-πολύ όμορφα και ανθρώπινα-θέλεις.
Η γραφή σου είναι εξαιρετική.η έκφρασή σου συγκροτημένη, και ενίοτε με καθηλωτικές περιγραφές ,είσαι ευαίσθητη και μάλλον δοτική στα πλαίσια μιας σχέσης.
Μπορείς να ζήσεις όλα όσα θέλεις γιατί σίγουρα εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που τα ψάχνουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που συγκεντρώνεις και ίσως να τους απωθεί κάτι άλλο ...όχι η εμφάνιση σου.
Αν βάλεις σε μια τάξη το χάος που επικρατεί μέσα σου-και αυτό ειναι σίγουρο πως δεν μπορείς να το κάνεις μόνη σου-είναι σίγουρο πως τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Αν όντως πιστεύεις αυτό που έγραψες - πως δεν είναι απαραίτητο, έχεις τεράστιο πρόβλημα, άρνηση, έλλειψη κατανόησης και αποκοπή από την ανθρώπινη πραγματικότητα και ανάγκη, όχι εγώ.

---

Το ιδιο θα ελεγε και ενας αλκοολικος για το αλκοολ. Δεν σου ειπα να αποκοινωνικοποιηθεις εντελως, μονο οσο χρεαζεται για να ελεγχεις τα συναισθηματα σου.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Να του πω να πάμε να φάμε κάτι μαζί. Να μιλήσουμε για φαγητό, να του πω να πάμε να δούμε μια ταινία στα village και να παίξουμε air hockey. Να του πω να πάμε να περπατήσουμε. Και να μιλήσουμε για αυτά που βλέπουμε. Να πάμε για έναν καφέ και να μου πει για την μέρα του. Να πούμε για την ζέστη και για το πώς περνάμε την μέρα. Να μου πει για την θάλασσα. Να πάμε στην θάλασσα. Να παίξουμε κάτι.

Τόσα πολλά πράγματα.

---

Εγώ θα το ξαναπώ με κίνδυνο να φανεί ότι επιμένω ενώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Λες δεν έχω άνθρωπο να κάνω πράγματα. Στη διάθεσή σου για οτιδήποτε από αυτά που είπες. Σου επαναλαμβάνω, φάση είναι ολο αυτό και θα περάσει. Κοίτα απλά τώρα να προσέχεις, να το βοηθήσεις όσο μπορείς και να μην κάνεις κάτι που θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Και εγώ όταν χώρισα ήμουν έτσι πολύ χάλια και όσο πέρασε ο καιρός χειρότερα όταν χωρίζεις είναι θάνατος έτσι είναι η ζωή πίκρα μεγάλη .η ζωή δεν έχει χρώμα είναι όλα μαύρα χώρισα Κ έμεινα μόνη μου ούτε οι φίλες δε βγαίνουν μαζί μου

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Είμαι άνθρωπος, δεν αντέχω μόνη μου άλλο.

---

Άλλη λύση εκτός από τον ψυχίατρο και τη λήψη της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής ΔΕΝ υπάρχει.

Λοιπόν, μπήκες αρχικά στο φόρουμ και ζητούσες παρέα και κλαιγόσουν που δεν είχες ένα άτομο να βγαίνεις. Κατηγορούσες όλους τους άλλους που δε σε κάνουν παρέα ως υποκριτές. Προσφέρθηκε προς τιμήν της η Χάρλεϊ να βγείτε. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ψάχνεις αποκλειστικά για αντρική "παρέα" και το μόνο που σε ενδιαφέρει τελικά είναι να έχεις γκόμενο "άνευ όρων", ακόμα κι αν σε ξεφτιλίζει, σε βαράει κι αν σου φέρεται σαν σκουπίδι. Αν η Χάρλεϊ λεγόταν Μήτσος, θα πήγαινες σε νανοσεκόντ ως και στη Ροδόπη. Προσφέρθηκε και ο Βασίλης, όπως είδα πιο πάνω.

Μετά είπες ότι θες να φύγεις από το σπίτι σου και να βρεις μια δουλειά, αλλά που να κάθεσαι, να μην επικοινωνείς με τρίτους, να μη θέλουν πτυχίο, να μη θέλουν προϋπηρεσία, να μη θέλουν το ένα, να μη θέλουν το άλλο. Δουλειά να κάθεσαι ως μπιμπελό και να σε πληρώνουν δεν υπάρχει.

Μετά, αρνείσαι να επισκεφτείς τον ψυχίατρο, αρνείσαι να πάρεις τα φάρμακά σου, πας να τους βγάλεις όλους σκάρτους που σε έβγαλαν οριακή, αυτοπροσδιορίζεσαι ως εντελώς φυσιολογική, τη μια θες να κάνεις κακό σε σένα, την άλλη κακό στους άλλους, και λες κι από πάνω ότι ο κάθε άνθρωπος θα το έκανε αυτό! Έπρεπε να σε πάνε σε παιδοψυχίατρο από την εφηβεία σου όταν είχες δώσει τα πρώτα δείγματα. Ούτε τώρα είναι αργά να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια και να δεχτείς να πάρεις φάρμακα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Είναι το τελευταίο σχόλιο που σου γράφω. Όσο σε κανακεύουμε, τόσο περισσότερο κακό σου κάνουμε.