Παντού μέτωπα ανοιχτά..ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ

chris,

η κατάθλιψη είναι και φαύλος κύκλος. αν κάθεσαι όλη μέρα σε έναν καναπέ και τρως και κοιμάσαι, περιμένεις να σου φύγει? και να μην είχες θα πάθαινες. και από τη στιγμή που λες ότι θα ήθελες να χάσεις μερικά κιλά, θα λειτουργεί αρνητικά στην ψυχική σου διάθεση το μασούλημα. προσπάθησε -όσο μπορείς- να σπάσεις αυτό το φαύλο κύκλο. προσπάθησε να κανεις βήματα προς τη θετική κατεύθυνση, ακόμα και μισά βήματα, μην είσαι τελειομανής, δε θα σε βοηθήσει η τελειομανία σε αυτή τη φάση.

με τους γονείς σου αφού λες ότι δεν τσουλάει λέγε λίγα και τυπικά, προσπάθησε να έχεις κάποια επαφή με τους ανθρώπους που λες ότι σου ταιριάζουν περισσότερο.
επίσης δεν χρειάζεται να υποκρίνεσαι ότι είσαι η super woman, η χαρούμενη πάντα, τι είσαι, robot? κανείς δεν είναι μονίμως στα high του.
απλά να μην το παρακάνεις και πας στο άλλο άκρο, πχ σε ένα αδιάκοπο mode κλαψουριας με τους φίλους/γνωστούς, αν συμβεί αυτό, φυσικό είναι κάποια στιγμή να τους κουράσεις. γενικώς τα άκρα δεν λειτουργούν με τους ανθρώπους, ψάχνε για ενδιάμεσες λύσεις.

Καλησπέρα παιδιά, κάπως καλύτερα σήμερα.. Πήγα super market και προσπάθησα να μην κοιμηθώ το μεσημέρι γιατί μετά γίνομαι χειρότερα.. Δίκιο έχεις lucifer γι\'αυτά που λες για τον καναπέ..τα σκεφτόμουν σήμερα.. hobby claire δυστυχώς δεν έχω και έχει πάψει να μου αρέσει πλέον το καθετί.. Κάνω μεγάλη προσπάθεια να θυμηθώ τί μου άρεσε.. Βασικά το μεγάλο πρόβλημα θεωρώ είναι το οικονομικό αυτήν την περίοδο και έτσι δε μπορώ να κάνω και πολλά..Είμαι τελειομανής όντως lucifer, που το κατάλαβες? Και είμαι των άκρων γενικά στη ζωή μου γι\' αυτό πιστεύω ότι έχω πέσει στην πλήρη μελαγχολία.. Παιδιά θέλω να την αλλάξω τη ζωή μου αλλά έτσι που έχω βυθιστεί στην κατάθλιψη δεν ξέρω από που να αρχίσω..

Quote:

---

Originally posted by chr1986

αλλά έτσι που έχω βυθιστεί στην κατάθλιψη δεν ξέρω από που να αρχίσω..

---

απο το να αρχισεις να κανεις λαθη και να μαθαινεις απο αυτα,
χμμμ ελεγχομενα βεβαια.

Κουραγιο chr1986...προσπαθησε δεν μπορεις να κανεις και αλλιως , αρχισε διαιτα , κανε γυμναστικη , βγες εξω , απλως προσπαθησε για να μην μπλεξεις σε μια κατασταση τελματος που δεν οδηγει πουθενα.

Quote:

---

Originally posted by chr1986
. Θέλω να φύγω από εδώ, να μην ξαναδώ κανέναν τους.. Αλλά αν δεν τελειώσω τη σχολή μου αυτό δεν γίνεται.. Δεν έχω άλλη υπομονή, δεν έχω άλλη αντοχή!

---

Να λοιπον που εχεις κατι να κανεις ,για να πραγματοποιησεις την επιθυμια σου αυτη,τη σχολη σου
Αλλα αυτο προυποθετει αντοχη,υπομονη ,και δυναμη
Ξερω οτι τωρα αισθανεσαι οτι δεν τα εχεις ολα τα παραπανω,αλλα για μενα πολυ σημαντικο ειναι αυτο που ειπες το ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ
Και οταν συνειδητοποιουμε το τι θελουμε, ειναι μια καλη αρχη για πραξεις,και οχι για καναπε.
Και αν δεν κινητοποιηθεις εσυ πρωτη ,κανενας δεν θα σε σηκωσει απο τον καναπε,και τα ΘΕΛΩ σου θα μεινουν απραγματοποιητα :)

Quote:

---

Originally posted by chr1986
.. Κάνω μεγάλη προσπάθεια να θυμηθώ τί μου άρεσε.. Βασικά το μεγάλο πρόβλημα θεωρώ είναι το οικονομικό αυτήν την περίοδο και έτσι δε μπορώ να κάνω και πολλά..Είμαι τελειομανής όντως lucifer, που το κατάλαβες? Και είμαι των άκρων γενικά στη ζωή μου γι\' αυτό πιστεύω ότι έχω πέσει στην πλήρη μελαγχολία.. Παιδιά θέλω να την αλλάξω τη ζωή μου αλλά έτσι που έχω βυθιστεί στην κατάθλιψη δεν ξέρω από που να αρχίσω..

---

chr1986,

το να ειμαστε των ακρων (η τελειομανια ειναι μια τετοια ενδειξη), ειναι αρκετα κουραστικο απο μονο του. Δεν δινει κ πολυ χωρο για πειραματισμους, λάθη, ευελιξια. Κ μας στελνει απο το \"καλο\" συναισθημα, στο \"κακο\" συναισθημα...Λες και ενα μετριο αποτελεσμα, δεν μπορει να δωσει τη σειρα του σε ενα καλυτερο μετα απο λιγο διαστημα ή σε ενα χειροτερο βεβαια....Ετσι ομως, ερχεται η εξοντωση του οργανισμου, του σωματος, της ψυχης μας.

Εγω θα σου έλεγα, να μην προσπαθησεις να θυμηθεις τι σου αρεσε καποτε. Αν μπορεις προσπάθησε να παρατηρησεις τί σου δινει δυναμη τώρα. Στο παρον...

Το απο που κ πώς θα ξεκινησεις ειναι παντα ενα ζητημα, κ μοιαζει απιστευτα δυσκολο σε φαση καταθλιψης. Το οικονομικο ζητημα ειναι σιγουρα σοβαρο, ομως αναφορικα με τα προβληματα που αναφερεις σιγουρα δεν ειναι καταλυτικο. Ας πουμε δεν επιδρα το οικονομικο σου προβλημα σε ολους τους τομεις της ζωης σου. Ετσι, υποθετω, δεν επηρεαζει τον τροπο που διαμορφωνεται η σχεση σου με το φαγητο και το σωμα σου...ή το ποσο πολυ θα διαβασεις ή θα προσπαθησεις για τη σχολη σου. Αυτα ειναι θεματα εσωτερικα δικα σου τα οποια εξαρτωνται αμεσα απο σενα κ οχι απο ζητηματα οπως το οικονομικο στο οποιο δεν εχεις τον απολυτο ελεγχο.

Θελω λοιπον να σου πω, πώς οι αλλαγες μπορουν να ξεκινησουν απο μεσα σου, απο τον τροπο που παρατηρεις τον εαυτο σου κ τις αντιδρασεις σου στις καταστασεις κ στα προβληματα (πχ. καλυτερη διαχειριση χρονου για διαβασμα, καλυτερος τροπος διατροφης), και ετσι θα επεκταθουν κ σε ζητηματα που απαιτουν κ πιο καθοριστικες κινησεις (πχ. μερικη απασχοληση, μετακομιση). Δεν γινονται ολο μονομιας και τελεια...και η καθε φαση αλλαγης θελει την αφοσιωση μας κ τον χρονο μας.

Ευχομαι καλη δυναμη στην ανακαλυψη των αναγκων σου σε μια νεα φαση ζωης:)

καταρχασ θα πω παλι το κλασσικο μη περιμενεισ να γινεισ καλα για να δρασεισ αλλα δρασε για να γινεισ καλα ασ υποθεσουμε τωρα οτι δεν αρχιζεισ να κανεισ πραγματα γιατι σου φαινονται ανουσια αρχισε την πρωτη βδομαδα με τα ψωνια του σπιτιου θα τα κανεισ ολα εσυ και καλα να ησουν βαρετο κι ανουσιο θα σου φαινοταν οποτε φανταζομαι δε θα εχεισ προβλημα τη δευτερη βδομαδα πηγαινε και μια ανουσια βολτα στη σχολη να πιεισ ενα καφε αν πετυχεισ γνωστο ομωσ θα κατσεισ αυτο μαζι με τα ψωνια την τριτη βδομαδα πηγαινε και μια βολτα στο παρκο και για εναν ακομα καφε οπωσ στη γυμναστικη δε σηκωνεισ κατευθειαν πολλα κιλα αλλα αρχιζεισ απο τα λιγα πρωτα καπωσ ετσι θα κανεισ και στην ψυχη σου και μετα απο καποιο διαστημα θα εχεισ σχετικα γεματο προγραμμα και στην ουσια θα νιωθεισ οτι κανεισ διακοπεσ αλλα δεν περνασ καλα κι οχι ανουσια ζωη κλπ

Η ανεξαρτησία είναι μία διαδικασία.Δε θα ξυπνήσεις αύριο το πρωί και θα είσαι ανεξάρτητη,σε κανέναν δε συμβαίνει έτσι.Σαν ένα παιδί,θα πρέπει να μάθεις μέσω πειραματισμού που τελειώνεις εσύ και αρχίζουν οι άλλοι.

Γιατί δεν διαχωρίζεις τα θέματα και να προσπαθήσεις να τα αντιμετωπίσεις ξεχωριστά το ένα από το άλλο;Ξεκίνα από το να πάψεις να υποκρίνεσαι κάτι που δεν αισθάνεσαι.Έχεις μπερδέψει τον εαυτό σου,αφού δεν του δίνεις το δικαίωμα σε όλα του τα συναισθήματα.Κάποια,όπως η θλίψη,είναι απαγορευτικά.Eν τω μεταξύ,αυτό το συνεχές χαμόγελο είναι απλά η κάλυψη επιθετικότητας απέναντι στον πατέρα σου,με τον οποίο είσαι θυμωμένη.
Τι πιστεύεις πως θα συμβεί εάν πάψεις να του χαμογελάς ως καλό παιδί;Σου \"υπαγορεύει\" ακόμη και την έκφραση του προσώπου σου,πώς να νιώθεις ok υπό τέτοιες συνθήκες;Έχει να κάνει και με ενοχές επίσης,καθώς γεννιούνται συγκρούσεις όταν η εκδήλωση κάποιων συναισθημάτων έχει καλουπωθεί κάτω από καταπιεστικούς κανόνες και πεποιθήσεις.

Και μη \"βαφτίζεις\"εσωτερικά κάποια αισθήματα ως κακά ή καλά.Αισθήματα είναι απλά,δε δαγκώνουν.Κάποια στιγμή,θα έρθει η αντιπαράθεση με τον πατέρα σου.Να προετοιμαστείς γι αυτό,με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου.Είναι απελευθερωτική εμπειρία να αποδίδεις ευθύνες,όσο και να αναλαμβάνεις τις δικές σου,που τώρα,μένοντας μακριά από την ενήλικη φάση της ζωής σου,βολεύει,γιατί αυτά τα μονοπάτια σου είναι γνωστά και αισθάνεσαι ένα είδος\"ασφάλειας\"κάτω από τα γνωστά σου μοντέλα λειτουργίας.

Έχεις ποτέ σκεφτεί σε τι σε \"εξυπηρετεί\"η κατάθλιψη;Tι κερδίζεις από τα παρελκόμενά της;Eίναι ενδιαφέρον να το σκεφτείς.Και θα σε βοηθήσει να δεις ό,τι περνάς με άλλο μάτι.;)

Eυχαριστώ βρε παιδιά για την ανταπόκριση..Σήμερα δε μπορούσα να αποφύγω τον πατέρα μου, ειδωθήκαμε και καταλαβαίνετε..:( Αυτό που συνειδητοποιώ μέρα με τη μέρα είναι πως πρέπει να επικεντρωθώ στον εαυτό μου, πόσο δύσκολο μου φαίνεται, πόσο τρέχει η σκέψη μου.. Ευχαριστώ βρε keep_walking..μου φαίνεται πως είμαι ήδη σε τέλμα βέβαια..:( Μακάρι soft να μου δώσει ώθηση αυτή μου η επιθυμία..γιατί αλλιώς θα μείνω ριζωμένη εδώ για πάντα..Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι..Λες pad να δουλέψει αυτό? Το έχω δοκιμάσει αλλά τα παρατάω μετά..Δεν ξέρεις πόσο θέλω να έρθει αυτή η στιγμή RainAndWind, απλά βλέπω πως περνούν τα χρόνια και δεν έρχεται.. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι όσες φορές έχω πάει να μιλήσω στον πατέρα μου και έχω επιχειρήματα μιλώντας ταυτόχρονα κλαίω οπότε δε με παίρνει και στα σοβαρά..Θα σταματήσει αυτό ποτέ?Αναρωτιέμαι..Μου φαίνεται ότι έχω βολευτεί στην κατάθλιψη και αυτό δε μου αρέσει καθόλου..

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Αυτό που συνειδητοποιώ μέρα με τη μέρα είναι πως πρέπει να επικεντρωθώ στον εαυτό μου, πόσο δύσκολο μου φαίνεται, πόσο τρέχει η σκέψη μου..

---

Οντως ειναι παρα πολυ δυσκολο chr1986,αλλα το ποιο δυσκολο ειναι μεσα στην καταθλιψη, να συνειδητοποιω οτι πρεπει να κανω κατι για μενα ,για τον εαυτο μου .
Δεν ειναι καθολου ευκολη αυτη η συνειδητοποιηση,πιστευω οτι ειναι ενα θετικο βηματακι για τον\" εαυτο μου\"
Και αν οι σκεψεις τρεχουν,μη προσπαθεις να τις προλαβεις ολες step by step ,και με την βοηθεια της/του ψχθ σου :)

chris,
Ποσο καιρο νιωθεις ετσι?ο γιατρος σου τι λεει?

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Καλησπέρα παιδιά, κάπως καλύτερα σήμερα.. Πήγα super market και προσπάθησα να μην κοιμηθώ το μεσημέρι γιατί μετά γίνομαι χειρότερα..

---

chr1986 έκανα quote την αρχή του μοναδικού μηνύματος στο θέμα που λες ότι είσαι καλύτερα.

Κάνοντας δυο απλά πραγματάκια,να πας σουπερ μάρκετ κ να μην κοιμηθείς.
Για μένα,δοκίμασε,παρατήρησε κ για αρχή πίεσε τον εαυτό σου να κάνεις ότι σου φτιάχνει τη διάθεση.Κ λέω για αρχή γιατί καμιά φορά η συνήθεια μας τραβάει στο άλλο άκρο απ\'το καλό μας,έτσι από μια \'\'αρρωστημένη\'\' ισορροπία.

Υποθέτω απ\'την εμπειρία σου ότι ξέρεις ήδη τι θα σε έκανε να αισθανθείς καλύτερα.Άρχισε να τα κάνεις λοιπόν.Μπορεί να είναι απλά πραγματάκια,όπως μια βόλτα,ένα ζεστό μπάνιο,ένα τηλ..σε συγκεκριμένο άτομο,περπάτημα κ ότι άλλο.
Έστω κ με πίεση.
Σιγά σιγά ο εαυτός σου θα εμπλουτίζει τη λίστα της ευχαρίστησης;)

Θεωρώ πως το πρώτο βήμα είναι να αισθανθείς καλύτερα.
Μετά θα μπορείς να δεις πιο καθαρά κ να νιώθεις πιο δυνατή ώστε να παλέψεις για τους στόχους σου και τα ζητήματά σου.

Εντομεταξύ είναι φως φανάρι σε όλο σου το θέμα πως ο καναπες είναι ανασταλτικός παράγοντας.Προσπάθησε να κάνεις οτιδήποτε εκτός απ\'αυτόν λοιπόν...έστω κ με το ζόρι.

Θα προσπαθήσω παιδιά..ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνετε..:) Πρέπει να αλλάξω..για μένα. Ελπίζω να μην είναι αργά και εύχομαι να τα καταφέρω.. Αφωτεινή, η αλήθεια είναι ότι δε νιώθω συνέχεια έτσι.. Υπάρχουν και διαστήματα 2-3 εβδομάδων κατά καιρούς που είμαι κάπως καλύτερα.. Αλλά μετά όταν δεν κάνω κάποια πράγματα που πρέπει να κάνω πέφτω.. Πιστεύω ότι αυτό που με έριξε αυτές τις μέρες είναι το ότι έμαθα κάποια πράγματα που είπε ο πατέρας μου για μένα στην αδερφή μου.. Ο γιατρός λέει ότι σε γενικές γραμμές πάω καλά και ότι είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι εδώ και 5 μήνες δεν παίρνω φάρμακα. Και ότι τα \"πισωγυρίσματα\" στην ψυχολογία μου είναι κάτι το αναμενόμενο..αυτά..

Χριστινάκι βλέπω σήμερα ότι είσαι καλύτερα. Ξέρεις εμένα τι μου φτιαχνει τη διάθεση καποιες τετοιες μέρες;;; φανταζομαι το σπιτι που θα μετακομίσω, πως θα το φτιάξω, χρωματα στους τοίχους κλπ είναι μια όμορφη σκέψη που με κρατάει...αρχισε και εσύ να σκεφτεσαι ετσι και σιγα σιγα θα βγεις απο τον φαυλο κύκλο αυτόν που όλοι περνάμε κατα καιρούς...

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Θα προσπαθήσω παιδιά..ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνετε..:) Πρέπει να αλλάξω..για μένα. Ελπίζω να μην είναι αργά και εύχομαι να τα καταφέρω.. Αφωτεινή, η αλήθεια είναι ότι δε νιώθω συνέχεια έτσι.. Υπάρχουν και διαστήματα 2-3 εβδομάδων κατά καιρούς που είμαι κάπως καλύτερα.. Αλλά μετά όταν δεν κάνω κάποια πράγματα που πρέπει να κάνω πέφτω.. Πιστεύω ότι αυτό που με έριξε αυτές τις μέρες είναι το ότι έμαθα κάποια πράγματα που είπε ο πατέρας μου για μένα στην αδερφή μου.. Ο γιατρός λέει ότι σε γενικές γραμμές πάω καλά και ότι είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι εδώ και 5 μήνες δεν παίρνω φάρμακα. Και ότι τα \"πισωγυρίσματα\" στην ψυχολογία μου είναι κάτι το αναμενόμενο..αυτά..

---

αχ αυτος ο πατερας,ποσο μοιαζει με τον δικο μου...
Πες το βρε παιδι μου..
Χριστινακι ,πρεπει να αποδεσμευτεις απο τους γονεις σου.
Οχι με την κακη εννοια,πρεπει απλως να τους βάλεις στη θεση που τους πρεπει στη ζωη σου,γιατι τωρα αυτοι τριγυρνουν σε ολο το χωραφι σου..κι αυτο ισχυει για ολους τους καταπατητές.
Ειχα και εγω το ιδιο προβλημα,ακριβως.Μάλιστα με αφορμη αυτους γραφτηκα στο φορουμ,εκεινοι ειναι το μεγαλυτερο αγκάθι μου..και γι αυτο καταλαβαινω πολυ καλα τι τραβαει η ψυχουλα σου..
Θα σου πω μονο οτι εγω προτεινω να ασχοληθεις με αυτο το θεμα..μια εναλλακτικη σκεψη θα σου φανει πολυ χρησιμη.

Υ.Γ εγω ειδες ...συμφωνω με τον γιατρό σου..:)