Originally Posted by
RainAndWind
Έχω την εντύπωση ότι το μοτίβο που ακολουθεί η σκέψη σου είναι προσανατολισμένο σε όσους εξωτερικούς παράγοντες σου φαίνονται έξω από τον έλεγχό σου.Αυτός εμένα μου φαίνεται ένας άγονος τρόπος σκέψης,καθώς στρεσάρει αδιάκοπα,δίχως να σου προσφέρει ουσιαστικές διεξόδους.Για παράδειγμα,θα σε ρωτήσω ό,τι περίπου και άλλοι πριν.Ξέρεις τον πραγματικό λόγο για τον οποίο θες να φύγεις;Ποιος είναι αυτός ο λόγος που ενώ στο εξωτερικό θα τον πετύχαινες δεν γίνεται να τον κυνηγήσεις εδώ?Περιγράφοντας τους εξωτερικούς παράγοντες ως αίτιους για την παραμονή στη στασιμότητα,δεν είναι σα να σε "τοποθετείς"στη θέση του θύματος?Ίσως αν δούλευες στο να αλλάξουν τέτοια σχήματα άγονα,να κατόρθωνες την εσωτερική αλλαγή,που θα έφερνε και την εξωτερική,καθώς όταν εσωτερικά βρισκόμαστε στη θέση "θύμα",αισθανόμαστε ανήμποροι να δράσουμε και ακινητοποιούμαστε αρκετές φορές.
Κάποιες μου σκέψεις οι παραπάνω.
Επίσης,αν κάποιος σου ζήταγε να βάλεις σε σειρά προτεραιότητας τα εξής:
Σχέση με τον εαυτό μου,αυτογνωσία.
Σχέση με το άλλο φύλο,συναισθηματική και σεξουαλική επαφή,ασφάλεια.
Επαγγελματική ανέλιξη.
Αυτονομία,πορεία ανεξαρτητοποίησης.
Καλλιέργεια άλλων ανθρώπινων σχέσεων(φιλία,συγγένεια, συμμετοχή σε ομάδες,κοινωνικοποίηση)
Σε ποια σειρά θα έβαζες κάθε ένα απ'αυτά?
Ποιο θα έβαζες ως ένα(ως πρώτο σημαντικό?),ποιο δεύτερο και ούτω καθ'εξής?
Νομίζω πως ένας καλός τρόπος να "διαβάσει"κάποιος τις ανάγκες του είναι αυτός,να τις τοποθετήσει ιεραρχικά από το πιο σημαντικό προς το λιγότερο σημαντικό.Και θυμήσου πως,ανάλογα σε ποια φάση ζωής βρισκόμαστε,η ιεράρχηση των αναγκών μας αλλάζει.Μπορεί δλδ να βρίσκεσαι στη φάση ενός περάσματος προς το μέσα σου(ανάγκες αυτοπραγμάτωσης),ενώ άλλες προς το έξω σου(ανάγκες επαφής,στοργής,ασφάλειας, δεσίματος με τον κόσμο που σε περιβάλλει).
Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα περισσότερο,λολ.