Originally Posted by
KENO
το ιδιο απαθεστατο μου βγαινει και σε μεροι οπου δε μπορω να ειμαι ο εαυτος μου, πχ γραφειο, αστυνομια, δικαστηριο ή καταστασεις που υπαρχουν μεγαλυτεροι και πιο σοβαροι απο μενα. ακομα και ενα κωλοχαρτο να πας να βγαλεις ή για λεφτα στη τραπεζα, και να χρειαστει να περιμενεις στην ουρα, παλι μπορει να σε πιασουν τα νευρα σου, να νιωθεις πως θελεις να ουρλιαξεις και να τους πλακωσεις ολους στο ξυλο, αλλα δυστυχως δε μπορεις να το κανεις γιατι θα σε κλεισουν μεσα...
εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι η κοινωνια η ιδια μας αναγκαζει να μην ειμαστε ο εαυτος μας, και να πλαθουμε μια αλλη ψευτικη καθως πρεπει εικονα, και τελικα να ζουμε καταπιεσμενοι. ειναι αυτο που ελεγα και στο αλλο τοπικ της μορφωσης, οτι αν δε κανεις τον μαλακα, δε προκειται να πας μπροστα! μηπως αν σταματουσε καπου ολο αυτο θα μας εκανε καλυτερα ψυχολογικα ? πιστευω οτι εφοσον τα παντα εχουν καταντησει περιπλοκα και δυσκολα, και με τη καταθλιψη να αποτελει την αρρωστια της εποχης μας, αυτο θα ηταν η λυση. τουλαχιστον σταματηστε να κανετε τους μαλακες κι εδω μεσα, δεν ωφελει η τοση πολυ λογοκρισια...