Η ιστορία της ζωής μου...και το μπέρδεμά μου...

Καλημέρα σε όλους... Ξύπνησα με χειρότερο πλάκωμα... Δεν ξέρω τι να κάνω.. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω την κατάσταση.. Ξέρω δεν είναι κάτι τρομερό αλλά δεν μπορώ να κάνω ούτε το πρώτο βήμα.. Δεν νιώθω έτοιμη.. Νιώθω ότι με πιέζουν όλοι κ όλα... Όλοι ζητάνε απαντήσεις από μενα κ εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να τις δώσω... Με ρωτάνε κ οι δύο αν είμαι καλά κ ότι πρέπει να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά κ να του πω επιτέλους τι θέλω... Αλλά μακάρι να ήξερα κ τι νιώθω... Δεν ξέρω απολύτως τίποτα κ συνεχίζω να μένω σε αυτή την κατάσταση κ δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.. Δεν θέλω να τους πω όλα αυτά που σκέφτομαι γιατί είμαι σίγουρη ότι θα τους χάσω.. Δεν έχω δύναμη να κάνω οτιδήποτε....

Δεν θέλω να τους πω όλα αυτά που σκέφτομαι γιατί είμαι σίγουρη ότι θα τους χάσω.

καλησπερα,μηπως ειναι λιγο εγωιστικο αυτο;;;δεν μπορεις να εχεις και τους δυο...αν κανεις την αρχη και βρεις τι φταιει πρωτα μεσα σου τοτε σιγουρα θα βρεις απαντηση και στο διλημα....

Eνα πραγμα μου εκανε ενυτπωση, αλλη ζωη περα απο τους γκομενους και το πανεπιστημιο ειχες/εχεις? Απο τη μια σχεση στην αλλη, και δυο δυο μαζι, περισσευε χρονος για σενα? ΦΙλους/φιλες ειχες? Διασκεδαζες?

PENAKI είναι αρκετά εγωιστικό μπορώ να πω... Το ξέρω.. Νιώθω ότι τους χρειάζομαι απλά κ μόνο στην ζωή μου.. Θα ήθελα απλά να γινόταν να έμενα απλά χωρίς να υπάρχει τίποτα άλλο... Ξέρω ότι δεν γίνεται κ απλά αφήνω ένα πρόβλημα να διαιωνίζεται.. Σήμερα μίλησα στον έναν.. Του είπα απλά ότι δεν νιώθω όσα ''πρέπει'' να νιώθω για αυτόν... Και λέω πρέπει γιατί μέσα σε όλους αυτούς τους μήνες ήταν άψογος απέναντι μου χωρίς να ζητάει τίποτα..
Carrie όσο για φίλους έχω πάρα πολλούς αλλά στα πλαίσια πάντα του περνάω καλά κ νοιάζομαι όσο με αφήνουν κ τους αφήνω.. Δέσιμο δεν είχα ποτέ πέρα από την αδερφή μου που μπορώ κ εμπιστεύομαι.. Πάντα όμως είχα περισσότερους φίλους από ότι φίλες.. Πάντα εμπιστευόμουν περισσότερο τους άντρες από ότι τις γυναίκες για να το πω γενικά.. Δεν ξέρω όμως γιατί.. Μερικές φορές πλησίαζα φιλίες με κοπέλες αλλά ένιωθα ότι δεν ταίριαζα.. Ότι δεν είχαμε τίποτα κοινό.. Ότι δεν πέρναγα καλά, ότι ακόμα κ αυτό το δέσιμο από το μοίρασμα των απλών νέων δεν με γέμιζε.. Ακόμα κ οι πλάκες κ τα αστεία μου φαίνονταν ψεύτικα.. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί...Ίσως γιαυτό μπέρδεψα κ τις σχέσεις μου.. Ψάχνοντας να βρω φίλους.. Δεν ξέρω...

καλημερα και καλο μηνα...μπραβο μπραβο μπραβο σου που εκανες την αρχη...οσο για το τελευταιο που ειπες συμφωνω απολυτα γιατι εκανα και εγω παλιοτερα αυτο το λαθος...ο εραστης ειναι εραστης και οχι φιλος και ειναι ωραιο να εχεις εραστη πιστεψε με.δεν σε φοβαμαι εσενα θα την βρεις την ακρη και ξερεις γιατι;;γιατι μολις βρηκες την αιτια απο μονη σου...

Καλημέρα!!! Την βρήκα?? Ήταν αρκετά αισιόδοξα τα λόγια σου κ σε ευχαριστώ πολύ! Αλλά την βρήκα την αιτία?? Και γιατί δεν νιώθω καλά?? Γιατί κ πάλι μόνη μου νιώθω?? Ακόμα κ σχέση να μην είχα πάντα οι παρέες μου ήταν άντρες.. Αυτό φταίει τελικά??? Δεν ξέρω...

Ρε συ lazy, δεν το διάβασα όλο και ούτε το κατάλαβα καλά ποιός και ποιός αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν εκτιμάς αυτό που έχεις... Τα φτιάχνεις με τον έναν, σ'αρέσει ο άλλος. Τα φτιάχνεις με τον άλλον, σου αρέσει ο παράλλος. Ε έτσι δεν πας μπροστά κοπέλα μου χάνεις ευκαιρίες που αμφιβάλλω αν σου αξίζουν (αφού δεν μπορείς να τις εκτιμήσεις). Ξέρεις πόσοι θα ήθελαν να είναι στη θέση σου; Και εσύ τους πετάς; Ίσως γι'αυτό κολλάνε μαζί σου, όπως εσύ κόλλησες με το χωρισμένο που σε πέταγε. Τι να πω...

Αυτο με τους περισσοτερους φιλους απο φιλες και τις φιλιες χωρις δεσιμο, δλδ απλα για να περναμε καλα, να το κοιταξεις. Γιατι εγω θα ελεγα οτι επειδη στερεισαι υγιων φιλικων σχεσων και κοινωνικου υποστηρικτικου δικτυου πεφτεις με τα μουτρα και ριχνεις ολο το βαρος σε ενα ατομο αντε και δυο, τα αγορια σου δλδ.

Καλησπέρα... Έχω μέρες να μπω καθώς στην υγεία μου δεν ήμουν πολύ καλά.. Τώρα όλα είναι μια χαρά.. Δεν έχω καταφέρει να ασχοληθώ με όλη αυτή την κατάσταση που επικρατούσε αλλά έκανα ένα μεγάλο βήμα.. Ξεκαθάρισα σε όλους ότι δεν μπορώ να είμαι μαζί τους και απλά ξεκαθάρισα την θέση μου.. Νιώθω ήδη πολύ καλύτερα...
Όλες αυτές τις μέρες σκεφτόμουν συνέχεια όλα αυτά που γράφτηκαν εδώ και θα ήθελα να πω ότι πλέον νιώθω πιο ήρεμη γιατί πραγματικά κατάλαβα την ουσία των πραγμάτων... η οποία είναι ότι δεν είχα ποτέ πραγματικούς φίλους που να με νοιάζονται.. Δεν βάζω τον εαυτό μου σε αυτό γιατί από μικρή πάντα νοιαζόμουν κ νοιάζομαι για όλους και είμαι ικανή να κάνω τα πάντα για τους άλλους ακόμα κ το πιο ακραίο κ για κάποιον που δεν γνωρίζω πολύ καλά.. Είμαι σε θέση να πω ότι αυτό μου έχει γίνει τρόπος ζωής κ συνειδητοποιώ ότι είναι απλά κ μόνο η ανάγκη μου να πλησιάσω τους ανθρώπους.. Αλλά αυτό το διάστημα κατάλαβα τελικά ότι απλά δεν έχω κανέναν... Και ξέρετε γιατί?? Γιατί από κοπέλες που ένιωθα κοντά μου καμία δεν με πήρε να δει πως πραγματικά είμαι (γνώριζαν ότι ήμουν άρρωστη) Πριν αρρωστήσω η επικοινωνία μας ήταν καθημερινή κ πάντα άκουγα τα προβλήματά τους κ πάντα περίμεναν απάντηση.. κ την έδινα... Και χαιρόμουν που σχεδόν πάντα τις άκουγα να γελάνε.. Ώσπου αυτό γινόταν κάθε μέρα για 10 σχεδόν φορές την μέρα.. Άρχισε να με κουράζει αλλά μου άρεσε πολύ αυτό το συναίσθημα κ με γέμιζε.. Ώσπου αρρώστησα.. Μπορεί να είναι πολυ σκληρό αυτό που θα πω αλλά όταν ανέφερα ότι δεν είμαι πολύ καλά κ ότι δεν μπορώ να μιλήσω σταμάτησαν τα τηλ απότομα.. Λες κ ήταν συνενοημένες κ οι 2.. Πέρασαν 6 μέρες κ όλο αυτό το διάστημα ξέρετε από ποιους χτύπησε το τηλ μου απλά κ μόνο για να ρωτήσουν αν είμαι καλά??? 3 φίλοι μου.. Γένους αρσενικού... Και ειλικρινά έχω να θέσω κάποια ερωτήματα... Είναι τυχαίο όλο αυτό??? Δηλαδή κ οι 3 θέλουν κάτι παραπάνω από μενα?? Τι κάνω επιτέλους λάθος κ δεν μπορεί κανένας να με δει σαν άνθρωπο?? Έχω προσπαθήσει πάρα πολύ κ όποτε δεν θα μπορέσω να σηκώσω το τηλ απλά δεν θα με ξαναπάρουν.. Μόνο με κοπέλες έχω αυτό το πρόβλημα...
Μπορεί να ακούγονται παιδιάστικα κ χαζά όσα γράφω αλλά είναι πραγματικά όσα υπάρχουν στο κεφάλι μου αυτή την στιγμή.. Εξοργίζομαι που όλοι κοιτούν το συμφέρον τους... Από την μία καλά κάνουν αλλά τι στο καλό, δεν έχω κάτι που σαν άνθρωπος?? Δεν αρκούν οι τόσες ώρες στο τηλ που κάθομαι κ αναλύω κάθε τους πρόβλημα κ παιρνω την απάντηση : ''ρε τι δίκιο που έχεις?? Ψυχολόγος έπρεπε να γίνεισ'' κ να προσπαθώ να τους πέισω ότι είναι πιο εύκολα τα προβλήματα των άλλων κ είναι πάντα πιο ξεκάθαρη η λύση από τρίτο μάτι.. Αλλά εμένα ποιος θα με βοηθήσει?? Δεν θέλω να κάνω καμία κουβέντα πάνω σε όλα αυτά γιατί ξέρω ότι θα τις φέρω σε δύσκολη θέση κ απλά δεν θα μου άρεσε καθόλου....
Είναι πολλές οι φορές που νιώθω ότι έχω γεννηθεί σε λάθος εποχή... Δεν είναι αυτή για μενα.. Τον κόσμο τον φαντάζομαι με μεγαλύτερη ειλικρίνεια... Έχω σκεφτεί πολλές φορές να φύγω.. Να πάω στην Αφρική για εθελοντική εργασία ή οπουδήποτε που να με χρειάζονται κ να αξίζουν την όποια βοήθειά μου... Ο κόσμος εδώ δεν με καλύπτει πλέον.. Θέλω να προσφέρω κ να νιώθω ότι με εκτιμούν... Αυτά θα με έκαναν ευτυχισμένη... Που κάνω πια λάθος????