Στο συγκεκριμενο θεμα οπως και σε πολλα αλλα καθενας μπορει να εχει την αποψη του, ειτε ειναι βασιμη ειτε οχι και σιγουρα αν ειναι ειδικος αυτο δε σημαινει σε καμια περιπτωση οτι εχει τη σωστη αποψη απαραιτητα.
Το οτι μπορει καποιος να χρησιμοποιησει υπερ του ενα νομο κτλ δε νομιζω πως καθιστα αυτοματως καποιες πρακτικες παρανομες και θα σου πω γιατι. Εσυ αναφερεις οτι μπορει ενα ζευγαρι να συναινει σε μια πραξη και αργοτερα ο ενας απο τους δυο να το χρησιμοποιησει υπερ του εχοντας αποδειξεις. Αν ομως, συνεβαινε το αντιθετο, αν δηλαδη γινοταν μια πραξη στην οποια ο ενας απο τους δυο δε συναινουσε, αλλα δεν υπηρχαν αποδειξεις αυτο θα εβαζε τη συγκεκριμενη πραξη (σαν πραξη μονο) σε λιστα με παρανομες πρακτικες? Αυτο που θελω να πω ειναι οτι μπορει να συμβει και το ενα και το αλλο και οι αποδειξεις να οδηγουν στο αντιθετο συμπερασμα για το γεγονος. Ειναι πολλα τα παραδειγματα που αναφερονται σε πραξεις διχως συναινεση, στις οποιες δεν υπαρχουν εμφανη στοιχεια για ενοχοποιηση του θυτη, αυτο ομως δε σημαινει οτι δεν ηταν παρανομη η πραξη.
Η παραβιαση της συναινεσης ειναι που τιμωρειται κατα βαση νομιζω.
Ειδικα για το παραδειγμα που αναφερεις, υποτιθεται οτι οσοι εμπλεκονται σε κατι τετοιο λαμβανουν υποψη τους καποιους παραγοντες πριν προχωρησουν. Οπως αναφερθηκε, προκειται για ενηλικες συναινουντες, που σημαινει οτι καθενας αναλαμβανει και καποιο μεριδιο ευθυνης για τις επιλογες του. Η εμπιστοσυνη και η ασφαλεια ειναι σημαντικοι παραγοντες σε ενα τετοιο θεμα.
