Originally Posted by
void
Παιδιά καλημέρα.
Όπως λέει και ο τίτλος του θέματος, το πρόβλημά μου είναι η έλλειψη αυτοελέγχου. Συγκεκριμένα έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα να ελέγξω τα νεύρα μου. Αλλά αυτό μου συμβαίνει μόνο μέσα στη σχέση μου. Είμαι με κάποιον 10 μήνες τώρα και πάρα πολύ ερωτευμένη. Κι ενώ μπορεί να είμαστε σαν τα πιτσουνάκια, ανά πάσα ώρα και στιγμή, με μια πρόκληση δική του, δηλαδή με κάτι που θα πει και εμένα θα μου ακουστεί "κάπως" μπορεί να ξεσπάσει ένας απίστευτος καυγάς..και εντάξει, οι τσακωμοί είναι μέρος της σχέσης, για πολλούς μάλιστα είναι το "αλατοπίπερο"..έλα όμως που εγώ αν αρχίσω να τσακώνομαι δε σταματάω παρά μόνο εάν το φτάσω στα άκρα..σπάνια θα κάνω υπομονή για κάτι και μάλιστα μερικές φορές είναι σα να επιδιώκω να γίνουμε μπίλιες..για παράδειγμα, εχθές παρεξηγηθήκαμε με κάτι και έπαθα πάλι τέτοιο νευρικό παροξυσμό που έδωσα μπουνιά στον καθρέφτη μου, εννοείται ότι τον έσπασα και βρέθηκα εννοείται και με ένα χέρι όλο αίματα. Εκείνη τη στιγμή πραγματικά αναρωτήθηκα τι κάνω και αν αξίζει αυτή η σχέση τόσο δράμα. Στη συνέχεια όμως το ξανασκέφτηκα. Τον αγαπάω πολύ τον φίλο μου και δε μου αρέσει να κάνω αρνητικές σκέψεις για αυτόν. Σκέφτομαι αν θα υπήρχε κάποιος τρόπος να καταφέρνουμε να συζητάμε πριν φτάσουμε σε τέτοια σκηνικά. Εννοείται ότι με προκαλεί αυτός, μόνο και μόνο επιρρίπτοντας σε εμένα την ευθύνη για όλα τα δεινά της σχέσης. Αλλά και πάλι θέλω να βρω έναν τρόπο να μην εκτονώνω με αυτόν τον τρόπο τα νεύρα μου. Δε γίνεται να τον σκυλοβρίζεις τον άλλον και μετά να του λες ότι τον αγαπάς..δεν ξέρω κατά πόσο είναι υγιές αυτό. Και φοβάμαι , μήπως αποτελέσει και αιτία χωρσμού κάποια στιγμή. Υπάρχει τρόπος να γίνω πιο ψύχραιμη και να βλέπω τα πράγματα στις διαστάσεις τους?