Δυσανασχετηση οταν σου προσφερουν η σε υπηρετουν...?Γιατι?

Να διευκρινισω πως δεν εχω καποια ιδιαιτερη προτιμηση με τις λεξεις, απλα η λεξη υπηρεσια, μαλλον χτυπαει αρνητικα γτ μας ακουγεται σαν να εννοει οτι βαζουμε πισω το εγω μας και "υπηρετουμε" καποιον.Κι αυτο δεν αρεσει...Απλα θεωρω δειγμα ωριμοτητας το να "υπηρετεις" καποιον .Και επειδη ειμαι χριστιανη, το θεωρω και αναποσπαστο κομματι των πιστευω μου.
Περα απο αυτο,εχω πολλεσ φορες βρεθει στην αναγκη για βοηθεια και την εχω ζητησει.Ειτε αφορα να κανω μια συζητηση για το προβλημα που εχω, ειτε αφορα κατι πιο πρακτικο.Δεν εχω προβλημα να ζητησω βοηθεια οταν βλεπω πως δεν υπαρχει καπου αλλου η λυση. Το θεμα μου ειναι, γτ δεν μπορω ευκολα-το καταφερνω πολλες φορες, αλλα οχι"αναιμακτα"- να αποδεχτω τη βοηθεια του αλλου, οχι οταν τη ζητησω, αλλα οταν μου προσφερεται.
Τον ελεγχο μου αρεσει αν τον εχω.Σχεδον σε ολα, οσα αφορουν εμενα.Δεν ειμαι ομως καταπιεστικη με το συζυγο, αλλα δεν αφηνω και να περασει ευκολα μια ιδεα οταν ειμαι 100% σιγουρη πως ειναι λανθασμενη.Αν δεν ειμαι σιγουρη δε θα επιμεινω.Πολλες φορες ειχα δικιο σε καποια θεματα με τον αντρα μου, αλλα επειδη κι εκεινος εχει καποια προβληματα χαρακτηρα, δεν επεμενα και τονα φηνα να κανει αυτο που νομιζει εκεινος σωστο, εστω κι αν ηξερα, και αποδεικνυοταν στο τελος, πως ειχε αδικο.Αρα, δεν ειμαι ανθρωπος που θελω να εχω τον ελεγχο σε ολα.Μ αρεσει να ελεγχω τις καταστασεις και να μην τις αφηνω ετσι, να αδιαφορω.Εξαλλου, πολλες φορες η επιφυλακτικη και διευρευνητικη μου ταση, με εσωσε απο πολλα δεινα...
Αρα θεμα εγωκεντρισμου, τελειομανιας δεν τιθεται.Αποδεικνυεται απο το γεγονοςτι εγω η ιδια ζηταω τη βοηθεια.
Ας δωσω μερικα παραδειγματα...
Οταν λογου χαρη,καποιος ξερει πως δενε χω χρηματα για κατι και μου τα προσφερει, θα σκεφτω"εχει αληθεια, η θα στριμωχτει κι αυτος δινοντας τα μου?".Οταν ποναει ο αυχενας μου και η φιλη μου προσφερεται να με τριψει, σκεφτομαι"οκ, θα την αφησω αλλα οχι για πολυ...δε θελω να πιεζεται, εξαλλου κι εγω οταν με εβαζε μικρη η θεια μου να της κανω, ηταν εφιαλτης!" Οταν προσφερεται καπποιος να μου πλυνει πιατα, η να τακτοποιησει μετα απο ενα τραπεζι, δεν αρνουμαι, το δεχομαι σαν κινηση, αλλα πριν πω το ναι, γτ τελικα το λεω, λεω σ αυτον που θελει να βοηθηει" ελα μωρε σιγα...θα τα κανω μετα, δεν ειναι τπτ φοβερο, κατσε να μου κανεις παρεα".Και οντως το εννοω αυτο το τελευταιο.Η αν πχ, δεν εχω τσιγαρα και προσφερθει καποιος να παει να μου παρει, περα απο τον αντρα μου, λεω"ελα..που να τρεχεις τωρα εξω...ασε θα παω εγω", ενω κατα βαθος θα ηθελα να παει γτ εκεινη τη στιγμη βαριεμαι πολυ να βγω.Κμαια φορα ξερω πως σε καποια απο τα παραπανω παραδειγματα, η διαθεση να κανει καποιος κατι για μενα, ειναι απλα απο ευεγενεια, ειδικα αν ειναι ατομο που δεν εχω μεγαλη οικειοτητα.Με ανθρωπους που εχω οικειοτητα, το δεχομαι πιο ευκολα.
Η απορια μου ομως παραμενει...που τελικα οφειλεται ολο αυτο γτ δεν ειμαι η μονη, και η φιλεναδα μου ετσι ειναι.Οπως και πολλα ακομη ατομα, και εδω στο φορουμ φανατζομαι αλλα και εκει εξω.
'

Δε μου αρέσει η λέξη υπηρετώ, γι αυτό. Ούτε να υπηρετώ δε θέλω, ούτε να με υπηρετεί κανένας. Θέλω ισότητα, θέλω τη λευτεριά μου από το παρελθόν που με δίδαξε πως πάντα κάποια/ος πρέπει νά'ναι κάτω ή πάνω μου. Ο χριστιανισμός να πάει να κουρευτεί, όπως και όλα όσα με δίδαξαν, γυρνάω το ρολόι στη δική μου ώρα.

Rain wind, Η ωριμοτητα καποιου φαινεται πολυ απο το γεγονος οτι σεβεται τα πιστευω του διπλανου του και δεν χλευαζει. Αν εσενα δε σου αρεσει η λεξη υπηρετω και δε σ αρεσει να υπηρετεις δικαιωμα σου αναφαιρετο!Γυρνα το ρολοι στη δικη σου ωρα αν αυτο σε κανει χαρουμενο/η. :)

Παρεπιπτοντως...το ποστ σου δεν ειχε κανενα νοημα σε αυτο εδω το τοπικ...Απλα εβγαλε μια επιθετικοτητα...επιθετικοτ� �τα που μεταφραζεται σε πικρια με ολα οσα ζεις... και ισως με τον εαυτο σου...Σου ευχομαι τα καλυτερα!

Κρυσταλια, έχει κυρίως θρησκευτικό/χριστιανικό υπόβαθρο για σενα η λέξη "υπηρετώ" ή βοηθάω ή όπως θες πες το;

Οχι Σουελ.

Απλά τυγχάνει να συμφωνει και με τα θρησκευτικά σου πιστεύω, σωστά κατάλαβα;
Συζήτησε με κάποιον τρίτο πάντως αν εχει παρατηρησει αυτή σου τη συμπεριφορά. Όχι με τη φίλη σου που έχει την ίδια, με καποιον άλλον.
Αν και πιστεύω ότι δεν πρεπει να σε προβληματίζει.Σε ενοχλεί τόσο πολύ; Ενοχλεί τους άλλους;Δες το σαν ενα χαρακτηριστικό σου.
Σίγουρα οφείλεται καπου και παραπάνω έγιναν πολύ ευστοχες παρατηρήσεις.Σε άγγιξε καποια;

Σωστα καταλαβες Σουελ. Δε μπορω να πω πως προβληματιζομαι, απλα θα μου αρεσε να ξερω που οφειλεται.Δε νομιζω να το εχουν παρατηρησει αλλοι, καθοτι δεν ειναι κατι τοσο εντονο στη συμπεριφορα μου. Δ ε με ενοχελι, ποσο μαλλον τους αλλους που μαλλον δεν το εχουν διαπιστωσει καν!Οσον αφορα τις παραπανω προσεγγισεις, κλινω καπως περισσοτερο, αν θυμαμαι καλα με της Θεοφανιας??Θα κοιταξω και θα σου πω.

Μαλλον με την Niah...

Όλα εχουν μια αλήθεια μέσα τους, βρες ποιο σου ταιριάζει :). Εγώ πιστεύω πως δεν δεχόμαστε επειδή δεν έχουμε μάθει έτσι.Και ίσως υπάρχει και μια δοση ελέγχου και τελειομανίας σε αυτό.Δηλαδή έχω μάθει να τα καταφέρνω μόνη μου, μη μου χαλάτε τη σειρά.Αν κάτι αλλάξει, χάνεται ο έλεγχος και στο τέλος φαίνομαι και "αδύναμη".
Ξέρεις καμιά φορά, η ελευθερία απο τους γονείς μας όταν ήμαστε παιδιά, μεταφράζεται -διαστρεβλωμένα- σαν "αδιαφορία" στο παιδικό μυαλό...

Αν κάτι αλλάξει, χάνεται ο έλεγχος και στο τέλος φαίνομαι και "αδύναμη". Aυτο δε θα το λεγα...Ισως και να ισχυει υποσυνειδητα, αλλα συνειδητα τουλαχιστον οχι.Η αληθεια ειναι πως απο μονη μου, εχω μαθει να κανω καποια πραγματα και δεν εχω αναγκη καποιου.Υπαρχουν και πραγματα στα οποια δεν τα καταφερνω και ζηταω βοηθεια.
Οσον αφορα την ελευθερια απο τους γονεις που μεταφραζεται σε αδιαφορια, στη δικη μου περιπτωση δεν ταιριαζει, για τη μαμα μου τουλαχιστον , γτ μεγαπωνοντας καταλαβα πως δεν ηταν αδιαφορια, απλα επειδη περνουσε ασχημα με τον πατερα μου,(βλ. και βια) το μυαλο της , η μορφωση της, το κοινωνικο της background, οπως θες πες το, δεν της επετρεπε να δειχνει και να κανει αυτα που επιβαλλεται να κανει μια ωριμη μανα.Ειχε κι εκεινη ελλειψεις συναισθηματικα, απρολα αυτα σταθηκε διπλα μας σα μητερα σε ολα!Μ ετα συν και τα πλην της..Δεν της κατα΄λογιζω με τπτ αδιαφορια παντως! Μαλλον αυτο το καταλογιζω στον πατερα μου...που δεν ηταν πατερας παρων αλλα απων , κοιτωντας τον εαυτο του μονο.

Αρα καπου υπάρχει μια αδιαφορία, μια έλλειψη προσφοράς, που μπορεί να σχετίζεται με τη συμπριφορά σου.Π.χ. Δεν μου δίνεις;Ε τότε θα μαθω κι εγω να μην έχω ανάγκη να παίρνω. Σαν άμυνα...
Για την αδιαφορια, εννοώ ότι έτσι εμεις το εκλαμβάνουμε.Μια ανικανότητα/έλλειψη του άλλου που δεν γίνεται φυσικά απο πρόθεση, μπορεί να μεταφράζεται αλλιώς μέσα μας.

Αρα καπου υπάρχει μια αδιαφορία, μια έλλειψη προσφοράς, που μπορεί να σχετίζεται με τη συμπριφορά σου.Π.χ. Δεν μου δίνεις;Ε τότε θα μαθω κι εγω να μην έχω ανάγκη να παίρνω. Σαν άμυνα...
Σε αυτο ισως να υπαρχει μια αληθεια Σουελ! Απλα πρεπει ναναι στο υποσεινηδητο...Παρομοιως και η φιλη μου δεν μεγαλωσε ουσιαστικα με τη μαμα της, ποσο μαλλον με το μπαμπα της που ηταν απων, γτ ηταν χωρισμενοι.Ισως καπου εδω να βρισκεται το κλειδι...Χμμμ....Σ ευχαριστω.

Ισως να παιζει ρολο οτι δεν υπαρχει κατι να...κατακτησεις. Εαν σου προσφερονται οι αλλοι να κανουν πραγματα για σενα τους εχεις κατα καποιο τροπο του χεριου σου , δεν ειναι καποιοι που θα μπορουσαν και να σε βλαψουν με τις ενεργειες τους ωστε να εισαι επιφυλακτικη απεναντι τους. Ενα ανεξερευνητο τοπιο. Αυτη η "οικοιοτητα" πολλες φορες φερνει την δυσανασχετηση.

Ειναι ενας παραγοντας πιστευω και αυτος απο τους πολλους.

Σιγουρα ειναι πιο πολυπλοκο. Πχ δυσανασχετεις πολλες φορες με τους γονεις σου , οταν προσπαθουν να σε προλαβουν στις αναγκες σου , αλλα αυτο ειναι τελειως διαφορετικο απο την δυσανασχετηση προς φιλους ή απο την δυσανασχετηση που νοιωθεις ισως απο καποιον αγνωστο/η που ειναι ιδιαιτερα φιλικος.

Σε γενικες γραμμες και μενα μου αρεσει να προσφερω , αλλα σπανια ζηταω να μου προσφερουν (εκτος απο τους γονεις μου που εχω ιδιαιτερη φυσικα σχεση) πισω και δεν θελω , εαν και δεν ειναι λογικο γιατι αυτο που νοιωθω οταν προσφερω σιγουρα θα θελουν να το νοιωσουν και οι αλλοι.

Στον αγνωστο μπορει και μη νοιωθεις δυσανασχετηση μαλλον , λογω του οτι δεν ξερεις τιποτα για αυτον... αλλα εκει να νοιωθεις οτι "υποχρεωνεσαι".

[QUOTE]

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Ισως να παιζει ρολο οτι δεν υπαρχει κατι να...κατακτησεις. Εαν σου προσφερονται οι αλλοι να κανουν πραγματα για σενα τους εχεις κατα καποιο τροπο του χεριου σου , δεν ειναι καποιοι που θα μπορουσαν και να σε βλαψουν με τις ενεργειες τους ωστε να εισαι επιφυλακτικη απεναντι τους. Ενα ανεξερευνητο τοπιο. Αυτη η "οικοιοτητα" πολλες φορες φερνει την δυσανασχετηση.

---

Ειναι ενας παραγοντας πιστευω και αυτος απο τους πολλους.

Σιγουρα ειναι πιο πολυπλοκο. Πχ δυσανασχετεις πολλες φορες με τους γονεις σου , οταν προσπαθουν να σε προλαβουν στις αναγκες σου , αλλα αυτο ειναι τελειως διαφορετικο απο την δυσανασχετηση προς φιλους ή απο την δυσανασχετηση που νοιωθεις ισως απο καποιον αγνωστο/η που ειναι ιδιαιτερα φιλικος.

Σε γενικες γραμμες και μενα μου αρεσει να προσφερω , αλλα σπανια ζηταω να μου προσφερουν (εκτος απο τους γονεις μου που εχω ιδιαιτερη φυσικα σχεση) πισω και δεν θελω , εαν και δεν ειναι λογικο γιατι αυτο που νοιωθω οταν προσφερω σιγουρα θα θελουν να το νοιωσουν και οι αλλοι.

Στον αγνωστο μπορει και μη νοιωθεις δυσανασχετηση μαλλον , λογω του οτι δεν ξερεις τιποτα για αυτον... αλλα εκει να νοιωθεις οτι "υποχρεωνεσαι".[/QUOTE]