Μακάρι.
Να σαι καλα. :)
Printable View
και που θα καταλάβει μωρέ; τι λέμε τώρα; εκτός κι αν του έχεις μιλήσει για το φόρουμ.
ας τα δουν...ανθρωποι ειμαστε ολοι εχουμε τα ψυχολογικα μας καποια στιγμη σ αυτη τη ζωη..τη δυσκολη...
μια χαρα εισαι πιστεψε το και θα ανεβεις ψυχολογικα..βγαινε κ σιγα σιγα, προσπαθησε.. θα δεις ολα καλα θα πανε..καληνυχτα!
Κοίτα πάρε θάρρος και μίλα, δεν τρέχει τίποτα και γω το κάνω και τα περισσότερα παιδιά εδώ. Άντε, άντε...!
α πολυ δυστροπος εισαι απτη μια ζητας βοηθεια γτ στην ουσια οσοι γραφουν σαυτο το φορουμ βοηθεια ζητανε κ απτην αλλη την απορριπτεις, περιεργα πραγματα
Καλημέρα!!! πρώτον δεν είναι κακό να βρίσκεις ένα χώρο να ξεσπάς και να βγάζεις από μέσα σου αυτά που αισθάνεσαι - δεύτερον κι εγώ μυρίζομαι κατάθλιψη και δυστυχώς έχουμε τα ίδια πάνω κάτω συμπτώματα... το έπαθα κι εγώ αυτό τον χειμώνα.. ενώ νιώθω άσχημα που έρχεται το ΣΒΚ ας πούμε και δεν υπάρχει μια παρεούλα να πάμε μια βραδινή τσάρκα μια φορά που με καλέσανε σε μια συναυλία δε πήγα... αλλοπρόσσαλη συμπεριφορά τελείως - τρίτον δεν νομίζω να σε αναγνωρίσει κανείς αλλά και αυτό να συμβεί και τι έγινε; όλοι έχουμε προβλήματα και ζητάμε βοήθεια κάπου κάπου δεν είναι κακό... !!!!
Kαλημέρα IreneMarina και σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Έχω τους λόγους μου που λέω αυτά που λέω και δεν βγάζω τίποτα από το μυαλό μου.
Τώρα όσο αναφορά τα προβλήματα που έχει ο καθένας, μπορεί να καταλαβαινόμαστε μερικοί εδώ μέσα, παρόλα αυτά δεν ισχύει το ίδιο και για τον έξω κόσμο.
Πάντως αν θέλει κάποιος να μάθει κάτι από εμένα ας ρωτήσει, δεν απέρριψα κάτι, απλά δυσκολεύομαι λίγο στο να ''ανοιχτώ'' (για την ώρα).
Άγνωστε,
έχω την ίδια συμεριφορά εδώ και χρόνια...
Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως δεν επιτρεπω στον εαυτό μου να χαρεί, έστω και για λίγο...Για χ ψ λόγους, πιστεύω ότι δεν μου αξίζει να περνάω καλά...
Επίσης, θεωρώ πλέον ότι η προσκόλληση σε μια φάση "καταθλιπτική" μου είναι πολύ εύκολο, είναι κάτι που το γνωριζω, μου είναι οικείο και ξέρω και πως να το χειριστώ, δηλ. για μένα τι πιο εύκολο απο το να λιώνω σε έναν καναπέ...
Το να αποφασίσω να γίνω "ευτυχισμένη" με ζορίζει πάρα πολύ...
Βέβαια, το δουλεύω αυτην την περίοδο γιατι αυτή η ιστορία μετράει χρόνια και δεν πάει άλλο...
Σου ακούγεται κάτι γνωστο απο αυτά που λέω;....
Aρκετά θα έλεγα.
Κι εγώ προτιμώ να κάτσω σπίτι, στον καναπέ ή στο pc, ενώ ξέρω πως θα βαρεθώ γρήγορα, παρά να βγω έξω που υπάρχουν πολλές πιθανότητες να περάσω καλά.
Και αυτό είναι που με μπερδεύει.Αφού ξέρω ποιο είναι το καλό για μένα γιατί να το αποφεύγω;
Αυτό που λες πως νιώθεις σαν να μην σου αξίζει να περνάς καλά δεν το καταλαβαίνω ακριβώς για να σου πω αν ισχύει το ίδιο και για εμένα.
Αυτό που δεν καταλαβαίνεις, δικαιολογημένα δεν το καταλαβαίνεις, γιατί για μενα είναι ένα σύμπτωμα κατάθλιψης....Πριν δουλέψω με τον εαυτό μου δεν το καταλάβαινα...
Βέβαια και που το κατάλαβα, το έκανα σημαία και πέρασα πολλά χρόνια με αυτήν την δικαιολογία...
Όταν γυρίζεις σπίτι, αφου έχεις βγει και εχεις περάσει καλά, πώς νιώθεις;
Εγώ μπορεί να νιώσω έκπληξη του στιλ "μα πέρασα καλά;ειναι δυνατόν", ακόμα και τύψεις που "απάτησα" τη μιζέρια μου....
Η λέξη "μιζέρια" είναι το κλειδί και όταν όλοι μου λένε "μην μιζεριάζεις" πόσο νευριάζω, γιατί έχουν δίκιο...
,