Printable View
Το "βαριέμαι" και "δεν περνάω καλά μαζί του" φτάνουν και περισσεύουν για να τερματίσεις μια σχέση. Μια σχέση που στην ουσία δεν υφίσταται. Τι μαζοχισμός είναι αυτός?
Αν δε διασκεδάζεις με αυτόν που είσαι μαζί, τότε ποιος ο λόγος να είσαι μαζί του?
Ο βασικός λόγος που θα έπρεπε να επιλέγουμε κάποιον είναι γιατί περνάμε καλά μαζί του. Όλα τα άλλα έπονται.
Για άλλη μια φορά, διαφωνώ κάθετα με τον Ιωάννη2. Αυτό που περιγράφει δεν είναι σχέση, αλλά ψυχαναγκασμός.
ουσιαστικα ναι ειναι η δευτερη....υπηρξαν και καποιες ακομα που δεν τις μετραω γιατι δεν αφησα καλα καλα να ξεκινησουνQuote:
Originally Posted by Remedy
ο ιωαννης ειπε καποια πραγματα που ειναι σωστα αλλα δυστυχως τα πραγματα ειναι οπως τα λεει η μαριανQuote:
Originally Posted by marian_m
ε ενταξη με αντρες δεν υπαρχουν ιδια ενδιαφεροντα....εχω φιλους αντρες αλλα το προβλημα ειναι οτι αυτοι μαλλον δε με βλεπουν και τοσο φιλικα αρα δεν υπαρχει φιλιαQuote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Εγω πιστευω οι παιδικες φιλιες ειναι αυτες που κρατανε για παντα.... , δυστηχως λογω μιας σχεσης που ειχα εδιωξα ολες τις παιδικες μου φιλες.Κρατησα μονο μια.. Η μονη κοπελα που δεν με ειδε ερωτικα αλλα ουτε και εγω.Περασαμε πολλα μαζι και εχουμε ακομαααααα, αλλα το χαζο δεν παντρευεται να με κανει κουμπαρο και νονο!!! :(
Δυσκολο θεμα η φιλια αναμεσα σε αντρα και γυναικα.... αλλα ακομα πιο δυσκολο αναμεσα σε γυναικες.
χαχαχαχα!εγω πιστευω το αντιθετο....οταν μεγαλωνουμε αλλαζουν οι χαρακτηρες μας....μικρη εκανα παρεα με ατομα που τωρα δεν ταιριαζω καθολου...παρολα αυτα εχω κρατησει μια τυπικη επαφη σχεδον με ολους τους παιδικους μου φιλους
συμφωνω απολυτα με την μαριαν.
αλοιμονο αν σε τοσο μικρη ηλικια, καθεσαι με εναν ανδρα που βαριεσαι!
οσο για το" καλο παιδι", μπορει να υπαρχουν πολλοι μαλακες, δε λεω, αλλα και καλα παιδια, ειναι γεματος ο κοσμος.
θα βρεθει ΑΛΛΟ καλο παιδι...
για τις φιλιες παντως, θα ελεγα να το ψαξεις κι αλλο.
εμενα δεν μου κολλαει να μην μπορεις να κανεις μια γυναικα φιλη (κυριως το να μην εχει καν μια παιδικη φιλη) και να φταινε μονο οι αλλες γι αυτο... πιστευω οτι κατι συμβαινει και με σενα, αλλα δεν μπορω να ξερω τι...
Ε δεν της είπα να τον έχει γκόμενο αν ο τύπος είναι μπούλης ούτε και να καταπιέζει τον εαυτό της αν η κατάσταση είναι τόσο πολύ ψυχοπλακωτική. Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε κι εγώ τη συμβουλεύω να την κάνει.Quote:
Originally Posted by marian_m
Ούτε βέβαια να πάει να μπλέξει με κανα μαλάκα που ξέρει τον τρόπο να διασκεδάζει την παρέα και να τους κάνει όλους να περνάνε ευχάριστα απλά επειδή ξέρει τον τρόπο να τους κάνει όλους να παιρνάνε ευχάριστα.
Της είπα να εκτιμήσει αντικειμενικά τις θετικές του πλευρές ενώ για τις αρνητικές της είπα να προσπαθήσει να αλλάξει την κατάσταση. Ας τον σπρώξει λίγο να αλλάξει, μπορεί να ναι απ τους τύπους που πρέπει να πάρεις την πρωτοβουλία και να τους ανοίξεις την πόρτα για να γίνουν ψυχή της παρέας. Ας κάνει αυτή τη δοκιμή πριν πάει παρακάτω.
Δυστυχώς φίλε εγώ δεν είχα ποτέ παιδικές φιλίες. Μόνο σαν μαλάκες μου φέρθηκαν και τους έχω ακόμα στο στομάχι!! Οι φιλίες για μένα ξεκίνησαν μετά τα 18 που έφυγα από το σχολείο. Και για να δημιουργήσω φιλίες μετά τα 18 και να μάθω να παιρνάω ωραία έπρεπε πρώτα να πληρώσω τα σπασμένα της παιδικής ηλικίας. Έχω χάσει εξαιρετικές ευκαιρίες στη ζωή μου τόσο για φιλίες όσο και για σχέσεις κυρίως λόγω της ζημιάς και δεν καταφερα να ζήσω τις πολύ όμορφες στιγμές που θα θελα. Σχεδόν πλήρως τα χω ξεπεράσει όμως μου κόστισε όλα αυτά τα χρόνια. Και μετά μιλάτε για συγχώρεση..........Quote:
Originally Posted by ithaki
εχω συνχωρεσει φιλη που δε μου φερθηκε καλα και μετα μου φερθηκε ακομα χειροτερα....οπο τοτε δε δινω δευτερη ευκαιρια....για να μη φερθει καποιος καλα τη μια τι θα τον κανει να αλλαξει τη δευτερη;ο χαρακτηρας φαινεται απ την αρχηQuote:
Originally Posted by ioannis2
ενα βραδυ σε ενα ραδιοφωνο... ακουσα κατι που το εκανα αλλα δεν το ειχα εμπεδωσει λεκτικα...
Ακριβως 2 ευκαιριες δινω παντα σε ολους τους ανθρωπους.Μια να με γνωρισουν και μια να με.....
Τιποτε παραπανω..
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, 3 και την κακή του μέρα, όπως λέμε ψιψίνι μου. Κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ απλά αγνόησε τους...
.......αγνόησε τους ή αν τους βρεις στα πόδια σου αντιμετώπισε τους, άμα δε μπορείς να αγνοήσεις γιατί τον έχεις μέσα στα πόδια μάθε να τον αντιμετωπίζεις, δλδ να αντιστέκεσαι και να μην ανέχεσαι!!Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Οι δικες μου φιλιες ξεκινησαν απο τα 14, φτυνοντας τελειως μια παρεα που ειχα επειδη ξεκινησαν χασις.Απο τα παιδια που ειμασταν στο δημοτικο μαζι, λιγοι μειναμε μιας και το 89 με τα δανεια τα στεγαστικα οι περισσοτεροι μετακομισαν.Εγω πιστευω πως μπορεις να βρεις ανθρωπους να σε λατρεψουν για αυτο που εισαι, χεσε τα χρονια που περασαν.... περασαν εφυγαν... γ@μησε τα μωρε, δες τις ευκαιριες που σου ερχονται τωρα, γνωρισε κοσμο, χαμογελα και κοιτα μπροστα!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Συνεχιζω στο θεμα της φιλιας.... Οι παιδικες φιλιες διακρινω ιδιαιτερα σε μικρες κοινωνιες, ( οχι πολεις, αλλα χωρια) κρατανε πιο γερα.Πηγα στο χωριο του πατερα μου και συγκινηθηκα.Ειχα να παω 10 χρονια απο τα 18 μου.Με ειδανε ατομα (που τα θυμομουν απο το ξυλο που ειχε πεσει μεταξυ μας καποτε και μετα γιναμε κολληταρια για καποια καλοκαιρια) , και κατέυθειαν να κερασουν μπυριτσα, ελα απο εδω ελα απο εκει, πως ειναι η ζωη εκει κτλ... σαν να μην περασε ουτε μια στιγμη...
ενιωσα πολυ ομορφα...
Γνωρισα ατομα στην αλεξανδρουπολη που μου φερθηκαν σκαρτα.... αλλα μεσα στο παιχνιδι ειναι
δεν μπορει παντα να ημουν τοσο τυχερος στους φιλους..
Οταν εφυγα απο σαλονικη εφυγα αρων αρων και δεν προλαβα να χαιρετισω φιλους κτλ.( το χαρτι του στρατου αργησε να ερθει, κατι ειχε παθει και ο ταχυδρομος...)
Συναντησα ενα φιλο 3 χρονια μετα και μου ειπε κατι και με τρελανε , με εστειλε!
Σ'ευχαριστω που δεν αλλαξες!
Κάποτε ανεχόμουν αλλά εδώ και χρόνια έχω βάλει μυαλό Γιάννη. Θα είναι δίπλα μου μόνο όσοι αξίζουν. Σε σένα ποια ήταν η ζημιά που σου έκαναν ώστε να σε επηρεάσει τόσο;Quote:
Originally Posted by ioannis2