Originally Posted by
NikosD.
Κάθομαι αρκετή ώρα μπροστά στο πληκτρολόγιο και αναρωτιέμαι τι να γράψω και πως να ανταποκριθώ, σ αυτο που υποθέτω πως έχει συμβεί.
Άρκτε, έχεις μοιραστεί εδώ μέσα τόσα χρόνια, απλόχερα και από καρδιάς, συναισθήματα και βιώματα. Από όσο μπορώ να καταλάβω, τρέφουμε μια αμοιβαία εκτίμηση και προσωπικά, σέβομαι και θαυμάζω τόσο την ευαισθητη όσο και την ώριμη πλευρά σου.
Αυτό που θέλω να σου προτείνω είναι να αποφασίσεις ποιο θα είναι το επόμενο βήμα για σένα, όταν θα μπορέσεις να σταθείς πιο ψύχραιμα απέναντι στο θέμα που προέκυψε. Πολλές φορές, η δεύτερη σκέψη αναιρεί την πρώτη.
Δεν θα ψάξω το θύμα και τον θύτη, δεν ειναι αυτή η δουλειά μου.
Κατανοώ αν μετανιώνεις για όσα κομμάτια του εαυτού σου μοιράστηκες εδώ μέσα, θα χαιρόμουν ωστόσο αν δεν μετάνιωνες, κι απεναντίας στήριζες την παρουσία σου, στήριζες τα μοιράσματα σου για την "δύσκολη, πονεμένη και σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου".
Το να εκτεθείς Μαίρη, είναι δύναμη κι όχι αδυναμία και ελπίζω έτσι να το βιώσεις, όταν και αν μπορέσεις.
Το αν οι άνθρωποι εκμεταλεύονται τη δική μας έκθεση, θα το πω χαριτολογώντας, είναι δικό τους θέμα, να το πάνε στον δικό τους ψυχοθεραπευτή προς επεξεργασία!
Λακρυμόζα, και σε σένα θέλω να πω, περίπου το ίδιο πράγμα: η δεύτερη σκέψη αναιρεί την πρώτη και μοιάζει στο μήνυμα σου να μιλάς, μέσα στην παρόρμηση της πρώτης. Μοιάζει σαν να ρίχνεις λαδι στη φωτιά.
Προφανώς υπάρχει μια ιστορία μεταξύ σας, όμως δεν με ενδιαφέρει τι έγινε, δεν θέλω να μάθω και προτείνω να μην μάθει και όλο το φόρουμ τι έγινε μεταξύ σας, σε άλλους χώρους ή στην προσωπική σας ζωή.
Ενημερώστε με μόνο αν θέλετε να κλείσουμε κάπου εδώ το θέμα ή να το αφήσουμε ανοικτό προς συζήτηση.
Αν με ρωτάτε, θα πρότεινα να το κλειδώσουμε.