"απομακρύνεται σα λύκος της στέπας, γυροφέρνοντας κοντά στα μικρόψυχα κοπάδια της πόλης"
γιατί μου το θύμισες
Printable View
"απομακρύνεται σα λύκος της στέπας, γυροφέρνοντας κοντά στα μικρόψυχα κοπάδια της πόλης"
γιατί μου το θύμισες
Έχω κόψει τον ομφάλιο λόρο με την οικογένεια μου με τον ίδιο τρόπο όπως και με τον κόσμο.
Καμία κακία...απλά δεν επικοινωνούμε γιατί δεν εχουμε τίποτα κοινό. Δεν έχουμε άσχημα συναισθήματα απο καμιά πλευρά...βρισκόμαστε σε γιορτές κλπ....δεν έχω όμως τίποτα κοινό και δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε.
Τίποτα να σκαλίσουμε εκεί, πραγματικά....
Αυτό που είμαι είναι για λύπηση όμως.
Κοίτα με να παρακαλάω σαν το ψάρι που χρειάζεται νερό γιατί χωρίς να έχω ζήσει ποτέ μου έξω απο αυτό και χωρίς να έχω συναίσθηση του κινδύνου καθότι στο σχολείο των ψαριών δεν διδάσκουν βιολογία, ξέρω ότι αργοπεθαίνω.
Και το χειρότερο? το inbox μου είναι ακόμα άδειο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται...όχι για να "Δωσει βοήθεια"...κανεις φιλε confide δεν ενδαιφέρεται για τα λόγια μου. Δεν συγκινουν κανέναν.
Αν έγραφα πχ ότι πουλάω κανένα ipad ή οτι ψάχνω για καμιά γκόμενα να περάσουμε καλά σίγουρα κάποιος θα απαντούσε.
Δυστυχώς με θεωρώ έξυπνο και αυτό με ρίχνει ακόμα πιο κάτω. Πόσο μικρός μπορώ να νιώσω όταν ξέρω πως τίποτα απο αυτά που έχω στο μυαλό μου δεν ενδιαφέρουν κανέναν αρκετά για να τον κάνει να με σταματήσει να κλαίω?
Διάβασε τα κείμενα μου απο την αρχή μέχρι το τέλος....σε προκαλώ...είναι όλος ο εγωισμός που έχω...αυτός και τίποτα παραπάνω καθως δεν είχα ποτέ στην ζωή μου καμία απαίτηση απο ζωντανό οργανισμό...διάβασε τα και πες μου τι λιγότερο έχω απο αυτους που αυτή τη στιγμή που εγώ γράφω εδώ αυτα...είναι έξω και γελάνε πίνουν φωνάζουν κάνουν σεξ και η μέρα τους θα περάσει απλά έτσι. ΞΕΡΩ οτι έχω κάτι λιγότερο....και αυτό με ρίχνει πιο κάτω απο όσο φαντάζεσαι....
Βαγγελη , καλα τα λεει ο confide. Καπου εκει εξω υπαρχει ενα ατομο , θηλυκου γενους , που θα σε καταλαβει , θα νιωσει καλα μαζι σου . Αξιζεις πολλα , αλλα καπου δεν πιστευεις στο εαυτο σου ,μαλλον κ πιστευεις κ δεν πιστευεις. Ουτε εισαι αντικοινωνικος , απλα διαφορετικος . Ναξερες ποσες κοπελες ψαχνουν εναν ανθρωπο σαν κι εσενα , κ ποσοι αντρες ενα φιλο σαν κ εσενα . Εγω σε βρισκω μια χαρα , αλλα δεν μπορω να σου αλλαξω την κοσμοθεωρια σου , ουτε κ θελω , θα ηταν αλλωστε πολυ 'πραξικοπηματικο ' . Τωρα πως μπορει να σε ριχνει το οτι αισθανεσαι 'εξυπνος' ,που εισαι ,μην τα ξαναλεμε , αυτο δεν μπορω να το καταλαβω .
Tomhet εχεις μοναδική γραφή που υποδηλωνει πολλα για την προσωπικοτητα σου. Εύχομαι γρήγορα να βρεις το έρισμα για να άρχισεις να μοιραζεσαι πραγματα :) Ποτε ομως μην βάζεις καμια κοπελα και κανεναν πανω απο τον εαυτό σου!
Συμφωνώ, δυνάμωσε το εγώ σου. Φτιάξε τον εαυτό σου έξω από κρίσεις, αποδέξου τον και πήγαινε από κει κι ύστερα. Και, ακόμη κι αν δε το βλέπεις τώρα, σε κάθε κατάσταση υπάρχουν θετικά. Ας πάρουμε πχ την οικογένειά σου, δεν έχετε σχέσεις. Αυτό είναι ελευθερία, για άλλον όμως θα σήμαινε δυστυχία, κτλ, όλα είναι θέμα οπτικής και ερμηνείας. Φτιάξε τις δικές σου ερμηνείες. Πέτα ό,τι κουβαλούσες και δώσε δικό σου νόημα στα πάντα.
Τι του λες τ' ανθρωπου? όλα αυτα τα έχει ακούσει χίλιες δυο φορες μεχρι σημερα, δεν εχει αναγκη να το μαθει κι απο σενα. ας με επιβεβαιώσει ό ίδιος.Quote:
Originally Posted by 1-555-Confide
Σκόρπιες τετοιου ειδους συμβουλές όσο καλές και να ναι σε τετοιες περιπτωσεις σαν του Τομετ δε βοηθάνε, απλά τονωνουν καπως τις δυναμεις και ανακουφίζουν τον πόνο κατα το χρονο που τις ακουει κανεις και μετα σχετικα συντομα ξεθωριαζουν και επανέχρονται τα ίδια. αρα η συνταγη θεραπειας δεν ειναι σε τετοια λόγια.
Γιατί αραγε απομονωσα αυτο μεσα στα τοσα πολλα, αραδιασμα ψυχης, που μας λες. Μήπως μ αυτο το αποσπασμα θετεις τοσο το πρόβλημα όσο και την αιτία του. Αυτοι που δεν πονανε για τα τετοια που λες αλλα τα κανουν και νιωθουν κι ωραια γι αυτο δεν ειναι καθόλου μόνοι.Quote:
Originally Posted by Tomhet
Οι ησυχοι, οι ευαισθητοι, οι πνευματωδεις, αυτοι που τους αρεσει το διαφορετικο, οι ντροπαλοι, που συνδυαζουν λιγο πολύ ολα αυτα ειναι μόνοι.
Φίλε έχεις κανει ψυχοθεραπεια? Η ψυχοθεραπεια τουλάχιστο θα σου δειξει το δρομο προς τη λύτρωση όσο δυσκολος κι αν ειναι, τουλάχιστον θα τον ξερεις. Με το να λες τις σκεψεις και να κανεις σκόρπιες κινησεις για βελτίωση από μονος χωρίς συμβουλή ειδικού ουσιαστικα πελαγοδρομείς.
Πεστα ρε Γιαννη , εισαι πολυ λογικο παιδι .Quote:
Originally Posted by ioannis2
Κι εγω ψες φίλε τελικα εμεινα σπίτι γιατι δεν βρηκα παρεα να βγω. Ο ενας μου ελεγε ψεματα πως δεν μπορουσε, ο άλλος δεν γουσταρα να παω εκει που πήγε κι ο τριτος δεν ειναι του εξω ηταν όμως και κουρασμενος λόγο δουλειας. Απ τους αλλους... διερωτάμε γιατι εχω αρκετα τηλ καταχωρημενα στο κινητο μου και δεν τα διαγραφω κι αυτους μαζι τους αφου τους περισσοτερους αν δεν παρω εγω τηλ με δικη μου πρωτοβουλία κανεις τους δε με αναζηταει ποτε. Ετσι χθες βραδυ ενω ειχα δυναμισμό και ηθελα να βγω τελικα εμεινα σπιτι. Οι απαντησεις στο γιατί ειναι μεσα σε όλα αυτα που γραφεις και γραφουμε εδω γενικα.
Γιαννη , σοο ειπα , σεκτμω απο τοτε που ενδιαφερθηκες για εναν αγνωστο ,γιατι δεν παντρευτηκε κλπ. Γιατι λοιπον κανεις δεν σε αναζηταει ? δεν εχεις κολλητους ? βλεπεις ανηκω στην παλια γενια ,κ παροσπαθω να καταλαβω τη δικια σας. Αστο , Γιαννη , τωρα ηρθε ο tomhet.
Καλημέρα....
fantasy, η γραφή μου υποδηλώνει ότι είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ...τίποτα παραπάνω.
Έχω πράγματα να μοιραστώ...θέλω...(μάλιστα το προσπάθησα πολλές φορές)...αλλά δεν μπορώ γιατί απλά δεν υπάρχει κανείς στην ζωή μου...ούτε φίλος ούτε σχέση ούτε τίποτα.
Έχω ήδη βάλει όλο τον κόσμο πάνω από εμένα, οχι "μια κοπέλα"...πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς όταν είμαι απλά ανύπαρκτος? όταν η κοινωνία έχει κάποιο μηχανισμό εξόντωσης και τον έχει στρέψει πάνω μου. Σε κάποιο άλλο thread ένα άτομο ρωτάει για το αν οι αδύναμοι παντρεύονται...γράφω την απάντηση μου εδώ και ελπίζω να μην την δει γιατί θα την πληγώσει...Η θεωρία της εξέλιξης λέει πως οτιδήποτε άχρηστο με τον χρόνο θα αποβληθεί και μόνο τα δυνατά χαρακτηριστικά θα επικρατήσουν.
Έτσι νιώθω και για μένα. Ότι έχω αποβληθεί για κάποιο λόγο...λόγω αδυναμίας δηλαδή.
Το να συνεχίσω να σκέφτομαι πράγματα όπως "έχω εμένα", "δυνατό εγώ", "εγώ μπορώ να δώσω νόημα" κλπ πλέον μου φαίνονται σαν σκέψεις τρελού.
Είναι σαν να σας έλεγα ότι πχ είμαι άντρας 180 κιλά και 1.60 και θέλω να γίνω μπαλαρίνα.... θα μου λέγατε οτι εχω την δύναμη? Τρελός θα ήμουν...
Δεν έχω τόσο εγωισμό.
Συντηρώ το thread αυτό ένα χρόνο τώρα χωρίς καμιά μεταβολή και όση δύναμη και να έχω ο κόσμος γύρω μου δεν έχει αλλάξει. Η γη συνεχίζει να περιστρέφεται με τον ίδιο ρυθμό ο κόσμος συνεχίζει να με αγνοεί με την ίδια απάθεια.
Δεν έχω καμία αξία καθότι στη ζυγαριά στέκομαι μόνος μου...η άλλη πλευρά είναι πάντα κενή. Δεν υπάρχει μέτρο.
Αν πιστεύετε ότι είμαι έξυπνος, ότι, ότι, ότι....δεν νομίζετε ότι θα το έχω σκεφτεί αρκετά και θα έχω προσπαθήσει αρκετά? κάτι κάνω λάθος όμως...δεν μπορώ να το βρω.
Confide βγήκα έξω στον κόσμο με το δικό μου βήμα, με το δικό μου ύφος, με το δικό μου μυαλό, δεν επηρεάστηκα ποτέ απο μόδες, κύματα, ιδέες αλλά...
Ήμουν μόνος...βασιλιάς στο βασίλειο του τίποτα? Έτσι μου φαντάζει αυτό που περιγράφεις...
Ανταλλάσσεται βασίλειο με παρέα...ευάερο, ευήλιο, αχρησιμοποίητο, στο κουτί του....η παρέα ας είναι ταλαιπωρημένη, τσαλακωμένη, λερωμένη....
Αρκεί να ξέρει τι σημαίνει να έχεις, να θέλεις, να αναζητάς.
ΥΓ: Με προλάβατε ενώ έγραφα την πρωινή μου γκρίνια για καλημέρα.....
Ναι δυστυχώς έπεσες μέσα...έχω μάλιστα ήδη ξεκαθαρίσει την θέση μου και σε άλλα threads εδω μέσα...δεν δίνω ελπίδα και δεν την περιμένω. Ο κάθε ένας θα κάνει αυτό που του λέει ο δικός του νους.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Γιάννη ναι, κάνω ψυχοθεραπεία...να σου πω όμως κάτι..δεν είμαι ικανοποιημένος...νιώθω μονίμως ένα βήμα μπροστά σε κάθε μας διάλογο. Θα μου πεις δοκίμασε αλλού και ξέρεις οτι το έχω σκεφτεί ήδη...όπως επίσης θα ξέρεις ήδη και τον λόγο για τον οποίο δεν το έχω κάνει και δεν χρειάζεται να στο εξηγήσω...
Συνεχίζω να βλέπω ακόμα τον ψυχοθεραπευτή όμως....η αλήθεια βέβαια είναι πως 50ευρω για 45 λεπτά παρέας είναι πολλά.
Να στηριχτώ σε 1 άνθρωπο, τον ψυχοθεραπευτη μου ακούγεται το ίδιο ανούσιο με οτιδήποτε άλλο....και όπως είπα δε το βλέπω να δουλεύει κιόλας.
Τα λόγια όμως εδώ κάποιες φορές όντως με ανακουφίζουν...ίσως είναι γιατί νιώθω ότι έχω κάποιον απέναντι μου.
Γιαυτό συνεχίζω και γράφω και διαβάζω και σας αναζητώ. Τι άλλο μένει?
Τι ειδους ψυχοθεραπεια ακολούθησες?
Η ψυοθεραπεια δεν ειναι για να βρεις καποιο να λες τον πόνο σου, θα τολμουσα να πω πως ουτε το κατα πόσο συμπαθας ή σ αρεσει σαν χαρακτηρας ο ψυχοθεραπευτης που εχεις απεναντι σου παιζει το μεγαλο ρολο, αλλα το να σου προσφερει την καταλληλη για σενα μεθοδο για να κατανοήσεις και να λύσεις από μόνος σου το προβλημα σου. Οχι σκορπιες κουβεντες και λυσεις δλδ αλλα μεθοδολογία για να την ακολουθησεις. Αν αυτο σου το προσφερε ασχετως αν εσυ το εφαρμοζες τοτε για μενα ειναι καλος.
vagap, οι σχεσεις μας με τους ανθρωπους σημερα ειναι οι ίδιες από τοτε που μας πρωτοθυμόμαστε στη ζωη. και παραμενουν εως τελους ίδιες εκτος κι αν αλλαξει κατι συνταρακτικα. τι το ψάχνεις....
μάστα. και για πες μας Γιάνη τώρα που τα συζητάμε, αφού για σένα δε λειτούργησαν τα γιατρικά που προτείνεις, με ποιο θαύμα λες να λειτουργήσουν σε αυτήν την περίπτωση?
εντάξει, θα αφήσω τους ειδικούς στη μιζέρια να αναλάβουν το θέμα.
Γιάννη το σχόλιο για τον ψυχοθεραπευτή και το ποσό/ώρα, ήταν περισσότερο χιουμοριστικό καθότι είναι πραγματικά ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο κάνω κάποιο διάλογο μέσα στη βδομάδα...Δεν ήταν μομφή προς τον επαγγελματισμό του, σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να κρίνω τίποτα καθότι δεν έχω άλλη εμπειρία από την ειδικότητα...Αν με έχει βοηθήσει? ειλικρινά δεν ξέρω καθότι ακόμα πιστεύω ακράδαντα πως τίποτα δεν μπορεί να με βοηθήσει..είναι τέτοιο το περιβάλλον μου...
Confide ο Γιάννης δε νομίζω να το είπε με κακία...νομίζω ότι ουσιαστικά μιλούσε για λογαριασμό μου, με την δική μου αγανάκτηση και την δική μου απελπισία όπως την περιγράφω εδώ. Γιατί η αλήθεια είναι πως ναι, έχω ακούσει αρκετές φορές λόγια ελπίδας, και ναι βοηθάνε σαν παυσίπονο αλλά αργά η γρήγορα βρίσκομαι πάλι στην ίδια θέση...
Δέχομαι απόλυτα τις θέσεις και των 2 και έτσι και αλλιώς οι σκέψεις αυτές που εκφράζονται απο 2 διαφορετικά άτομα (confide/Γιαννης) υπάρχουν ήδη στο μυαλό μου και αντικρούονται... Έχω ελπίδα (γιατί ζω προς το παρόν) έχω όμως και απόγνωση. Είναι λογικό να εκφράζονται και τα δύο.
Εκτιμώ τον χρόνο και των 2 σας και σας παρακαλώ μην κάνουμε το thread χώρο τσακωμού...Όχι οτι υπάρχει τέτοια διάθεση απο πλευράς σας απλά σας το ζητώ έτσι και αλλιώς για να το δουν και οι υπόλοιποι...
Και εγω μονος ειμαι , αλλα εχω καλη διαθεση. Κατι απλο που παρατηρησα με τα χρονια ειναι οτι οταν αλληλεπιδρας με τους αλλους ανθρωπους και αυτοι αλληλεπιδρουν μαζι σου. Τους δινεις λιγο απο τον εαυτο σου , σου δινουν λιγο απο το δικο τους. Οπως γινεται και με το παρον νημα. Σπουδαια σοφια θα μου πεις ειπες , ειναι αυτονοητο αυτο που λες. Αλλα δεν ειναι και τοσο αυτονοητο αν το καλοσκεφτεις , μιας και μας εμποδιζει πολλες φορες ο εαυτος μας ακομα και στα πιο απλα πραγματα. Απο κει και περα "μαθαινεις" να αλληλεπιδρας με ποικιλους τροπους και βρισκεις και ατομα με κοινα ενδιαφεροντα κλπ κλπ. Ευκολο στα λογια δυσκολο στην πραξη, εχουμε μια ζωη για να "μαθουμε".
...ψάχνεις για κτυπήματα κάτω απ τη μέση?Quote:
Originally Posted by 1-555-Confide
δεν ειχα σκοπο να σε προσβαλω ως χαρακτηρα αλλά να απορρίψω αυτο που ειπες με τα δικα μου επιχειρηματα, δεν ξερω βεβαια την ιδιοσυγκρασία σου αν και βγαζω μαλλον καλο συμπερασμα.
Καλή συνεχεια!:p
Οσο για σενα ΚΕΠ, εσύ επεδιωξες να σαι μονος, δε σου τα φερε η ζωη να σαι κατι που νιωθεις ότι δε σε γεμίζει όπως με τα ατομα που ανταλλάζουν αποψεις στο θεμα και η ουσιωδης διαφορα σου μ αυτους εγκειται σ αυτο (αν όντως εισαι μονος τελικα που γενικα δε δινεις τετοια εντυπωση).
Confide μπορώ να σου στείλω pm?
Quote:
Οσο για σενα ΚΕΠ, εσύ επεδιωξες να σαι μονος, δε σου τα φερε η ζωη να σαι κατι που νιωθεις ότι δε σε γεμίζει όπως με τα ατομα που ανταλλάζουν αποψεις στο θεμα και η ουσιωδης διαφορα σου μ αυτους εγκειται σ αυτο (αν όντως εισαι μονος τελικα που γενικα δε δινεις τετοια εντυπωση).
Η ζωη μου φερε μια απο τις πιο δυσκολες σε αντιμετωπιση ασθενειες στο ψυχολογικο τομεα , και εχω περασει πανω απο δεκαετια παντελως μονος , περαν της οικογενειας μου. Απο κει και περα εαν δεν σε γεμιζουν οι ανθρωποι και δεν θες να τους κανεις παρεα , ναι εισαι μονος. Εαν δεν ανοιγοταν αυτο το νημα δεν θα υπηρχαν οι απαντησεις και τιποτα απο αυτα δεν θα υπηρχε σαν τρανη αποδειξη. Εαν θελεις κατι πολυ , πρεπει να προσπαθησεις να το επιτυχεις και οχι να τα παρατησεις και να ρθει ως δια μαγειας. Ακομα κατι που εμαθα ειναι οτι σχεδον ολοι κουβαλανε σοφια και οπτικες γωνιες , απλως ειναι διαφορετικες απο τις δικες μας και μερικες ειναι πολυ ξενες και αταιριαστες με την ιδιοσυγκρασια μας , αλλα αξιζει τον κοπο να της "δεις".
Εντάξει Κεπ! Η συζητηση στο θεμα τα φερε να μου πεις αυτα για σενα. Ευχομαι ολόψυχα να σαι καλα, να το χεις ξεπερασει και να σαι πάντα καλα, να σαι στα βηματα που σε οδηγουν μπροστα.
Η ιδιοσυγκρασια την οποια ανεφερα πιο πριν και την επανελαβες μετα εσυ διαμορφωνεται, μεταξύ άλλων, μεσα απο συναναστροφές με τραυματικα βιωματα. Κι ο παρεξηγημενος τροπος προσεγγισης σ αυτο το χωρο μιας καλοπροαιρετης κι επωφελους σκέψης μπορει να ναι το αποτελεσμα μιας νοητικης διεργασιας που γινεται πλεον σχεδον αυτοματα, την οποια όμως παλευουμε να αλλάξουμε η οποία έχει την απαρχή της σ αυτα τα βιωματα. Κατι τετοιο πρεπει να αναλογιζομαστε καθε φορα που μας απευθυνεται κατι εδω απο αλλο μελος το οποιο μας θιγει.
Επίσης, αλλο το δε με γεμίζουν οι άνθρωποι και ετσι δε θελω να τους κανω παρεα κι αλλο με γεμίζουν, θα θελα να κανω παρεα μαζι τους αλλα δε με αποδεχονται. Αυτο το δευτερο ειναι βασανο.
Καποτε ταυτιζω την παρουσια μας σ αυτο το χωρο με απροσπάθεια απο μερους μας στο να αλλαξουμε και να βελτιωσουμε τη ζωη μας, παρα το ότι γεμισαμε τις σελιδες του φορουμ με το πως με ακριβεια θα επιτευχθει αυτο (στην πραξη δλδ κανουμε τιποτα ή ελαχιστα) ή ως αναγκη καταφυγης, το με απλα λόγια θελω καπου να τα λέω. Η αλλαγη ειναι εξω.
Το κενό είναι αυτό που προκαλεί τον φόβο; ή μήπως ο ρόλος της ύπαρξής του είναι να μας προστατέψει από αυτόν; Κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία να αποσυρθεί απο τον κόσμο γύρω του εάν δεν τον βλέπει σαν απειλή. Η δειλία είναι η αιτία της κενότητας και όχι το αποτέλεσμα.Quote:
Originally Posted by Tomhet
Με το κενό τα πηγαίνετε όλοι μια χαρά αφου σας κάνει να αισθάνεστε σίγουροι για οτι είστε.
Ο κόσμος σας δεν με απειλεί...πως σου ήρθε αυτό? Ο κόσμος σας είναι τόσο μικρός και ασήμαντος ....δυστυχώς με έχετε εγκλωβίσει και εμένα μέσα σε αυτόν όμως και δεν το ζήτησα.
Εγώ και το μυαλό μου είμαστε κάθε άλλο παρα κενοί. Ο φόβος σας για το διαφορετικό είναι αυτό που σας κάνει να ζείτε σαν τις μέλισσες και να ακολουθείτε τα ίδια πράγματα κάθε μέρα.
Στα μάτια σας όμως είμαι σίγουρα δειλός εφόσον την τόλμη μου δε μπορείτε να την μετρήσετε με τα δικά σας μέτρα.
Όπως έμαθα πρόσφατα δεν είναι μόνο το κενό που σας κάνει να δειλιάζετε...είναι και η αδυναμία.
Και εγώ είμαι αδύναμος.
Το inbox μου παραμένει κενό. Ίσως αν δεν το έλεγα αυτό θα πιστευατε πως είχε άλλες μελισσούλες μέσα και θα νομίζατε πως έχει και μέλι και δε θα το φοβόσασταν.
Ακριβώς όπως και αν δεν παραδεχόμουν τις αδυναμίες μου θα με θεωρουσατε δυνατό....όπως ακριβώς κάνετε και για τους εαυτούς σας.
Πώς ορίζεις την αδυναμία? Γιατί το να μην έχεις κοινωνικές επαφές δεν ορίζεται ως αδυναμία. Όσο για το κλάμα, ούτε αυτό, αφού αποτελεί τρόπο συναισθηματικής αποφόρτισης,
μία μέθοδο του οργανισμού να επανέλθει στην ομοιόσταση, κάποιος μπορεί να κλάψει από αισθήματα ευτυχίας εκτός από στενοχώριας.
Δεν την ορίζω εγώ την αδυναμία καθότι στον δικό μου κόσμο δεν υπαρχει αυτή η λέξη. Όπως επίσης δεν υπάρχουν λέξεις όπως "κακομοιρης". Υπάρχουν λέξεις που περιγράφουν συναισθηματα και μεσα απο αυτό εκφράζεται το πως νιώθει κάποιος. Το "αδυναμία" δεν ειναι συναισθημα, ειναι μια αρνητική λέξη, μια ταμπελα που σου κρεμάνε οι αλλοι.
Έχω μάθει λοιπον παρατηρώντας τους "ανθρωπους" πως έχουν την τάση να ονομάζουν αδυναμία πράγματα όπως το να κλαις ενώ είσαι αντρας καθότι εκείνοι περιμένουν να εισαι βραχος και ατλαντας. Δεν είσαι αυτό? είσαι αδύναμος.
Επίσης αν βρίσκεσαι συχνά σε καταστάσεις που σε κάνουν θλιμένο και αυτο σου προκαλεί δάκρυα...επίσης είσαι αδύναμος. Απο την άλλη εχω δει πως αν εισαι γένους θηλυκού πολλά απο αυτά μπορούν να αντιστραφούν. Γιατί τον άντρα δεν θελει κανεις να τον προστατεύσει...την γυναίκα όμως θελουν.
Το να μην εχεις κοινωνικές επαφές έιναι επισης αδυναμία στον κόσμο των ανθρωπων καθότι δεν μαθαίνεις τις συνήθειες τους και σε απορρίπτουν. Σαν να παρατηρείς ένα ζώο της ζούγκλας δηλαδή. Αν δεν εχεις επαφη μαζι τους και θες να μπεις αναμεσα τους τότε θα πεσουν να σε φανε μολις μαλιστα μυριστουν την αδυναμια σου.
Mother....father.....family John!
Τρόποι συναισθηματικής αποφόρτισης στον κόσμο επίσης των ανθρώπων δεν ειναι το κλάμα, αλλά το τσιγάρο, το ποτό, το σεξ, τα βρισιδια κλπ.
Οτιδήποτε εκτος αυτής της τυποποιησης αποτελεί αυτόματα αδυναμία και ειτε ο οργανισμος που λεγεται κοινωνια σε απορριπτει η πεφτουν πανω σου να σε φανε.
Η πλήρης αποστασιοποίηση είναι η καλύτερη λύση και ήδη η κοινωνία μας έχει κάνει αλματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ξεκίνησαν πρώτα όλοι και ολες να ντυνονται σαν ανδρικελα μανεκεν απο τις βιτρινες. Λίγο λίγο θα αποκτήσουν και τα συναισθήματα τους για να ολοκληρωθεί το όνειρο τους. Και συντομα ο Steven Spielberg βλεποντας το μελλον θα γυρισει μια ταινια οπου οι κουκλες αυτες κυβερνουν τον κοσμο...και λιγο λιγο θα γινει και αυτο.
Στο έγραψα γιατί παραπάνω ανέφερες πως είσαι αδύναμος. Αν δεν υπάρχει η αδυναμία στον κόσμο σου, πώς την αισθάνεσαι? Εκτός αν εννοείς πως δεν υπάρχει, αλλά έτσι σε βλέπουν οι άλλοι.
Όσο για τα φύλα, άνδρας, γυναίκα, μη δίνεις τόση σημασία σε έννοιες που κι αυτές το περιεχόμενό τους κοινωνικό είναι. Υπάρχουν άνδρες ευαίσθητοι, γυναίκες σκληρές, και καθεμία κλίμακα και τόσες αποχρώσεις στα πάντα όλα.
Δυστυχώς οπως εχω αναφερει ειμαι εγκλωβισμένος στον κοσμο των ανθρωπων. Δεν υπάρχει εδω η δική μου καρέκλα....υπαρχει η δική τους...Δεν υπαρχουν τα δικά μου συναισθηματα υπαρχουν τα δικά τους.
Κατ'επεκταση αν πουν οτι ειμαι ένοχος για αδυναμία, θα καταδικαστώ για αυτό και θα κανω και την ποινη μαλιστα εφόσον και οι δικαστές είναι δικοί τους. Έτσι δε πάει?
Οπότε...τι να πω...είμαι αδύναμος...το λεει και το μητρωο μου πλεον. Όπου και να παω ετσι με ξέρουν.
Εξακολουθώ να μην μπορώ να σου στειλω pm...
Το ότι είσαι εγκλωβισμένος στον κόσμο των ανθρώπων δε σημαίνει πως τα δικά σου συναισθήματα εξαφανίζονται. Ούτε αυτές οι ποινές σε αφορούν, αν δεν τις αποδέχεσαι. Κάτι δεν μπορεί να σε επηρεάσει τόσο αν δεν το αφήσεις να το κάνει, αν δεν του δώσεις εσύ το δικαίωμα. Οι δικαστές και τα δικαστήρια υπάρχουν γιατί εξυπηρετούν ανθρώπους πάλι, και συστήματα από ανθρώπους καμωμένα, κοινωνικά. Θέλω να σου πω, πως το "τιμωρούμαι", αν δε δέχεσαι το "έγκλημα", δεν υφίσταται. Μπορεί να υφίσταται για την κοινωνία, άλλου τραγόπαπα βαγγέλιο
Στο μυαλο ισως να ισχύουν όλα αυτα που λες...συμφωνω μαζί σου.
Το σώμα όμως θα κανει κανονικά την ποινή του εκτος αν επιλεξει την αυτοχειρια. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις απο τον κόσμο των ανθρώπων.
Προσπαθώ να κρατήσω μια ισορροπία μεταξύ του να είμαι ζωντανός και να ζω στον κόσμο των ανθρώπων. Μην με ρωτάς πράγματα για τα οποία δεν έχω βρει τη λύση ακόμα...γιαυτό βρίσκομαι εδώ. Γιατί θέλω να ζω αλλά δεν μπορώ εδώ μεσα. Δεν είμαι αδύναμος αλλα το περιβάλλον μου συμπεριφέρεται λες και είμαι. Δεν έχω βρει λύση σε τίποτα confide.
Αν με ρωτήσεις γιατί δεν έχω αυτοκτονήσει ακόμα ειλικρίνα θα σου απαντήσω πως σκέφτομαι μονο δύο πράγματα. Τον πόνο που θα προκαλέσω στην οικογένεια μου και το οτι δεν θα ξανακάνω το μόνο πράγμα που μου δίνει χαρά και με κάνει να νιώθω καλά. Και αυτό ειναι απλα το να βρίσκομαι πάνω στη μηχανή. Αυτά τα δύο όμως δεν ειναι και οι απολυτοι λόγοι για να ζει κάποιος.
Το σώμα εκτίει διάφορες ποινές, και πώς ο καθένας νοηματοδοτεί την ποινή, τι είναι αυτή και τι περιλαμβάνει, είναι πολύ σχετικό. Θες να πεις ότι δεν είναι ποινή ας πούμε η ζωή μας στα τείχη στις διαδρομές για τη δουλειά, το μπετό ολόγυρά μας, κτλ, και είναι τι λέει ο κάθε ηλίθιος?
Δεν υπάρχουν απόλυτοι τρόποι να ζει κάποιος, αφού στο υπάρχον ολόγυρά μας δε δίνονται οι δυνατότητες για κάτι τέτοιο, όμως οι τρόποι να αγγίζεις τη χαρά μπορούν να δίνονται και άθελά του απ' αυτό που στη στερεί, το πώς υπάρχει για να το βρίσκει καθένας μόνος του.
Συμφωνω ως προς τον ορισμο της ποινης αλλά έτσι όπως το θέτεις....τα πάντα δεν ειναι υποκειμενικά? η χαρά, η λύπη, η αλήθεια...τα πάντα. Ποινή για μένα στην προκειμενη περίπτωση είναι το να γυρίζω μόλις τώρα απο μια βόλτα στο κέντρο όπου ο κόσμος που είδα με έκανε να τρέξω πάλι πίσω. Τόσο φυσιολογικοί άνθρωποι που με κάνει να νομίζω πως χάνω κάτι με το να είμαι κλεισμένος εδώ μέσα. Βλέπεις τι μου τάζουν? είναι όντως έτσι εκει έξω ή είναι ιδέα μου? Αν δεν είναι απλά ιδέα μου τότε καλά κάνω και κλαίω που λειπουν ολα αυτα απο τη ζωη μου. Αν είναι ιδέα μου θέλω κάπως να δω την αλήθεια γιατί έχει αρχήσει να γίνεται εκνευριστικό.
Πως ξέρεις όμως οτι υπάρχει τρόπος για να αντλεις χαρά ακόμα και απο αυτο που στην στερει? Δεν νομίζω να το έχεις καταφέρει.....πιστεύεις σε δυνάμεις που δε βλέπεις? Σε είχα για ρεαλιστή.
Εξακολουθώ να περιμένω άδεια για pm κάτι το οποιο φαίνεται να αποφεύγεις αλλά όπως βλέπεις το παρον thread έτσι και αλλιώς εχει μετατραπεί σε διάλογο.
Πως βλέπεις το θεμα της προσαρμογής φίλε αφου έστω αναγκαστικά συμβιώνεις και συναναστρεφεσαι με τους ανθρωπους?
Το αν ειμαστε αδυναμοι, απο μια πλευρα, το μαθαινουμε αμα χρειαστει να βγουμε εκτος του πλαισιου ασφαλειας μεσα στο οποιο μαθαμε να ζουμε πχ να κανω κατι που θελει ρισκο και εχει αβεβαιο αποτελεσμα. Δυνατοι ειμαστε εκει που ελεγχουμε και κατευθυνουμε τα συναισθηματα μας ενω για τους πολλους ο κανονας ειναι σε τετοιες περιστασεις να καταρρεουν.
Φιλε, νιωθεις πληροτητα μεσα σου με τη μόνωση σου και τη σταση αυτη που περιγραφεις πως κρατας εναντι των αλλων?
Δεν είμαι σίγουρος για το πως μπορώ να απαντήσω Γιάννη...
Δεν με βλέπω να έχω προσαρμοστεί 30 χρόνια τώρα. Ξέρω οτι προσπαθώ και το ξέρω γιατί πονάω για αυτό συχνά. Και με έχω δει να τρώω τα μούτρα μου εξίσου συχνά.
Μάλλον δεν έχω αρκετό εγωισμό για να πω σε οτι με πειράζει "να πατε να πνιγείτε". Κάτι μέσα μου είναι ακόμα ανθρώπινο και έχω τις αδυναμίες των ανθρώπων μαζί με τις δικές μου. Το να έχω ανάγκη απο φαγητό, νερό, παρέα.
Αν κατάλαβα καλά το δεύτερο ερώτημα σου....όχι...με βλέπεις να νιώθω πληρότητα? νιώθω ένα μίγμα απογοήτευσης, κατωτερότητας, πικρίας, απόρριψης και όλες τις άλλες λέξεις που ουσιαστικά έχουν το ίδιο νόημα με το "νιωθω λιγότερος".
Πως θα μπορούσα να ένιωθα καλά όταν τίποτα απο ότι έχω σαν άνθρωπος δεν είναι αρκετό? Είτε γιατί είναι λίγο, είτε γιατί είναι διαφορετικό? Πάντα αυτά τα δύο...
Αν με γνώριζες έξω Γιαννη είμαι σίγουρος πως θα έλεγες και εσυ "μια χαρα ανθρωπος" όπως και όλοι. Γιατί τότε όμως είμαι κάθε μέρα κλειδωμένος στο δωμάτιο μου? Γιατί νιώθω ότι πάντα έρχομαι τελευταίος? Και γιατί για όλα αυτά έχω αποδείξεις και δεν ειναι απλά στο μυαλό μου?
Ίσως γιατί περιμένω άλλα πράγματα απο το περιβάλλον μου. Ίσως γιατί δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου, ή όσο καλά πιστεύω ότι νιώθω. Πάντα όμως θα έχω αποδείξεις.
Μέχρι και στην ψυχοθεραπεία που υποτίθεται ότι κάνω, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει...νιώθω πάντα ένα βήμα μπροστά σε οτιδήποτε...μου είναι όλα αυτονόητα και γιαυτό την περισσότερη ώρα κάθομαι σιωπηλός. Απλά βλέπω τις μέρες να περνάνε, το στόμα μου κλειστό, την ζωή να με προσπερνά. Νιώθω ότι τρέχω μονίμως πάνω στο ίδιο κομμάτι γης γιατί τίποτα απο οτι εχω δεν είναι αποδεκτό απο το περιβάλλον μου.
Σε ένα άλλο thread εδώ κοντά κάποιος είπε οτι η αυτοεκτίμηση αναπτύσεται μεσω της τριβης με την κοινωνία και όχι στην μοναξιά. Πολύς ο αντίλογος και έχουν δίκιο και οι δύο πλευρές.
Εγώ θα πω, με όσο πιο απλά λόγια μπορώ είναι πως αν πιστεύεις οτι είσαι βασιλιάς, και κανένας δεν σε υπηρετεί μάλλον είσαι τρελός. Αν σε υπηρετούν, τότε μάλλον είσαι βασιλιάς.
O keep_walking είπε πιο πάνω οτι έζησε 10 χρόνια μόνος του....συγγνώμη, μην με παρεξηγήσεις αλλά δεν το πιστεύω...κυρίως γιατί το "μόνος" είναι υποκειμενικό καθότι σε όλη μου τη ζωή βλέπω ανθρώπους να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη αλλά να έχει άλλο νόημα για αυτούς.
Ένα απλό παράδειγμα είναι πως έχω προσεγγίσει με pm αρκετά άτομα που έχουν ανοίξει thread και μιλάνε για την μοναξιά τους στο forum αυτό...μετά απο λίγο καιρό εξαφανίζονται όλοι...ξέρεις γιατί? γιατι η δική τους μοναξιά προφανώς δεν είναι σαν τη δική μου και καλύπτουν την ανάγκη τους για επικοινωνία κάποια στιγμή. Είναι απλά "μια φαση" που περνάνε, κυρίως οι περισσότεροι λόγω κάποιας ερωτικής απογοήτευσης.
Οπότε συγγνώμη αλλά σαν την ιστορία με το μικρό βοσκό που φώναζε "λύκος" δεν μπορώ να πιστέψω κανέναν στο θέμα αυτό πλέον. Μην με παρεξηγήσεις, δεν είναι τίποτα προσωπικό.
Όπως επίσης όλοι μου λένε πως δεν είναι συνηθισμένοι, πως ειναι διαφορετικοι κλπ....πως γινεται ομως να τους βλεπω να κανουν τα ιδια πραγματα?
Θυμάμαι κάποτε μια κοπέλα μου είχε πει πως κάτι που έκανα τότε για εκείνη ήταν ότι πιο γλυκό έχει κάνει ανθρωπος για εκείνη. Παράλληλα μου είχε πει πως δεν είναι "σαν όλες τις άλλες". Γιατί όμως η δική της ζωή συνεχιζεται με κάποιον άλλο κάνοντας συνηθισμένα πράγματα? Την βλέπω ακόμα κάθε μέρα.
Μακάρι να σταματούσαμε όλοι να λέμε τέτοια πράγματα και να ξεκινήσουμε να τα κάνουμε.
Εγω ημουν 1,5 χρονο παντελως τρελλος και με εγκατελειψαν ολοι. Απο κει και περα οταν συνηρθα δεν ειχα παρεες και οι κοινωνικες δεξιοτητες ειχαν γυρισει σε νηπιακο σταδιο καπως... και δεν ειχα κανενα να τις εξασκησω και ο κοσμος με αποφευγε (επαρχια...τρελλος πρωην κλπ). Ναι μου πηρε πανω απο δεκαετια να ορθοποδησω και ακομα δεν ειμαι 100% κοινωνικος οπως ημουν ας πουμε φοιτητης. Αλλα περναω και μονος καλα και εχω πλεον μερικα ατομα που ανταλλασω μερικες κουβεντες και γενικα ειναι σχετικα ικανοποιημενος. Δεν μου φταιει ομως κανεις εαν ηρθαν ετσι τα πραγματα , ουτε μπορω να κατηγορησω κανεναν. Σε γενικες γραμμες σαν κλειστο ατομο και εγω δεν πλησιαζω μοναχικους τυπους να τους ανοιξω την κουβεντα , το ιδιο και το αυτο ισχυει και για τους αλλους, μερικοι πιο κοινωνικοι μπορει να κανουν και την υπερβαση να πουν καμμια κουβεντα.
Αυτα για μενα.
Τωρα οσον αφορα την αναγνωριση απο τους συνανθρωπους και την αποδοχη ειναι απο τα βασικα στοιχεια για να ειναι κανεις ευτυχισμενος
https://en.wikipedia.org/wiki/Maslow...archy_of_needs
Αλλα οπως θελω σεβασμο καταλαβαινω οτι και το αυτο επιζητουν οι αλλοι απο μενα σε γενικες γραμμες. Και καταλαβα επισης οτι οπως "διαβαζω" εγω τους ανθρωπους...απο εκφρασεις , κινησεις κλπ ... ετσι εχουν και αυτοι την ικανοτητα να με "διαβαζουν" και ακομα το τελευταιο δεν το εχω χωνεψει καλα.... κοινως υπαρχει αλληλεπιδραση σε απιστευτα επιπεδα πολλες φορες. Οταν εχω τις "μαυρες μου" και δεν εχω ορεξη για κουβεντα σαν εκτη αισθηση καταλαβαινουν και οι αλλοι οτι αστο καλυτερα:)
Καποιες σκορπιες σκεψεις απλως...
δεν υπαρχει αλλος τροπος αφου δεν ειμαστε ευχαριστημενοι μ αυτο που ειμαστε τωρα. Καλα το καταλαβες ότι πρεπει να ξεκινησουμε να τα κανουμεQuote:
Originally Posted by Tomhet
Καποια σχολια....
Ανάποδα στις ερωτήσεις/σχόλια σου..
Το κάνω ήδη Γιάννη...βέβαια δεν βλέπω ανταπόκριση καθότι πλέον έχει ποτίσει στο μυαλό όλων η ιδέα για το πως έχουν τα πράγματα.
Μικρό και χαζό παράδειγμα είναι πως στο 90% των φαναριών που σταματάω πλέον χαιρετάω τους οδηγούς που θα τύχει να βρεθούν δίπλα μου. Πάντα με φιμέ κράνος βέβαια. Χαιρετάω ζωηρά, σχεδόν παιδικά, και αυτό είναι όλο. Για την ιστορία θα πω ότι άντρας και πιτσιρίκι δεν μου έχει αρνηθεί ποτέ χαιρετισμό ενώ τις περισσότερες φορές οι γυναίκες με κάνουν να νιώθω λες και της ενόχλησα με χυδαίο τρόπο. Ναι θα μου πεις το πρότυπο του μηχανόβιου που ενοχλεί τα κορίτσια είναι παλιό. Για οποιοδήποτε λόγο...αυτή είναι η συμπεριφορά του πλήθους.
Προφανώς με ενδιέφερε η κοπέλα εκείνη και ήταν κάτι που το κράτησα για 8 μήνες. 8 μήνες που την έβλεπα καθημερινά και ακόμα την βλέπω. Αλλά όπως είπα πάντα θα υπάρχει ένας λόγος. Έστω πως στην συγκεκριμένη περίπτωση ο λόγος ήταν πως κανείς δε θα σταματούσε την ζωή του όπως είπα για να προφτάσω εγώ και οι 8 μήνες που περίμενα ίσως ήταν πολύ. Την διεκδίκησα με διάφορους τρόπους για ένα μικρό διάστημα, ήταν πάντα δεκτική όπως εγραψα και πιο πάνω αλλά στην ερώτηση, η απάντηση ήταν πως υπάρχει άλλος. Και δεν θα κρυφτώ, καθότι δεν είμαι υπεράνω κανενός, θα σου πω πως τον ένα μήνα που ουσιαστικά παίζαμε με την κοπέλα εκείνη, ένιωθα πως υπάρχω, πως δεν έχω ανάγκη ούτε χάπια ούτε γιατρό. Μόνο και μόνο γιατί οι ιστορίες μου και τα ποιήματα μου είχαν ακροατήριο και μάλιστα με απάντηση και δεκτικό χαμόγελο. Αυτά κάνουν τα συναισθήματα. Φυσικά το μετά είναι μια άλλη ιστορία.
Είναι ώρες που νιώθω ότι θα βγω έξω και θα βρω κάποιον σαν εμένα να κάθεται κάπου και θα πάω να του πιάσω κουβέντα. Και όταν το κάνω τελικά γυρνάω άσκοπα και δεν βρίσκω κανέναν. Ακούγεται σαν ιστορία τρόμου, το παραδέχομαι....λες και ψάχνω θύμα. Ψάχνω εμένα όμως. Δεν με βρίσκω πουθενά. Αντί αυτού βλέπω παντού το είδος του "φυσιολογικού" ανθρώπου και με κάνει να τρέξω πίσω απο ντροπή....τι δουλειά έχω εγω εκει? τι σκεφτόμουν?
Τι ψυχοθεραπεία κάνω? Δεν είχα ποτέ σχέση με αυτά ρε συ Γιάννη οπότε...τι να σου πω... Ζήτησα βοήθεια, ρώτησα και μου έδειξαν έναν δρόμο και τον ακολούθησα. Ψυχίατρος/Ψυχοθεραπευτής είναι...με ρώτησε αν θα ήθελα να δοκιμάσω χάπια, είπα ότι δεν έχω κάποια λύση στο μυαλό μου οπότε γιατί όχι. Με ρώτησε αν ήθελα να κάνω παράλληλα και ψυχοθεραπεία και επίσης δεν είχα κάποια εναλλακτική οπότε πηγαίνω κάθε βδομάδα, μπερδεμένος για το τι θα έπρεπε να συμβαίνει. Μην κρίνεις όμως τον θεραπευτή από τα λεγόμενα μου...είναι σα να ζητάς από το σκυλάκι να κρίνει τον εκπαιδευτή του. Δε νομίζω ότι θα καταλάβει ποτέ τι ακριβώς κάνει ο εκπαιδευτής παρά μόνο όταν του δώσει στο τέλος το treat του. Εγώ το περιμένω ακόμα.
Νιώθω ήδη προ τετελεσμένων.
...τομ, διάβασα όλο το θρεντ, (η λιλι θα θελει σίγουρα αυτογραφο μου :Ρ).
Γράφεις πολύ ωραία και πολλές φορές παρασύρεις τον αναγνώστη για μια βόλτα στην ψυχή σου, άλλες φορές απολαυστική, άλλες κουραστική.
Θα μείνω στο κουραστική γιατί είμαι σίγουρη ότι σε ενδιαφέρει περισσότερο.
Δεν είναι αρνητικό το σχόλιο μου, μη το πάρεις έτσι.
Ανήκεις στη μερίδα των ανθρώπων που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι και αρκούν μερικές απογοητεύσεις για να κλειστουν για πάντα στο καβούκι τους περιμένοντας την προσωπική τους Ανάσταση, που όμως δεν έρχεται ποτέ, γιατί ο Θεός και το σύμπαν δεν έχουν ντελίβερι και τα θαύματα τελείωσαν μαζί με το Χάρυ Πότερ.
Θα μου πεις πως δεν έχεις δύναμη να τρως απορρίψεις και απογοητεύσεις είτε σε φιλικό, είτε σε ερωτικό επίπεδο.
Δεκτό.
Κανείς μας δεν το θέλει, αλλά δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει γιατί είμαστε άνθρωποι και έτσι είναι φτιαγμένος αυτός ο κόσμος. Φαντάσου ένα παιδάκι που παίζει στο δρόμο, πέφτει, χτυπά το χέρι του και δεν ξανα παίζει ποτέ γιατί φοβάται πως θα ξανα πέσει και θα περάσει τον ίδιο πόνο.
Τι σε κάνει να πιστεύεις όμως πως θα ξανά πέσεις? Ποιος το προσδιορίζει αυτό?
Μπορεί να πέσεις εκατό φορές και την εκατοστή πρώτη να έχεις μάθει τους κανόνες και να μη χοροπηδάς σε λακούβες. Αυτό λέγεται εμπειρία και προκύπτει ΜΟΝΟ μέσα από την τριβή μας στον κόσμο.
Είσαι 30 χρονών και μίλησες μόλις για δυο γυναίκες στη ζωή σου. Ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που γνώρισαν εκατό μέχρι να βρουν αυτόν ή αυτή που τους ταιριάζει?
Αυτό που τώρα σου φαίνεται τεράστιο, λίγο παρακάτω και γνωρίζοντας έναν άλλο άνθρωπο θα σου φαίνεται τελείως χαζό.
Πως όμως θα πας παρακάτω όταν δεν ανοίγεις το βήμα σου?
Πρόσεξα στην προηγούμενη σελίδα ότι έγραφες συνέχεια ποστ για το άδειο ινμποξ σου και παραπονιόσουν γι αυτό.
Στείλε εσύ. Δέκα μπορεί να μη σου απαντήσουν, ένας όμως θα κάτσει να ασχοληθεί και έτσι μπορεί να αποκτήσεις έναν φίλο, ή έστω έναν άνθρωπο που μπορείς να ανταλλάξεις πέντε κουβέντες και να μοιραστείς πράγματα μαζί του.
Θα σου δώσω επίσης δυο συμβουλές και ως γυναίκα και ως ιδιαίτερα κοινωνικό άτομο.
Εμείς οι γυναίκες λατρευουμε τους άντρες με επίπεδο/βαθος/ρομαντισμο κλπ. Αυτός συνήθως είναι και ο πριγκιπας μας.
Όμως, όλα αυτά τα θέλουμε αφού νιώσουμε πως αυτός ο άντρας στέκεται γερά στα πόδια του και αυτά που μας δίνει είναι μετά από έντονη εσωτερική αναζήτηση και όχι από ανάγκη για παράπονο και γκρίνια. Αυτό είναι ότι πιο ξενέρωτο μπορεί να τύχει σε κάποια, (σου μιλάω πάντα για ποσοστά που αφορουν στο δικό μου χαρακτήρα).
Σα φίλη, επίσης θα μου άρεσε να κάνω παρέα με ένα άτομο που θα καθίσουμε μαζί σε ένα μπαλκόνι, θα φιλοσοφούμε, θα γκρινιάζουμε και θα καταδικάζουμε τα κακώς κείμενα αυτού του κόσμου ...
Όμως, όταν αυτό είναι σε συνεχή, καθημερινή βάση, γίνεται κουραστικό, πολύ κουραστικό και ψυχοφθόρο και συνήθως εγώ κόβω σιγά-σιγά γιατί αρχίζει να επηρεάζει και τη δική μου ψυχολογία.
Λίγες σκέψεις και ελπίζω να βοήθησα κάπου....
Θεοφανία μεχρι τώρα δεν γκρίνιαξα αλλα τώρα θα το κάνω...
Ειλικρινά δεν είμαι τόσο χαζός...λυπάμαι αν τα κείμενα μου βγάζουν κάτι τέτοιο.
Ούτε γκρινιάζω για 2 αποτυχίες με γυναίκες στη ζωή μου, ούτε είπα πουθενά οτι δεν ξαναπροσπάθησα και μια και δυο και τρεις και δεκα και εικοσι και οτι δεν προσπαθω ακόμα...
Αδικα πιστεύεις πως τα γόνατα μου είναι ανέπαφα απο τις πτώσεις...είναι καταματωμένα. Και ξανασηκώνομαι και ξαναπέφτω...σαν παιδί κάποια στιγμή μαθαίνεις να περπατάς...εδώ δυστυχώς δεν είναι ποτέ εύκολο ειδικά για έναν άνθρωπο σαν εμένα. Δυστυχώς οι επιλογές μου όσον αφορά το άλλο φύλο είναι πολύ συγκεκριμένες (μην το μπερδέψεις με το οτι εχω υψηλα πρότυπα ομως) και κατασταλαγμένες και όπως είπα και στο προηγούμενο post, δεν μπορώ να ασχοληθώ με κάτι "για πλάκα". Οπότε όπως και να το κάνεις το να κρατάς κάτι μέσα σου για 8 μήνες πχ γιατί σου είναι δύσκολο ψυχολογικά αλλά και σωματικά να το "αντιμετωπίσεις" και τελικά να τρως άκυρο...ε...είναι κομματάκι δύσκολο ρε συ.
Θα σου στείλω όμως ένα pm έτσι για να γελάσεις με τις περιπέτειες μου.
Επίσης γράφω οτι έχω προσεγγίσει αρκετά άτομα απο το forum που όμως εξαφανίζονται μετά απο 1-2 μέρες απο την δημιουργία του post τους καθώς αν το ψάξεις λίγο κανείς που έχει γράψει στο forum εδω περί μοναξιάς δεν έχει μείνει εδώ γύρω...κοίτα το και θα δεις.
Το τι λατρεύετε εσείς οι γυναίκες Θεοφανία μου είναι το ίδιο με αυτό που λατρεύουν όλοι οι άνθρωποι. Το τέλειο δηλαδή. Μου περιέγραψες τον πρίγκιπα...περιέγραψε μου τώρα και την αντίστοιχη πριγκίπισσα όμως που θα είναι με αυτόν. Γιατί αλλιώς μιλάμε για παραμύθια...δεν περιμένω απο κανέναν να είναι πρίγκιπας η πριγκίπισσα...Για την ακρίβεια δεν έχω βάλει ποτέ κανέναν άνθρωπο σε κανένα καλούπι. Πρόσφατα μου είπε κάποια πως δεν την ελκύω γιατί της παρουσίασα τον εαυτό μου με ελαττώματα. Της απάντησα πως ψάχνω και θέλω να γνωρίσω ανθρωπους με ελαττώματα όπως είμαι και εγώ γιατί ξέρω οτι αυτοί είναι που θα έχουν παλέψει για πράγματα στη ζωή τους. Οι πρίγκιπες/πριγκιπισσες απλά κληρονόμησαν τον τίτλο. Δεν έβαλα ούτε εκείνη όμως σε καλούπι και μάλιστα τα δικά της ελαττώματα ήμουν διατεθημένος να τα δεχτώ και με το παραπάνω γιατί οι πληγές δείχνουν το πόσο θνητος είσαι..το πόσο άνθρωπος δηλαδή. Θεώρησα απλά ατυχέστατο τον χαρακτηρισμό της και η γνώμη μου για εκείνη δεν άλλαξε. Αλλά με πίκρανε.
Ο κάθε ένας φυσικά έχει τις απαιτήσεις του και δεν θα ζητούσα ποτέ απο κανέναν να τις ρίξει για να του αρέσω εγώ. Αλλά Θεοφανία μου το ξέρω οτι δεν είμαι ο πρίγκιπας σου ή καμιάς άλλης. Όπως φυσικά και καμία δεν είναι πριγκίπισσα...απλά η διαφορά μας είναι ότι εγώ δεν ψάχνω για πριγκίπισσα και μάλιστα δεν την θέλω κιόλας.
Το να λες οτι οι "γυναίκες" περιμένουν απο τον άντρα να στεκεται γερα στα πόδια του κλπκλπ είναι σα να καλουπώνεις τους ανθρώπους όπως κάνουν τα γυναικεία περιοδικά. "Ναι είναι ΟΚ να κλαίνε οι άντρες και μάλιστα αρέσει στις γυναίκες αυτό", αλλά παράλληλα το κλάμα σας δείχνει αδυναμία και σας απωθεί. "Ναι στις γυναίκες δεν αρέσει ο τραμπουκισμός" αλλά σας αρέσει ο αλλος να μη σηκωνει μυγα στο σπαθι του. "Ναι στις γυναίκες δεν αρέσουν οι πολύ γυμνασμένοι άντρες" αλλά επίσης δεν σας αρέσουν και οι αγύμναστοι οπότε αν δε πας γυμναστήριο θα έπρεπε να ντρέπεσαι.
Σίγουρα δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση το thread αυτό να γίνει μια τέτοιου είδους αντιπαράθεση αλλά....όπως και να το κάνουμε όλα αυτά είναι πρότυπα που πλασάρει η κοινωνία και χαύτουν οι περισσότεροι. Οι άντρες μπορώ να σου πω με απόλυτη σιγουριά δεν δίνουν δεκάρα για το αν η γυναίκα κλαίει (μην παρεξηγηθώ, εννοώ ότι δεν τους είναι πρόβλημα στο αν θα τους ελκυει η οχι), δε τους καίγεται καρφί αν η γυναίκα είναι γυμνασμένη, και δε τους νοιάζει αν η γυναίκα είναι ο θηλυκός genghis khan. Είναι άδικο να καλουπώνεις έτσι ανθρώπους.
Και σε οποιαδήποτε περίπτωση επειδή είμαστε όλοι άνθρωποι είναι άδικο όταν βλέπεις το ένα φύλο να είναι ευάλωτο να θες να το πάρεις αγκαλίτσα και όταν είναι στην ίδια θέση το άλλο να λες οτι σου προκαλεί βαρεμάρα και αποστροφή.
Αν είναι έτσι να γυρίσουμε πιο πίσω στις καρικατούρες που ο cro magnon έσερνε την γυναίκα απο τα μαλλιά. Να ορίσουμε όλοι έναν συγκεκριμένο ρόλο και να τον παίξουμε. Δεν πάει έτσι στο δικό μου έργο.
Δεν έχω καμία απαίτηση απο κανέναν...στο κάτω κάτω έχω μάθει ήδη απο τον εαυτό μου πως για όποιο ελάττωμα έχει κάποιος, αν είναι έξυπνος, εχει αναπτύξει δεξιότητα σε κάποιο άλλο κομμάτι του. Το πιστεύω και για μένα αυτό. Αλλά αν είναι να με απορρίπτουν γιατί δεν παρουσιάζομαι σαν τον άτλαντα...εντάξει...δεν υπάρχει τίποτε άλλο να πω οτι έχω σαν άνθρωπος. Είναι κρίμα να πρέπει να παλέψω για να σηκωθώ ενώ εσένα σου προσφέρουν χεράκι για να σε σηκώσουν.
Τέλος αν σου φάνηκα κουραστικός είναι γιατί ....ε....είναι μάλλον το μοναδικό thread τέτοιας φύσης που τράβηξε τόσο πολύ :P .
Τι να σου κάνω που όλοι οι άλλοι απλά έφυγαν απο το forum ή βρήκαν "πραγματα" να ασχοληθούν.
Και συγγνώμη αλλά θα συνεχίσω να γίνομαι κουραστικός γιατί Θεοφανία μου στο κάτω κάτω το οτι δεν έχω σύντροφο είναι μόνο ένα κομμάτι μου. Δεν έχω και κανέναν να πω μια κουβέντα. Κανέναν να νοιάζεται για το αν ζω η πέθανα.
Το thread αυτό είναι το μόνο μέρος που μπορώ να πάρω την οποιαδήποτε ανάδραση για τις σκέψεις μου....συγγνώμη αν σε κούρασα, δεν το είχα ποτέ σαν πρόθεση.
M'αυτα και μ'αυτα νιώθω και πάλι μόνος στο ότι δεν θα έκρινα ποτέ κανέναν απο τις αδυναμίες του αλλά απο τα προτερήματα του.
Είστε πολύ σκληροί.
Quote:
Originally Posted by Tomhet
...εν κατακλείδι και όσον αφορά την τελευταία παράγραφο, βλέπω ότι έμεινες στη λέξη "κουραση" ενώ από την πρώτη στιγμή σου εξήγησα πως δεν το λέω με κακία και δεν θέλω να το παρεξηγήσεις.
Θεωρώ πω το να βλέπουμε και την άλλη πλευρά, ή τη ματιά διαφορετικών ανθρώπων από εμάς, μόνο κέρδος μπορεί να είναι :)
Έλα ρε Θεοφανία τώρα...θα με κάνεις να φανω κακός...ή αυτό η θα πρέπει να αποδεχτώ τα σχόλια σου που τα θεωρώ προσβλητικά.
Καταρχήν να σου θυμήσω τα λόγια σου
"Θα μείνω στο κουραστική γιατί είμαι σίγουρη ότι σε ενδιαφέρει περισσότερο."
Και μετά μου λες " βλέπω ότι έμεινες στη λέξη "κουραση"" ....Ότι και να πω οπότε είμαι καταδικασμένος απο εσένα να κάνω λάθος...εσύ μπορείς να μου τονίσεις το "κουραστικός" αλλά εγώ δεν μπορώ. ΟΚ...
Το χεράκι δεν έχει κοπεί στις γυναίκες...σε καμιά γυναίκα για την ακρίβεια. Στο κάτω κάτω το 99.9% των αντρών στο φορουμ εδώ μιλάει με τα πιο ευγενικά λόγια για τις γυναίκες. Έπεσες και στην περίπτωση γιατί μόλις σήμερα μια συνάδελφος στην δουλειά μου είπε για το πως της έσβησαν κλήση επειδη έκανε εκεί 2-3 νάζια και χαριτολογώντας είπε η ίδια "είδες τι σου κάνει το να έχεις βυζι?".
Επίσης δεν είπα πουθενα οτι γυρόφερνα μια γυναικά επι 8 μήνες για να βγάλεις το συμπερασμα ότι είμαι ανίκανος να βγάλω κάποιο συμπέρασμα έπειτα απο 8 μήνες συναναστροφής όπως είπες....Πάλι νιώθω ότι με θεωρείς χαζό και έχω αρχίσει να αισθάνομαι μια κακεντρέχεια απο μέρος σου. Για την ακρίβεια είπα οτι το κράτησα για 8 μήνες και δεν είπα τίποτα. Και όχι δεν είναι υποχρεωτικό να καταλάβεις μέσα σε 8 μήνες αν ο άλλος σε βλέπει ερωτικά....πως γίνεται αυτό? Όταν πχ δεν μιλάτε! Για να σε βοηθήσω ακόμα περισσότερο!...είναι στον χώρο εργασίας μου, στα 5 μέτρα απο εμένα καθημερινά, μας χωρίζει ένας τοίχος αλλά οι θέσεις μας στην εταιρεία είναι τέτοιες που δεν είχαμε μιλήσει/συναντηθεί απο κοντά ποτέ πριν. Αν όχι να ψάξω να βρω τοπογραφικό του κτηρίου για να σου δείξω πως ακριβως μπορείς να βρίσκεσαι επι 8 μήνες στο δίπλα δωμάτιο απο κάποιον χωρίς να βλεπεστε και να μιλάτε. Και επειδή θα σου φανεί περίεργο και θα πεις μετά για τον ένα μηνα που ανέφερα να σε προλάβω λέγοντας οτι επι ένα μήνα της άφηνα λουλούδια, ποιήματα, ένα βιβλίο με αφιέρωση κλπκλπκλπ ΚΡΥΦΑ στο γραφείο της πριν τελικά της μιλήσω.
Ελπίζω να σε κάλυψα αν και έτσι όπως σε βλέπω κάτι θα βρεις να πεις πάλι...δεν βλέπω όμως τον λόγο για την προσπαθεια σου αυτή...είναι λες και με ξέρεις και προσπαθείς επίτηδες να με μειώσεις για να φανώ ο τρελος του χωριου οπως σε αρκετα άλλα threads. Θα σου επαναλάβω ότι το thread αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα ερωτικά τριο, τα love stories, τις ερωτικές απογοητεύσεις, τις παντρειες, το ποτε θα γινω εγω μανα, το με αφησε ο ναυτικος, και τις λοιπές βλακίες που καταδυναστευουν το φορουμ κατά τα άλλα. Βέβαια εσύ θα το δείς όπως θέλεις και πάλι.
Συμφωνώ πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να λύσουν το πρόβλημα τους και άλλοι που αρέσκονται στο να λένε τον πόνο τους. Και παααααλι εδώ θα διακρίνω μια κακεντρέχεια απο μέρους σου καθότι όπως βλέπω έχεις βγάλει ήδη τα συμπεράσματα σου. Θα σου δώσω όμως μια διαφορετική οπτική γωνία καθότι είναι κάτι που κάνω εγώ πάντα για τους άλλους....το "τι και αν κανω λάθος" λοιπόν.
Εϊμαι σίγουρος οτι ξέρεις πως υπάρχουν προβλήματα που δεν λύνονται σε ένα μηνα...σε δυο...σε 10...σε 2 χρόνια. Προβλήματα οπως αυτα με τα οποια ασχολείται το φορουμ αυτό. Και όχι δεν μιλάω για τα love stories που απο οτι φαίνεται εχουν την τιμητική τους σε φορουμ ψυχολογίας. Οπότε.... θα πρέπει κάποιος να μιλήσει μια φορά και μετά να μην ξαναμιλήσει αλλιώς θα υπάρχει η θεοφανία που θα πει "μαλλον απλα σου αρεσει να γκρινιαζεις αλλιως δε βλέπω λογο να μην εχεις λυσει μεχρι τωρα το οτι σε απασχολει".
Εκτος και .....αν κατάλαβα λάθος το σχόλιο σου, περίπτωση στην οποιά δεν μπορώ να φανταστώ τι στόχο είχε σαν απάντηση στα λεγόμενα μου.
Δεν καλουπώνεις αλλά μιλάς για μερίδα γυναικών. Μάλιστα. :P Θα φανώ ειρωνικός αν πω οτι αν δε θες να βγάζουμε λάθος συμπεράσματα για τα λεγόμενα σου τότε να παραθέτεις τα στατιστικά στοιχεία σου για να ξέρουμε αν η ίδια μιλάς για ΜΗ αντιπροσωπευτικό δείγμα γυναικών όταν χρησιμοποιείς φράσεις όπως "Εμείς οι γυναίκες λατρευουμε τους άντρες ". Έτσι όπως μιλάς προφανώς αναφέρεσαι γενικά. Η λέξη καλούπωμα προφανώς ειναι αρνητική και καλά έκανα που την χρησιμοποιησα γιατί ακριβώς αυτό εκανες.
Συγγνώμη αν φαίνομαι κακός/ειρωνικός κλπ αλλά Θεοφανία βιάζεσαι πολύ και μιλάς πολύ απολυτα για ανθρωπους ενώ δεν πρέπει. Οι γενικεύσεις που κάνεις είναι κάτι πολύ άσχημο απο μόνο του. Ο κάθε ένας έχει τις ιδιαιτερότητες του και δεν θα έπρεπε να κρίνεις κανέναν όπως είπα απο τις αδυναμίες του αλλά απο τα προτερήματα του.
Πραγματικά ελπίζω η καχυποψία που διακρίνω να σε διακατέχει να μην είναι κάτι που βγάζεις πάντα στους άλλους αλλά να έτυχε εδώ για κάποιο λόγο.
Και φυσικά σαν άνθρωπος ξέρω οτι θα κάνεις ότι μπορείς για να δικαιολογήσεις τα λεγόμενα σου, αμυνόμενη....
Αντί να διαβάσεις ότι θέλεις απο το thread (η και όχι αν το θεωρείς γκρίνια) και να κρατήσεις την αγωνία μου για την μοναξιά και την μελαγχολία που βιώνω καθότι όπως είπα δεν είμαι μόνος απο σύντροφο...είμαι μόνος απο οποιονδήποτε άνθρωπο θα μου επέτρεπε να κάνω έναν διάλογο στον ελέυθερο μου χρόνο...επέλεξες να ερμηνευσεις όπως θέλεις εσύ ορισμένες φράσεις λες και έπρεπε κάποιος να δώσει και σε αυτό το thread μια δόση ίντριγκας και λουνα πάρκ των τρελών. Λυπάμαι αλλά δεν είμαι σαν αυτούς, έχω σταθερές απόψεις και ο λόγος μου είναι πάντα δικαιολογημένος. Δεν είχα διάθεση να φανώ κακός.
ΥΓ:Κοίτα Γιάννη που απο κερατάδες βγήκαμε και δαρμένοι.
Κατα το μη αντιπροσωπευτικό δείγμα γυναικών λοιπόν δεν δικαιούμαστε να αισθανόμαστε μειονεκτικά ή και να έχουμε όντως μειονεκτήματα γιατί "χαλαμε την πιάτσα". Και απο εκεί που μιλάω για απόρριψη βγαίνω ντε και καλά χαζός.
Κρίμα ρε συ Θεοφανία γιατί είπες οτι διάβασες όλο το thread. Διάβασες όλο το thread και παρόλαυτα σου φάνηκα για άνθρωπος που θα συναναστρεφόταν για 8 μήνες με κάποιον και δε θα είχα το νιονιο να ξέρω αν με βλέπει ερωτικά ή όχι?
ΥΓ2: "Στη δική μου κατηγορία γυναικών λοιπόν, είναι ο άντρας με πλούσιο εσωτερικό κόσμο και αυτό για μένα περιλαμβάνει μυαλό και συνασθήματα. "
Λάθος...στην δική σου κατηγορία γυναικών αυτό έρχεται δευτερο όπως εσύ η ίδια έγραψες...προηγείται το να στέκεται καλά στα πόδια του. Αλλιώς , στην δική σου κατηγορία γυναικών το να έχει μυαλό και συναισθήματα δεν μετράει. Αυτό κατάλαβα εγώ απο τα γραπτά σου εφόσον εσύ η ίδια το βάζεις σε δεύτερη μοίρα. (είπες "Όμως, όλα αυτά τα θέλουμε αφού νιώσουμε πως αυτός ο άντρας στέκεται γερά στα πόδια του")
Στην δική μου κατηγορία ΑΝΘΡΩΠΩΝ δε θα κατηγοριοποιήσω κάνεναν για την αδυναμία του όπως επίσης δε θα κατηγορήσω ποτέ κανέναν για το αν λυγίζει μπροστά σε κάποιο συναίσθημα...Αλλά όπως είπες και η ίδια δεν αντέχεις αυτούς που κλάινε και ούτε κλαις η ίδια. Δε θα το σχολιάσω αυτό βαθύτερα πέρα απο το...γιατί είσαι τόσο σκληρη? Ποιος άνθρωπος δεν κλαίει και λέει οτι δεν αντεχει αυτους που κλαινε? Μου ακούγεται απάνθρωπο αυτό, συγγνώμη.
....πω, πω, πω!
Τόσες εκατοντάδες λέξεις επειδή είπα πως ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που δεν τους αρέσουν οι άντρες που κλαίνε ή κλαίγονται?
Επίσης, είδες στο κειμενο μου τη λέξη ανίκανος? Αν αυτή σου ήρθε στο μυαλό όταν είπα πως μου φαίνεται τεράστιο το διάστημα των 8 μηνών για να καταλάβει καποιος αν αρέσει σε κάποιον άλλο, σόρι αλλά ειναι δικό σου θέμα.
Μου λες πως πήγα να σε βγάλω τον τρελλό του χωριού, ότι είσαι χαζός, ότι σε μειώνω και στον αντίποδα επειδή εμείς οι γυναίκες έχουμε βυζιά λύνουμε αυτόματα τα προβληματα μας. Βάζεις στο χέρι μου λέξεις που δεν έγραψα αυθαίρετα και μου φορτώνεις το ρόλο του κακού. Γιατί?
Ψάξε μέσα σου τους λόγους που εκνευρίστηκες τόσο πολύ μαζί μου, απλά και μόνο επειδή εξέφρσα την άποψη μου και τίποτα περισσότερο
Λες εμένα απόλυτη αλλά βγάζεις απίστευτη οργή επειδή σου ειπα να το δεις και από μια άλλη οπτική πλευρά.
Σου προτείνω αντί να κατηγορείς με τόση ευκολία τους άλλους για τις απόψεις τους να γινόσουν λίγο πιο διαλλακτικός απέναντι τους.
Αυτά απο μένα προς το παρόν, (θα διαβάσω αύριο την απαντηση σου).
Καληνυχτα να έχουμε και λιγότερα νευρα :Ρ
Η απάντηση μου σου ήρθε με pm καθως αρκετά λέρωσες με κατινιές και γενικεύσεις το thread εδώ...ξαναδιάβασε τι σου είπα στο προηγουμενο thread και ατελειώτες γενικευσεις και οι θεατρινισμοί του στυλ "δεν σε ειπα ανικανο αλλά είναι στην δική σου διαχείριση το να καταλαβεις τι σου γινεται μετα απο 8 μηνες" να κατευθύνονται προς αυτούς που ξέρεις ότι θα τους ανεχτούν. Δεν είμαι παιδάκι, ούτε ολγακι και δε θα ανεχτώ παιχνίδια με τις λέξεις σου.
Αν είσαι η πλέον ακατάλληλη, όπως παραδέχεσαι, να μιλήσεις περι καταστάσεων που φέρνουν δακρυα στους άλλους καθότι "δεν το αντέχεις" τότε καλά θα έκανες να μην είχες πει τίποτα καθότι μόνο σαν προσβολές και κατινιές μπορώ να εκλαβω τα λεγόμενα σου.
Κοινώς δε σου επιτρέπω να παραφράζεις δημόσια τα λεγόμενα μου. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός για το δικαίωμα μου αυτό.
Καληνύχτα και αν δε θες να σε κατηγορούν τότε να μην φέρεσαι σαν μπαμπουίνος ανάμεσα σε ανθρώπους εκτοξεύοντας μαργαριτάρια και όποιον πάρει ο χάρος. Τότε δε θα βιώνεις ούτε τα νευρα αλλά ούτε θα κάθεσαι στις 1:00 να λες "ψαξε μεσα σου τους λόγους που εκνευρίστηκες" οταν έχεις ηδη προσβάλει τον άλλο και μετά κάνεις σα να μην τρεχει τίποτα.
Θα σου πρότεινα οποτε να είσαι πιο διαλλακτική με τους άλλους παρά να προβαίνεις σε κρίσεις και γενικεύσεις για θέματα τα οποία ο δικός σου συναισθηματικός κόσμος δεν μπορεί να αγγίξει.
Ψάξε μέσα σου λοιπόν τους λόγους για τους οποίους σε χαρακτηρίζω αναίσθητο μπαμπουίνο καθως είναι θέμα της δικής σου διαχείρισης να κατανοήσεις το πότε γίνεσαι προσβλητική σε θέματα που δεν είσαι κατάλληλη να κρίνεις.
Ελπίζω να σου αρέσει ο σαρκασμός καθώς επίσης και η "απίστευτη οργή" μου ...:P
ΥΓ: ψάξε μέσα σου και τους λόγους για τους οποίους ο πρίγκιπας σου πρέπει να έχει "επίπεδο/βαθος/ρομαντισμο" αλλά δε θα τον αντέχεις όταν θα κλαίει. Παραλογίζεσαι.....