Μονο εγω?

[ioannis2]

Συμφωνώ, δυνάμωσε το εγώ σου. Φτιάξε τον εαυτό σου έξω από κρίσεις, αποδέξου τον και πήγαινε από κει κι ύστερα. Και, ακόμη κι αν δε το βλέπεις τώρα, σε κάθε κατάσταση υπάρχουν θετικά. Ας πάρουμε πχ την οικογένειά σου, δεν έχετε σχέσεις. Αυτό είναι ελευθερία, για άλλον όμως θα σήμαινε δυστυχία, κτλ, όλα είναι θέμα οπτικής και ερμηνείας. Φτιάξε τις δικές σου ερμηνείες. Πέτα ό,τι κουβαλούσες και δώσε δικό σου νόημα στα πάντα.

Τι του λες τ' ανθρωπου? όλα αυτα τα έχει ακούσει χίλιες δυο φορες μεχρι σημερα, δεν εχει αναγκη να το μαθει κι απο σενα. ας με επιβεβαιώσει ό ίδιος.
Σκόρπιες τετοιου ειδους συμβουλές όσο καλές και να ναι σε τετοιες περιπτωσεις σαν του Τομετ δε βοηθάνε, απλά τονωνουν καπως τις δυναμεις και ανακουφίζουν τον πόνο κατα το χρονο που τις ακουει κανεις και μετα σχετικα συντομα ξεθωριαζουν και επανέχρονται τα ίδια. αρα η συνταγη θεραπειας δεν ειναι σε τετοια λόγια.

[ioannis2]

.........

Σας λέω ότι είμαι 30 χρονών άντρας και κλαίω γιατί πονάω για την ψευτιά την προδοσία όλα τα αίσχη του κόσμου όπως τα έχετε κάνει, τον εγωισμό σας, την μοναξιά και την περιθωριοποίηση που με έχετε κάνει να νιώθω γιατί δεν θέλω να ζήσω σαν εσάς εκμεταλλευόμενος αλλους για να νιώθω καλά και να περνάω την ώρα μου....που είστε λοιπόν όλοι εσέις οι διαφορετικοί?

....

Γιατί αραγε απομονωσα αυτο μεσα στα τοσα πολλα, αραδιασμα ψυχης, που μας λες. Μήπως μ αυτο το αποσπασμα θετεις τοσο το πρόβλημα όσο και την αιτία του. Αυτοι που δεν πονανε για τα τετοια που λες αλλα τα κανουν και νιωθουν κι ωραια γι αυτο δεν ειναι καθόλου μόνοι.
Οι ησυχοι, οι ευαισθητοι, οι πνευματωδεις, αυτοι που τους αρεσει το διαφορετικο, οι ντροπαλοι, που συνδυαζουν λιγο πολύ ολα αυτα ειναι μόνοι.
Φίλε έχεις κανει ψυχοθεραπεια? Η ψυχοθεραπεια τουλάχιστο θα σου δειξει το δρομο προς τη λύτρωση όσο δυσκολος κι αν ειναι, τουλάχιστον θα τον ξερεις. Με το να λες τις σκεψεις και να κανεις σκόρπιες κινησεις για βελτίωση από μονος χωρίς συμβουλή ειδικού ουσιαστικα πελαγοδρομείς.

[vagpap]

Τι του λες τ' ανθρωπου? όλα αυτα τα έχει ακούσει χίλιες δυο φορες μεχρι σημερα, δεν εχει αναγκη να το μαθει κι απο σενα. ας με επιβεβαιώσει ό ίδιος.
Σκόρπιες τετοιου ειδους συμβουλές όσο καλές και να ναι σε τετοιες περιπτωσεις σαν του Τομετ δε βοηθάνε, απλά τονωνουν καπως τις δυναμεις και ανακουφίζουν τον πόνο κατα το χρονο που τις ακουει κανεις και μετα σχετικα συντομα ξεθωριαζουν και επανέχρονται τα ίδια. αρα η συνταγη θεραπειας δεν ειναι σε τετοια λόγια.

Πεστα ρε Γιαννη , εισαι πολυ λογικο παιδι .

[ioannis2]

Κι εγω ψες φίλε τελικα εμεινα σπίτι γιατι δεν βρηκα παρεα να βγω. Ο ενας μου ελεγε ψεματα πως δεν μπορουσε, ο άλλος δεν γουσταρα να παω εκει που πήγε κι ο τριτος δεν ειναι του εξω ηταν όμως και κουρασμενος λόγο δουλειας. Απ τους αλλους... διερωτάμε γιατι εχω αρκετα τηλ καταχωρημενα στο κινητο μου και δεν τα διαγραφω κι αυτους μαζι τους αφου τους περισσοτερους αν δεν παρω εγω τηλ με δικη μου πρωτοβουλία κανεις τους δε με αναζηταει ποτε. Ετσι χθες βραδυ ενω ειχα δυναμισμό και ηθελα να βγω τελικα εμεινα σπιτι. Οι απαντησεις στο γιατί ειναι μεσα σε όλα αυτα που γραφεις και γραφουμε εδω γενικα.

[vagpap]

Γιαννη , σοο ειπα , σεκτμω απο τοτε που ενδιαφερθηκες για εναν αγνωστο ,γιατι δεν παντρευτηκε κλπ. Γιατι λοιπον κανεις δεν σε αναζηταει ? δεν εχεις κολλητους ? βλεπεις ανηκω στην παλια γενια ,κ παροσπαθω να καταλαβω τη δικια σας. Αστο , Γιαννη , τωρα ηρθε ο tomhet.

[Tomhet]

Καλημέρα....
fantasy, η γραφή μου υποδηλώνει ότι είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ...τίποτα παραπάνω.
Έχω πράγματα να μοιραστώ...θέλω...(μάλιστα το προσπάθησα πολλές φορές)...αλλά δεν μπορώ γιατί απλά δεν υπάρχει κανείς στην ζωή μου...ούτε φίλος ούτε σχέση ούτε τίποτα.
Έχω ήδη βάλει όλο τον κόσμο πάνω από εμένα, οχι "μια κοπέλα"...πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς όταν είμαι απλά ανύπαρκτος? όταν η κοινωνία έχει κάποιο μηχανισμό εξόντωσης και τον έχει στρέψει πάνω μου. Σε κάποιο άλλο thread ένα άτομο ρωτάει για το αν οι αδύναμοι παντρεύονται...γράφω την απάντηση μου εδώ και ελπίζω να μην την δει γιατί θα την πληγώσει...Η θεωρία της εξέλιξης λέει πως οτιδήποτε άχρηστο με τον χρόνο θα αποβληθεί και μόνο τα δυνατά χαρακτηριστικά θα επικρατήσουν.
Έτσι νιώθω και για μένα. Ότι έχω αποβληθεί για κάποιο λόγο...λόγω αδυναμίας δηλαδή.
Το να συνεχίσω να σκέφτομαι πράγματα όπως "έχω εμένα", "δυνατό εγώ", "εγώ μπορώ να δώσω νόημα" κλπ πλέον μου φαίνονται σαν σκέψεις τρελού.
Είναι σαν να σας έλεγα ότι πχ είμαι άντρας 180 κιλά και 1.60 και θέλω να γίνω μπαλαρίνα.... θα μου λέγατε οτι εχω την δύναμη? Τρελός θα ήμουν...
Δεν έχω τόσο εγωισμό.
Συντηρώ το thread αυτό ένα χρόνο τώρα χωρίς καμιά μεταβολή και όση δύναμη και να έχω ο κόσμος γύρω μου δεν έχει αλλάξει. Η γη συνεχίζει να περιστρέφεται με τον ίδιο ρυθμό ο κόσμος συνεχίζει να με αγνοεί με την ίδια απάθεια.
Δεν έχω καμία αξία καθότι στη ζυγαριά στέκομαι μόνος μου...η άλλη πλευρά είναι πάντα κενή. Δεν υπάρχει μέτρο.
Αν πιστεύετε ότι είμαι έξυπνος, ότι, ότι, ότι....δεν νομίζετε ότι θα το έχω σκεφτεί αρκετά και θα έχω προσπαθήσει αρκετά? κάτι κάνω λάθος όμως...δεν μπορώ να το βρω.

Confide βγήκα έξω στον κόσμο με το δικό μου βήμα, με το δικό μου ύφος, με το δικό μου μυαλό, δεν επηρεάστηκα ποτέ απο μόδες, κύματα, ιδέες αλλά...
Ήμουν μόνος...βασιλιάς στο βασίλειο του τίποτα? Έτσι μου φαντάζει αυτό που περιγράφεις...
Ανταλλάσσεται βασίλειο με παρέα...ευάερο, ευήλιο, αχρησιμοποίητο, στο κουτί του....η παρέα ας είναι ταλαιπωρημένη, τσαλακωμένη, λερωμένη....
Αρκεί να ξέρει τι σημαίνει να έχεις, να θέλεις, να αναζητάς.

ΥΓ: Με προλάβατε ενώ έγραφα την πρωινή μου γκρίνια για καλημέρα.....

Τι του λες τ' ανθρωπου? όλα αυτα τα έχει ακούσει χίλιες δυο φορες μεχρι σημερα, δεν εχει αναγκη να το μαθει κι απο σενα. ας με επιβεβαιώσει ό ίδιος.
Σκόρπιες τετοιου ειδους συμβουλές όσο καλές και να ναι σε τετοιες περιπτωσεις σαν του Τομετ δε βοηθάνε, απλά τονωνουν καπως τις δυναμεις και ανακουφίζουν τον πόνο κατα το χρονο που τις ακουει κανεις και μετα σχετικα συντομα ξεθωριαζουν και επανέχρονται τα ίδια. αρα η συνταγη θεραπειας δεν ειναι σε τετοια λόγια.

Ναι δυστυχώς έπεσες μέσα...έχω μάλιστα ήδη ξεκαθαρίσει την θέση μου και σε άλλα threads εδω μέσα...δεν δίνω ελπίδα και δεν την περιμένω. Ο κάθε ένας θα κάνει αυτό που του λέει ο δικός του νους.
Γιάννη ναι, κάνω ψυχοθεραπεία...να σου πω όμως κάτι..δεν είμαι ικανοποιημένος...νιώθω μονίμως ένα βήμα μπροστά σε κάθε μας διάλογο. Θα μου πεις δοκίμασε αλλού και ξέρεις οτι το έχω σκεφτεί ήδη...όπως επίσης θα ξέρεις ήδη και τον λόγο για τον οποίο δεν το έχω κάνει και δεν χρειάζεται να στο εξηγήσω...
Συνεχίζω να βλέπω ακόμα τον ψυχοθεραπευτή όμως....η αλήθεια βέβαια είναι πως 50ευρω για 45 λεπτά παρέας είναι πολλά.
Να στηριχτώ σε 1 άνθρωπο, τον ψυχοθεραπευτη μου ακούγεται το ίδιο ανούσιο με οτιδήποτε άλλο....και όπως είπα δε το βλέπω να δουλεύει κιόλας.

Τα λόγια όμως εδώ κάποιες φορές όντως με ανακουφίζουν...ίσως είναι γιατί νιώθω ότι έχω κάποιον απέναντι μου.
Γιαυτό συνεχίζω και γράφω και διαβάζω και σας αναζητώ. Τι άλλο μένει?

[ioannis2]

Τι ειδους ψυχοθεραπεια ακολούθησες?
Η ψυοθεραπεια δεν ειναι για να βρεις καποιο να λες τον πόνο σου, θα τολμουσα να πω πως ουτε το κατα πόσο συμπαθας ή σ αρεσει σαν χαρακτηρας ο ψυχοθεραπευτης που εχεις απεναντι σου παιζει το μεγαλο ρολο, αλλα το να σου προσφερει την καταλληλη για σενα μεθοδο για να κατανοήσεις και να λύσεις από μόνος σου το προβλημα σου. Οχι σκορπιες κουβεντες και λυσεις δλδ αλλα μεθοδολογία για να την ακολουθησεις. Αν αυτο σου το προσφερε ασχετως αν εσυ το εφαρμοζες τοτε για μενα ειναι καλος.

vagap, οι σχεσεις μας με τους ανθρωπους σημερα ειναι οι ίδιες από τοτε που μας πρωτοθυμόμαστε στη ζωη. και παραμενουν εως τελους ίδιες εκτος κι αν αλλαξει κατι συνταρακτικα. τι το ψάχνεις....

[1-555-Confide]

μάστα. και για πες μας Γιάνη τώρα που τα συζητάμε, αφού για σένα δε λειτούργησαν τα γιατρικά που προτείνεις, με ποιο θαύμα λες να λειτουργήσουν σε αυτήν την περίπτωση?
εντάξει, θα αφήσω τους ειδικούς στη μιζέρια να αναλάβουν το θέμα.

[Tomhet]

Γιάννη το σχόλιο για τον ψυχοθεραπευτή και το ποσό/ώρα, ήταν περισσότερο χιουμοριστικό καθότι είναι πραγματικά ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο κάνω κάποιο διάλογο μέσα στη βδομάδα...Δεν ήταν μομφή προς τον επαγγελματισμό του, σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να κρίνω τίποτα καθότι δεν έχω άλλη εμπειρία από την ειδικότητα...Αν με έχει βοηθήσει? ειλικρινά δεν ξέρω καθότι ακόμα πιστεύω ακράδαντα πως τίποτα δεν μπορεί να με βοηθήσει..είναι τέτοιο το περιβάλλον μου...

Confide ο Γιάννης δε νομίζω να το είπε με κακία...νομίζω ότι ουσιαστικά μιλούσε για λογαριασμό μου, με την δική μου αγανάκτηση και την δική μου απελπισία όπως την περιγράφω εδώ. Γιατί η αλήθεια είναι πως ναι, έχω ακούσει αρκετές φορές λόγια ελπίδας, και ναι βοηθάνε σαν παυσίπονο αλλά αργά η γρήγορα βρίσκομαι πάλι στην ίδια θέση...
Δέχομαι απόλυτα τις θέσεις και των 2 και έτσι και αλλιώς οι σκέψεις αυτές που εκφράζονται απο 2 διαφορετικά άτομα (confide/Γιαννης) υπάρχουν ήδη στο μυαλό μου και αντικρούονται... Έχω ελπίδα (γιατί ζω προς το παρόν) έχω όμως και απόγνωση. Είναι λογικό να εκφράζονται και τα δύο.
Εκτιμώ τον χρόνο και των 2 σας και σας παρακαλώ μην κάνουμε το thread χώρο τσακωμού...Όχι οτι υπάρχει τέτοια διάθεση απο πλευράς σας απλά σας το ζητώ έτσι και αλλιώς για να το δουν και οι υπόλοιποι...

[keep_walking]

Και εγω μονος ειμαι , αλλα εχω καλη διαθεση. Κατι απλο που παρατηρησα με τα χρονια ειναι οτι οταν αλληλεπιδρας με τους αλλους ανθρωπους και αυτοι αλληλεπιδρουν μαζι σου. Τους δινεις λιγο απο τον εαυτο σου , σου δινουν λιγο απο το δικο τους. Οπως γινεται και με το παρον νημα. Σπουδαια σοφια θα μου πεις ειπες , ειναι αυτονοητο αυτο που λες. Αλλα δεν ειναι και τοσο αυτονοητο αν το καλοσκεφτεις , μιας και μας εμποδιζει πολλες φορες ο εαυτος μας ακομα και στα πιο απλα πραγματα. Απο κει και περα "μαθαινεις" να αλληλεπιδρας με ποικιλους τροπους και βρισκεις και ατομα με κοινα ενδιαφεροντα κλπ κλπ. Ευκολο στα λογια δυσκολο στην πραξη, εχουμε μια ζωη για να "μαθουμε".

[ioannis2]

μάστα. και για πες μας Γιάνη τώρα που τα συζητάμε, αφού για σένα δε λειτούργησαν τα γιατρικά που προτείνεις, με ποιο θαύμα λες να λειτουργήσουν σε αυτήν την περίπτωση?
εντάξει, θα αφήσω τους ειδικούς στη μιζέρια να αναλάβουν το θέμα.

...ψάχνεις για κτυπήματα κάτω απ τη μέση?
δεν ειχα σκοπο να σε προσβαλω ως χαρακτηρα αλλά να απορρίψω αυτο που ειπες με τα δικα μου επιχειρηματα, δεν ξερω βεβαια την ιδιοσυγκρασία σου αν και βγαζω μαλλον καλο συμπερασμα.
Καλή συνεχεια!

Οσο για σενα ΚΕΠ, εσύ επεδιωξες να σαι μονος, δε σου τα φερε η ζωη να σαι κατι που νιωθεις ότι δε σε γεμίζει όπως με τα ατομα που ανταλλάζουν αποψεις στο θεμα και η ουσιωδης διαφορα σου μ αυτους εγκειται σ αυτο (αν όντως εισαι μονος τελικα που γενικα δε δινεις τετοια εντυπωση).

[Tomhet]

Confide μπορώ να σου στείλω pm?

[keep_walking]

Οσο για σενα ΚΕΠ, εσύ επεδιωξες να σαι μονος, δε σου τα φερε η ζωη να σαι κατι που νιωθεις ότι δε σε γεμίζει όπως με τα ατομα που ανταλλάζουν αποψεις στο θεμα και η ουσιωδης διαφορα σου μ αυτους εγκειται σ αυτο (αν όντως εισαι μονος τελικα που γενικα δε δινεις τετοια εντυπωση).

Η ζωη μου φερε μια απο τις πιο δυσκολες σε αντιμετωπιση ασθενειες στο ψυχολογικο τομεα , και εχω περασει πανω απο δεκαετια παντελως μονος , περαν της οικογενειας μου. Απο κει και περα εαν δεν σε γεμιζουν οι ανθρωποι και δεν θες να τους κανεις παρεα , ναι εισαι μονος. Εαν δεν ανοιγοταν αυτο το νημα δεν θα υπηρχαν οι απαντησεις και τιποτα απο αυτα δεν θα υπηρχε σαν τρανη αποδειξη. Εαν θελεις κατι πολυ , πρεπει να προσπαθησεις να το επιτυχεις και οχι να τα παρατησεις και να ρθει ως δια μαγειας. Ακομα κατι που εμαθα ειναι οτι σχεδον ολοι κουβαλανε σοφια και οπτικες γωνιες , απλως ειναι διαφορετικες απο τις δικες μας και μερικες ειναι πολυ ξενες και αταιριαστες με την ιδιοσυγκρασια μας , αλλα αξιζει τον κοπο να της "δεις".

[ioannis2]

Εντάξει Κεπ! Η συζητηση στο θεμα τα φερε να μου πεις αυτα για σενα. Ευχομαι ολόψυχα να σαι καλα, να το χεις ξεπερασει και να σαι πάντα καλα, να σαι στα βηματα που σε οδηγουν μπροστα.
Η ιδιοσυγκρασια την οποια ανεφερα πιο πριν και την επανελαβες μετα εσυ διαμορφωνεται, μεταξύ άλλων, μεσα απο συναναστροφές με τραυματικα βιωματα. Κι ο παρεξηγημενος τροπος προσεγγισης σ αυτο το χωρο μιας καλοπροαιρετης κι επωφελους σκέψης μπορει να ναι το αποτελεσμα μιας νοητικης διεργασιας που γινεται πλεον σχεδον αυτοματα, την οποια όμως παλευουμε να αλλάξουμε η οποία έχει την απαρχή της σ αυτα τα βιωματα. Κατι τετοιο πρεπει να αναλογιζομαστε καθε φορα που μας απευθυνεται κατι εδω απο αλλο μελος το οποιο μας θιγει.
Επίσης, αλλο το δε με γεμίζουν οι άνθρωποι και ετσι δε θελω να τους κανω παρεα κι αλλο με γεμίζουν, θα θελα να κανω παρεα μαζι τους αλλα δε με αποδεχονται. Αυτο το δευτερο ειναι βασανο.
Καποτε ταυτιζω την παρουσια μας σ αυτο το χωρο με απροσπάθεια απο μερους μας στο να αλλαξουμε και να βελτιωσουμε τη ζωη μας, παρα το ότι γεμισαμε τις σελιδες του φορουμ με το πως με ακριβεια θα επιτευχθει αυτο (στην πραξη δλδ κανουμε τιποτα ή ελαχιστα) ή ως αναγκη καταφυγης, το με απλα λόγια θελω καπου να τα λέω. Η αλλαγη ειναι εξω.

[aeolus74]

Μπροστά όμως στο κενό, νομίζω πως όλοι δειλιάζουν.

Το κενό είναι αυτό που προκαλεί τον φόβο; ή μήπως ο ρόλος της ύπαρξής του είναι να μας προστατέψει από αυτόν; Κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία να αποσυρθεί απο τον κόσμο γύρω του εάν δεν τον βλέπει σαν απειλή. Η δειλία είναι η αιτία της κενότητας και όχι το αποτέλεσμα.