Printable View
Απο μικρη στα βασανα...Απο το λυκειο!Οχι συνεχομενα βεβαια καθως ειχα σκαμπανεβασματα και ειχα διαστηματα που ημουν καλα και αλλα που επεφτα.Quote:
Originally Posted by ALIA
Ναι παιρνω και φαρμακα.Με εχουν βοηθησει σε αρκετα πραγματα.Ισως περιμενα κατι περισσοτερο.. αλλα οκ να μην παραπονιεμαι..Περνουσα πολυ δυσκολα το διαστημα πριν τα αρχισω και τωρα δεν εχω καμια σχεση με τοτε.
Ποια ειναι η διαγνωση που εχεις?Quote:
Originally Posted by Korina12
Ελα ντε! Καθενας και κατι διαφορετικο λεει! Εχω σιγουρα αγχωδη διαταραχη,εχω περασει καταθλιψη και κρισεις πανικου,και παιζεται και το να εχω και κατι απο διαταραχες προσωπικοτητας γιατι εχω στοιχεια αλλα δεν εχω παρει μια ταμπελιτσα να ξερω κι εγω τι μου γινεται!Quote:
Originally Posted by ALIA
Οι αγχωδεις διαταραχες ειναι "ομπρελα" διαταραχων (γενικευμενη αγχωδης διαταραχη, κοινωνικη φοβια, διαταραχη πανικου με ή χωρις αγοραφοβια, διαταραχη μετα απο ψυχοτραυματικο στρες κλπ)... Δε σου εχει οριστικοποιηθει το ειδος της αγχωδης διαταραχης?Quote:
Originally Posted by Korina12
Κοιτα,η αληθεια ειναι οτι οσες φορες εχω παει σε ψυχιατρους-ψυχολογους δεν θυμαμαι ποτε να μου εχει πει καποιος "λοιπον εβγαλα διαγνωση εχεις αυτο κι αυτο".Αλλωστε δεν ημουν παντα το ιδιο.Αλλα διαστηματα ειχα πιο πολυ το ενα αλλα το αλλο.Αγχωδη διαταρχη ειχα κ εχω συνεχεια.Δηλαδη γενικευμενο αγχος ειναι το μονο σιγουρο.Εχω περασει και πανικους εντονους και αγοραφοβια.Κοινωνικη φοβια δε νομιζω.Quote:
Originally Posted by ALIA
Γενικα οποτε ρωτουσα μου ελεγαν οτι δεν εχει τοσο μεγαλη σημασια το τι ταμπελακι θα κολλησω στον εαυτο μου.Και δεν με απασχολησε κι ολας ποτε ιδιαιτερα το πως ακριβως ονομαζονται αυτα που εχω.
Οσοι πατε σε ψυχιατρο/ψυχολογο σας βγαζουν παντα τη διαγνωση απο μονοι τους?Δηλαδη ειναι ξεκαθαροι και σιγουροι για το τι ακριβως ειναι?Ρωτατε "τι εχω"?
Μου εχουν πει οτι αν πας σε 5 διαφορετικους ψυχ ο καθενας θα σου πει κ διαφορετικη διαγνωση γιατι σ'αυτα δεν υπαρχει κατι στανταρ,δεν εχει καποια εξεταση πχ για να κανεις κ να ξερεις με ακριβεια.
Μπα σπανια σου λενε διαγνωση , Συνηθως σου πετανε ενα "Mια καταθλιψουλα εχεις ". Διαγνωση μου εχουν πει 2 στους 6 ψυχιατρους.
Ο τελευταιος δεν μου ειπε διαγνωση (μου ειπε οτι δεν εχω καταθλιψη) , αλλα επειδη χρειαζομουν βεβαιωση για να ξεκινησω θεραπεια εγραψε στο παραπεμπτικο οτι εχω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη και γενικευμενη αγχωδη διαταραχη.
Εγω δεν ρωταω απλα τι εχω, απαιτω να μου πουνε , αλλα μερικοι ειναι τοσο παπαρες που σου λενε "και γιατι θελεις να μαθεις τι εχεις . Τι θα σου προσφερει?"
Ετσι κανουν..Και αντε να βγαλεις μετα ακρη εσυ..
Κι εγω οποτε εχω ρωτησει για διαγνωση τους βλεπω να ζοριζονται."Και λιγο απο αυτο πρεπει να ειχες και ισως και απο το αλλο περασες ενα διαστημα".Με διαφωτισαν.Μια ποικιλια, λιγο απ'ολα δηλαδη!Οκ.Και τωρα τι εχω?"Τωρα οι κρισεις πανικου εχουν φυγει,καταθλιψη δεν το λες,απο διαταραχες προσωπικοτητας εχεις καποια στοιχεια αλλα οχι αρκετα ωστε να πουμε κατι.." Μαλιστα!Και τοτε τι σκατα εχω και δεν ειμαι καλα???Ε???
Μου ηρθε ιδεα. Ως ατομο των φυσικων επιστημων ( και δη των μαθηματικων ) , λεω να εφαρμοσεις την εις ατοπον απαγωγη για τις διαγνωσεις.
Θα αρχισεις να πηγαινεις σε ψυχιατρους και να τους λες οτι εχεις κατι (πχ ψυχωση ) αν σου πουν οτι δεν εχεις θα αποκλειεις . Μετα απο 50 ψυχιατρους ισως να καταληξεις καπου.
Κορινα περα απο την πλακα , ισως θα πρεπει να ακουσεις και λιγο το ενστικτο σου σε οτι αφορα την διαγνωση.Πχ εσυ τι πιστευεις οτι εχεις . καποια αγχωδη διαταραχη ή καποια διαταραχη προσωπικοτητας. Σε ποια διαταραχη βρισκεις περισσοτερα κοινα σημεια με εσενα?
καλά, αν είναι ν' αρχισουμε τις μαντεψιές από μόνοι μας, ζήτω που καήκαμε....Quote:
Originally Posted by betelgeuse
δεν είναι καλό πιστεύω να αρχίζουμε τις αυτοδιαγνωσεις. Θα συμφωνήσεις και συ Αλια ε;
Τζιπσυ δεν μιλαω για αυτοδιαγνωση.Εννοω να βγαλεις ενα συμπερασμα με βαση αυτα που σου εχουν πει.. Πχ αν ο ενας σου εχει πει οτι εχεις αγοραφοβια και ο αλλος διαταραχη πανικου , μπορεις μονη σου να σκεφτεις τι απο τα δυο ειναι πιο πιθανο. Δεν λεω να αποφασισει μονη της χωρις να υπαρχει καμμια βαση.
Ενταξει βρε παιδια ετσι κι αλλιως θεραπεια κανω ηδη και δεν θα αλλαξω κατι συμφωνα με το τι θα "αποφασισω" οτι εχω.Αυτα οποτε τα σκεφτομαι και τα συζηταω οπως τωρα ειναι απλα μηπως και καταλαβω λιγο καλυτερα τον εαυτο μου.Αφου αλλωστε με βοηθανε και τα συγκεκριμενα χαπακια,δεν εχω σκοπο να κανω κατι διαφορετικο.Ουτε μπορω να πω οτι επηρεαζομουν ποτε ιδιαιτερα απο τις ταμπελιτσες.
Τα πιο ξεκαθαρα νομιζω ειναι οι κρισεις πανικου και το αγχος.Αυτα αν τα εχεις τα καταλαβαινεις θες δεν θες.Απο κει και περα τα υπολοιπα παιζονται.Πχ,αυτο που εχουμε πολλοι εδω μεσα,το να κανουμε εξετασεις καθε τρεις και λιγο για να δουμε μηπως εχουμε κατι παθολογικο..ε αυτο πως λεγεται?Μου το εχουν πει νοσοφοβια,αγχος,ιδεοψυχανα γκαστικη διαταραχη..μεχρι και στα ορια της ψυχωσης μου το ειχε πει ενας που πηγα μια φορα..Δεν με ενοιαζε ομως και πολυ πως λεγοταν.Εμενα με ενοιαζε να φυγει αυτος ο εφιαλτης του να ξυπναω το πρωι και μεχρι το βραδυ που θα κοιμομουν να παρατηρω τα συμπτωματα μου και να παιρνω ζβαρνα τους γιατρους και να ψαχνω τι εχω.Αφου δοξα τω Θεο και το Efexor αυτα σχεδον εφυγαν (μην το ματιασω κι ολας :P ) δε παει να λεγοταν οπως ηθελε..!
Τωρα νιωθω ενα κενο..δεν ξερω σε ποια διαταραχη ανηκει..αυτο που ξερω ειναι οτι θελω να φυγει!
οκ, συμφωνώ αλλά οσον αφορά τις διαταραχές προσωπικότητας εκεί είναι που πολύ περισσότερο δεν μπορείς ν' αποφασίσεις από μόνος τι έχειςQuote:
Originally Posted by betelgeuse
γιατί είναι κάτι αρκετά σύνθετο.
φίλους έχεις Κορίνα;
Παρεες εχω αρκετες.Δε νιωθω ομως οτι με γεμιζουν.Συνηθως βγαινω απο αγγαρεια για να μην καθομαι μεσα και κλαιω τη μοιρα μου.Για να καταλαβεις με ποση "χαρα" βγαινω,πριν βγω παρακαλαω να μου το ακυρωσουν..Φιλους που να μπορω να μιλαω και για αυτα που νιωθω και να ειμαι ο εαυτος μου εχω 1-2.
ακόμα και έναν καλό φίλο να έχεις, είναι ευτυχία!Quote:
Originally Posted by Korina12
Κορινα, η φυση της ανθρωπινης συμπεριφορας ειναι τετοια που την καθιστα πολυπλοκη, ποικιλομορφη, ευπλαστη και ευελικτη. Συνεπως και οι ψυχικες ασθενειες και το "καλουπωμα" της καθεμιας ειναι μια αρκετα δυσκολη υποθεση. Η συμπτωματολογια αρκετων ψυχικων ασθενειων ειναι τοσο στενα συνδεδεμενη που ορισμενες φορες μονο δια μεσω της ατοπου απαγωγης και της αποκλεισης μπορει καποιος ειδικος να βγαλει ενα οσο το δυνατον ασφαλεστερο συμπερασμα. Υπαρχουν βεβαια και περιπτωσεις οπου η διαγνωση γινεται αρκετα ευκολα λογω των "καραμπινατων" χαρακτηριστικων μιας ψυχικης ασθενειας. Αυτο που πρεπει να ενδιαφερει εναν ασθενη ,βεβαια, ειναι η καταπολεμηση των συμπτωματων που του προκαλουν δυσφορια και του μειωνουν τη λειτουργικοτητα και δεν ειναι παντα απαραιτητο να υπαρξει μια ακριβης διαγνωση για την επιτευξη της επιλυσης μιας τετοιας ψυχικα νοσηρης καταστασης.
Ομως, πιστευω πως σημασια για σενα σε αυτο το σταδιο, εχει να μπορεσεις να σταθεις εξ'ολοκληρου στα ποδια σου χωρις να χρειαζεσαι βοηθητικες "πατεριτσες". Προσπαθησε για αρχη να αραιωσεις τις συναντησεις σου με τον ψυχιατρο, οπως σου προτεινε και ο ιδιος αλλωστε, και μειωσε τα τηλεφωνηματα υποστηριξης σε καταστασεις εντονου στρες, εφαρμοζοντας μονη σου τις τεχνικες που εχετε μαθει και μεσω της γνωσιακης-συμπεριφορικης ψυχοθεραπειας που εφαρμοζετε εδω και δυο χρονια. Ειναι μεγαλο πραγμα να εχεις την ικανοποιηση στον εαυτο σου οτι τα καταφερες και τα εβγαλες περα σε μια δυσκολη στιγμη αποκλειστικα με τις δικες σου δυναμεις/δυνατοτητες. Αυτος ειναι και ο σκοπος των συνεδριων/ψυχοθεραπειας!
Τωρα ετσι κι αλλιως λογω διακοπων εχω βρεθει χωρις τις "πατεριτσες" μου για αρκετο διαστημα και δεν εχω χρησιμοποιησει καθολου τη βοηθεια του τηλεφωνου.Απλα εχω μια μελαγχολια πιο εντονη.Και ειναι σαν να τα κανω ολα για να εχω να συζητησω με τον ντοκτορ οταν παω.Δηλαδη αυτο υπαρχει παντα μεσα στο μυαλο μου.Ακομη και τις διακοπες,τα μπανια,ολα.Απο τη μια λεω ειναι δυνατον ρε γμτ να μην απολαμβανω οτι κανω αλλα να το κανω μονο για να τα πω στον ψυχ?Αξιολυπητο!Αλλα απο την αλλη σκεφτομαι οτι αν δεν ειχα εστω κι αυτο το κινητρο μπορει να μην εκανα τιποτα και να καθομουν σπιτι.
Korina μπορω να σε καταλαβω. Ουτε εγω εχω λυσει ολα τα προβληματα μου , και πολλα απο αυτα που κανω τα κανω με τα 1000 ζορια μονο και μονο για να μην πεσω παλι σε αδρανεια.
Ισως αν εβρισκες ενα χομπυ που να σου αρεσει , να σε βοηθουσε.
Προσπαθησε να κανεις κατι μονο και μονο επειδη το γουσταρεις εσυ και οχι για να εχεις κατι να πεις στον ψυχιατρο ή να για να μην λενε πχ οι γονεις σου οτι δεν κανεις τιποτα.
Πχ , εγω πηγα προσφατα σε μια συναυλια μονη μου και μετα αισθανομουν καλα και ειχα ενεργεια για καμμια εβδομαδα.Κανε κατι αντιστοιχο.
Κορινα, νομιζω οτι εθεσες λαθος στοχο απ'την αρχη... Ειναι απαραιτητο οταν ψαχνουμε για ψυχιατρο ή ψυχολογο να μας κανει να αισθανομαστε ασφαλεια και οικειοτητα αλλα οχι να ψαχνουμε για να γατζωθουμε πανω του γιατι ετσι δεν εχει και νοημα η θεραπευτικη σχεση!Quote:
Originally Posted by Korina12
Αυτου του ειδους την εξαρτηση που λες οτι αισθανεσαι μαζι του, καλο θα ηταν να του την αναφερεις και να κανετε μια συζητηση πανω σ'αυτο...
Το ξερω οτι δεν ειναι σωστο αλλα οταν ειμαστε χαλια δεν εχουμε αυτη την αναγκη,να πιαστουμε απο καποιον για να μπορεσουμε να επιβιωσουμε?Αλλοι στηριζονται σε δικα τους ατομα.Και το ζηλευω πολυ αυτο.Αν ομως δεν εχεις καποιον απο το περιβαλλον σου που να σου το εμπνεει αυτο το συναισθημα της ασφαλειας τοτε το αναζητας στους ειδικους.Quote:
Originally Posted by ALIA
Χμ,οπως αυτο που λες για τη συναυλια μου εχει τυχει αλλα ελαχιστες φορες τον τελευταιο καιρο.Και πραγματικα χαιρομαι παρα πολυ οταν αισθανομαι οτι επιτελους κατι με γεμισε.Αλλα ειναι τοσο λιγες αυτες οι στιγμες.πχ κι εγω σε μια-δυο συναυλιες το ενιωσα αυτο τελευταια.Και γυρισα σπιτι και ελεγα γιατι τελειωσε?Ενω τον υπολοιπο καιρο οτι κ να κανω χαιρομαι παντα οταν γυρναω σπιτι και λεω "ουφ παει κι αυτο",λες και ειναι υποχρεωση ενω μπορει να ειναι μια εξοδος για διασκεδαση.Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Ειναι απολυτα κατανοητο αυτο που λες! Το νοημα ομως μιας σωστης ψυχοθεραπειας ειναι να μπορεσουμε καποια στιγμη να στηριχτουμε στις δικες μας δυναμεις, αυτο να εχεις στο μυαλο σου και γι'αυτο να προσπαθεις...Quote:
Originally Posted by Korina12