Originally Posted by
marina38
Κι εγώ θα συμφωνήσω με nflu, frini, void, ashley, θεοφανια...
Για τον σύζυγο πάντως, δεν νομίζω ότι μπορούμε στ’ αλήθεια να ξέρουμε τι κάνει… είναι αρκετές οι φορές που οι πουριτανοί, ξενέρωτοι, άβγαλτοι μπορεί να μας εκπλήξουν. Αυτή πάντως είναι η δυναμική της σχέσης του τώρα. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους παραμένει σε αυτό το γάμο και δημιουργείται μια κατάσταση αδιέξοδη και ψυχοφθόρα, τουλάχιστον για την αδερφή σου.
Η αδερφή σου λοιπόν δηλώνει μεν δυστυχισμένη, αλλά αποκλείει κάθε διέξοδο θεωρώντας ότι υπάρχουν μεγάλες ή αξεπέραστες δυσκολίες. Με αυτά τα δεδομένα, λογικό δεν είναι βρε Μπλου ο ψυχολόγος να προσπαθήσει να διερευνήσει μήπως μπορεί να βελτιωθεί ο γάμος, αφού κάθε κίνηση εκτός γάμου απορρίπτεται από την άμεσα ενδιαφερόμενη?
Ξέρεις συχνά ο κόσμος λέει ‘ο ψυχολόγος μου είπε να χωρίσω’, ‘μου είπε να βρω γκόμενο και να ανανεωθώ’, ‘μου είπε να κοιτάξω να βελτιώσω τη σχέση μου’ κλπ. Ενώ όλα αυτά στην ουσία είναι μια μετάθεση της ευθύνης και θυματοποίηση. Όπως ακριβώς μετατίθεται η ευθύνη στους γονείς με τα παλιά μυαλά, στους χάλια γκόμενους που υπάρχουν εκεί έξω, στην οικονομική κρίση και πάει λέγοντας. Εκεί κάπου εμφανίζεται και το άλλοθι των επισκέψεων στον ψυχολόγο, αλλά…. ΟΥΤΕ αυτός βοηθά (σαν να θέλουμε να αποδείξουμε ότι να είδατε, πήγα ΚΑΙ εκεί… ενώ στην ουσία ούτε εκεί πάμε, συνεχίζουμε να ακούμε μόνο τους φόβους και το βόλεμα στη μιζέρια).
Ναι δεν λέω, φυσικά και είναι δύσκολα τα πράγματα, ιδίως με το οικονομικό και την εργασία. Όμως χωρίς κόστος, προσπάθεια, μεγάλο ξεβόλεμα το πρώτο διάστημα, αλλαγές δεν γίνονται. Νομίζω πως το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η πεποίθηση ότι εκεί έξω δεν υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά και η ανάγκη να βρει κάτι άλλο να αντικαταστήσει το υπάρχον (εκ του ασφαλούς όμως…). Θα συμφωνήσω και με τη βόιντ παραπάνω που έγραψε πως τα θέλει όλα δικά της. Και θα προσθέσω, ότι αφενός εγκαταλείπει νωρίς (ένας χρόνος εφήμερες σχέσεις, με ένα γάμο στο παρασκήνιο, προσωπικές δυσκολίες και μεγάλες προσδοκίες, δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικός, ούτε αρκετός), αφετέρου επενδύει πρόωρα στη σημασία μιας σχέσης (προτού δηλαδή αποκτήσει αυτάρκεια και ένα πιο υγιές δικό της κοινωνικό-οικογενειακό δίκτυο στήριξης).
Να ρωτήσω κάτι… εσύ Μπλου μου, αν επιτρέπεται, πώς τα πας σε αυτόν τον τομέα (των σχέσεων)? Θα ήταν πολύ θετικό να έχει η αδερφή σου κάποια πιο αισιόδοξη νότα στον περίγυρό της και γενικά, να αρχίσει να ακούει και να παρατηρεί ανθρώπους που παρά τις δυσκολίες βρήκαν το δρόμο τους και τον εαυτό τους.