Διονυσία, αναφέρεις συνεχώς την ευθύνη που έχεις απέναντι στο ενδεχόμενο να αυτοκτονήσει. Δεν αναφέρεις όμως τίποτα για το κακό που του κάνεις με το να συνεχίζεις να είσαι το δεκανίκι του και να εμποδίζεις την εξέλιξή του. Η μήπως νομίζεις πως ο θάνατος είναι για τον άνθρωπο το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί. Σκέψου πώς είναι για εκείνον να ζει έχοντας επίγνωση των λαθών του (όπως σου είπαν οι ψυχολόγοι και ομολόγησε και ο ίδιος) αλλά να μη μπορεί να τα αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο και να τα ξεπεράσει, επειδή εσύ έχεις αναλάβει το ρόλο του αποσβεστήρα. Είναι ζωή αυτή για εκείνον και για σένα? Τι νόημα έχει η ζωή χωρίς αξιοπρέπεια...
Η κοινή λογική λέει πως ο άνθρωπος αυτός δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει. Το οφείλει στον εαυτό του να παλαίψει με τις ανασφάλειές του και να τις ξεπεράσει. Διαφορετικά, θα είναι στην υπόλοιπη ζωή του ένας εξαρτημένος. Φύγε λοιπόν μακριά και δώσε του μιά ευκαιρία να σώσει τον εαυτό του. Επιπλέον, κάτσε και σκέψου μήπως πίσω από αυτή την αρρωστημένη σχέση καλύπτεις δικούς σου φόβους και ανασφάλειες. Μήπως φοβάσαι να αναλάβεις την ευθύνη της δικής σου ζωής και χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία την δήθεν ευθύνη για τη ζωή κάποιου άλλου.
Διονυσία, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη δική του ζωή. Μπορούμε -και οφείλουμε ως ένα βαθμό- να βοηθάμε όσο μπορούμε τους συνανθρώπους μας, δε μπορούμε όμως να παριστάνουμε το θεό και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ζωής τους...