Ολοι οι σουπερ ηρωες μαλλον ειχα τα θεματακια τους, ρεα, ποση ευτυχια αντεχεις ?
Μλκ μας εχουν καταντησει να πλησιαζουμε χαρά και να τρομαζουμε.
Ελεοοοοοοοος !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Printable View
Είσαι μεγάλος ποιητής! Αυτό με το χάος και την ομορφιά μου βγάζει πολύ νόημα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στη ζωή μου είναι που φοβάμαι για πράγματα που δεν έχουν καμία απολύτως σημασία in the grand scheme of things.
Μεγάλη υπόθεση να απολαμβάνεις τις λιακάδες. Ο Sapolsky λέει στην διάλεξη του για την κατάθλιψη ότι οι μείζονες καταθλιπτικοί δεν παίρνουν καμία απόλαυση πχ απ'το ηλιοβασίλεμα. Τέτοιο πράγμα εγώ δεν μπορώ να το διανοηθώ και αν το είχα θα την είχα ήδη κάνει. Ευτυχώς(?) έχω μόνο άτυπη κατάθλιψη, βλέπε https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86...B9%CF%88%CE%B7 που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα.
Χμ ίσως ανοίξω κάποιο thread για να δω πόσοι εδώ μέσα έχουν την "original" κατάθλιψη.
Σορρυ Μαστερ, αν και συμφωνω με τα περισσοτερα που λες θα διαφωνησω καθετα - οριζοντια- διαγωνια με την πηγη.
Δεν ειναι ακαδημαικη πηγη το wiki και δεν ειναι αξιοπιστες οι πληροφοριες.
Οι σοβαροι ψυχιατροι και 60 χρονων να ειναι συνεχιζουν να ενημερωνονται για την ψυχικη υγεια, για τις πολλες μασκες των παθησεων και το ψαχνουν.
Το αναφερω αυτο γιατι πχ στην Bordeline personality disorder and in Bipolar Personality disorder υπαρχουν αρκετες ομοιοτητες που ομως δεν καθιστουν την διαγνωση ευκολη. Γιατι ο ανθρωπος, ο καθε ανθρωπος αναπτυσει το δικο του δεντρο διακλαδωσεων και συμπεριφορων που δεν εφαπτεται παντοτε στα κριτηρια των παλαιων ψυχιατρικων μελετων.
Λογικό, αφού την μείζονα κατάθλιψη ειδικά την χαρακτηρίζει η ανηδονία, δηλαδή δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τίποτα και γι' αυτό είναι και η πιο σοβαρή. Πάντως αυτό που λες για την άτυπη κατάθλιψη, μου θύμισες εμένα προχθές που ήθελα να μάθω τι μορφής κατάθλιψη έχω και άρχισα να λέω στην ψυχίατρο διάφορες μορφές που ήξερα για να μου απαντήσει. Όταν την ρώτησα και για την άτυπη γύρισε έκπληκτη και μου κάνει "Ποιά άτυπη; Τυπικότατη!" Χαχαχα.. Ντάξει εκεί γελάς αλλά κλαις ταυτόχρονα που επιβεβαιώνει άσχημα αυτό που φοβόσουν!
Έχεις πονοκεφάλους;...
Συγγνώμη που πετάγομαι οσαν την π@@@@@ αλλά εγώ υποφέρω χρόνια από ημικρανίες και εμετούς. ..με το παραμικρό που θα στεναχωρήθω ή θα αγχωθω θα ρίξω και έναν εμετό. ..πριν 2-3 χρόνια είχα πάει νοσοκομείο από έντονη ημικρανία. ..μου είχαν δώσει και ταβορ αλλά ποτέ δε τα πήρα ..έλεγα για πονοκέφαλο ταβορ?? Που να φανταζόμουν πως είμαι σήμερα. .αλήθεια οι πονοκέφαλο που υπάγονται? Εννοώ κατά τάσσονται σε κάποια μορφή κατάθλιψης? ?
Κάποιες φορές συνδέονται με έντονο άγχος και κατάθλιψη... Εγώ πάντως τον/ην ρώτησα γιατί είχα διαβάσει πως η άτυπη κατάθλιψη συνδέεται κυρίως με ενοχλήσεις στο σώμα και πως σε κάποιους ασθενείς επιβεβαιώθηκε η άτυπη κατάθλιψη όταν διαμαρτύρονταν συνεχώς για πονοκεφάλους και δεν έβρισκαν άλλες αιτίες για να τους εξηγήσουν. Τώρα κατά πόσο ισχύει αυτό δεν ξέρω, ειδικός δεν είμαι... Θα ρωτήσω πάντως γιατί υποψιάζομαι πως είχα κι' εγώ πριν 2-3 χρόνια άτυπη κατάθλιψη!
Σισάκι, σ' ενοχλώ εδώ και ελπίζω να το δεις! Θέλω να καταλάβω αν μου έλεγε βλακείες η ψυχίατρος βασικά. Μου είπε λοιπόν πως είμαι ένα βήμα πριν την μείζων, κι' αυτό επειδή έχουμε το ελαφρυντικό ότι οι αυτοκτονικές σκέψεις μου δεν προχωράνε σε πράξη και ότι οι μείζονες καταθλιπτικοί το έχουν προχωρήσει και ένα βήμα παραπέρα (δηλαδή με απόπειρα ή να σκέφτονται σοβαρά τον τρόπο που θέλουν να πεθάνουν). Ισχύει αυτό; Γιατί ο Μακ με μείζον κατάθλιψη γράφει πως δεν το έκανε ποτέ, άλλο αν όλοι οι καταθλιπτικοί σκέφτονται πως θα ήταν καλύτερα να μην είχαν γεννηθεί ή θα ήταν ωραία αν πέθαιναν με έναν μαγικό τρόπο στον ύπνο τους π.χ... (Αν δεν γνωρίζεις την απάντηση, δεν πειράζει!)
Φεγγαρακι μου. Μετα απο ωρες διαβασματος πανω στην ψυχιατρικη - ψυχολογια τι καταλαβα ? Μονος του αυτοδιαγνωση δεν μπορει να κανει κανεις. Να πλησιασει ισως το τι παιζει ναι. Να βρει τροπο να αυτο ιαθει ετσι μαγικα ολιγον τι ακατορθωτο οταν μιλαμε για χρονιες καταστασεις.
Το λοιπον, πας σε ενα Ψυχιατρο αν ειναι γατονι καταλαβαινει αν ειναι ηπια μορφη ή περασες στη ζωνη του λυκοφωτος. Εγω οταν περνουσα το μειζον δεν ηξερα οτι ειναι μειζον. Στο μειζον δεν περιλαμβανεται η αποπροσωποποιηση, την ειχα και αυτη ομως. Πολυ χαλια φαση η μειζον. Παρα πολυ. Ημουν ενα βημα πριν κρεμαστω. Ευτυχως κατι μεσα μου - ΜΟΥ ΕΙΠΕ- πως δεν παω ΚΑΛΑ. Ποναω πολυ και κατι δεν στεκει γιατι ολοι οι αλλοι φαινονται ΜΙΑ ΧΑΡΑ και ζουν Μια χαρα !!!!
Εμενα ο δικος μου ο γιατρος νομιζε οτι δεν θα φτασω καν εκει - κουνια που τον κουναγε- . Επρεπε να ειχε ενδιαφερθει περισσοτερο και να με ειχε προειδοποιησει.
Να χαρεις. Ναι να χαρεις που επεσες σε γιατρο που θελει να σε γλιτωσει απο το να φτασεις στα χειροτερα και μετα αναγκαστηκα να παρεις περισσοτερα φαρμακα.
Και ποια ειναι αυτη θα μου πεις που ξερει την πορεια μου ?
Γιατρος με εμπειρια. Γιατρος με σεβασμο στον ασθενη. Γιατρος.
Μπαινεις ρε παιδι μου στο διαδικτυο και βγαζει ενα κατεβατο απο συμπτωματα στην καθε ψυχικη ασθενεια. Μπορει πχ να εχεις τα 4 απο τα 10. Κανεις δεν σε ενημερωνει ομως πως η ζωη ειναι φουλ αλλαγες. Τα 4 μπορει να γινουν 6.
Ειμαι με λιγο υπνο, συγνωμη αν ακουγομαι bitch, ξερεις ποσο σε συμπαθω.
*** Κανε ενα αλματακι πιστης και συνδεσης με την γιατρο σου. Οσες αποριες εχεις να τις κολλας στην μουρη. Ο επαγγελματιας δεν μασαει απο αυτα. Να λες τις αποριες, αντιρρησεις σου αλλά να μπορεις να ακουσεις και απαντησεις.
Ουε ... Ουε... μικρο μου φεγγαρακι και φτασεις σε μειζον. Ξεπερνιεται αλλά δεν αξιζει να το ζει κανεις !!!
--- Δεν ενοχλησες :)
ΝΟΜΙΖΩ πως μου συνέβη, ή έστω κάτι παρόμοιο γιατί μια περίοδο φλέρταρα έντονα με το μπαλκόνι και ζούσα μόνη μου. Εκεί πραγματικά κατάλαβα πως αν δεν γυρνούσα στο πατρικό έστω για λίγες μέρες, θα έκανα βλακεία. Και είναι ό,τι χειρότερο να νιώθεις πως θες να φουντάρεις αλλά ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις. Τώρα δεν το θέλω, ούτε για τους άλλους αλλά ούτε και για μένα. Θέλω να με εκτιμήσω επιτέλους!
Δεν με κάλυψε η ψυχίατρος. Παραληρητικές ιδέες λέει, μόνο που έχω επαφή με την πραγματικότητα, σκέφτομαι λογικά, δεν πιστεύω πως θέλουν να μου κάνουν κακό, ούτε πως είμαι το κέντρο της προσοχής. Ακριβώς το αντίθετο πιστεύω αλλά κάποιες ιδέες είναι εκεί, είναι παράλογες αλλά ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ. Της τα λέω. Η απάντηση; "Δεν έχει σημασία". Πώς δεν έχει γαμώ το κέρατό μου αφού είμαι λογική και ξέρω πως δεν θέλει κανείς το κακό μου; Και να σε κερνάει αντιψυχωσικά για να "καθαρίσουν" οι σκέψεις σου! Ευχαριστώ αλλά αλλές βουτιές στον πάτο της θάλασσας δεν θα κάνω, κουράστηκα να βυθίζομαι... Θέλω επιτέλους να επιπλεύσω και να κολυμπήσω! Δεν νοιάζονται καν αν έχουν πέσει έξω, αν κάτι απ' αυτά που τους είπες δεν ανήκει στην ταμπέλα τους, δεν ψάχνουν να βρουν αν ανήκει σε άλλη κατηγορία ή αν απλά δεν ανήκει καν σε κάποια κατηγορία! Ότι μοιάζει με κάτι του δίνουν την ταμπέλα παρέα με το φάρμακο. Τους σιχάθηκα ακόμα περισσότερο και δεν με νοιάζει αν γίνομαι απόλυτη. Ναι έχω βαριά κατάθλιψη, αυτό το αναγνωρίζω. Το ήξερα από πριν, έβλεπα πως ήμουν και νιώθω σκατά. Άλλες φορές σκέφτομαι αυτοκαταστροφικά και άλλες τόσες δεν τα παρατάω, σκέφτομαι δυναμικά και θέλω να πατήσω στα πόδια μου. Αρνούμαι να πάρω τα χάπια τους. Υπάρχουν αρρώστιες που γιατρεύονται με αγάπη και ΠΙΣΤΗ, με ΘΕΛΗΣΗ και προσπάθεια. Και παίζει πάρα πολλύ ρόλο ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου. Εγώ έχω φτάσει σ' ένα σημείο που πρέπει να πάρω μια απόφαση. Ή κάθομαι όπως είμαι καταδικασμένη να έρθει μια στιγμή που δεν θα αντέξω και να την κάνω, ή σηκώνομαι σιγά σιγά και παλεύω μόνη μου με όσους ΥΓΙΗΣ τρόπους μπορώ να βρω, που ήδη έχω βάλει στόχους και τον ένα από αυτούς τον ξεκινάω σε ένα 2ωρο! Σιχάθηκα αυτή την κατάσταση και είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που υπόσχομαι στον εαυτό μου πως δεν θα με αφήσω όσες αποτυχίες κι' αν έρθουν. Και πως αν πέφτω θα ξανασηκώνομαι με υγιή τρόπο. Τους σιχάθηκα τους γιατρούς, σε μένα δεν θα πιάσουν τα λογάκια και τα χαπάκια τους, φτάνει!
Συγγνώμη γι' αυτά που γράφω, δεν ξέρω πώς ακούγονται. Τα γράφω για μένα επειδή πραγματικά έχω πάρει την απόφαση και ξέρω πως ο χαρακτήρας μου θα με βοηθήσει όπως με βοήθησε κι' άλλες φορές για να φτάσω μέχρι εδώ και να μην αποχωρήσω. Ο καθένας έχει το ένστικτο να γνωρίζει μέσα του πότε όντως πρέπει να παλέψει μόνος ή αν πρέπει να πάρει την βοήθεια από αλλού (ρισκάροντας πάλι να βυθιστεί στα σκατά)!
συγνωμη για την παρεμβαση ..αλλα η γιατρος εχει δικιο!..μην παιρνεις για παραδειγμα τον μακ ... μην σε μπερδευει η δικη του περιπτωση...
κανενας πραγματικος καταθλιπτικος δεν θα σε ρωταγε αν εισαι ευχαριστημενος με τον εαυτο σου!!!...είναι σαν να σου λεει ο αλκοολικος οτι λατρευει να ειναι νηφαλιος..ειναι σαν να σου λεει ο καπνιστης οτι δεν του λειπει το τσιγαρο.
γενικα εδω μεσα θα ακουσεις πολλα ... για την ασθενεια μας για τα φαρμακα μας για οτιδηποτε ...
φιλτραρε τα με την δικη σου λογικη σκεψη. ενας ανθρωπος ικανοποιημενος με τον εαυτο του και την ζωη του δεν θα ηταν εδω..εδω ειναι η φωλια της δυστυχίας, ανθρωποι που υποφέρουν ΚΑΙ ΜΟΝΟ.. παιρνουμε πληροφορίες διαφορες και κραταμε μονο αυτες που στεκουν και μας βοηθουν και ΠΕΤΑΜΕ αυτες που μας μπερδευουν ..
Μακ!!! είδες τι κανεις??? μπερδευεις την καταθλιπτικη κοινοτητα!!... βρες αλλη ασθενεια δεν σε θελουμε !!!!
Με μπέρδεψαν τα συμπτώματα βασικά. Ο Μακ -και ο κάθε Μακ- μπορεί να φαίνεται αισιόδοξος, να είναι όντως ευχαριστημένος από τον εαυτό του αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν γνωρίζει πως νιώθει, πόσο down είναι κάποιες φάσεις ή πόσο ΑΦΗΝΕΤΑΙ να τον ρίχνει μια ασθένεια. Μου έχει γράψει και ο ίδιος πως πολλοί δεν πιστεύουν πως έχει κατάθλιψη επειδή του είπα πως δεν ΦΑΙΝΕΤΑΙ καταθλιπτικός. Ε και; Ξέρεις τι συμπέρανα εγώ που ξέρω ΣΙΓΟΥΡΑ τι περνάω και τι νιώθω; Πως πάνω απ' όλα μετράει ο χαρακτήρας και ο τρόπος σκέψης σου όσο κι' αν διαστρεβλώνεται από τις όποιες ασθένειες. Και για να κλείσω, απλά κάνω copy-paste αυτά που έστειλα και στον ίδιο:
"Όχι Μακ μου, υπάρχουν ψυχικά ασθενείς και κάποιοι είναι σοβαρά. Δυστυχώς δεν έχω ούτε ελαφριά ούτε μέτρια κατάθλιψη. Συμφωνώ απόλυτα μ' αυτό που γράφεις αλλά εγώ πιστεύω πως ακόμη και οι πιο σοβαρές ασθένειες νικούνται με την δύναμη της ψύχης. Ο κόσμος έχει μάθει να βολεύεται στο πρόβλημά του και να τα ρίχνει όλα εκεί. Ε έχω κατάθλιψη μωρέ, γι' αυτό φέρομαι έτσι, γι' αυτό δεν κάνω αυτό και το άλλο. Πόσο λάθος!!! Τελοσπάντων, είμαι φορτισμένη. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες"
Δεν αμφισβητώ ότι ΠΟΛΛΕΣ προσπάθειες μπορεί να πέσουν στο κενό, αλλά αυτό είναι Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ. Δεν αμφισβήτησα ποτέ το πόσο προσπαθεί κάποιος για κάτι ή πόσο αδύνατο μοιάζει κάποιες φορές να σηκωθεί και να συνέλθει. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι να μην λαμβάνεται καν υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας, η ΔΥΝΑΜΗ και η θέλησή του... Όλα αυτά εμένα με κρατάνε και με κάνουν να γυρίσω την πλάτη στα φάρμακα και να κάνω τις δικές μου προσπάθειες κι' ας αποτύχουν οι περισσότερες (αν και δεν θέλω να ξεκινήσω προκατειλημμένη). Το πιο δύσκολο πράγμα που πετυχαίνει κανείς στην ζωή του είναι η αλλαγή του τρόπου σκέψης και η στάση ζωής ειδικά αν από μικρή ηλικία σκεφτόταν αρνητικά/αυτοκαταστροφικά και ειδικά όταν είχε λόγους. Ευτυχώς για μένα, υπήρχε πάντα και η θετική πλευρά/υγιής νοοτροπία που σ' αυτές τις στιγμές σου χρειάζεται!
Εγώ δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος με τον εαυτό μου σε σημείο να τον απεχθάνομαι.
Καθόλου ευχαριστημένη, νιώθω δυστυχισμένη και ότι κάνω ό,τι μπορώ για να μένω σε αυτήν την κατάσταση. Είναι σαν να αυτομαστιγώνομαι ένα πράγμα και να "χαίρομαι" για αυτό. Σαν άνθρωπος, καλό ανθρωπάκι αλλά αδιάφορη. Το πιο γελοίο, όμως, είναι ότι την αγαπώ τη μίζερη ζωή μου, lol . Αυτά τα ολίγα...
Από εκεί και πέρα, ο καθένας το χειρίζεται διαφορετικά. Και ο mac δεν ξύπνησε μια ωραία πρωία και είπε "ας πάθω και μια κατάθλιψη", δεν είναι επιλογή - το ξέρετε άλλωστε καλύτερα από εμένα -, είναι ασθένεια και, όπως κάθε ασθένεια, "λειτουργεί" διαφορετικά σε κάθε ασθενή και κάθε ασθενής αποφασίζει τί στάση θα κρατήσει απέναντι στην αρρώστια του. Είμαι σίγουρη ότι και ο mac έχει περάσει το στάδιο του να θέλει να κλειστεί μέσα σε ένα δωμάτιο και να μη θέλει να δει ψυχή και ότι του πήρε χρόνο για να φτάσει να εκτιμάει τον εαυτό του. Όπως και η σωματική ασθένεια, έτσι και ψυχική περνάει διάφορα στάδια μέχρι να κάνει τον κύκλο της και να περάσει - αν περάσει. Ο mac είναι στο στάδιο της ανάρρωσης, που μπορεί πλέον από απόσταση να δει τα πράγματα διαφορετικά και να εκτιμήσει τη ζωή του διαφορετικά, όχι μόνο ο mac αλλά και ο καθένας που περνάει αυτό το στάδιο.
αχα!... εχεις δει κανεναν με γριπη να πηγαινει σε πάρτυ???... ενω ενας κατθλιπτικος θα την βρει την γωνιτσα του εκει γυρω να μαστιγωσει την υπαρξη του!!!... τα στοιχεια μαζευονται... η διαγνωση μου για την ασθενεια σου γινετε όλο και πιο ακλονητη!!
Οχι βεβαια , καλοδεχουμενο το χιουμορ Παυλινα , καταλαβαινω ποτε καποιος ειναι καλοπροαιρετος , οπως κι η ρεα , μου ειναι συμπαθης , εχει και πλακα !!! και μαρεσουν οι ανθρωποι με χιουμορ ....... το χιουμορ , και ο αυτοσαρκασμος , ειναι το κλειδι , για να ξεπερνας ανωδυνα δυσκολες καταστασεις ...........
Χαχαχα Ρέα, είσαι θεά :p
Λοιπόν παιδιά, τα γράφω εδώ μιας και εδώ έγινε η κουβέντα. Ήθελα να γράψω τα "νέα" μου στην Cc αλλά δεν θέλω να την ενοχλήσω αλλού :ρ
Πήγα σήμερα σε ένα ψυχίατρο που μου σύστησε η ψυχολόγος μου. Μου είπε πως οτιδήποτε έχει τα συμπτώματα της κλινικής κατάθλιψης (κατακρίβειαν εγώ τα έχω ΟΛΑ :p) τότε μιλάμε καθαρά για μείζων κατάθλιψη και δεν έχει σημασία αν κάποιος δεν έχει κάνει απόπειρα ή δεν το σκέφτεται μέρα νύχτα, και μόνο η έντονη επιθυμία κάποιου να πεθάνει και όλο το βάσανο που τραβάει, αρκεί. Οπότε η ψυχίατρος μου έλεγε μαλακίες. 1ο φάουλ!
Παραληρητικές ιδέες: Διατηρώ την λογική μου (το σημαντικότερο απ' ΟΛΑ!) και δεν πιστεύω πως θέλει κανείς να μου κάνει κακό. Η ψυχίατρος μου είπε πως δεν έχει σημασία και μου έγραψε 10 mg αντιψυχωσικού. Ο ψυχίατρος μου είπε πως πρόκειται για ψυχαναγκαστικές σκέψεις που προέρχονται από έντονο άγχος που πολλές φορές ή οδηγούν στην κατάθλιψη, ή επιδεινώνουν τα συμπτώματα. Επίσης με ψυχοθεραπεία και όταν προσπαθείς να μην αμφιβάλλεις καν για τις σκέψεις αλλά να μην τα σκέφτεσαι καν, με τον καιρό το πρόβλημα θα αρχίσει να λύνεται και οι ιδέες θα υποχωρήσουν. Τα αντικαταθλιπτικά επίσης έχουν επίδραση σ' αυτές τις σκέψεις και αν τα έπαιρνα (τα αρνήθηκα και πάλι) θα έβλεπα πιο γρήγορα αποτελέσματα. Οπότε; 2ο φάουλ προηγούμενης ψυχιάτρου και αυτό είναι αρκετά πιο σοβαρό μιας και μου έγραψε αντιψυχωσικό ενώ της έλεγα πως δεν ήθελα καν να πάρω αντικαταθλιπτικά και πως ήθελα να δουλέψω με ψυχοθεραπεία! Βασικά έχω εκνευριστεί άπειρα μαζί της. Στα πρώτα 10 λεπτά έκανε διάγνωση, στην μισή ώρα το πολλύ έφυγα και μέχρι το τέλος ήταν πολύ πιεστική για τα φάρμακα (αφήστε που ένα χαρτί/δικαιολογητικό της ζήτησα για την σχολή και δεν ντράπηκε να μου πάρει έξτρα... 70 ευρώ). Αυτός που πήγα σήμερα μου έλυσε όλες τις απορίες μου, δεν ήταν πιεστικός (μου είπε πως απλά υπάρχει και η λύση των φαρμάκων και πως θα ήταν καλό να τα πάρω αλλά ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ), ήμουν μέσα για μια ώρα και στο τέλος με ξαναρώτησε αν έχω μι' άλλες απορίες... Μου πρότεινε κιόλας να κάνω αιματολογικές αν και ούτε αυτός πιστεύει πως έχω άλλο πρόβλημα υγείας αλλά συνήθως όλοι είναι το πρώτο που ζητάνε από τον ασθενή για να είναι 100% σίγουροι και καλυμμένοι, η προηγούμενη, ΟΥΤΕ ΚΑΑΑΝ! Αχ ήθελα τόσο πολύ να τα βγάλω από μέσα μου, μακάρι να μπορούσα να την "θάψω" παντού αλλά δεν γίνεται λόγω του στίγματος "Η moonlight σε ψυχίατρο; Χαχαχαχαχα" !!!
Οπότε παιδιά, με προσοχή. Αν αποφάσιζα να μην εξαντλήσω όλες τις άλλες εναλλαχτικές (επιτέλους έβαλα πείσμα και δειλά δειλά κάνω τα βήματα που πρέπει) σίγουρα θα πήγαινα και σε 3ο ειδικό πριν πάρω φάρμακα! Αυτά από μένα. Επιτέλους ξακαθάρισε κάπως το τοπίο και μπορώ να πω πως ανακουφίστηκα που 1ον) δεν θα πάρω αντιψυχωσικό και 2ον) δεν έχω παραληρητικές ιδέες και διατηρώ ακόμη την λογική μου που πάντα με σώζει όσο συναισθηματική κι' αν είμαι! Ο ψυχίατρος με επιβεβαίωσε πως παίζει πάρα πολλύ ο χαρακτήρας για να βγει κανείς από όλο αυτό και ξέρω πως θα χρειαστεί πολλύς αγώνας αλλά αυτή την φορά δεν θα με αφήσω! Εύχομαι σε όλους καλή δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τους δαίμονες μας και ας είναι η κάθε μέρα για μας ένας μικρός αγώνας!!
ειστε ευχαριστημενοι απο τον εαυτο σας;;;;;
Ουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ υυυυυυυυυυυυυυυυυ,,,,,,,,,,,,