Printable View
Fevgatos δεν αναζητώ τον παράδεισο, αν και υπαρχουν στιγμες που τον εχω βιώσει και ειναι οτι πιο ομορφο μου εχει συμβει. Αυτο που επιθυμω ειναι να βιωνω την ανασφάλεια και το φοβο στις πραγματικές τους διαστάσεις. Και να μπορω να κοιτάω στο μελλον και να ονειρεύομαι ευχάριστες στιγμες.
Ευχαριστω Macgyver οταν ήμουν πιτσιρικάς ήσουν ο αγαπημένος μου ήρωας
Ισως ειμαι εκτος θέματος αλλά το συνέδεσα με τον τίτλο --η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ-- φαντάστηκα πως αυτά που βιώνεις είναι μια κόλαση και τα έκφρασες με έναν ωραία συγγραφικό τρόποQuote:
Originally Posted by gmo
Δλδ με βάση των δικών προσωπικών εμπειριών (και ελαχίστων γνώσεων) έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι συμπεριφορές, τα σωματικά συμπτώματα, όλα αληλοεπηρεάζονται (για την δική μου περίπτωση πάντα λέω ) όχι με την σειρά που τα έγραψα πχ λές για την επιθυμία να ζείς στις πραγματικές διαστάσεις ποιες είναι αυτές, τι σε εμποδίζει, με ποιον η ποιους τρόπους το αντιμετωπιζεις κλπ
συνηθισμενο ειναι.. κ εγω ξυπναω με ενα στρεσ αστα να πανε.. και σερνομαι..για να συνελθω πρεπει να περασουν 3 4 ωρεσ..σε καταλαβαινω απολυτα...Quote:
Originally Posted by gmo
Fevgatos, η δικη μου πηγη της κατάθλιψης εχει ρίζες που φτάνουν μεχρι τα γονίδια μου. Δυστυχώς, οι πρώτοι άνθρωποι που επρεπε να δουν την ιδιαιτερότητα έκαναν οτι καλύτερο μπορούσαν, οπως ο καθένας μας άλλωστε, αλλα πρακτικα διέλυσαν τα κομματια εκείνα του νου που εχουν σχέση με την αίσθηση της ασφάλειας, του φόβου, της ενοχής και όλων όσων θα μπορούσαν να μπουν κατω απο τη λέξη σθενος. Οταν μιλαω για πραγματικές διαστάσεις αναφέρομαι στον τροπο που βιώνουν τα ερεθίσματα άνθρωποι που εχουν σθενος, δεν ειναι δηλαδη ασθενείς. Επόμενως, αυτο που με εμποδίζει ειναι η ασθένεια. Ο μόνος τροπος για να το αντιμετωπίσεις αυτο ειναι καταρχήν να το διαπιστώσεις, κοινώς να κοιτάξεις τον καθρέφτη και να δεις οτι είσαι γυμνός. Στη συνεχεια ελπίζεις να εχουν δικιο, οι επιστήμονες σχετικα με τη νευροπλαστικοτητα. Και σε όλη αυτήν την προσπάθεια βασικός στόχος ειναι καταρχήν να επιβιώσεις. Η επιβίωση ειναι βασικό χαρακτηριστικό όλων των εμβιων όντων και ομως υπαρχουν άνθρωποι που πανε κόντρα στη φύση και βάζουν τελος στη ζωη τους.
Εσύ μιλας λες και έχεις αποδεκτεί την κατασταση την οποία βιώνεις. Το μόνο που κανεις εναντι των θεματων σου ειναι απλα να εκτονώνεσαι, δεν επιζητας τρόπους αυτοβελτίωσης, δεν ψάχνεις για κατι τετοιο. Θεωρεις δεδομενο ότι αυτος εισαι αυτο θα μεινεις όπως διαμορφωθηκες κι έτσι έχεις παραιτηθεί από την έννοια της αλλαγης στη ζωη, της αυτοβελτίωσης.
Καποιο μερος του χαρακτηρα (δεν ειμαι ειδικος να το προσδιορίσω) το φέρνει κανεις με τη γεννηση του, γονίδια όπως λες. Όμως βρισκω εξισου σημαντικο το πως διαμορφωνεται κανεις ως χαρακτηρας με βαση τα ερεθισματα των πρωτων χρόνων της ζωης του. Κι αν ο χαρακτηρας που εφερε μαζι του ειναι καποια κλίση προς ευαισθησία και λεπτότητα τότε πιστευω πως πιο ευκολα αποτυπώνει μεσα του τα αρνητικά βιώματα, τα οποια με τη σειρα τους του προκαλουν αρνητικα συναισθηματα (φοβος, απογοητευση κλπ), τα οποια, στην πορεια, αν δεν αλλάξει σημαντικα η ζωη του, μένουν μόνιμα και κατευθυνουν τελικα το καθε τι στη ζωη του. Πιστευω πως καπως ετσι εφθασες σημερα εδω.
Ως βασικο στοχο της ζωης "την επιβιωση", μιλανε, όπως εσυ τωρα, όσοι φοβούνται στη ζωη, όσοι νιωθουν ανασφαλεια, με αλλα λόγια, δεν διεκδικούν, η σκεψη τους ειναι ενας φοβος ότι αυτα τα λίγα που εχουν ανα πασα στιγμη θα τα χασουν ή θα τους τα αρπάξουν κι ετσι ο αγωνας τους ειναι απλα για το πως θα τα κρατησουν, εφτιαξαν για τον εαυτο τους τη λανθασμενη πεποιθηση ότι δεν εχουν ικανότητες, χαρακτηριστικο τους η απαισιοδοξια για τη ζωη. Για επιβιωση μιλανε αυτοι απο τους οποιους χαθηκε η θετικη όψη της ζωης.
Οπως σου ξαναγραψα, η επιστημη λεει ότι το υποσυνειδητο επαναπρογραμματίζεται. Φτανει το άτομο να το θελήσει και να μπει νωρις σε διαδικασία αυτοβελτίωσης με τη βοηθεια και καθοδηγηση της ψυχολογίας.
Γιάννη σχεδόν με φωτογράφησες. Ελπίζω η ηλικία των 40+ να είναι "νωρίς" για επαναπρογραμματισμό. Όσον αφορά τη θέληση, γνωρίζεις πως οι σκέψεις που γεννά η κατάθλιψη λειτουργούν ως αντίρροπες δυνάμεις. Το συνειδητό λέει θέλω να ξανασταθώ στα πόδια μου, αλλά το υποσυνείδητο κάνει αντίλογο. Ειδικά όταν ένα στοιχείο της προσωπικότητας είναι το Όλα η Τίποτα.
Να παραδεχθώ πως ο Γιάννης τραβάει ωραίες φωτογραφίες (αν και με είχε βγάλει με μαλλιά αλλά δεν πειράζει χαχα)Quote:
Originally Posted by gmo
gmo όσον αφορά τα 40+ εγώ εγώ μετράω -50 (παρακάτι δλδ) Τι είναι αυτό που λέει μέσα μας για το πότε είναι αργά ? το όσο ζω μαθαίνω δεν ισχύει ?
Το άλλο που θέλω να ρωτήσω είναι πως για να φτάσεις στο επίπεδο τις προσωπικότητας η χαρακτήρα προηγούνται οι πράξεις οι σκέψεις ο τρόπος που σκέφτεσαι ο νους δλδ και πως αναζητάει μόνο εκείνα που του δίνουν τροφή και φτάνοντας στην κορυφή του συνειδητού που στέκεται πάνω σε ένα μεγαλύτερων διαστάσεων υποσυνείδητο
Οι σκέψεις είναι κάτι σαν τα μονοπάτια η τους δρόμους που σε οδηγούν εκεί που λένε οι σκέψεις, σκέψη του ---όλα η τίποτα--- είναι αδιέξοδο πόσες φορές θα χρειαστεί να βγεις στο ίδιο αδιέξοδα για να καταλάβεις πως δεν πρέπει να το ξανα επιλέξεις την επόμενη φορά ?
Και κλείνοντας διόρθωσέ με αν κάνω λάθος νομίζω πως η κατάθλιψη είναι το αποτέλεσμα των όσων κάνουμε αντίθετα η λάθος (όπως θέλεις πέστο) με το τι είμαστε στην πραγματικότητα
(Δεν θέλω να κάνω τον πονηρό ούτε τον έξυπνο ούτε τον ξερόλα απλός εκφράζω τον τρόπο σκέψης που σκέφτομαι και με βοηθάει να μην χρειάζομαι τα χάπια που έπαιρνα τον γιατρό να μην θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου κατεβάζοντας μπουκάλια η τελάρα στην καθισιά μου να μην παιδεύω τα άτομα που με αγαπούν, το ότι είμαι λίιιιγο σπας,,,,,,,,ς καμιά φορά ε εντάξει ουδεις τέλειος)
Fevgatos. Το Ολα η ΤΙποτα δεν ειναι επιλογη, αλλα τροπος σκέψης που αναδύεται ανεξέλεγκτα και παραμορφώνει την πραγματικη εικονα. Πέρα ομως απο αυτο, ακόμα και σε στιγμες που ο νους ηρεμει, δεν εχω καταφέρει να βρω κατι που θα με κανει να πω "αυτο με ευχαριστει και με κανει να αισθάνομαι ομορφα, ανεξάρτητα απο την επιβράβευση των αλλων" Αυτο που οι παλιοί έλεγαν μεράκι.
ειναι τησ στιγμης.. θα βρεισ κ χαρα κ ευχαριστηση αμα θελησεισ κ κουραστεισ πολυ..κ στο λεει ενασ ανθρωποσ που εδω κ 2 μηνεσ δε ευχαριστιεται τιποτα.. πρεπει να κοπιασουμε για ωραιο αποτελεσμα.. πρεπει να παλεψεισ γι αυτο.. προσεχε γιατι το δακρυ κ γενικοτερα η θλιψη γινεται συνηθεια.. μπορεισ να τα καταφερεισ οπωσ ολοι μασ..δοξα το θεο ειμαστε υγιησ σωματικα.. και ψυχικα ειμαστε.. υπαρχουν ανθρωποι που ειναι πολυ χειροτερα απο εμασ..εμεισ τουλαχιστον αμα κανουμε τισ σωστεσ κινησεισ το ξεπερναμε..Quote:
Originally Posted by gmo
Ο νους για μένα είναι ένα μοτεράκι που να παράγει σκέψεις, του δίνεις ένα θέμα και ψάχνει να βρεί απαντήσεις, απο μόνος του ο νους δεν μπορεί να θέσει κανένα ερώτημα καμία άποψη, ότι θέμα του δώσεις θα βγάλει τις ποιο βολικές σκέψεις, σκέψεις που θα γίνουν λόγος η λόγια , προφορικός η γραφτός, τα δύσκολα ξεκινάνε στις πράξεις η στην πράξη, και οι πράξεις σου είναι αυτές που μετράνε, όχι τα λόγια, τα λόγια δίνουν αν θες την υπόσχεση η πράξη όμως την επιβεβαίωσηQuote:
Originally Posted by gmo
Αν με ρωτήσεις πως προγραμματίζετε θα πω πως ναι, προγραμματίζετε, με ποιον τρόπο ?
κατ αρχή ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΌΦΑΣΗ κατόπιν με κάποιον ειδικό που έχει τις γνώσεις και την εμπειρία, απο εσένα εξαρτάτε μόνο ένα πράγμα, να πάρεις απόφαση και να πεις, τέλος μέχρι εδώ
Ο καλύτερος ειδικός είναι ο εαυτός μας, αν όμως βρίσκεσαι υπο την επήρεια τις κατάθλιψης δεν νομίζω πως μπορείς να κάνεις κάτι, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, όταν πήρα την απόφαση αφου είχα βγάλει την ψυχή σε κάποια άτομα μέσα απο το φόρουμ και τους ευχαριστώ πολύ για την βοήθειά τους αυτή, έκανα ότι καλύτερο δώρο στον εαυτό μου να πάω σε κάποιον ειδικό, τους ξανα στεναχώρησα γιατί αποφάσισα να σταματήσω την φαρμακευτική αγωγή αλλά και τις συνεδρίες, πέρασε καιρός πονούσα σηκωνόμουν και έπεφτα σαν βρέφος, όμως επέμενα σε αυτό που μου είχαν πει ---μπει μπι στεπσ--- όσο χαζό μπορεί να ακούγετε τόσο θαυματουργό εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε
Το καλύτερο που θρέφει τον καλό λογισμό είναι το παρακάτω κείμενο που ίσως βρεις ενδιαφέρων ( γκουγκλέρισετο αν πραγματικά σου αρέσει για να μαθεις ποιος το είπε )
Ἡ μύγα ἔχει τὴν ἑξῆς ἰδιότητα: νὰ πηγαίνει πάντα καὶ νὰ κάθεται σὲ ὅ,τι βρώμικο ὑπάρχει. Γιὰ παράδειγμα, ἂν ἕνα περιβόλι εἶναι γεμάτο λουλούδια, ποὺ εὐωδιάζουν, καὶ σὲ μία ἄκρη τοῦ περιβολιοῦ κάποιο ζῶο ἔχει κάνει μία ἀκαθαρσία, τότε μιὰ μύγα, πετώντας μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πανέμορφο περιβόλι, θὰ πετάξει πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ ἄνθη καὶ σὲ κανένα δὲν θὰ καθίσει. Μόνο ὅταν δεῖ τὴν ἀκαθαρσία, τότε ἀμέσως θὰ κατέβει καὶ θὰ καθίσει πάνω σ’ αὐτὴν καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ τὴν ἀνασκαλεύει, ἀναπαυόμενη στὴ δυσωδία ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὸ ἀνακάτεμα αὐτὸ καὶ δὲ θὰ ξεκολλᾶ ἀπὸ ἐκεῖ.
Ἂν τώρα ἔπιανες μιὰ μύγα, καὶ αὐτὴ μποροῦσε νὰ μιλήσει καὶ τὴ ρωτοῦσες νὰ σοῦ πεῖ μήπως ξέρει ἂν πουθενὰ ὑπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε ἐκείνη θὰ ἀπαντοῦσε πὼς δὲ γνωρίζει κἄν τί εἶναι αὐτά. Ἐγώ, θὰ σοῦ πεῖ, ξέρω πὼς ὑπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ἀκαθαρσίες ζώων, μαγειρεῖα, βρωμιές. Ἡ μία λοιπὸν μερίδα τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μύγα. Εἶναι ἡ κατηγορία τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχει μάθει πάντα νὰ σκέφτεται καὶ νὰ ψάχνει νὰ βρεῖ ὅ,τι κακὸ ὑπάρχει, ἀγνοώντας καὶ μὴ θέλοντας ποτὲ νὰ σταθεῖ στὸ καλό.
Ἡ ἄλλη κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μέλισσα. Ἡ ἰδιότητα τῆς μέλισσας εἶναι νὰ βρίσκει καὶ νὰ κάθεται σὲ ὅ,τι καλὸ καὶ γλυκὸ ὑπάρχει. Ἂς ποῦμε, γιὰ παράδειγμα, πὼς σὲ μία αἴθουσα, ποὺ εἶναι γεμάτη ἀκαθαρσίες ἔχει κάποιος τοποθετήσει σὲ μία γωνιὰ ἕνα λουκούμι. Ἂν φέρουμε ἐκεῖ μία μέλισσα, ἐκείνη θὰ πετάξει και δὲν θὰ καθήσει πουθενὰ ἕως ὅτου βρεῖ τὸ λουκούμι καὶ μόνον ἐκεῖ θὰ σταθεῖ.
Ἂν πιάσεις τώρα τὴ μέλισσα καὶ τὴ ρωτήσεις ποῦ ὑπάρχουν σκουπίδια, αὐτὴ θὰ σοῦ πεῖ ὅτι δὲ γνωρίζει, θὰ σοῦ πεῖ ἐκεῖ ὑπάρχουν γαρδένιες, ἐκεῖ τριανταφυλλιές, ἐκεῖ θυμάρι, ἐκεῖ μέλι, ἐκεῖ ζάχαρη, ἐκεῖ λουκούμια καὶ γενικὰ θὰ εἶναι γνώστης ὅλων τῶν καλῶν καὶ θὰ ἔχει παντελῆ ἄγνοια ὅλων τῶν κακῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ δεύτερη ὁμάδα, τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ ἔχουν καλοὺς λογισμοὺς καὶ σκέπτονται καὶ βλέπουν τὰ καλά.
Ὅταν σ’ ἕνα δρόμο βρεθοῦν νὰ περπατοῦν δύο ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν στὶς δύο αὐτὲς κατηγορίες, τότε φτάνοντας στὸ σημεῖο ἐκεῖνο ὅπου ἕνας τρίτος ἔκανε τὴν «ἀνάγκη» του, ὁ ἄνθρωπος τῆς πρώτης κατηγορίας, θὰ πάρει ἕνα ξύλο καὶ θ’ ἀρχίσει νὰ σκαλίζει τὶς ἀκαθαρσίες. Ὅταν, ὅμως περάσει ὁ ἄλλος, τῆς δεύτερης κατηγορίας, ποὺ μοιάζει μὲ τὴ μέλισσα, προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τρόπο νὰ τὶς σκεπάσει μὲ χῶμα καὶ μὲ μία πλάκα, γιὰ νὰ μὴν αἰσθανθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι περαστικοὶ τὴ δυσωδία αὐτή, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὶς βρωμιές».
Ελπίζω να μην κούρασα
Αν ήμουν μέλισσα μαλλον δεν θα ήμουν τωρα εδω να συζητάμε. Γνωρίζω πλεον πολυ καλα την απόλαυση του να είσαι μέλισσα και αυτο κανει πιο βασανιστικες τις στιγμες που ειμαι μύγα. Ειναι βέβαιο οτι δε θα αλλάξω ποτε μόνιμα σε μέλισσα. Αυτο που προσπαθω ειναι να βιωνω συχνότερα αυτήν την αλλαγη και το σημαντικότερο να αποδεχτω το μυγοχαρακτηρα μου. Άλλωστε δεν πιστεύω οτι υπαρχουν άνθρωποι που ειναι μονο μέλισσες και ευτυχώς γιατι ο κοσμος θα έμενε ακινητος σε μια αιώνια ευδαιμονία.
Αφού έχεις ήδη υπογράψει την καταδίκη σου με αυτά που λες λυπάμαι που το λέω αλλά απο την στιγμή που δεν θες να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να αλλάξεις την κατάσταση που βρίσκεσαι πως περιμένεις να σε βοηθήσει κάποιος άλλοςQuote:
Originally Posted by gmo
Εύχομαι να διαψευσθώ και να βρείς αυτό που αναζητάς
Καλή τύχη
Δεν εχω υπογράψει καποια καταδίκη. Προσπαθω να ειμαι ρεαλιστής. Οι παλιές δομές σκεψεις ειναι χαραγμένο μονοπάτια που δεν μπορούν να σβήσουν. Πολλές φορες ο νους συνηθισμένος θα τα χρησιμοποιήσει. Ωστόσο, προσπαθω να δημιουργήσω και νεα μονοπάτια, ώστε να μάθει με τον καιρο να χρησιμοποιεί και αυτα. Αν πιστεύεις οτι τα παλια μονοπάτια μπορούν να ξεχαστούν τελείως και αν μαλιστα το έχεις πετύχει, τοτε το κίνητρο της προσπάθειας γινεται ακόμα πιο έντονο.
Θεωρητικά νομίζω το θεμα το αναλύσαμε πλήρως :) Σημερα ειναι μια μερα που ξύπνησα χωρις το βαρος του στρες. Οπως κάθε φορα που συμβαινει αυτο, συνειδητοποιω ξεκάθαρα οτι η καταθλιψη ερχεται οταν η ευχαριστηση απουσιάζει. Με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας εχω ανακαλύψει αρκετές απο τις αιτίες που μου στερούν την ευχαριστηση. Και οπως εύστοχα έγραψε νομίζω ο Γιαννης, δεν ειναι οτι καποια περίοδο στο παρελθον ήμουν ευχαριστημενος και τωρα ξαφνικα σταμάτησα να ειμαι. Η μοναξια ειναι μια απο αυτές τις αιτίες. Αρκετές ώρες κάθε μερα, κυριως πρωινα, ειμαι μόνος. Με καποιο τροπο αυτο ειναι απο τα πρωτα που χρειαζεται να αλλάξουν. Ο κοινωνικός μου κύκλος δεν μπορει να βοηθησει σε αυτο. Προσωρινά, η λύση που εχω βρει ειναι να πηγαίνω σε καφε. Οποτε αν κάποιοι εχουν παρόμοιο ζήτημα θα μπορούσαμε να συντονίζουμε συναντήσεις. Σκεφτομαι να ανοίξω και σχετικο θεμα στο forum η μήπως υπαρχει ηδη; Πως σας ακούγεται η ιδέα;
Αρκεί μόνο αυτό για να σε πνίγει, η μοναξια δλδ, κι ας μην υπάρχουν καθόλου ή ελάχιστες (στα ίδια επίπεδα με τους υπόλοιπους δλδ) τραυματικες εμπειριες στην προτέρα ζωη σου. Η μοναξια απο μόνη της σε κάνει ράκος, σε ρίχνει σε όλα. Στρεφει τη μνημη σου στα αρνητικα παρα στα θετικα της ζωης σου, κι αυτα τα αρνητικά τα φουσκωνει, σε κανει να τα θεωρεις σημαντικα και ως την αιτια του κακού. Ενω το προβλημα σου, στον πυρηνα του, απο παιδιοθεν, μπορει να ήταν στις διαπροσωπικες σχεσεις, δλδ δυσκολια στην επικοινωνια, στην αποδοχή, στα οποια σε ωθουσε κι ο χαρακτηρας σου, δλδ κλειστος, ντροπαλος, χωρις πρωτοβουλίες, ισως και το στενο σου περιβαλλον στο σπιτι και στη γειτονια. Κι αυτη η μοναξια σε εριχνε και τοτε, κι ετσι δεν ειχες όρεξη να κανεις πολλα ενω μπορουσες κι ετσι έχασες πολλα. Και η απώλεια αυτη επισης πληγωνει. Η φυση του προβληματος ειναι τετοια που ακομα κι οταν καποια στιγμη το συνειδητοποιεις κι επειτα το παλευεις (ειτε απο μονος ειτε με ψυχοθεραπειες) πάλι δυσκολευεσαι να το διορθωσεις, επειδη ο πυρηνας του χαρακτηρα σου ήδη φτιαχτηκε ως τετοιος και ριζωθηκε με την παροδο του χρονου. Μετα απ αυτο, καποια καλή, αλλά όχι όμως μεγαλη αλλαγη θα δεις. Νομιζω απανταω με την τελευταια μου προταση σ αυτο που ρωτας, αν στην ηλικια που εισαι το υποσυνειδητο επαναπρογραμματιζεται.Quote:
Originally Posted by gmo
Κάπως έτσι βλέπω και εγώ τα πράγματα Γιάννη. Το Forum είναι ένα εργαλείο και τώρα που το ανακάλυψα νιώθω ότι έχω ένα ακόμα σύμμαχο.
Αυτόν τον καιρό γίνεται αρκετός λόγος στο εξωτερικό για τη χρήση φυσικών ψυχεδελικών σχετικά με τη θεραπεία αγχωτικής διαταραχής και κατάθλιψης. Γνωρίζετε αν παίζει κάτι σε επίπεδο κέντρου θεραπείας στην Ελλάδα που να χρησιμοποιεί αυτές τις νέες πρακτικές;
Μετα απο κάτι ανάμεσα σε στενοχώρια, θυμο και στρες. Μούδιασμα στο αριστερό χέρι και κατι σαν ζαλαδα. Οι παλμοί κανονικοί. Εδω και καιρο ανησυχω για προβλημα στο κυκλοφορικο. Ασκούμαι καποιες φορες με αρκετη ένταση, εχω μετρήσει την πίεση σε τυχαία διαστήματα και ειναι οκ, δεν μου εχει συμβει χωρις να υπαρχει συναισθηματικη φόρτιση. Εχω κανει καρδιολογικές εξετάσεις πριν απο 7 μήνες και ηταν οκ. Αν ειχε σχέση με κυκλοφορικο δεν θα επρεπε την ίδια στιγμη να αισθάνομαι καποιο πόνο η καποια περίεργη συμπεριφορα της καρδιάς;