Printable View
εχει διαφορα σχιζοφρενεια,παρανοια δε ξερω ακριβως την διαγνωση..και αυτη υποπτευεται συνεχεια,θεωρει καθε περιβαλλον εχθρικο ,λεει οτι δεν ειναι γονεις της,οι γονεις της ..και με την σκεψη του''φανταζεσαι να αρχισω και γω να σκεφτομαι ετσι'' αρχισε και μου γινοταν εμμονη ιδεα..και τωρα νομιζω οτι τα σκεφτομαι..αλλα ουσιαστικα δεν τα σκεφτομαι..αν πιστευα κατι τετοιο ολη η συμπεριφορα μου θα ηταν διαφορετικη..προσπαθω να μην ασχολουμαι καν με αυτο..Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Βρε κοπέλα μου γλυκιά... Νόμιζα πως θα έλεγες καμιά κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή, άντε και διπολική... :p Είσαι ένα λογικότατο και ώριμο κοριτσάκι, αν ήσουν παρανοϊκή ή ψυχωτική δεν θα το καταλάβαινες καν! Θα ανησυχούσες μόνο για το ότι όλοι οι άλλοι θέλουν να σου κάνουν κακό, μην το μπερδεύεις με την νορμάλ ανησυχία και καχυποψία που πολλές φορές πρέπει να υπάρχει σαν άμυνα κιόλας! Είναι λύπηρο να βλέπουμε γύρω μας άτομα να βασανίζονται μ' αυτές τις ιδέες, όλο αυτό γι' αυτά τα άτομα είναι ΚΟΛΑΣΗ οπότε δεν μου φαίνεται παράξενο να ανησυχείς. Δυστυχώς όμως έγινε αυτό ακριβώς που περιγράφεις, σου έχει γίνει έμμονη ιδέα και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις. Εφόσον όμως το αναγνωρίζεις και προσπαθείς, μην φοβάσαι, θα φύγει από μόνο του σιγά σιγά. Αν θες μπορείς να το ξανασυζητήσεις με τον γιατρό σου για να σε καθησυχάσει. Μην του δίνεις τροφή και όσο γίνεται δείχνε αγάπη στην φίλη σου και προσπαθήστε να μιλάτε για διάφορα θέματα όταν βρίσκεστε για να μην καταφέρνει να σε επηρρεάζει σε τέτοιο βαθμό με τα δικά της...
ειλικρινα και αυτες οι σκεψεις μία κόλαση είναι.. Απλα όλο αυτό έχει περάσει μέσα μου.. Και εχώ πιστεί ότι έχω πρόβλημα...προσπαθω να μη του δινω σημασια.. Αλλα οσο προσπαθω, φαυλος κυκλος.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Μετά λέω.. Τι κανω εγω αυτη τη στιγμη; προσπαθω να μου δημιουργησω προβλημα; αλλοι ανθρωποι παλευουν να ζησουν. Αλλα ξερετε ποσο βασινιστικες και ρεαλιστικες ειναι..
Άλλοι άνθρωποι από τόσο άγχος και στεναχώρια υποφέρουν τόσο από σωματικές όσο και ψυχικές ασθένειες... Άλλοι χάνουν την ζωή τους τόσο άδικα και είναι τόσο κριμά γιατί είναι συνήθως αυτοί που ΑΓΑΠΟΥΝ την ζωή... Προφανώς και υπάρχει πρόβλημα. Ο καθένας περνάει τον δικό του γολγοθά, έτσι δεν είναι; Πόσες φορές έκατσα να σκεφτώ, ρε γαμώτο δες πόσο υποφέρει ο τάδε και ο τάδε (και ειδικά σήμερα έφαγα 4 δυνατά χαστούκια από γνωστούς με αποκορύφωμα το τελευταίο που άκουσα με τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες) αλλά δεν αρκεί για να σε αφυπνίσει, περισσότερο υποφέρεις με όσα τραβάνε άλλοι άνθρωποι και με όσους χάνονται τόσο άδικα. Δεν τα λέω για να μας στεναχωρήσω, αυτό είναι αναμενόμενο, όσοι είμαστε σ' αυτό τον χώρο είμαστε ευαίσθητοι άνθρωποι. Το γράφω γιατί η σύγκριση δεν έχει νόημα. Περισσότερο μας ρίχνει και περισσότερο τιμωρούμε τον εαυτό μας. Ό,τι νιώθουμε και μας βασανίζει είναι φρίκη και είναι πρόβλημα που πρέπει να λυθεί αλλά τις πλείστες φορές δεν ξέρουμε τον τρόπο και λειτουργούμε λανθασμένα. Όσο περισσότερο μας πιέζουμε τόσο μένουν και μας βασανίζουν περισσότερο. Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες, απλά πρέπει να καταλάβεις σε παρακαλώ, για να μην χαώνεσαι περισσότερο, πως αυτές τις σκέψεις δεν τις έχεις επιλέξει και δεν θες εσύ η ίδια να δημιουργείς προβλήματα στον εαυτό σου. Ποιος θέλει ρε γαμώτο να μην είναι ευτυχισμένος χωρίς έγνοιες, ποιος δεν θέλει να εκτιμάει το κάθε τι γύρω του ειδικά σε τόσο μικρές ηλικίες; Δεν ξέρω ειλικρινά ποιά είναι η λύση για να σε βοηθήσω, απλά πλέον τα έχω σιχαθεί κι' εγώ όλο αυτά που προσπαθώ να μην σκέφτομαι καν πως υπάρχει πρόβλημα, αφήνω τις σκέψεις να είναι εκεί και προσπαθώ τις ώρες που νιώθω πως θα με επηρρεάσουν, πως θα τους δώσω σημασία, πως θα φρικάρω, να κάνω αμέσως κάτι άλλο ή να σκεφτώ κάτι έστω και αρνητικό που αφορά κάτι "έξω από μένα". Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι λέω... Ειλικρινά στην πράξη όλα είναι τόσο δύσκολα αλλά δεν γίνεται αλλιώς... :(
Καταλαβαίνω απόλυτα.. Και ήρθε πάλι εκείνη η ώρα που χρειάζομαι επιβεβαίωση ότι δεν πάσχω από κάτι σοβαρό.. Αν πάλι εχω κάτι σοβαρό να μου δώσουνε οτι ειναι να μου δώσουνε να τελειώνει. Πρέπει να λυθεί, δεν παίζει άλλο. Θα πάθω κατάθλιψη. Νιώθω τρελή. Δεν γίνεται αλλο.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Επιβεβαίωση δεν πρόκειται να σου δώσει κανείς μέσω ενός φόρουμ... Αν συνεχίσεις όμως με αυτές τις σκέψεις (και δεν εννοώ τις ιδεοληψίες αλλά την τελευταία γραμμή) τότε όντως θα πάθεις κατάθλιψη. Λέω να κλείσεις ραντεβού με κάποιον γιατρό (όχι τον ψυχοθεραπευτή σου) για να μιλήσετε, να του πεις ό,τι ακριβώς λες κι' εδώ, αν θες γράψτα κιόλας, πήγαινε οργανωμένη και γράψε κάτω ένα σωρό απορίες και ρώτα (εγώ αυτό έκανα!!). Αν πάθεις κατάθλιψη δεν θα σε νοιάζει τίποτα, θα είσαι παραιτημένη. Όταν έχεις άγχος (βλέπε ιδεοληψίες, η γνωστή φρίκη) σε νοιάζει για τα πάντα και δεν μπορείς να ησυχάσεις. Επειδή έχω και τα 2, περισσότερο με απασχολεί το 2ο... Θέλω να σου πω, τι χειρότερο να πάθεις, να τρελαθείς; Το τελευταίο δεν γίνεται που να χτυπιέσαι κάτω! Θα το λέω μέχρι να με ακούσεις και να πας σε γιατρό για να σε πείσει και ο ίδιος! Σωστές τεχνικές πρέπει να μάθουμε και να εξασκούμε για να μην μας φρικάρουν οι ιδεοληψίες!
Θα σου πω λίγα λόγια για μένα για να καταλάβεις κάποια πράγματα, πραγματικά καταλαβαίνω την ανησυχία σου. Οι δικές μου ιδεοληψίες εμφανίστηκαν από τον Μάιο, Ιούνιο; Ούτε που θυμάμαι, κάπου εκεί. Τότε λόγω κάποιων καταστάσεων ένιωθα πως θα πάθω κατάθλιψη, είχα έντονο άγχος οπότε εμφανίστηκαν αυτές και ασχολούμουν μαζί τους γιατί ήθελα να τις διώξω και επιπλέον επειδή δεν ήθελα ούτε να πέσω σε κατάθλιψη, έκανα διάφορα πράγματα που ένιωθα πως βοηθάνε. Όταν όμως βυθίστηκα και το ένιωσα, όταν πλέον ήμουν σίγουρη μέσα μου πως είχα κατάθλιψη (πριν την επίσημη διάγνωση) τότε έψαχνα διάφορα στο ίντερνετ για τις ιδεοληψίες. Δεν είχα καν ιδέα πως λέγονται έτσι, έπεφτα πάνω σε "παραληρητικές ιδέες" και δεν ήξερα αν ήταν όντως παραληρητικές ιδέες ή απλά εμμονή... Φοβόμουν πως θα τρελαθώ και ειδικά αυτά που διάβαζα με ανησυχούσαν περισσότερο. Πήγα σε ψυχίατρο. Η διάγνωση ξέρεις ποια ήταν; Ψυχωσική κατάθλιψη... Ρώτησα ποιά ψυχωσικά συμπτώματα είχα και η απάντηση σε ξάφνιασε. "Παραληρητικές ιδέες". Έπεσα από τα σύννεφα και περισσότερο ανησύχησα. 5 συνεδρίες μέχρι τότε με την ψυχολόγο και ούτε η ίδια η ψυχολόγο δεν ήξερε τι έχω μέχρι που πήγα σε 2ο ψυχίατρο που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ένιωσα πως υπήρχε κάποιος να με διαφωτίσει. Εκεί έμαθα για τις ιδεοληψίες, ότι δεν είμαι τρελή, ότι δεν πρόκειται να γίνω τρελή, ότι ό,τι έπαθα είναι λόγω άμυνας ή για κάποιους άλλους πιο προσωπικούς λόγους, εκεί κατάλαβα πόσο μπερδεμένα είναι τα πράγματα ακόμη και για τους ίδιους τους γιατρούς. Έχεις την λογική σου κορίτσι μου, μια χαρά δουλεύει. Η ανησυχία σου μιλάει και επειδή έχω βρεθεί στην θέση σου θέλω να στην εξαφανίσω, γι' αυτό έκατσα να σου γράψω τα δικά μου. Επιμένω πως πρέπει να πας σε γιατρό για να μιλήσετε γιατί καταλαβαίνω πως μπορεί να σκέφτεσαι πως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική -και θα έχεις δίκαιο- και πως δεν με ξέρεις, ούτε είμαι ειδικός, ούτε σε έχω απέναντί μου, ούτε βιώνω τα συμπτώματα και τις δικές σου αποκλειστικές ανησυχίες.
εννοεις ψυχιατρο; και γιατι οχι τον ιδιο ανθρωπο που με ξερει; στο κατω κατω.. Ειναι και ψυχίατρος..Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Αν είναι ψυχίατρος, βεβαίως και να πας σ' αυτόν!Quote:
Originally Posted by dimkn
Διάβασε το πιο πάνω ποστ και θα καταλάβεις γιατί επέμενα να πας σε γιατρό και να τον τρελάνεις με τις απορίες. Και να επιμένεις μέχρι την τελευταία στιγμή πως σκέφτεσαι λογικά. Αν και ο δικός σου μια χαρά μου φάνηκε :)
Ειλικρινα.. Αδιαφορησα για τις παρορμησεις.. Και ερχονται πολυ αραια στο νου μου. Τώρα έχω ένα χάος στο μυαλό μου και δε ξέρω ποια είμαι και τι μου συμβαίνει. Το πρωί πήγε να πέσει το πιστολάκι πάνω μου και μου ηρθε μια καχυποπτη ιδεα.. Οτι καποιος.. Το εβαλε.. Δεν ειναι δυνατον να σκεφτομαι ετσι.δεν ειναι δικες μου αυτες οι σκεψεις. Εχω αρχισει και το χανω.. Μόλις περνάει μια τετοια ιδέα, μου δίνω μια σφαλιάρα και λέω σύνελθε...Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω βρε κορίτσι μου... Ιδεοληψίες είναι αυτά που περιγράφεις... :( Ο γιατρός σου μίλησε καθόλου για αγχώδη διαταραχή; Δεν κάνεις καθόλου ψυχοθεραπεία πλέον; Ρωτάω γιατί βλέπω πως δεν μπορείς να ηρεμήσεις και αν οι σκέψεις είναι τόσο έντονες είναι δύσκολο να μην δίνεις σημασία και να μην ανησυχείς. Σαν ιδέες καταδίωξης μου ακούγεται αυτό το τελευταίο με το πιστολάκι, μοιάζουν κάπως με τις δικές μου. Κι' εγώ το ίδιο ένιωθα και νιώθω κάποιες φορές. Απ' την στιγμή όμως που αναγνωρίζουμε πως δεν είναι δικές μας σκέψεις, έχουμε επαφή με την πραγματικότητα..
Αφότου αρχισε αυτη η φαση.. Δεν τον επισκεφτηκα καθολου.. Μονο τηλεφωνο μιλησαμε..και πριν απο κατι εβδομαδες που ξαναμιλησα.. Μου είπε οτι συνέβηκε κάτι και δεν ξέρει αν θα επιστρέψει στη δουλειά... Θα του ξανατηλεφωνήσω γιατί δεν γίνεται αλλο.. Να βλέπω οτιδήποτε και να φοβαμαι μηπως βαθεια μεσα μου πιστευω οτι θα μου κανει κακο.. Και οτι εχω παρανοια. Ειναι ανυποφορο, ψυχοφθοροQuote:
Originally Posted by -moonlight-
Μένεις επαρχία; Ξαναπάρε και αν δεν μπορεί να σε αναλάβει αυτός, πες του να σου συστήσει κάποιον άλλον! Θα κλείσω κι' εγώ ραντεβού για να πάω στον δικό μου την άλλη βδομάδα και θα τον ρωτήσω διάφορα. Ελπίζω να με ενημερώσει κατάλληλα και θα σε ειδοποιήσω και σένα! Μην μου φοβάσαι όμως προς το παρόν για βλακειούλες (βλ.παράνοια), περισσότερο θα νιώθεις πως τρελαίνεσαι...
Ναι.. Επαρχια..μου σύστησε εναν ομοιοπαθητικο πολυ καλο,σε πεειπτωση που δεν επιστρεψει..Απλα τον εμπιστεύομαι τοσο πολυ και απο την αρχή επικοινωνουσα μαζι του.. Ειναι σαν να ξεκιναω απο το 0. Ειλκικρινά σ ευχαριστώ πάρα πολύ..Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Αχ, πραγματικά είναι βλακεία να πρέπει να αλλάζεις ξαφνικά και να τα λες όλα από την αρχή. Μακάρι να μην χρειαστεί αλλά αν χρειαστεί δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί να ταιριάξεις και με τον άλλον! Εύχομαι να πάνε όλα καλά, να μας γράφεις πού και πού και θα σε ξαναψάξω κι' εγώ για να σε ενημερώσω!
Πάει.. Το έχασα εντελώς.. Ενω απο το πρωί άρχισαν να μου περνάνε οι ιδέες για παράνοια.. Ένιωσα πριν λίγο κάτι μέσα μου να με τρώει.. Ένα πολύ βασανιστικό πράγμα.. Σαν να τρελαινόμουν.. Εντωμεταξύ κάτι σαν να με πίεζε μέσα μου.. Να αρχίσω πάλι να σκέφτομαι ότι υποπτεύομαι κάποιον. Έχω φρικάρει, στην κυριολεξία.. Και αν αυτό ήταν μία φωνή; και αρχίσω τώρα να ακούω και τέτοια; Το πήρα απόφαση. Άρχισε και μου στρίβει.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Τελικά πήγα σήμερα στον γιατρό. Δες λίγο εδώ
http://www.e-psychology.gr/forum/thr...586#post599586 (#34)
Μήπως το προκαλείς μόνη σου βρε κορίτσι μου; Δηλαδή να φοβάσαι τόσο έντονα πως θα το πάθεις που να σκέφτεσαι πως αν το πάθεις δεν υπάρχει κάτι χειρότερο και θα σου φύγει η έγνοια (μια σκέψη κάνω για να σκεφτείς μόνη σου γιατί το κάνεις και πότε νιώθεις πως έρχεται η σκέψη). Πραγματικά δεν ξέρω, είναι τραβηγμένο αυτό που λέω αλλά ανέφερα στον γιατρό την "μίμηση συμπτωμάτων" και με κοίταξε κάπως περίεργα :p Το μόνο που μου απάντησε γι' αυτό είναι πως αναμασάμε συνεχώς τα ίδια πράγματα. Όσο σκέφτεσαι πως τρελαίνεσαι, τότε εντονότερες θα είναι οι σκέψεις και το άγχος. Και αυτό είναι φαύλος κύκλος. Αν τρελαινόσουν δεν θα το καταλάβαινες καν. Τρόπους διαχείρισης πρέπει να βρεις, φύγε από το ίντερνετ, σταμάτα να διαβάζεις για ιδεοληψίες, για αγχώδεις διαταραχές, για καταθλίψεις, για ψυχώσεις κλπ. Βρες τρόπο να το διαχειριστείς μόνη ή με βοήθεια (και επειδή είναι τόσο έντονος ο φόβος και το άγχος, προτείνω το 2ο). Ναι είναι εξουθενωτικό και δεν μπορείς να κυριαρχήσεις πάντα στις σκέψεις αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση! Κι' εγώ πρέπει να ξεκολλήσω, τα γράφω για να ταρακουνήσω κι' εσένα!
Ώπα ναι, και κάτι που μου 'ρθε τώρα. Του ανέφερα την καχυποψία που μου περιγράφεις και μια δική μου που με πιάνει για παρόμοιες ιδεοληψίες και μου είπε πως ξεφεύγει λίγο από την απλή καθημερινή που έχουν όλοι οι άνθρωποι (όπως οι δικές μας ιδεοληψίες, κυρίως λόγω της δυσφορίας που μας προκαλούν και όχι τόσο λόγω περιεχομένου) αλλά οι συγκεκριμένες καχυποψίες δεν έχουν καμία σχέση με τις καχυποψίες που έχει ένας παρανοϊκός. Άσε που υπάρχουν και ιδεοληψίες που αφορούν ασθένειες όπως π.χ αυτό που λες συνεχώς και σου προκαλεί τόσο τρόμο, ότι δηλαδή θα τρελαθείς και θα αρχίσεις να υποψιάζεσαι τους πάντες χωρίς να το θες (αν και δεν είμαι σίγουρη αν πρόκειται επ' αυτού). Για ένα διάστημα το είχα πολύ έντονα στο μυαλό μου, διάβαζα και διάφορα στο ίντερνετ και ήθελα πραγματικά να μου μιλήσει κάποιος για να με ταρακουνήσει. Ευτυχώς δεν έχω ιδεοληψίες για ασθένειες, μου έφυγε αυτός ο φόβος ειδικά μετά την σημερινή επίσκεψη στον γιατρό γι' αυτό αν συνεχίζει να σε απασχολεί τόσο, πήγαινε σε παρακαλώ. Ίσως παίζει ρόλο και το ότι δεν ελέγχεις τις υπόλοιπες ιδεοληψίες και σου προκαλούν έντονο άγχος. Τις στιγμές που με πιάνει, το παθαίνω κι' εγώ αλλά πλέον έχει μειωθεί κάπως γιατί προσπαθώ να τις αγνοώ και έτσι έφυγαν απ' το μυαλό μου οι σκέψεις του τύπου "Θα τρελαθώ!". Μπορεί οι ιδεοληψίες να μην εξαφανιστούν ποτέ αλλά ιδεοληψίες έχει η πλειοψηφία, φτάνει να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε για να μην μας επηρρεάζουν σε τέτοιο βαθμό... Όσο μειώνεται όμως το άγχος και περνάει ο καιρός, τότε υπάρχει και η πιθανότητα να μας αποχαιρετήσουν εντελώς, πραγματικά το εύχομαι!
Μόνη μου, το προκαλώ. Όσο σημασία του δίνω, τόσο παρέα μου κάνει. Όσον αφορά τη μίμηση συμπτωμάτων.. Δε μπορείς να φανταστείς πόσο overthinking κάνω.. Πιστεύω πως είναι σαν τις σωματικές ασθένειες.. Δηλαδη, διαβαζα ένα σύμπτωμα και μετά το είχα.. Κυριολεκτικά. Πχ. Όταν έχεις χολέρα, σε ξίνει το νύχι σου :p τέτοιο χάλι και υπερβολή.Αλλά όταν διαβάζω και τα συμπτώματα που λέω να.. Εδώ λέει αυτό που εγώ δεν το έχω.. Είναι βέβαιο πως μετά θα το αποκτήσω. Έτσι θεωρώ πως έχω επηρεαστεί από αυτά που ακουγα απο εκεινη την κοπελα, απο αυτα που διαβασα για ψυχωσεις. Και γενικά ειναι στιγμες που λέω όλα τα φτιάχνω εγώ και είναι παιχνίδια του μυαλού. Από την άλλη λέω μήπως έχω κάτι και προσπαθώ να το συγκρατήσω; μήπως οντως πιστευω οτι ολοι θέλουν να μου κάνουν κακό. Ένα θετικό ειναι οτι εχω και ενα ακομα παραδειγμα με εκεινες τις ιδεες. Οτι θα κανω κακο σε καποιον. Ελεγα μηπως οντως το θελω; ειχα πιστει;. Και τελικα δεν το ηθελα. Αρα θελω να ελπιζω οτι και με αυτο το ιδιο συμβαινει.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Μ' αρέσει που το αναγνωρίζεις, αχ βρε κορίτσι! :p
Είσαι κατά φαντασίαν ασθενής! Το έχεις ακούσει ποτέ αυτό; :p
Λοιπόν, σοβαρεύω. Κάτι που ξέχασα να σου γράψω και με βοήθησες να το θυμηθώ με την απάντησή σου.
Δεν χρειάζεται νομίζω να σου ξαναπω πως όσο του δίνεις τροφή αυτό θα συνεχίζει να σε ταλαιπωρεί. Είναι ένας φαύλος κύκλος και πρέπει επειγόντως να βγεις από αυτόν. Σε παρακαλώ ξαναδιάβασε τι έχω γράψει στο λινκ που σου έστειλα με τις ψυχώσεις και στο αμέσως προηγούμενο που σου έγραψα εδώ. Ο γιατρός μου τόνισε πως και να θέλεις να μιμηθείς τα συμπτώματα της ψύχωσης, είναι αδύνατον! Α-Δ-Υ-Ν-Α-Τ-Ο. Δεν μπορείς να μιμηθείς την καχυποψία ενός ψυχωτικού, ούτε την παράνοια ούτε οτιδήποτε σχετικό. Τα σωματικά και κάποια άλλα ψυχικά συμπτώματα είναι πολύ πιο εύκολο να τα μιμηθείς, ακόμα και να τα αποκτήσεις αν σου γίνει εμμονή, αλλά όπως σου έχω ξαναπεί κι' εγώ, που να χτυπιέσαι κάτω δεν μπορείς να μιμηθείς τα σοβαρά συμπτώματα της ψύχωσης (αρνητικά δεν τα λένε;) όπως αυτά που αναφέρεις. Και σε παρακαλώ μην μπερδεύεις τις ιδεοληψίες με τις ιδέες του ψυχωτικού και μην μπερδεύεις την νορμάλ καψυποψία που σε πιάνει επηρεαζόμενη από την φίλη και τις ιδεοληψίες με το ότι μπορεί να έχεις κάτι σοβαρό. Να ξανα-αναφέρω κι' εδώ τον απόλυτο έλεγχο που θέλουμε να έχουμε; Αν είχες αυτό που φαντάζεσαι δεν θα ανησυχούσες καν για το ότι μπορεί να το έχεις γιατί δεν μιλάμε για κατάθλιψη, μιλάμε για μια κατάσταση που το άτομο χάνει την επαφή με την πραγματικότητα και δεν μπορεί να σκεφτεί καθόλου λογικά. Παίζει να έχεις όντως ιδεοληψίες για τις ασθένειες. Επαναλαμβάνω πως χρειάζεται να κοντρολάρεις τα συναισθήματα που σου προκαλούν αυτές οι σκέψεις είτε μόνη σου είτε με ψυχοθεραπεία.
Αφου σου λέω δεν πάω καλά :p Μίλησα στον αδερφό μου.. Τον φρίκαρα λίγο και μετά μου λέει κοίτα.. Πιστεύω ότι δεν έχεις αυτα που λες.. . Αλλά έχεις σίγουρα πρόβλημα :p Επίσης πάνω που πάω λίγο να χαλαρώσω.. Εμφανίζονται πάλι κάτι παρορμήσεις.. Γενικά ναι φαύλος κύκλος.. Αφήνω το ένα, πιάνω το άλλο.. Όσο για τις καχυποψίες.. Γνωρίζω μερικές που αναφέρει αυτή η κοπέλα.. Γι αυτό στην αρχή με φρίκαραν. Εντωμεταξύ δεν ξέρω αν είχα αναφέρει κάτι εντίνονται μαζίQuote:
Originally Posted by -moonlight-
Αφου σου λέω δεν πάω καλά :p Μίλησα στον αδερφό μου.. Τον φρίκαρα λίγο και μετά μου λέει κοίτα.. Πιστεύω ότι δεν έχεις αυτα που λες.. . Αλλά έχεις σίγουρα πρόβλημα :p Επίσης πάνω που πάω λίγο να χαλαρώσω.. Εμφανίζονται πάλι κάτι παρορμήσεις.. Γενικά ναι φαύλος κύκλος.. Αφήνω το ένα, πιάνω το άλλο.. Όσο για τις καχυποψίες.. Γνωρίζω μερικές που αναφέρει αυτή η κοπέλα.. Γι αυτό στην αρχή με φρίκαραν. Εντωμεταξύ δεν ξέρω αν είχα αναφέρει κάτι εδώ. Από σωματικά συμπτώματα άγχους έχω ξηροδερμία και τριχόπτωση. Αυτά εντείνονται κάθε φορά που επεξεργάζομαι αυτές τις σκέψεις. Απλώς δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι καλά, με τέτοιες περίεργες ιδέες.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Επισης κατι αλλο.. Οταν διαβαζω.. Πιεζομαι και νομιζω οτι θα χασω τον ελεγχο και θα αρπάξω τιποτα και θα αρχισω να κανω κακο.. Μπορει αυτη η πραξη να γινει;; γιατι σ αυτη την κοπελα.. Απο την πιεση εμφανιστηκαν ολα αυτα.. Στην εφηβεια..
Γι' αυτό σε ρώτησα αν ο γιατρός σου μίλησε για αγχώδη διαταραχή. Αχ δεν είμαι ξερόλας, ακριβώς το αντίθετο, αλλά κάποια από αυτά που λες τα διαβάζω στα συμπτώματα της ΙΨΔ (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή). Και κάπου εδώ πρέπει να τονίσω πως πετάω απλά μια σκέψη/υποψία, μην με κυνηγάνε οι διαχειριστές! :p
Ο γιατρός τι σου είπε; Τελικά θα ξαναπάς σε αυτόν ή στον άλλο που σου σύστησε; Προτείνω να μην το καθυστερείς, όχι τίποτε άλλο αλλά είναι κρίμα να βασανίζεσαι και για το ότι μπορεί να έχεις κάτι σοβαρότερο. Προφανώς οι σκέψεις από μόνες τους είναι "παράλογες" και γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο να τις αγνοήσεις ώστε να μην σου προκαλούν τόσο έντονα αρνητικά συναισθήματα. Λογικά, αλλά και εμπειρικά, όχι δεν μπορούν να γίνουν πράξεις, απλά θες να έχεις τον απόλυτο έλεγχο και δεν μπορείς να δεχτείς πως σου έρχονται τέτοιες ιδέες (και γι' αυτό οι περισσότεροι αντιδρούμε λανθασμένα). Μην τα συγκρίνεις όλα αυτά με την κοπέλα γιατί δεν ξέρεις πώς τα έχει βιώσει, την έντασή τους αλλά κυρίως τι ακριβώς μπορεί να σκέφτεται, αν έχει υποχωρήσει η λογική κλπ. Και μόνο που αναρωτιέσαι και ανησυχείς για όλα αυτά δείχνει πως έχεις φουλ τα λογικά σου. Δεν έχει νόημα η σύγκριση, χειρότερα θα γίνεσαι και θα ανησυχείς... Μοιάζουν τόσο πολύ κάποιες ιδέες αλλά στην ΟΥΣΙΑ διαφέρουν. Μην το μπερδεύεις σε παρακαλώ και μίλα με κάποιον που γνωρίζει σίγουρα πολύ καλύτερα από μένα. Σου μετέφερα τι μου είπε ο γιατρός αλλά σίγουρα είναι αλλιώς να έχεις κάποιον απέναντί σου και να του λες τι σκέφτεσαι και τι ακριβώς νιώθεις για να μπορεί να σε βοηθήσει κατάλληλα.
Σου εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη και κουράγιο! Περιμένω θετικά νέα! Και να ξέρεις πως θα βγεις πιο δυνατή απ' όλο αυτό :)
θα επικοινωνήσω αυριο μαζι του...Γνωριζεις μηπως αν αυτο το παθολογικο εν τελει αγχος.. Και γενικά οι αγχωδεις διαταραχες.. (Αν αυτο εχω τελοσπαντων γιατι δεν ξερω, έχω απελπιστει.) μπορουν να οδηγησουν σε κατι χειρότερο; η μπορει να εχω κατι χειροτερο και να κρυβεται πισω απο αυτο; να εκδηλωνεται ετσι;Quote:
Originally Posted by -moonlight-
http://www.e-psychology.gr/forum/thr...586#post599586 (#34) Αυτό το διάβασες; :( Πάτα πάνω στο λινκ της πρώτης γραμμής.
Το "κάτι χειρότερο" το μεταφράζω ως ψύχωση αν και όταν κάποιος ξεκινά με αγχώδη διαταραχή -οποιαδήποτε- πολλές φορές τον βυθίζει και η κατάθλιψη (αν και δεν είναι απαραίτητο, εξαρτάται απ' την διαταραχή και πώς θα το χειριστεί κάποιος, πάντως μην σε φρικάρω άδικα, εγώ ξεκίνησα πρώτα με κατάθλιψη και λόγω αυτής έγιναν εντονότερες οι ιδεοληψίες και κατέληξα να έχω και μια συγκεκριμένη αγχώδη λόγω αυτών, το πήγα ανάποδα δηλαδή).
Πάντως ούτε ένας ψυχίατρος δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά στα ερωτήματα γιατί παίζουν πιθανότητες και γενετική προδιάθεση. Στο λινκ κάπου γράφω πως δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν κι' άλλες διαταραχές πριν μια οποιαδήποτε ψυχωσική κατάσταση και συνήθως ξεκινάει από μικρές ηλικίες χωρίς καν να το έχουν καταλάβει. Τώρα αν ζεις με αγχώδη διαταραχή για παράδειγμα και αναρωτιέσαι αν κάποια στιγμή στο μέλλον πάθεις ψύχωση είναι σαν να έχεις το στίγμα της αναιμίας και φοβάσαι για διαβήτη.. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει γιατί μπαίνει η βιολογία στο παιχνίδι που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Η υπερβολική ανησυχία και το άγχος μόνο κακό στην υγεία σου προκαλεί και όπως καταλαβαίνεις δεν έχει νόημα, γι' αυτό "φωνάζω" να πας σε γιατρό, επειδή εμένα με καθησύχασε σ' αυτό το θέμα και πλέον ελπίζω σε ψυχοθεραπεία και τρόπους διαχείρισης των σκέψεων.
Τώρα αν είχες κάτι χειρότερο... Κι' αν εννοείς ψύχωση... Δεν θα είχες τα λογικά σου και δεν θα αναρωτιόσουν. Ούτε θα ήθελες να έχεις τον απόλυτο έλεγχο :)
Θα περιμένω να μου γράψεις πως έχεις πάει σε γιατρό και σου έχει λύσει όλες τις απορίες. Έτσι ξεκινάμε πραγματική δουλειά με τις ιδεοληψίες και θα δεις πως δεν θα είναι τόσο έντονες όπως προηγουμένως.
Καλησπερα.. Επικοινωνησα με το γιατρο.. Μου ειπε οτι οσο μπορει θα με βοηθάει απο το τηλεφωνο, καθως δεν μπορει να δεχτει κοσμο.. Μου ειπε οτι ολα αυτα ειναι ψυχαναγκασμοι.. Μου είπε οτι δεν εχω καμια σχεση με εκεινη την κοπελα,καθως την εχει δει ως ασθενή. Επίσης μου εδωσε ενα ομοιοπαθητικο κ μ ειπε να του ξανατηλεφωνησω σε τρεις ημέρες..Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Καλησπέρα! -ή μάλλον καλημέρα :p-Quote:
Originally Posted by dimkn
Ήμουν σίγουρη, χαχα! Ρε συ, τις τελευταίες μέρες είχα επηρρεαστεί ΠΑΛΙ κι' εγώ που άρχισα πάλι να ψάχνω για ψυχώσεις, ευτυχώς συνήλθα! Είπαμε δεν έχει καμία σχέση με την ψύχωση! Ξαναπάρε τον γιατρό, κλείσε ραντεβού και παίρνε τον άλλο τηλέφωνο όποτε νιώθεις πως δεν την παλεύεις με τις σκέψεις, τουλάχιστον για να σε καθησυχάζει! Σου εύχομαι πλήρη ανάρρωση και αυτές οι σκέψεις να είναι πια παρελθόν για να απολαύσεις στον μέγιστο βαθμό που μπορείς την ηλικία σου!