Αυχενικό και ψυχολογικά

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Μακάρι να είναι από το χάπι. Όμως την εξάντληση την έχω 25 μέρες τώρα. Στο νοσοκομείο δε μου βρίσκουν κάτι συγκεκριμένο. Άλλοι λένε ότι είναι λοίμωξη που επιμένει και προκαλεί όλο αυτό, άλλοι ότι την έχει προκαλέσει η μακρά χρήση αντιβίωσης και άλλοι διάφορα άλλα. Κάτι εργαστηριακό δε φαίνεται στις εξετάσεις.
Μου εμφανίστηκε συγχρόνως με μια θλίψη. Ή μάλλον η θλίψη προηγήθηκε της εξάντλησης. Επίσης έχω υπόταση όλο αυτό το διάστημα (είμαι υποτασικός αλλά το αντικαταθλιπτικό και το αγχολυτικό προκαλούν επίσης υπόταση). Για όρεξη δε το συζητάμε. Έχω χάσει 3 με 4 κιλά και τρώω με το ζόρι. Προσπαθώ να βγαίνω. Όποτε μπορώ και δεν πέφτω στο κρεβάτι.

---

Καλησπερα, εχω να γραψω στο site πανω απο δυο χρονια... Γνωριμα οσα αναφερεις. Δεν διαβασα ολα το post αλλα εχω να σου πω τα εξης τα οποια αν θελεις τα κρατας αν θελεις τα πετας. Ψυχη και σωμα ειναι ενα. Οταν κατι δεν παει καλα με εμας και εννοω με το μεσα μας, οταν εχουμε καταθλιψη που θεωρω οτι ειναι μια εξαιρετικα δυσκολα καταταση (περασα και περναω), μυοσκελετικα χτυπαει σε αυχενα και μεση και οργανικα σε στομαχι και εντερο. Εμενα με χτυπησε και στα τεσσαρα που ανεφερα, και κυριως αυχενα και στομαχι.
Βρες εναν ψυχοθεραπευτη που θα τον εμπιστευτεις, και κανε θεραπεια ψυχαναλυτικου τυπου. Ειναι δυσκολη πολυ αλλα λυτρωτικη. Δεν υπαρχουν ετοιμες λυσεις ουτε μαγικα χαπια. Μονος σου θα βρεις την ακρη του νηματος με την σωστη καθοδηγηση. Κανεις δεν ειπε οτι εινια ευκολο αλλα αξιζει οσο δεν φανταζεσαι. Σου μιλαει ενας ανθρωπος που εχει περασει τα πανδυνα. Η ψυχοθεραπεια σε συνδυασμο με εντικαταθλιπτικα εαν χρειαζονται, ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ. Ειναι απολυτα λογικο να απελπιζεσαι. Ο πονος της καταθλιψης ειναι σαν μια μονιμη κηδεια στο μυαλο. Μονο οποιος το εχει περασει μπορει να το καταλαβει. Αλλα πιστεψε με ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Μην το παλευεισ ομως τοσο πολυ υπο την εννοια μην του πας κοντρα. Ειναι σαν να εχεις μπει σε ενα ποταμι και να σε παρασυρει και εσυ παλευεις κοντρα στο ρευμα με εαποτελεσμα να εξανντησαι. Αστο και θα σε βγαλει μονο του στην ακτη. Δωσε χρονο για τωρα και αγκαλιασε το. Μονο ετσι. Ο θεραπευτης θα σε βοηθησει να καταλαβεις τον εαυτο σου. Να λυσεις κομπους που ουτε φανταζοσουν οτι κουβαλας. Μην σε τρομαζει. Δεν εισαι μονος. Αληθεια θα περασει. Θελει χρονο, υπομονη και πιστη. Και κατι τελευταιο, συμβουλη που μου ειχε δωσει ενας ψυχιατρος...Οταν δεν ειμαστε καλα δεν βγαινουμε για ποτο. Μην προσδοκας να βγεις βολτα για να νιωσεις καλυτερα, γιατι αν δεν το καταφερεις θα γινεις ακομα χειροτερα. Εξω βγαινουμε οταν ειμαστε καλα και εχουμε διαθεση.... Δεν θα συμφωνησουν πολλοι με αυτο αλλα εμενα με βοηθησε.... Αυτα....για τωρα!

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΙΚΑ

Καλησπερα, εχω να γραψω στο site πανω απο δυο χρονια... Γνωριμα οσα αναφερεις. Δεν διαβασα ολα το post αλλα εχω να σου πω τα εξης τα οποια αν θελεις τα κρατας αν θελεις τα πετας. Ψυχη και σωμα ειναι ενα. Οταν κατι δεν παει καλα με εμας και εννοω με το μεσα μας, οταν εχουμε καταθλιψη που θεωρω οτι ειναι μια εξαιρετικα δυσκολα καταταση (περασα και περναω), μυοσκελετικα χτυπαει σε αυχενα και μεση και οργανικα σε στομαχι και εντερο. Εμενα με χτυπησε και στα τεσσαρα που ανεφερα, και κυριως αυχενα και στομαχι.
Βρες εναν ψυχοθεραπευτη που θα τον εμπιστευτεις, και κανε θεραπεια ψυχαναλυτικου τυπου. Ειναι δυσκολη πολυ αλλα λυτρωτικη. Δεν υπαρχουν ετοιμες λυσεις ουτε μαγικα χαπια. Μονος σου θα βρεις την ακρη του νηματος με την σωστη καθοδηγηση. Κανεις δεν ειπε οτι εινια ευκολο αλλα αξιζει οσο δεν φανταζεσαι. Σου μιλαει ενας ανθρωπος που εχει περασει τα πανδυνα. Η ψυχοθεραπεια σε συνδυασμο με εντικαταθλιπτικα εαν χρειαζονται, ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ. Ειναι απολυτα λογικο να απελπιζεσαι. Ο πονος της καταθλιψης ειναι σαν μια μονιμη κηδεια στο μυαλο. Μονο οποιος το εχει περασει μπορει να το καταλαβει. Αλλα πιστεψε με ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Μην το παλευεισ ομως τοσο πολυ υπο την εννοια μην του πας κοντρα. Ειναι σαν να εχεις μπει σε ενα ποταμι και να σε παρασυρει και εσυ παλευεις κοντρα στο ρευμα με εαποτελεσμα να εξανντησαι. Αστο και θα σε βγαλει μονο του στην ακτη. Δωσε χρονο για τωρα και αγκαλιασε το. Μονο ετσι. Ο θεραπευτης θα σε βοηθησει να καταλαβεις τον εαυτο σου. Να λυσεις κομπους που ουτε φανταζοσουν οτι κουβαλας. Μην σε τρομαζει. Δεν εισαι μονος. Αληθεια θα περασει. Θελει χρονο, υπομονη και πιστη. Και κατι τελευταιο, συμβουλη που μου ειχε δωσει ενας ψυχιατρος...Οταν δεν ειμαστε καλα δεν βγαινουμε για ποτο. Μην προσδοκας να βγεις βολτα για να νιωσεις καλυτερα, γιατι αν δεν το καταφερεις θα γινεις ακομα χειροτερα. Εξω βγαινουμε οταν ειμαστε καλα και εχουμε διαθεση.... Δεν θα συμφωνησουν πολλοι με αυτο αλλα εμενα με βοηθησε.... Αυτα....για τωρα!

---

EPIKA σε ευχαριστώ για τα όσα γράφεις. Κρατώ πολλά από αυτά και συμφωνώ με τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσω.
Το πρόβλημα μου τη δεδομένη στιγμή είναι ότι η κατάθλιψη προήλθε από ένα πρόβλημα υγείας (αυχενικό) το οποίο με καθήλωσε για μεγάλο διάστημα σχεδόν σε ακινησία. Να φανταστείς τους δύο πρώτους μήνες ήμουν δυνατός. Ένιωθα καλά. Μετά την αβεβαιότητα ως προς το τι έχω, τις διαφορετικές διαγνώσεις, τις επισκέψεις σε γιατρούς έχασα τον έλεγχο. Και τώρα νιωθω ότι έχω δύο καρπούζια σε μια μασχάλη. Κάποια από τα προβλήματα υγείας που έχουν αντικειμενικό υπόβαθρο και το θέμα της διάθεσης. Τα φάρμακα και η ψθ θα με βοηθήσουν να ηρεμήσουν ώστε να δουλέψω με το άλλο το οποίο αυτή τη στιγμή τροφοδοτεί την άσχημη ψυχολογία και αντίστροφα.

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

EPIKA σε ευχαριστώ για τα όσα γράφεις. Κρατώ πολλά από αυτά και συμφωνώ με τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσω.
Το πρόβλημα μου τη δεδομένη στιγμή είναι ότι η κατάθλιψη προήλθε από ένα πρόβλημα υγείας (αυχενικό) το οποίο με καθήλωσε για μεγάλο διάστημα σχεδόν σε ακινησία. Να φανταστείς τους δύο πρώτους μήνες ήμουν δυνατός. Ένιωθα καλά. Μετά την αβεβαιότητα ως προς το τι έχω, τις διαφορετικές διαγνώσεις, τις επισκέψεις σε γιατρούς έχασα τον έλεγχο. Και τώρα νιωθω ότι έχω δύο καρπούζια σε μια μασχάλη. Κάποια από τα προβλήματα υγείας που έχουν αντικειμενικό υπόβαθρο και το θέμα της διάθεσης. Τα φάρμακα και η ψθ θα με βοηθήσουν να ηρεμήσουν ώστε να δουλέψω με το άλλο το οποίο αυτή τη στιγμή τροφοδοτεί την άσχημη ψυχολογία και αντίστροφα.

---

Αν η καταθλιψη ξεκινησε απο παθολογικο προβλημα υγειας τοτε δεν εχεις να φοβασαι τιποτα. Το ενδεχομενο η καταθλιψη να σου εχει δημιουργησει το αυχενικο το εχεις εξετάσει? Μπορει να σου φαινεται περιεργο αλλα ειναι πολυ πιο σοβαρη η καταθλιψη απο το αυχενικο και μπορει να εχει καποιος καταθλιψη να μην το γνωριζει και ξαφνικα να του παρουσιαστει κατι παθολογικο. Εγω εχω δυο πολυ μεγαλες κοιλες στον αυχενα και χαμηλα στη μεση. Στον αυχενα δε, οταν εκανα τη μαγνητική οι γιατροι δεν πιστευαν πως δεν εχω τρακαρει η κατι τετοιο και πως απλα απο την τοση πιεση (ψυχολογικη) το σωμα αντεδρασε και βγηκε η κοιλη. Συνεχισε την ψυχοθεραπεια σου και μην φοβασαι τα φαρμακα. Δεν εχουν καμια περενεργεια (επαιρνα 3 χρονια) αρκει ο ψυχιατρος να σου δωσει το σωστο στην σωστη δοσολογια. Μην φοβασαι. Απλα να ξερεις οτι αργουν να δρασουν. Οι γιατροι λενε 2 εβδομαδες αλλα χρειαζεται 3 με 4. Επειδη εχω ταλαιπωρηθει παρα πολυ, και επειδη το εχω ψαξει παρα πολυ και επειδη ευχομαι κανενας να μην το περναει αυτο, εχε πιστη και εμπιστευσου τους γιατρους (ψυχοθεραπ. και ψυχιατρο αν χρειαστει να παρεις αντικαταθλιπτικα). Ειναι κριμα να υποφερουν ανθρωποι σημερα απο αυτην την ασθενεια. Υπαρχουν τοσοι τροποι αντιμετωπισης και ειναι ιασιμη. Το μονο δυσκολο ειναι να ξεπερασουμε τα ταμπουκαι το στιγμα και να αρχισουμε επιτελους να μιλαμε για αυτο!!!! Ολα θα πανε καλα!
Υ.Γ. Να μην το ξεχασω... το ποσο πολυ σωματοποιουνται ψυχοπαθογενεις καταστασεις ουτε που το φανταζεσαι.... Εγω πριν ενα χρονο εχασα την ακοη μου απο το αριστερο αυτι .... απο αγχος - πιεση - καταθλιψη. Ευτυχως επανηλθε αλλα οχι με φαρμακα, με ψυχοθερεπεια. Ηρεμια χρειαζεσαι. Ηρεμια και πιστη στον εαυτο σου!

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΙΚΑ

Αν η καταθλιψη ξεκινησε απο παθολογικο προβλημα υγειας τοτε δεν εχεις να φοβασαι τιποτα. Το ενδεχομενο η καταθλιψη να σου εχει δημιουργησει το αυχενικο το εχεις εξετάσει? Μπορει να σου φαινεται περιεργο αλλα ειναι πολυ πιο σοβαρη η καταθλιψη απο το αυχενικο και μπορει να εχει καποιος καταθλιψη να μην το γνωριζει και ξαφνικα να του παρουσιαστει κατι παθολογικο. Εγω εχω δυο πολυ μεγαλες κοιλες στον αυχενα και χαμηλα στη μεση. Στον αυχενα δε, οταν εκανα τη μαγνητική οι γιατροι δεν πιστευαν πως δεν εχω τρακαρει η κατι τετοιο και πως απλα απο την τοση πιεση (ψυχολογικη) το σωμα αντεδρασε και βγηκε η κοιλη. Συνεχισε την ψυχοθεραπεια σου και μην φοβασαι τα φαρμακα. Δεν εχουν καμια περενεργεια (επαιρνα 3 χρονια) αρκει ο ψυχιατρος να σου δωσει το σωστο στην σωστη δοσολογια. Μην φοβασαι. Απλα να ξερεις οτι αργουν να δρασουν. Οι γιατροι λενε 2 εβδομαδες αλλα χρειαζεται 3 με 4. Επειδη εχω ταλαιπωρηθει παρα πολυ, και επειδη το εχω ψαξει παρα πολυ και επειδη ευχομαι κανενας να μην το περναει αυτο, εχε πιστη και εμπιστευσου τους γιατρους (ψυχοθεραπ. και ψυχιατρο αν χρειαστει να παρεις αντικαταθλιπτικα). Ειναι κριμα να υποφερουν ανθρωποι σημερα απο αυτην την ασθενεια. Υπαρχουν τοσοι τροποι αντιμετωπισης και ειναι ιασιμη. Το μονο δυσκολο ειναι να ξεπερασουμε τα ταμπουκαι το στιγμα και να αρχισουμε επιτελους να μιλαμε για αυτο!!!! Ολα θα πανε καλα!
Υ.Γ. Να μην το ξεχασω... το ποσο πολυ σωματοποιουνται ψυχοπαθογενεις καταστασεις ουτε που το φανταζεσαι.... Εγω πριν ενα χρονο εχασα την ακοη μου απο το αριστερο αυτι .... απο αγχος - πιεση - καταθλιψη. Ευτυχως επανηλθε αλλα οχι με φαρμακα, με ψυχοθερεπεια. Ηρεμια χρειαζεσαι. Ηρεμια και πιστη στον εαυτο σου!

---

Είναι πολύ πιθανό η κατάθλιψη να δημιούργησε το αυχενικό.
Το πρόβλημα μου είναι τα συμπτώματα που εμφανίζονται τόσο μα τόσο γρήγορα. Στις 15 Ιουλίου, και ενώ το πρόβλημα με τον αυχένα πήγαινε καλά, μετά από δέκα μέρες αντιβίωσης (οι τέσσερις από αυτές ενδοφλέβια σε νοσοκομείο) ένιωσα μια τεράστια κόπωση. Επίσης ένιωθα σα να ιδρώνω στο μέτωπο. Σα να έχω κρύο ιδρώτα. Από τότε εισκέφτηκα έξι φορές τα επείγοντα. Οι εξετάσεις όλες καλές. Από τις 23 Ιούλη και ενώ είχα μπει ξανά σε αντιβίωση νιώθω υπερβολικό κάψιμο στις παλάμες. Τα χέρια μου γίνονταν κόκκινα και άρχισαν να φαίνονται οι φλέβες στα μήλα των δαχτύλων. Αφόρητο συναίσθημα. Όσο περνάνε οι μέρες γίνεται χειρότερο. Επισκέφτηκα ρευματολόγο, νευρολόγο και τώρα με στέλνουν και πάλι σε νευρολόγο (έχω καθαρή μαγνητική εγκεφάλου). Τα αντικαταθλιπτικά τα ξεκίνησα εδώ και δέκα μέρες. Και χθες (είχα διπλασιάσει τη δόση) νιώθω εφίδρωση στα πόδια και αίσθηση πρηξίματος στα μεγάλα δάχτυλα. Και τα χέρια ιδρώνουν υπερβολικά. Η κόπωση πάει και έρχεται. Όλη τη μέρα ασχολούμαι με αυτό. Οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Η παθολόγος, σήμερα μου είπε, ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω άλλο από τη στιγμή που οι εξετάσεις είναι καλές. Όμως τα χέρια είναι κόκκινα και τα νιώθω πρησμένα, το ίδιο και τα πόδια. Κάποιες φορές πονάνε. Δεν μπορώ να βρεθώ κοντά σε κάτι ζεστό. Με το κρύο ανακουφίζομαι. Η σύντροφος μου έχει απογοητευτεί. Χθες βγήκε μια βόλτα και γύρισε με τα μάτια υγρά. Έκλαιγε. Τη ρώτησα αλλά το αρνήθηκε. Πηγαίνω στους γιατρούς κρυφά. Όχι γιατί θα τα ακούσω αλλά γιατί θέλει να έρχεται μαζί μου και δε το θέλω. Δε θέλω να την επιβαρύνω.

Νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ξυπνώ το πρωί. Αν και έχω ανθρώπους γύρω μου, νιώθω ότι οι παρηγορητικές κουβέντες τους δεν με αγγίζουν καθόλου. Τα βλέπω όλα μάταια. Ξυπνώ και το μόνο που κάνω είναι να κάθομαι στον υπολογιστή και να σκέφτομαι τα συμπτώματα. Οι φίλοι με κοιτούν σα να λένε δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Το ίδιο και η σύντροφος μου. Είναι σαν αργός θάνατος. Νιώθω ότι δε θα σηκώσω ποτέ κεφάλι. Φοβάμαι μην περάσω στην άλλη πλευρά. Του να μη με ενδιαφέρει αν θα ζήσω. Δεν μπορώ να φάω. Δεν έχω όρεξη. Τρώω με το ζόρι για να μπορώ να παίρνω τα φάρμακα. Μου λείπουν οι δικοί μου, η οικογένεια μου. Είναι μακριά από εδώ. Μιλώ αλλά νιώθω ότι επαναλαμβάνομαι και κουράζω.

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ξυπνώ το πρωί. Αν και έχω ανθρώπους γύρω μου, νιώθω ότι οι παρηγορητικές κουβέντες τους δεν με αγγίζουν καθόλου. Τα βλέπω όλα μάταια. Ξυπνώ και το μόνο που κάνω είναι να κάθομαι στον υπολογιστή και να σκέφτομαι τα συμπτώματα. Οι φίλοι με κοιτούν σα να λένε δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Το ίδιο και η σύντροφος μου. Είναι σαν αργός θάνατος. Νιώθω ότι δε θα σηκώσω ποτέ κεφάλι. Φοβάμαι μην περάσω στην άλλη πλευρά. Του να μη με ενδιαφέρει αν θα ζήσω. Δεν μπορώ να φάω. Δεν έχω όρεξη. Τρώω με το ζόρι για να μπορώ να παίρνω τα φάρμακα. Μου λείπουν οι δικοί μου, η οικογένεια μου. Είναι μακριά από εδώ. Μιλώ αλλά νιώθω ότι επαναλαμβάνομαι και κουράζω.

---

Σε καταλαβαινω απολυτα! Δεν μου κανει εντυπωση οτι υποφερεις. Εχει σωματοποιηθει σε τετοιο βαθμο η καταθλιψη που ποναει το σωμα. Ειναι λογικο. Κανε λιγο υπομονη να αρχισουν να δρουν τα αντικαυαθλιπτικα και μιλα...μιλα στη συντροφο σου και οποιον αλλον εμπιστευεσαι. Εξεφρασε τις φοβιες σου, το αγχος σου και τις σκεψεις σου. Κλεισε τον υπολογιστή και μιλα σε αυτους που εχεις διπλα σου. Δεν εχεις τιποτα παθολογικο και δεν προκειται να σου συμβει τιποτα κακο. Ειναι ανθρωπινο ολο αυτο που περνας. Βγες αποτο φαυλο κυκλο των γιατρων και των νοσοκομειων. Αυτα σε ριχνουν περισσοτερο. Μπορεις και θα τα καταφερεις να το ξεπερασεις. Λιγο υπομονη. Και αν δεις οτι σε τρεις εβδομαδες δεν εχει βελτιωθει η διαθεση σου μιλα με τον ψυχιατρο να σου αλλαξει τα φαρμακα. Ολα θα πανε καλα.

Quote:

---

Originally Posted by ΕΡΙΚΑ

Σε καταλαβαινω απολυτα! Δεν μου κανει εντυπωση οτι υποφερεις. Εχει σωματοποιηθει σε τετοιο βαθμο η καταθλιψη που ποναει το σωμα. Ειναι λογικο. Κανε λιγο υπομονη να αρχισουν να δρουν τα αντικαυαθλιπτικα και μιλα...μιλα στη συντροφο σου και οποιον αλλον εμπιστευεσαι. Εξεφρασε τις φοβιες σου, το αγχος σου και τις σκεψεις σου. Κλεισε τον υπολογιστή και μιλα σε αυτους που εχεις διπλα σου. Δεν εχεις τιποτα παθολογικο και δεν προκειται να σου συμβει τιποτα κακο. Ειναι ανθρωπινο ολο αυτο που περνας. Βγες αποτο φαυλο κυκλο των γιατρων και των νοσοκομειων. Αυτα σε ριχνουν περισσοτερο. Μπορεις και θα τα καταφερεις να το ξεπερασεις. Λιγο υπομονη. Και αν δεις οτι σε τρεις εβδομαδες δεν εχει βελτιωθει η διαθεση σου μιλα με τον ψυχιατρο να σου αλλαξει τα φαρμακα. Ολα θα πανε καλα.

---

Ευχαριστώ για την υποστήριξη...

Χθες, ένας φίλος μου πρότεινε να βγούμε έξω. Ξέρει την κατάσταση μου και ένιωθα ασφαλής. Πήγαμε για φαγητό. Δεν μπόρεσα να καθίσω για πάνω από μία ώρα. Πόνος στα γόνατα, κάψιμο στα χέρια και αίσθημα μεγάλης εξάντλησης. Αποχώρησα. Δεν μπορούσα άλλο. Στο δρόμο ένιωθα τα γόνατα να πονάνε και φοβόμουν ότι θα έπεφτα. Ήμουν ασταθής.

Σήμερα το πρωί, σηκώθηκα αποφασισμένος να μη το βάλω κάτω. Πήρα το λεωφορείο, κατέβηκα στο κέντρο. Έκανα κάποια ψώνια έως ότου να εμφανιστούν τα συμπτώματα, οπότε πήρα ταξί και επέστρεψα στο σπίτι. Ο πόνος και το κάψιμο στα μήλα των δαχτύλων ανυπόφορο. Φαίνονταν φλέβες που χτυπούσαν. Η κόπωση έγινε εξάντληση. Δεν μπορώ ούτε να καπνίσω. Μόλις καπνίζω κουράζομαι.

Πήρα τον ψυχίατρο τηλέφωνο. Τον ρώτησα αν το cymbalta προκαλεί πόνο στις αρθρώσεις. Μου είπε ότι είναι πολύ πιθανόν και να κάνω υπομονή μια εβδομάδα και βλέπουμε.

Νιώθω ότι έχω χάσει την ελευθερία μου. Την ανεξαρτησία μου. Δεν μπορώ να προγραμματίσω και πολλά πια. Δεν ξέρω ποια στιγμή θα πονέσουν τα χέρια ή ποια στιγμή θα έρθει η κόπωση. Δεν μπορώ ούτε να κλάψω. Δε θέλω να κλάψω.

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Ψυχολογία και σωματικά συμπτώματα έχουν γίνει αχταρμάς και δεν ξέρω τι συμβαίνει.

---

Μπορώ να σε ρωτήσω; Είσαι ειλικρινής; Ποιά είναι η γνώμη σου για το ψέμα και την ειλικρίνεια;

Quote:

---

Originally Posted by John11

Μπορώ να σε ρωτήσω; Είσαι ειλικρινής; Ποιά είναι η γνώμη σου για το ψέμα και την ειλικρίνεια;

---

Τι εννοεις; Αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν μπορω να διακρινω ποια απο αυτα που νιωθω ειναι καθαρα παθολογικα και ποια προερχονται απο την ασχημη ψυχολογικη κατασταση. Ειλικρινης ειμαι οσο μπορω. Το ξερω οτι δε βλεπω καθαρα. Αλλα αυτα που καταγραφω ειναι οσα νιωθω. Μπορει να ειναι υπερβολικα λογω πανικου η ιδιοσυγκρασιας αλλα αυτα νιωθω

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Ειλικρινης ειμαι οσο μπορω. Το ξερω οτι δε βλεπω καθαρα. Αλλα αυτα που καταγραφω ειναι οσα νιωθω.

---

Δεν σε ρωτάω σε σχέση με τα προβλήματα που έχεις (και γενικά τα προβλήματα που έχουμε). Εννοώ γενικά πόσο ειλικρινής είσαι στη ζωή σου. Μπορείς να πεις περισσότερα? Δηλαδή, πόσο χρησιμοποιείς το ψέμα, πού, πότε? Π.χ. για ποιά θέματα θα πεις ψέμα, για ποιά εξαιρετικά λίγο, για ποιά ποτέ και καθόλου?
Και το πώς βλέπεις το θέμα ειλικρίνεια και το θέμα ψέμα? Αλλά ακόμα και σε σχέση με τα προβλήματα, το ψέμα μειώνεται ή αυξάνει?

Να σας ρωτήσω κάτι επειδή έχω και εγώ αυχενικό. Φεύγει αυτό ή σου μένει για μια ζωή ...εγώ είμαι πολλά κιλά αν αδυνατήσω και κάνω πολύ γυμναστική αυτό θα παραμείνει;;;;;

Quote:

---

Originally Posted by John11

Δεν σε ρωτάω σε σχέση με τα προβλήματα που έχεις (και γενικά τα προβλήματα που έχουμε). Εννοώ γενικά πόσο ειλικρινής είσαι στη ζωή σου. Μπορείς να πεις περισσότερα? Δηλαδή, πόσο χρησιμοποιείς το ψέμα, πού, πότε? Π.χ. για ποιά θέματα θα πεις ψέμα, για ποιά εξαιρετικά λίγο, για ποιά ποτέ και καθόλου?
Και το πώς βλέπεις το θέμα ειλικρίνεια και το θέμα ψέμα? Αλλά ακόμα και σε σχέση με τα προβλήματα, το ψέμα μειώνεται ή αυξάνει?

---

Δεν καταλαβαίνω γιατί με ρωτάς κάτι τέτοιο σε ένα τέτοιο thread

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Δεν καταλαβαίνω γιατί με ρωτάς κάτι τέτοιο σε ένα τέτοιο thread

---

Δεν θέλω να σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Υπάρχει ένα ολόκληρο σκεπτικό γύρω από αυτό, αρκετά μεγάλο. Πάντως όλα που συμβαίνουν γύρω μας, όλα που επιλέγουμε, είναι αλληλένδετα το ένα με το άλλο. Επίσης έχω κάποια δεύτερη σκέψη, που επίσης δεν θέλω να πω. Το forum είναι δημόσιο, και δεν είναι εύκολο να πούμε οτιδήποτε θέλουμε.
Αν θες απαντάς σε αυτό που σε ρωτάω, και σε όση έκταση θες.

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Σήμερα το πρωί, σηκώθηκα αποφασισμένος να μη το βάλω κάτω. Πήρα το λεωφορείο, κατέβηκα στο κέντρο. Έκανα κάποια ψώνια έως ότου να εμφανιστούν τα συμπτώματα, οπότε πήρα ταξί και επέστρεψα στο σπίτι.

---

Νομίζω ότι δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε σε αυτό που συμβαίνει που είναι το αποτέλεσμα. Να ξεκινήσουμε από αυτό αλλά να δούμε τις αιτίες που δημιουργούν μια δυσάρεστη κατάσταση. Θα το συνδέσω με κάποιο άλλο thread για να δεις το σκεπτικό μου. Διάβασε αυτό. Η Γεωργία προσπαθούσε να αντέξει και να διώξει αυτό που υπάρχει. Εσύ από τη μεριά σου το ίδιο, να το αντέξεις και να το διώξεις. Και εγώ κατά καιρούς το ίδιο έκανα. Αλλά η λύση δεν είναι στο να προσπαθούμε να διώξουμε κάτι, αλλά να μείνουμε με αυτό, να δούμε βήμα-βήμα ή ίσως και γρήγορα τις λεπτομέρειές του, και να φτάσουμε στο γιατί. Για να γίνει αυτό δεν είναι καλό να το αντιμαχόμαστε. Η εναντίωση σε αυτό φέρνει περισσότερο κόπο.
Παράκληση, απάντησε στην ερώτηση, ψέματα, ειλικρίνεια, κλπ, όπως τη ρώτησα σε προηγούμενο μήνυμα.

Είμαι ειλικρινής αλλά σε κάποιες περιπτώσεις όταν πιστεύω ότι μπορεί να πληγώσω κάποιον δε λέω την άποψη μου ή απλά τη λέω με προσοχή. Ή όταν ο άλλος είναι σε δύσκολη θέση δεν μπορώ να πω ότι είμαι απόλυτα ειλικρινής. Όσον αφορά το ψέμα, δεν μπορώ να πω μεγάλα ψέμματα. Μικρά ψέματα, αθώα, λέω κάποιες φορές. Δε λέω μεγάλα ψέματα όχι λόγω ηθικής αλλά λόγω του ότι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με το ψέμα. Αγχώνομαι πολύ και γίνομαι χειρότερα. Έτσι προτιμώ να πω την αλήθεια ή να αποκρύψω την αλήθεια. Να μην πω τίποτα. Πολλές φορές χρησιμοποιώ τη φράση "Δεν μπορώ να πω". Παλιά δεν ήμουν έτσι αλλά δεν ήμουν και στην άλλη άκρη. Άλλαξα μέσα στη θεραπεία. Κατάλαβα ότι η αλήθεια ωφελεί εμένα και μόνο. Δεν το κάνω για τον άλλον μόνο. Το κάνω για μένα.

Μικρά ψέματα όμως λέω. Ψέματα που δε θα με βάλουν σε μπελάδες αλλά θα με ωφελήσουν. Για παράδειγμα έχω πει ψέματα στη δουλειά ότι είμαι άρρωστος ή σε κάποιον που με πιέζει για κάτι ότι έχω πολύ δουλειά, ότι είμαι απασχολημένος και τέτοια.

John εκτιμώ ότι θες να με βοηθήσεις αλλά δεν είναι αυτή η ανάγκη μου αυτή τη στιγμή και θέλω να το σεβαστείς. Η ανάγκη μου είναι απλά να εξιστορήσω τα όσα βιώνω έστω και αν όπως λες είναι σε επιφανειακό επίπεδο.

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

John εκτιμώ ότι θες να με βοηθήσεις αλλά δεν είναι αυτή η ανάγκη μου αυτή τη στιγμή και θέλω να το σεβαστείς. Η ανάγκη μου είναι απλά να εξιστορήσω τα όσα βιώνω έστω και αν όπως λες είναι σε επιφανειακό επίπεδο.

---

Εντάξει, αφού αυτή είναι η ανάγκη σου όπως λες το αποδέχομαι και δεν συνεχίζω αυτή την κουβέντα.

Σήμερα πήγα στη νευρολόγο.
Μου έκανε κλινική εξέταση και ένα νευροφυσιολογικό έλεγχο μου είπε ότι τα νεύρα των άκρων είναι σε καλή κατάσταση.

Να πω ότι τις τελευταίες μέρες έχω εμφανίσει κάψιμο στο πρόσωπο και εξάνθημα. Εντωμεταξύ το κάψιμο και το εξάνθημα στα δάχτυλα των χεριών δεν έχει βελτιωθεί.
Ζήτησε να δει τις ρευματολογικές εξετάσεις και εκεί είδε ότι μια παράμετρος (παράγων c4) ήταν πολύ κάτω από το όριο.
Μου είπε ότι απαιτείται επανεξέταση και να με δει πάλι ο ρευματολόγος.
Κόπηκαν τα πόδια μου.
Βγαίνοντας από το ιατρείο έκανα αναζήτηση και είδα ότι το συγκεκριμένο εμφανίζεται χαμηλό σε περίπτωση "Λύκου".
Ήμουν σας χαμένος.
Πήρα ένα ρευματολόγο τηλέφωνο και δέχτηκε να με δει Σάββατο (αύριο).
Ήρθα στο σπίτι και η ταχυπαλμία χτύπησε κόκκινο.
Πήρα μισό ζάναξ μετά από πάρα πολύ καιρό.
Δεν ξέρω που θα βγει αυτό.
Την Δευτέρα έχω προγραμματισμένη μικροεπέμβαση που θα έχει μια ανάρρωση μιας έως δύο εβδομάδες.
Όλα μαζί.

To αυχενικό είναι κάτι που φαίνεται με γυμνό μάτι....???

Quote:

---

Originally Posted by blackcrow

Νιώθω ότι δεν έχω λόγο να ξυπνώ το πρωί. Αν και έχω ανθρώπους γύρω μου, νιώθω ότι οι παρηγορητικές κουβέντες τους δεν με αγγίζουν καθόλου. Τα βλέπω όλα μάταια. Ξυπνώ και το μόνο που κάνω είναι να κάθομαι στον υπολογιστή και να σκέφτομαι τα συμπτώματα. Οι φίλοι με κοιτούν σα να λένε δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Το ίδιο και η σύντροφος μου. Είναι σαν αργός θάνατος. Νιώθω ότι δε θα σηκώσω ποτέ κεφάλι. Φοβάμαι μην περάσω στην άλλη πλευρά. Του να μη με ενδιαφέρει αν θα ζήσω. Δεν μπορώ να φάω. Δεν έχω όρεξη. Τρώω με το ζόρι για να μπορώ να παίρνω τα φάρμακα. Μου λείπουν οι δικοί μου, η οικογένεια μου. Είναι μακριά από εδώ. Μιλώ αλλά νιώθω ότι επαναλαμβάνομαι και κουράζω.

---

Κάθησα και σκέφτηκα κάποιο περιστατικό. Και συνειδητοποίησα ότι όταν πήγα να σου μιλήσω έκανα λάθος. Συνηθίζουμε οι άνθρωποι -στην ανοησία μας- να μην αισθανόμαστε τον άλλο και αυτό να μην το καταλαβαίνουμε. Το σημαντικότερο που μπορεί να κάνει κάποιος για οποιονδήπτε συνάνθρωπό του είναι να αισθανθεί τι αισθάνεται εκείνος. Τότε μου φαίνεται παύουμε να μιλάμε.

Όταν κάποιος βλέπει αδιέξοδο, έχει δίκιο. Οι άλλοι γύρω του συνήθως δεν το βλέπουν. Και έτσι κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Βλέπω και εγώ αντίστοιχο αδιέξοδο. Με διαφορετικά θέματα, αλλά νομίζω ότι όλα τα αδιέξοδα είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα. Δυστυχώς δεν μπορώ να σου τα πω δημόσια, ακριβώς γιατί φοβάμαι την ανοησία του κόσμου. Προσωπικά σε εσένα ή σε ένα άτομο -όχι δύο- θα μπορούσα.
Πάντως το χειρότερο πράγμα είναι όσοι είναι γύρω, και καταλαβαίνουν με τη λογική αλλά όχι με το συναίσθημα. Αυτό είναι μισή κατανόηση, και η μισή κατανόηση είναι χειρότερη από την καθόλου. Μακάρι να υπήρχε κάποιος να καταλαβαίνει με όλο του το είναι, με την καρδιά και το μυαλό ταυτόχρονα.