Το έχασα το τραίνο;

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αυτό που έχεις να κάνεις τώρα, νοουμένου ότι έχεις τα τηλέφωνα τους και ξέρεις που μένουν, είναι επανασύνδεση και ότι ήθελε προκύψει. Πάντως κανείς απ αυτούς δεν θα σε απορρίψει αφού πάντα οι καλές εντυπώσεις που είχαμε για κάποιον πριν "χαθούμε" επανεμφανίζονται με το που ξεναβρισκόμαστε μετα από καιρό. Βέβαια ο άλλος μπορεί ήδη να προχώρησε τη ζωη του σε άλλα μονοπάτια και έτσι να μην είναι δυνατό να επανέλθει η σχέση σου μαζι του εκεί που ήταν κάποτε. Αυτο θα το μάθεις μετα την επανασύνδεση. Δοκίμασε το! Απ τους άλλους στα γυμναστηρια κλπ αυτούς ξέχασε τους, σε συνδεει μαζι τους απλά ο χώρος και απολυτως τίποτα άλλο.

---

Εκείνους που θεωρούσα φίλους, όχι μόνο εξαφανίστηκαν, αλλά ούτε στους γάμους τους δεν με κάλεσαν. Όχι γιατί δεν το ήθελαν, απλά απόκοψαν ξαφνικά και βίαια. Σαν να τους τραβάγανε οι γυναίκες τους από την μύτη. Σαν να μην ήθελαν κανένα πάρε/δώσε με τη ζωή που έκαναν.

Έφτασα στο σημείο να παίρνω τηλέφωνα και να στέλνω μηνύματα στα κινητά τους, να μην μου απαντάνε και να μαθαίνω από τρίτους ότι έχουν φύγει από Ελλάδα ή Αθήνα και ότι έχουν παντρευτεί. Προσωπικά αισθάνθηκα μεγάλη πίκρα όταν μάθαινα ότι παντρεύτηκαν και ότι δεν μπήκαν στο κόπο να με καλέσουν στο γάμο τους.

Εντάξει, είπαμε και εγώ έχω μία αξιοπρέπεια. Δεν θα φτάσω και στο σημείο και να παρακαλάω.

Το παρελθόν το έχω διαγράψει. Θέλω να κάνω νέο ξεκίνημα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ολες οι προτασεις που συζηταμε ειναι πολυ εφικτες, αλλα τις βλεπεις ολες αρνητικα.
δεν φταιει καποια λογικη διεργασια, αλλα η διαθεση σου.
ΑΥΤΗΝ πρεπει να βελτιωσεις για να βρεις διαθεση για δραστηριοτητες.
κανεναν μας δεν τον παρακαλανε να βγουν μαζι του, απο το πουθενα. πρεπει να αναμιχθεις με ανθρωπους για να γινει αυτο.

ισως να ξεκινησεις απο εναν καλο ψυχοθεραπευτη η ομαδα αλληλουποστηριξης.

---

Ξέρεις που πρέπει να ψάξω για ομάδες ψυχοθεραπείας;

Πάντως η γενικόλογη λέξη "χόμπι" δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόταση.
Εσύ αν δούλευες 10 ώρες κάθε μέρα, γυρνάς κομμάτια στο σπίτι μετά τις 6 το απόγευμα και είχες πραγματικό ελεύθερο χρόνο μόνο το Σαββατοκύριακο τι δραστηριότητες θα έβαζες στην ζωή σου;;

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Ξέρεις που πρέπει να ψάξω για ομάδες ψυχοθεραπείας;

Πάντως η γενικόλογη λέξη "χόμπι" δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόταση.
Εσύ αν δούλευες 10 ώρες κάθε μέρα, γυρνάς κομμάτια στο σπίτι μετά τις 6 το απόγευμα και είχες πραγματικό ελεύθερο χρόνο μόνο το Σαββατοκύριακο τι δραστηριότητες θα έβαζες στην ζωή σου;;

---

επειδη μου εχει τυχει, παλιοτερα, ακριβως οπως το περιγραφεις, και μαλιστα ειχα μολις χωρισει απο πολυ σημαντικη σχεση και ημουν μονη, αυτο που εκανα γιατι πραγματικα κι εγω μονο σε αργιες και σκ μπορουσα να σηκωσω κεφαλι απο την κουραση, ηταν να ξαναβρω παλια φιλαρακια που ειχα χαθει και παλιους συμμαθητες κι απο δημοτικο κι απο γυμνασιο που ειχα απομακρυνθει.
για του ειδους της παρεας που ψαχνεις και συζητας, δουλεψαν τελεια τα ριγιουνιον.
ειχα περισσοτερη παρεα απ οση μπορουσα να καταναλωσω.

Εγώ σου πρότεινα συγκεκριμένα τέννις, αν σ αρέσει, και μπριτζ, διότι βρίσκεις μεγαλύτερες ηλικίες εκεί, είναι όμιλοι και στέκια ταυτόχρονα, μπορείς να παίξεις πχ και μετά να πιείς κ τη μπυρίτσα σου με τον συμπαίκτη σου να τα πείτε, να δικτυωθείς βρε παιδί μου. Δημιουργούνται παρέες, βασισμένες στο κοινό χόμπι και διοργανώνουν events, εκδρομές κτλ. Στον όμιλο τέννις που πάω πχ, υπάρχουν άτομα που γράφτηκαν, ερχόμενοι από άλλη πόλη λόγω δουλειάς, ενσωματώθηκαν, γνωριστήκαμε και βγήκαμε και μαζί μάλιστα κάμποσες φορές. Όλοι τους έχουν δουλειές και μάλιστα απαιτητικές πολλές φορές, αλλά χρόνο για το χόμπι βρίσκουν.

Παρομοίως γίνεται και στον όμιλο μπριτζ που πήγαινα παλιότερα.

Αυτό επίσης που σου γράφει η remedy με τους παλιούς συμμαθητές είναι πολύ σωστό. Υπάρχει μια γλύκα, μια νοσταλγία και μια αίσθηση γνώριμου σ αυτές τις συναντήσεις, παρέες ξανα-έδεσαν ή έδεσαν για πρώτη φορά. Στη ηλικία που είσαι (και είμαι), είναι πολλοί οι αποξενωμένοι, ελεύθεροι και παντρεμένοι.

Όσο για τους φίλους σου , σε καταλαβαίνω, έχω χάσει και γω κολλητές μου χωρίς λόγο. Απομακρυνθήκαμε λόγω συνθηκών ζωής. Με πόνεσε.

Σας ευχαριστώ για τις προτάσεις σας.

Παντως και εγω ξεκινησα να βγαινω με παιδικες φιλες μου , πραγματικα ηταν σαν να μην περασε μια μερα!

Πρεπει να δρασεις σε μερη με κοσμο. Συλλογους , group therapy οπως ανεφερες και εσυ - θα ειχε πολυ ενδιαφερον αυτο , υπαρχουν και ομαδες αυτογνωσιας , δες εκει στον δημο σου , στην πολη σου τι παιζει απο ομαδικα πραγματα και βουρ χωρις αναστολες :)

Προσωπικά είμαι 38 και σε παρόμοια φάση με εσένα σε ότι αφορά τις προσωπικές σχέσεις.Αν και εγώ ποτέ μου δεν υπήρξα ο σούπερ κοινωνικός και στο σχολείο,δουλειές κτλ πάντα έκανα παρέα με 1-2 άτομα τους λεγόμενους "περιπτώσεις" και περιθωριοποιημένους απο την υπόλοιπη κοινότητα αφού άλλωστε και εγώ σε αυτούς ανήκα.Οταν άλλαξα πόλη για λόγους εργασίας χάθηκα και με αυτούς και πλέον εδώ και σχεδόν μια 20ετια έχω 2-3 σταθερούς φίλους που είναι καμμιά 500αρια χιλιόμετρα μακριά οπότε καθημερινή παρέα δεν κάνω μαζί τους και εδώ είμαι μόνος.Αυτό που προσωπικά έχω καταλάβει είναι ότι από μια ηλικία και μετά ίσως απο τα 30 και μετά κατά την γνώμη μου και πόσο μάλλον στα 40 βρίσκεσαι σε μια φάση όπου απολαμβάνεις τους κόπους σου που κατέβαλλες όλα αυτά τα χρόνια σε όλους τους τομείς.Το να ξεκινάς απο το 0 στο μέσο της ηλικίας σου είναι θεωρώ αρκετά δύσκολο εώς ακατόρθωτο αν δεν είχες μάθει να κάνεις κοινωνικές σχέσεις από μικρός.
Οι διάφορες δραστηριότητες θεωρώ πως βοηθάνε για να ξεχνιέσαι λίγο αλλά για να κάνεις πραγματικούς φίλους πρέπει να έχεις μάθει ήδη να κάνεις κοινωνικές σχέσεις.Προσωπικά ομαδική ψυχοθεραπεία κάνω στη Θεσσαλονίκη εδώ και 4 μήνες περίπου και έχω καταφέρει να κάνω γνωστούς αλλά όχι φίλους..

Εσύ φίλε μου μάλλον με καταλαβαίνεις.
Θεωρώ πολύ δύσκολο για κάποιον άντρα μετά από τα 40 να κάνει κοινωνικές σχέσεις.
Εγώ για τις "δραστηριότητες" που αναφέρονται εδώ, κατά καιρούς έχω ασχοληθεί, όχι επειδή δεν είχα παρέες, αλλά επειδή είχα παρέες και τρέχαμε πέρα/δώθε.
Για τις γυναίκες θεωρώ ότι τέτοια θέματα είναι πολύ ποιο εύκολα, για αυτό άλλωστε αυτά τα θέματα τα παίρνουν και ποιο ανάλαφρα.
Άλλωστε και οι ίδιες μου το λένε.

Εδώ στην Αθήνα ειδικά, αν βγει κάποιος άντρας έξω μόνος του, μπορεί να βρεθεί και σε αστυνομικό τμήμα με χειροπέδες αν τολμήσει να μιλήσει σε κάποιον/κάποια άγνωστη. Ζούμε σε περίεργες εποχές και περιοχές. Οι άνθρωποι φοβούνται και τρομάζουν στην ιδέα ότι κάποιος άντρας μπορεί να τους πλησιάσει στο ξαφνικό.
Το βλέπω και στο γυμναστήριο αυτό τόσα χρόνια. Πριν 20, 30 χρόνια το περιβάλλον δεν ήταν έτσι.

Ομαδική ψυχοθεραπεία ναι. Αλλά που εδώ στην Αθήνα; Δεν έχω ιδέα από αυτά και δεν ξέρω τι θα πρέπει να ψάξω.

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Το βλέπω και στο γυμναστήριο αυτό τόσα χρόνια. Πριν 20, 30 χρόνια το περιβάλλον δεν ήταν έτσι.
.

---

Αυτο ειναι μεγαλη αληθεια , πριο 20 ετων , δεν υπηρχε αυτη η καχυποψια που υπαρχει σημερα , αλλα αυτο αφορα την νεα γενια , οχι την δικη μου , ανω των 40 ετων , εκει υπαρχει εμπιστοσυνη , κατι σμβαινει με τα νεα παιδια , και υποψιαζονται τους παντες , δικαιως η αδικως , αδικως κατ εμε , εγω κανω ακομη φιλιες , και ανετα μαλιστα , ειναι να εμπνεεις εμπιστοσυνη , και εμπιστοσυνη εμπνεεις μονο αν εμπιστευεσαι τον εαυτο σου ..........

Quote:

---

Originally Posted by admforall

Προσωπικά είμαι 38 και σε παρόμοια φάση με εσένα σε ότι αφορά τις προσωπικές σχέσεις.Αν και εγώ ποτέ μου δεν υπήρξα ο σούπερ κοινωνικός και στο σχολείο,δουλειές κτλ πάντα έκανα παρέα με 1-2 άτομα τους λεγόμενους "περιπτώσεις" και περιθωριοποιημένους απο την υπόλοιπη κοινότητα αφού άλλωστε και εγώ σε αυτούς ανήκα.Οταν άλλαξα πόλη για λόγους εργασίας χάθηκα και με αυτούς και πλέον εδώ και σχεδόν μια 20ετια έχω 2-3 σταθερούς φίλους που είναι καμμιά 500αρια χιλιόμετρα μακριά οπότε καθημερινή παρέα δεν κάνω μαζί τους και εδώ είμαι μόνος.Αυτό που προσωπικά έχω καταλάβει είναι ότι από μια ηλικία και μετά ίσως απο τα 30 και μετά κατά την γνώμη μου και πόσο μάλλον στα 40 βρίσκεσαι σε μια φάση όπου απολαμβάνεις τους κόπους σου που κατέβαλλες όλα αυτά τα χρόνια σε όλους τους τομείς.Το να ξεκινάς απο το 0 στο μέσο της ηλικίας σου είναι θεωρώ αρκετά δύσκολο εώς ακατόρθωτο αν δεν είχες μάθει να κάνεις κοινωνικές σχέσεις από μικρός.
Οι διάφορες δραστηριότητες θεωρώ πως βοηθάνε για να ξεχνιέσαι λίγο αλλά για να κάνεις πραγματικούς φίλους πρέπει να έχεις μάθει ήδη να κάνεις κοινωνικές σχέσεις.Προσωπικά ομαδική ψυχοθεραπεία κάνω στη Θεσσαλονίκη εδώ και 4 μήνες περίπου και έχω καταφέρει να κάνω γνωστούς αλλά όχι φίλους..

---

Αυτα που κοκκίνισα, δλδ επι της ουσίας των όσων λες, ταυτίζομαι σημαντικά μαζι σου. Από το δημοτικό (έως και σημερα) οι υποτίθεται φίλοι (μάλλον αυτοί που ήθελαν την παρέα μου και ετσι δεν έννιωθα μόνος αλλά πέρναγα γενικα ωραία μαζί τους) ήταν οι περιπτωσάρες, οι περιθωριοποιημένοι, ιδιόρρυθμοι (δεν μιλω προφανως για αλήτες) που το νοητικό/μορφωτικο τους επίπεδο ήταν προφανως πιο κατω απο το δικο μου. Οι υπολοιποι ήταν απλα από γνωστοι, μέχρι πολύ καλοί γνωστοι αλλά και αντιπαθειες. Έχω και εγω καλούς φιλους με τους οποιους δυστυχως μας χωριζουν οι μεγάλες αποστασεις που προανεφερες ή οι περιστασεις της ζωης τους (πχ παντρεύτηκαν), οποτε πάλι με "περιπτώσεις" καλύπτεται το κενο παρεας.
Ναι, μετα τα 30 έως 40 απολαμβάνεις καρπούς των κόπων σου, αλλα η εποχη που ζουμε και ιδίως το προηγούμενο ιστορικό ψυχολογιας που τυχον εχει κάποιος δεν σε τοποθετούν (τουλάχιστον εμενα) στο ναδιρ της ανταμοιβής με βαση τους κοπους και νιωθεις έντονα μια απόσταση (ίσως όχι προφανως πολύ μεγαλη) από αυτο στο οποιο θα θελες να σαι. Μιλαω βασικα για τα επαγγελματικα, διοτι ως προς άλλες πτυχες είναι άστα να πάνε.
Οι δραστηριότητες, χομπις κλπ βοηθάνε, ξεχνιέσαι, αλλά δεν έλυσες αυτο που τυχόν σε βασανίζει. Οι φιλίες ειναι θεμα συγκυριών, αλλά και κοινωνικοποίησης και διάκρισης! Επεδίωξα την αποκτηση φιλων και την κοινωνικοποίηση, ιδίως σε παλαιότερες εποχες, το μονο όμως που πέτυχα ήταν πάρα πολλούς γνωστούς αλλά και πολλή αποφυγη που με έριχνε. Πάντως δεν κολώνω να μιλήσω σε άγνωστο ή άγνωστη.

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Εκείνους που θεωρούσα φίλους, όχι μόνο εξαφανίστηκαν, αλλά ούτε στους γάμους τους δεν με κάλεσαν. Όχι γιατί δεν το ήθελαν, απλά απόκοψαν ξαφνικά και βίαια. Σαν να τους τραβάγανε οι γυναίκες τους από την μύτη. Σαν να μην ήθελαν κανένα πάρε/δώσε με τη ζωή που έκαναν.

Έφτασα στο σημείο να παίρνω τηλέφωνα και να στέλνω μηνύματα στα κινητά τους, να μην μου απαντάνε και να μαθαίνω από τρίτους ότι έχουν φύγει από Ελλάδα ή Αθήνα και ότι έχουν παντρευτεί. Προσωπικά αισθάνθηκα μεγάλη πίκρα όταν μάθαινα ότι παντρεύτηκαν και ότι δεν μπήκαν στο κόπο να με καλέσουν στο γάμο τους.

Εντάξει, είπαμε και εγώ έχω μία αξιοπρέπεια. Δεν θα φτάσω και στο σημείο και να παρακαλάω.

Το παρελθόν το έχω διαγράψει. Θέλω να κάνω νέο ξεκίνημα.

---

Δεν ήταν φίλοι σου, πίστευες ότι ήταν φίλοι σου. Για εκεινους ήσουν ένας καλός γνωστός, γι αυτο και χάθηκαν. Οπότε, αμα έχεις ήδη κανει την προσπαθεια την οποια πριν μερες σου ειχα εισηγηθει (δλδ επανασύνδεσης) δεν αξιζει πλεον να ασχολείσαι μαζι τους. Η ζωη συνεχίζεται και χωρις αυτους. Ελπιζω αυτο να μην σε έριξε ψυχολογικα, ιδίως σε βαθμο που να επηρεάσει την αυτοεκτιμηση σου ή την αποδοση σου σε αλλους τομεις της ζωης πχ σπουδες, επαγγελματικα κλπ.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Αυτο ειναι μεγαλη αληθεια , πριο 20 ετων , δεν υπηρχε αυτη η καχυποψια που υπαρχει σημερα , αλλα αυτο αφορα την νεα γενια , οχι την δικη μου , ανω των 40 ετων , εκει υπαρχει εμπιστοσυνη , κατι σμβαινει με τα νεα παιδια , και υποψιαζονται τους παντες , δικαιως η αδικως , αδικως κατ εμε , εγω κανω ακομη φιλιες , και ανετα μαλιστα , ειναι να εμπνεεις εμπιστοσυνη , και εμπιστοσυνη εμπνεεις μονο αν εμπιστευεσαι τον εαυτο σου ..........

---

Να εμπνέεις εμπιστοσύνη που;;;;

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Οι δραστηριότητες, χομπις κλπ βοηθάνε, ξεχνιέσαι, αλλά δεν έλυσες αυτο που τυχόν σε βασανίζει.

---

Εγώ ακόμη είμαι στο αρχικό στάδιο.
Δηλαδή να βρω δραστηριότητες ή χόμπι (πέρα του γυμναστηρίου) που πραγματικά μου αρέσουν και με ενδιαφέρουν.
Γιατί αν είναι να κάνω κάτι με το ζόρι καλύτερα να μην το κάνω.

Δυστυχώς όμως διαπιστώνω ότι αυτά τα λίγα που μου αρέσουν μάλλον είναι δύσκολο να τα υλοποιήσω. Εκτός αν τα κάνω μόνος.
Π.χ. έχω μούρλα με τις ημερήσιες εκδρομές. Όχι πεζοπορίες, αναρριχήσεις και τέτοια, αλλά εκδρομές στη φύση ή πολιτιστικές εκδρομές, εκδρομές στη θάλασσα κλπ... Υπάρχουν σύλλογοι που κάνουν τέτοιες εκδρομές;;;;;;
Πάντως κάποια τηλέφωνα που έκανα, έφαγα πόρτα στα μούτρα...λόγω ηλικίας...

Πας και μόνος εκδρομές αν δεν σε ενοχλεί να σαι μόνος. Ψάξε και για καμια σχεση, πλησίασε κοπέλες, δεν ξέρεις πως σκέφτονται.

Τις μοναχικές διακοπές τις έχω δοκιμάσει. Σαν να ήμουν τιμωρία αισθανόμουν. Πήγαινα για μπάνιο και αισθανόμουν πολύ άσχημα να είμαι μόνος μου. Ο κακομοίρογλου...ο τιμωρημένος.
Βλέπεις ήταν πρώτη φορά που τολμούσα κάτι τέτοιο και δεν πρόκειται να το ξανακάνω αυτό.

Κοπέλα, σχέση; χα!χα! καλό...
Έκανα το λάθος πριν μερικούς μήνες και γράφτηκα σε site γνωριμιών. Μέγα λάθος.
Η κατάσταση είναι τραγική με αυτά που έχω ζήσει από τις γυναίκες εκεί.
Τι να πρωτοπώ και τι να πρωτογράψω. Άστα, βράστα...

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Τις μοναχικές διακοπές τις έχω δοκιμάσει. Σαν να ήμουν τιμωρία αισθανόμουν. Πήγαινα για μπάνιο και αισθανόμουν πολύ άσχημα να είμαι μόνος μου. Ο κακομοίρογλου...ο τιμωρημένος.
Βλέπεις ήταν πρώτη φορά που τολμούσα κάτι τέτοιο και δεν πρόκειται να το ξανακάνω αυτό.

Κοπέλα, σχέση; χα!χα! καλό...
Έκανα το λάθος πριν μερικούς μήνες και γράφτηκα σε site γνωριμιών. Μέγα λάθος.
Η κατάσταση είναι τραγική με αυτά που έχω ζήσει από τις γυναίκες εκεί.
Τι να πρωτοπώ και τι να πρωτογράψω. Άστα, βράστα...

---

Ούτε εγώ πιστεύω στα site γνωριμιών, αλλά στο face to face. Πλησιάζεις αυτες που ειναι οσο το δυνατο πιο κοντά στο "καλούπι σου με την ευρεία του όρου έννοια". Στα site αυτα βρίσκεις όποια έχει πρόβλημα εμφανισιακό, στο νου, χωρισμένη με παιδιά, *****, ξενη που ψαχνει να βρει κάποιον ματσωμένο, τέτοιες!
Τραγική είναι η κατασταση επειδή δεν ξέρεις (ουμε) τον τρόπο, επειδή είχαμε το ενδιαφέρον μας μόνιμα και με παρωπίδες στραμμένο αλλού. Αν κατεβάσει βεβαια κανεις τον πύχη είναι θεμα ημερών να ζευγαρώσει, αλλά δεν μιλάω για κάτι τετοιο.
Μοναχικές διακοπές δεν πας αν δεν αντεχεις τη μοναξια και κυρίως αν δεν ξερεις να φτιαχνεις στον εαυτο σου καλή εσωτερική διαθεση. Πολλές φορές έχω βγει μόνος τα βράδυα χωρίς να με πειράξει αλλά όχι να πάω μόνος διακοπές.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Πλησιάζεις αυτες που ειναι οσο το δυνατο πιο κοντά στο "καλούπι σου με την ευρεία του όρου έννοια".

---

Ναι σωστά, αν υπήρχαν όμως...
Ώρες/ώρες αισθάνομαι ότι ζω σε αντρικό μοναστήρι στο Άγιο Όρος.
Πήγα και εγώ ρε παιδί μου και διάλεξα επάγγελμα κατ' εξοχήν αντρικό και τώρα όλη την μέρα "πνίγομαι" ανάμεσα σε 25 άντρες που είναι όλοι τους παντρεμένοι με παιδιά... Κάποιος με τιμωρεί...

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Ναι σωστά, αν υπήρχαν όμως...
Ώρες/ώρες αισθάνομαι ότι ζω σε αντρικό μοναστήρι στο Άγιο Όρος.
Πήγα και εγώ ρε παιδί μου και διάλεξα επάγγελμα κατ' εξοχήν αντρικό και τώρα όλη την μέρα "πνίγομαι" ανάμεσα σε 25 άντρες που είναι όλοι τους παντρεμένοι με παιδιά... Κάποιος με τιμωρεί...

---

Αυτοί πως βρήκαν γυναίκες δλδ?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αυτοί πως βρήκαν γυναίκες δλδ?

---

Το έχεις ακούσει το "ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου" ;

Ακριβώς αυτό. Περιστοιχίζομαι από αντρικό πληθυσμό που όλοι τους έχουν παντρευτεί πριν τα 30...
Οι συνομήλικοί μου έχουν μεγάλα παιδιά (σε γυμνάσιο/λύκειο/σχολές) και όσοι είναι κάτω των 30 έχουν μικρά παιδιά...

Το κορυφαίο είναι ότι όλοι αυτοί μου κάνουν κήρυγμα ενάντια στο γάμο, στις μόνιμες σχέσεις και όλα αυτά.
Ώρες, ώρες τους βλέπω και μου δίνουν την εντύπωση "καμμένων" ανθρώπων. Πολύ γέλιο.

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Το έχεις ακούσει το "ή μικρός μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου" ;

Ακριβώς αυτό. Περιστοιχίζομαι από αντρικό πληθυσμό που όλοι τους έχουν παντρευτεί πριν τα 30...
Οι συνομήλικοί μου έχουν μεγάλα παιδιά (σε γυμνάσιο/λύκειο/σχολές) και όσοι είναι κάτω των 30 έχουν μικρά παιδιά...

Το κορυφαίο είναι ότι όλοι αυτοί μου κάνουν κήρυγμα ενάντια στο γάμο, στις μόνιμες σχέσεις και όλα αυτά.
Ώρες, ώρες τους βλέπω και μου δίνουν την εντύπωση "καμμένων" ανθρώπων. Πολύ γέλιο.

---

πως γινεται αυτο? στην κρητη ζεις?

Τι εννοείς;

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Τι εννοείς;

---

ζεις σε χωριο ρε παιδι μου?
στην κρητη παντρευονται ολοι, πριν τα 30 τους.
τι να εννοω?

Συμφωνώ με το "ή μικρός μικρός παντρέψου ...". Μετά τα περιθώρια στενεύουν! Κι οσο περναει ο καιρος στενεύουν επικύνδυνα και ερχεται το δήλημμα του συμβιβασμού το οποιο δύσκολα ανεχεται κανεις! Βρίσκεις μεν πολλές κοπέλες κοντά στην ηλικία σου αλλά τα δεδομένα τους είναι τετοια που δεν ανταποκρίνονται σ' αυτα που θες, σ' αυτα που πάντα ονειρευόσουν, ώστε να κανεις την κίνηση. Εκτός αυτού, όσες είναι ανω των 35 ωραιες και ελευθερες, δεν έχουν τον αγνό, αυθόρμητο, γλυκό χαρακτηρα μιας 20 - 30 μαξιμουμ χρονών, επειδη έχουν ήδη δει ή κάνει πολλά στη ζωη τους, κοιτάνε συμφεροντολογικά τον υποψήφιο, έχουν αυξημένες απαιτήσεις, είναι δύστροπες στη συμπεριφορα και στον τροπο ζωης τους και δεν ψάχνουν για γλυκες και έρωτες.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ζεις σε χωριο ρε παιδι μου?
στην κρητη παντρευονται ολοι, πριν τα 30 τους.
τι να εννοω?

---

Όχι δεν ζω σε χωριό, ούτε στη Κρήτη.
Στην επαρχία μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά και τα μεγάλα αστικά σημεία δεν πάνε πίσω. Επιβεβαιωμένο πολλάκις.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Συμφωνώ με το "ή μικρός μικρός παντρέψου ...". Μετά τα περιθώρια στενεύουν! Κι οσο περναει ο καιρος στενεύουν επικύνδυνα και ερχεται το δήλημμα του συμβιβασμού το οποιο δύσκολα ανεχεται κανεις! Βρίσκεις μεν πολλές κοπέλες κοντά στην ηλικία σου αλλά τα δεδομένα τους είναι τετοια που δεν ανταποκρίνονται σ' αυτα που θες, σ' αυτα που πάντα ονειρευόσουν, ώστε να κανεις την κίνηση. Εκτός αυτού, όσες είναι ανω των 35 ωραιες και ελευθερες, δεν έχουν τον αγνό, αυθόρμητο, γλυκό χαρακτηρα μιας 20 - 30 μαξιμουμ χρονών, επειδη έχουν ήδη δει ή κάνει πολλά στη ζωη τους, κοιτάνε συμφεροντολογικά τον υποψήφιο, έχουν αυξημένες απαιτήσεις, είναι δύστροπες στη συμπεριφορα και στον τροπο ζωης τους και δεν ψάχνουν για γλυκες και έρωτες.

---

Μια χαρά τα λες. Και θα πρόσθετα από αυτά που ζω ότι μετά τα 40 οι γυναίκες ξεκινούν και το βασικό ψέμα περί της ηλικίας. Ντρέπονται για την ηλικίας τους και ενώ μπορεί να είναι πάνω από 45 ή και 50 ή και 55 ετών δηλώνουν ηλικίες κάτω από 40.
Αυτό το φαινόμενο κυκλοφορεί πολύ μέσα στο ίντερνετ. Αλλά μέσα στο ίντερνετ γίνεται της κακομοίρας. Ου μπλέξεις.

Από εκεί και πέρα, όσες γυναίκες ξέρω ή γνωρίζω στο περιβάλλον που κινούμαι είναι όλες παντρεμένες.
Οπότε δεν ξέρω τι γίνεται έξω.

Όπως τα είπαν οι άλλοι. Δραστηριότητες. Εγώ έκανα χορό 27 χρονών και γαλλικά (ω ναι). Ντάξει δεν τα κατάφερα (γιατί έχω κοινωνική φοβία) αλλά είδα ότι μπορούν να συναφθούν σχέσεις αν είσαι ανοιχτός. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στο χορό που ήταν τα κατάλληλα άτομα.

Όσον αφορά για "ομαδική ψυχοθεραπεία", βάλε ακριβώς αυτό στο γοογλ. Δεν μπορεί, θα βρεις ένα εκατομ. αποτελέσματα (αν ζεις Αθήνα). Ξέρω γιατί ψάχνω αυτή τη στιγμή.

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Όπως τα είπαν οι άλλοι. Δραστηριότητες. Εγώ έκανα χορό 27 χρονών και γαλλικά (ω ναι). Ντάξει δεν τα κατάφερα (γιατί έχω κοινωνική φοβία) αλλά είδα ότι μπορούν να συναφθούν σχέσεις αν είσαι ανοιχτός. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στο χορό που ήταν τα κατάλληλα άτομα.

Όσον αφορά για "ομαδική ψυχοθεραπεία", βάλε ακριβώς αυτό στο γοογλ. Δεν μπορεί, θα βρεις ένα εκατομ. αποτελέσματα (αν ζεις Αθήνα). Ξέρω γιατί ψάχνω αυτή τη στιγμή.

---

με την κοινωνικοποιηση, τα μαθηματα χορου κλπ, σου ηταν πιο ευκολο να συναψεις προσωπικες σχεσεις, πχ ερωτικες, η κοινωνικες για παρεα κλπ?

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Όπως τα είπαν οι άλλοι. Δραστηριότητες. Εγώ έκανα χορό 27 χρονών και γαλλικά (ω ναι). Ντάξει δεν τα κατάφερα (γιατί έχω κοινωνική φοβία) αλλά είδα ότι μπορούν να συναφθούν σχέσεις αν είσαι ανοιχτός. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στο χορό που ήταν τα κατάλληλα άτομα.

Όσον αφορά για "ομαδική ψυχοθεραπεία", βάλε ακριβώς αυτό στο γοογλ. Δεν μπορεί, θα βρεις ένα εκατομ. αποτελέσματα (αν ζεις Αθήνα). Ξέρω γιατί ψάχνω αυτή τη στιγμή.

---

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

με την κοινωνικοποιηση, τα μαθηματα χορου κλπ, σου ηταν πιο ευκολο να συναψεις προσωπικες σχεσεις, πχ ερωτικες, η κοινωνικες για παρεα κλπ?

---

Η κοινωνικοποίηση, από μόνη της, δεν θα σου προσφέρει ούτε φιλίες, ούτε παρέες για καφέ και ποτό, ούτε ερωτικές σχέσεις, αν δεν έχεις τον αναλογο για τετοια χαρακτήρα, ικανότητα για τετοια αποτελέσματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, την καταλληλη χημεία και αποδεκτότητα απ τους άλλους. Γι αυτό, ακόμα και πρωτοβουλίες να παίρνεις, κι οσο εξωστρεφής και ομιλητικός κι αν είσαι μαζί τους δεν θα τα καταφερεις. Απλά θα αποκτήσεις μια δεξαμένη με πάρα πολλούς γνωστούς. Γι αυτό κατέφευγε σε χόμπις και χώρους που σε ευχαριστούν και μην τρέχεις σε δραστηριότητες που θα τις κάνεις με το ζόρι απλα με την ελπίδα ότι εκει θα βρεις φίλους και έτερον ήμιση.

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Όπως τα είπαν οι άλλοι. Δραστηριότητες. Εγώ έκανα χορό 27 χρονών και γαλλικά (ω ναι). Ντάξει δεν τα κατάφερα (γιατί έχω κοινωνική φοβία) αλλά είδα ότι μπορούν να συναφθούν σχέσεις αν είσαι ανοιχτός. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στο χορό που ήταν τα κατάλληλα άτομα.

Όσον αφορά για "ομαδική ψυχοθεραπεία", βάλε ακριβώς αυτό στο γοογλ. Δεν μπορεί, θα βρεις ένα εκατομ. αποτελέσματα (αν ζεις Αθήνα). Ξέρω γιατί ψάχνω αυτή τη στιγμή.

---

Εγώ πάντως από κοινωνική φοβία δεν πάσχω.
Πάσχω από το σύνδρομο "θέλω παρέα που να μου ταιριάζει και ταυτόχρονα να μπορώ να ζω όπως εγώ θέλω στο σπίτι μου".

Εύκολα λες "δραστηριότητες", δύσκολα βρίσκεις όμως κάποιες που να σου ταιριάζουν αλλά και να προσφέρουν και κάτι.

Για την ιστορία και μόνο από "δραστηριότητες" κατάφερα να πάρω πιστοποιήσεις στα Αγγλικά, έκανα και δύο μεταπτυχιακά, έκανα και ένα τσουβάλι σεμινάρια, γράφτηκα και σε συλλόγους, γνώρισα κόσμο και κοσμάκη...
Και λοιπόν; Και κάτι έτρεξε στα γύφτικα! ;)
Πάλι μόνος είμαι...χα!χα! :p

υ.γ.χορό δεν έχω κάνει. Δεν μου αρέσουν οι χοροί που διδάσκονται σε σχολές χορού. :p

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Όσον αφορά για "ομαδική ψυχοθεραπεία", βάλε ακριβώς αυτό στο γοογλ. Δεν μπορεί, θα βρεις ένα εκατομ. αποτελέσματα (αν ζεις Αθήνα). Ξέρω γιατί ψάχνω αυτή τη στιγμή.

---

Χάος και εδώ...
Στα τυφλά άκρη δεν βγαίνει.

Ινστιτούτο Ψυχοθεραπείας στους Αμπελόκηπους έχει ως αίθουσα για την ομαδική ψυχοθεραπεία, το χώρο εισόδου στην ρεσεψιόν, εκεί που κάθονται οι επισκέπτες... Έλεος!...

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Εγώ πάντως από κοινωνική φοβία δεν πάσχω.
Πάσχω από το σύνδρομο "θέλω παρέα που να μου ταιριάζει και ταυτόχρονα να μπορώ να ζω όπως εγώ θέλω στο σπίτι μου".

Εύκολα λες "δραστηριότητες", δύσκολα βρίσκεις όμως κάποιες που να σου ταιριάζουν αλλά και να προσφέρουν και κάτι.

Για την ιστορία και μόνο από "δραστηριότητες" κατάφερα να πάρω πιστοποιήσεις στα Αγγλικά, έκανα και δύο μεταπτυχιακά, έκανα και ένα τσουβάλι σεμινάρια, γράφτηκα και σε συλλόγους, γνώρισα κόσμο και κοσμάκη...
Και λοιπόν; Και κάτι έτρεξε στα γύφτικα! ;)
Πάλι μόνος είμαι...χα!χα! :p

υ.γ.χορό δεν έχω κάνει. Δεν μου αρέσουν οι χοροί που διδάσκονται σε σχολές χορού. :p

---

χμ...
αυτες ομως ειναι οντως αρκετες δραστηριοτητες και προς την σωστη κατευθυνση.
ας μνημονευσουμε και το θετικο, οτι απεκτησες γνωσεις και πιστοποιησεις για να μην τα διαγραφουμε ολα, αλλα εφοσον μιλαμς για ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ, κι αφου οπως λες δεν εχεις καν κοινωνικες φοβιες, τι εγινε ολος αυτος ο κοσμος και κοσμακης??? γιατι δεν κρατησες με καποιους επαφες εστω για μια διασκεδαση?

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Χάος και εδώ...
Στα τυφλά άκρη δεν βγαίνει.

Ινστιτούτο Ψυχοθεραπείας στους Αμπελόκηπους έχει ως αίθουσα για την ομαδική ψυχοθεραπεία, το χώρο εισόδου στην ρεσεψιόν, εκεί που κάθονται οι επισκέπτες... Έλεος!...

---

ενταξει αυτα ειναι για γελια. καποια στιγμη πρεπει να πιστοποιησουν και τους χωρους τους αυτοι οι κυριοι..
ως προς τους θεραπευτες, εχω παντα την γνωμη να πηγαινει κανεις σε συτημενους, γιατι υπαρχει μεγαλη λαμογιά κι ανικανοτητα στον χωρο.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

χμ...
αυτες ομως ειναι οντως αρκετες δραστηριοτητες και προς την σωστη κατευθυνση.
ας μνημονευσουμε και το θετικο, οτι απεκτησες γνωσεις και πιστοποιησεις για να μην τα διαγραφουμε ολα, αλλα εφοσον μιλαμς για ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ, κι αφου οπως λες δεν εχεις καν κοινωνικες φοβιες, τι εγινε ολος αυτος ο κοσμος και κοσμακης??? γιατι δεν κρατησες με καποιους επαφες εστω για μια διασκεδαση?

---

Εννοείται ότι αποκόμισα και πολλά θετικά από αυτές τις δραστηριότητες...
Αλλά μεταξύ μας, δεν μπορώ να κάθομαι διαρκώς στα θρανία, ούτε να υποκρίνομαι ότι κάποιες δραστηριότητες με ενθουσιάζουν.

Φαντάζομαι ότι όλος αυτός ο "κόσμος και ο κοσμάκης" συνεχίζει τη ζωή του.
Δεν έχω κρατήσει επαφές. Και μεταξύ μας σε καμιά από όλες αυτές τις δραστηριότητες δεν ένοιωσα ότι μπορούν να αναπτυχθούν γνωριμίες, κοινωνικές επαφές κλπ... Όλες ήταν σχέσεις παροδικές, υποχρεωτικές συνευρέσεις για συγκεκριμένους λόγους και για συγκεκριμένα αντικείμενα. Φυσικά και καφεδάκια ήπιαμε και μπύρες ήπιαμε και ωραία τα περνάγαμε, αλλά μέχρι εκεί.
Ο καθείς είχε τη ζωή του και μετά απλά εξαφανιζόταν...

Και δεν αναφέρομαι μόνο σε δραστηριότητες "θρανίων" αλλά και σε δραστηριότητες ενδιαφερόντων π.χ. αυτοκίνηση, μηχανοκίνηση, ποδηλασία, μουσική, γευσιγνωσία κλπ...

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Εννοείται ότι αποκόμισα και πολλά θετικά από αυτές τις δραστηριότητες...
Αλλά μεταξύ μας, δεν μπορώ να κάθομαι διαρκώς στα θρανία, ούτε να υποκρίνομαι ότι κάποιες δραστηριότητες με ενθουσιάζουν.

Φαντάζομαι ότι όλος αυτός ο "κόσμος και ο κοσμάκης" συνεχίζει τη ζωή του.
Δεν έχω κρατήσει επαφές. Και μεταξύ μας σε καμιά από όλες αυτές τις δραστηριότητες δεν ένοιωσα ότι μπορούν να αναπτυχθούν γνωριμίες, κοινωνικές επαφές κλπ... Όλες ήταν σχέσεις παροδικές, υποχρεωτικές συνευρέσεις για συγκεκριμένους λόγους και για συγκεκριμένα αντικείμενα. Φυσικά και καφεδάκια ήπιαμε και μπύρες ήπιαμε και ωραία τα περνάγαμε, αλλά μέχρι εκεί.
Ο καθείς είχε τη ζωή του και μετά απλά εξαφανιζόταν...

Και δεν αναφέρομαι μόνο σε δραστηριότητες "θρανίων" αλλά και σε δραστηριότητες ενδιαφερόντων π.χ. αυτοκίνηση, μηχανοκίνηση, ποδηλασία, μουσική, γευσιγνωσία κλπ...

---

ειπες "και σε συλλογους". οι συλλογοι δεν ειναι τοσο διεκπεραιωτικες συνευρεσεις οπως ενα σεμιναριο η μια πιστοποιηση.
περισσοτερο για κοινωνικοποιηση πανε ολοι εκει.
γιατι δεν προεκυψε κατι με τους συλλογους λοιπον??
λες επισης οτι μπυριτσες και καφεδακια πινατε και καλα περναγατε, ε αυτο δεν θελεις??? αυτο μας ειεπς στα προηγουμενα, οτι δεν θες καποια δεσμευση, απλα να βγαινετε και να περνατε καλα την ωρα σας.

Και γω δεν έχω καταλάβει τι θέλεις. Φιλίες ή παρέες?

Παρέες για μπυρίτσες, καφεδάκια και τα ρέστα μπορείς να ξανακάνεις μέσα από δραστηριότητες και συλλόγους- όπως παλιά. Αυτό που γράφει η Remedy πιο πάνω.

Οι φιλίες και οι δεμένες παρέες προκύπτουν σιγά-σιγά ανάμεσα σε ανθρώπους που ταιριάζουν.


Το θέμα σου -νομίζω- δεν είναι ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις. Είναι ότι βαριέσαι τη διαδικασία, σε κουράζει και σε καταλαβαίνω, και γω κοντά στην ηλικία σου είμαι. Με κάποιον τρόπο προσπάθησε να ξαναβρείς την όρεξη για γνωριμίες και παρέες. Κανείς δε θα σε πλησιάσει αν αποπνέεις μιζέρια.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ειπες "και σε συλλογους". οι συλλογοι δεν ειναι τοσο διεκπεραιωτικες συνευρεσεις οπως ενα σεμιναριο η μια πιστοποιηση.
περισσοτερο για κοινωνικοποιηση πανε ολοι εκει.
γιατι δεν προεκυψε κατι με τους συλλογους λοιπον??
λες επισης οτι μπυριτσες και καφεδακια πινατε και καλα περναγατε, ε αυτο δεν θελεις??? αυτο μας ειεπς στα προηγουμενα, οτι δεν θες καποια δεσμευση, απλα να βγαινετε και να περνατε καλα την ωρα σας.

---

Αν ξεκινήσω να γράφω περιστατικά που έχω βιώσει από όλες αυτές τις "δραστηριότητες" θα γελάει και το παρδαλό κατσίκι.

Πάντως για ένα είμαι σίγουρος. Παρέες δεν δημιουργούνται. Παροδικές γνωριμίες δημιουργούνται και μέχρι εκεί.

Quote:

---

Originally Posted by Anxious_

Αν ξεκινήσω να γράφω περιστατικά που έχω βιώσει από όλες αυτές τις "δραστηριότητες" θα γελάει και το παρδαλό κατσίκι.

Πάντως για ένα είμαι σίγουρος. Παρέες δεν δημιουργούνται. Παροδικές γνωριμίες δημιουργούνται και μέχρι εκεί.

---

παρεες πουθενα δεν δημιουργουνται απο μονες τους. τις παρεες τις κανουν τα ατομα.
αυτο που χρειαζεται ειναι κοινωνικοποιηση,
αν αυτη υπαρχει τελικως, καποιος λογος υπαρχει που δεν ξεκινανε παρεες η σχεσεις.
αυτο ομως θελει σοβαρη διερευνηση και δεν γινεται εδω. γινεται με ειδικο.

Quote:

---

Originally Posted by imagine

Και γω δεν έχω καταλάβει τι θέλεις.
...
...
...
Το θέμα σου -νομίζω- δεν είναι ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις.

---

Έχω ξεμείνει από ιδέες για δραστηριότητες οι οποίες να είναι οικονομικά προσιτές και κυρίως να μπορούν να γίνουν Σαββατοκύριακα μόνο και φυσικά να με ενθουσιάζουν.

Εγώ ξέρω τι θέλω να κάνω.
Εκδρομή την Κυριακή για βόλτα στην παραλία, καφεδάκι και ψαράκι στην Νέα Αρτάκη.
Αυτό θέλω.