δια βιου αντικαταθλιπτικο

[QUOTE=panagiwtis23;645971]Παιδιά καλό θα ήταν όντως να μπορουσαμε να απεξαρτηθούμε όπως λέει η ντιάνα αλλά αν δεχθούμε την βιολογική αιτία της κατάθλιψης τότε είναι σαν να λέμε σε έναν διαβητικό να κόψει την ινσουλίνη γιατί του κάνει πχ πρόβλημα στα νεφρά...[QUOTE]


Οι περισσότερες όμως καταθλίψεις προέρχονται από αρνητικές εμπειρίες και όχι από βιολογικά αίτια...
γι'αυτό επεσήμανα αυτή την πτυχή.
Πολλοί παίρνουν φάρμακα και δεν κάνουν ποτέ κάτι παράλληλο για να μπορέσουν να απεξαρτηθούν από τα φάρμακα και από την κατάθλιψη.

Σίγουρα δεν είναι κάτι το εύκολο-θέλει δουλειά και εγώ η ίδια παίρνω λίγο φάρμακο και συγχρόνως κάνω και ψυχοθεραπεία.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Noμιζω η Anxious εννοει δοση συντηρησης, που σημαινει light δοση. Ισα ισα να ειναι λειτουργικη, να μην υποτροπιαζει.

Diana ολα τα φαρμακα δημιουργουν προβλημα στα νεφρα... για αυτο λενε οι γιατροι να πινουμε πολυ νερο, να ασκουμαστε, να τρεφομαστε σωστα κλπ.

---

Ναι , καλα τα νεφρα , το σηκωτι , το ξαχασατε ? τις αγνωστες ζημιες που κανουν στον εγκεφαλο ? εγω προσπαθω να παιρνω μικρουλες δοσεις ........παλιοφαρμακα ειναι ολα ......

Δεν ειναι γνωστη η αιτια της κτθλης , σιγουρα ειναι γονιδικη , συμφωνα με το ινστιτουτο Max Planck ..........εκει σκοπευουν σε εξατομικευμενη θεραπεια , κατι ξερουν.....ισως και να την εχουν ετοιμη , αλλα πως θα συνεχιζουν να πλουτιζουν οι φαρμακοβιομηχανιες , στο παλιοκοσμο που ζουμε ?

Καλά το συκώτι θα το πάρουμε στο χέρι και θα τρέχουμε στο τέλος με τόσα φάρμακα που προσπαθεί να μεταβολίσει το καημένο...
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που τα φάρμακα αυτά ανεβάζουν τα ηπατικά ένζυμα σχεδόν ένα μήνα μετά...
Και την χοληστερίνη καμια φορά...

Όσο για τις επιπτώσεις στον εγκέφαλο αφήστε το...
Μόνιμες οι αλλαγές που προκαλεί το αντικαταθληπτικό όπως και όλα τα ψυχοφάρμακα καθώς ο εγκέφαλος ξαφνικά αναγκάζεται να ισορροπήσει σε τελείως νέα δεδομένα...

Eγω μια φορα που πηρα μεγαλη δοση αντικαταθλιπτικων , δεν μπορουσα να βαλω την γλωσσα στο στομα μου για 8 ωρες ......

Κοιταχτε..ο γιατρός είδε ότι δεν την παλευα με το μπεσπαρ κ τελικά έδωσε την συναινεση του..είχα να τον δω 1 μήνα κ ήταν δύσκολο να τον βρω καθώς κάνει εφημερίες...όταν τα είπαμε όντως συμφώνησε...δεν με είχε δει κ ειχε μείνει στο απλό στρες που βιωνα..πάει αυτό..όσον αφορά το συκώτι κ τα νεφρά τώρα, δεν ξέρω αν θα προκαλέσει ζημιά ή όχι..η δόση που παίρνω ειναι μόνο 20 mg, χορεύω κ αθλουμαι συνέχεια καθε μερα παρά μερα..κανω σπουδές χορού κ εύχομαι κάποια πράγματα να αποβάλλονται από τον οργανισμό μου με την άσκηση,δεν πινω ποτε αλκοόλ,το σιχαινομαι,εχω να πιω από μικρή κ είμαι 37.πινω χυμούς κ αναψυκτικό όταν βγω, δεν τρώω πολλά λιπαρά κ τρώω μόνο ψάρια..τώρα αν πάθουν κάτι τα νεφρά,στο καλο κ αυτά κ να μας γραφουν,εγω σαν ζόμπι με στρες κ σκοταδουρα αρνούμαι να ζήσω..ένα γαμωχαπο είναι ! Τώρα αν κάνει ζημιά στο καλό κ ενας λιγότερος που λενε...ειλικρινά βαρεθηκα να ζω με φόβο υποτροπής συνέχεια, μία φίλη που έχει ένα αυτοανοσο σοβαρό κ παίρνει 7 χάπια την ημέρα τι να πει αυτή???κ μιλάμε εμείς για 1 χάπι??? Δόση συντήρησης είπε ο άνθρωπος αργότερα ,εννοώντας την χαμηλότερη δυνατή για να έχω ένα δίκτυ ασφαλείας από κάτω μου..Κ γενικώς προσπαθώ να ανεβω παιδιά κ να νιώσω ασφαλής..οι καταστροφολογιες σχετικά με τιν εγκέφαλο,τα νεφρά κντο συκώτακι δεν με βοηθάνε..πασχω από γαδ!κ η δουλεια μου είναι να αγχωνομαι με κάθε τι ακόμα κ για φανταστικά πράγματα που δεν υπάρχουν καν..εννοω ότι έχω φόβους,πχ εχτες φρικαρισα στην σκέψη ότι θα πεθάνει ή μάνα μου κ ένιωθα σα πένθος χωρίς καν να έχει συμβεί! Αγχωνομαι για όλα στη ζωή σε αυτή τη φάση που είμαι,επομενως αρνητικά σχόλια περί θεραπείας μου,κακο μου κάνουν κ οχι καλό...be nice to me μωρακια!!

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Eγω μια φορα που πηρα μεγαλη δοση αντικαταθλιπτικων , δεν μπορουσα να βαλω την γλωσσα στο στομα μου για 8 ωρες ......

---

Ρε μακ !ελιωσα στο γέλιο!!!χαχαχα το έκανα κ εικόνα!χαχαχ πόσο cartoon είσαι ρε φίλε???������

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

στο αιγινητειο μου ειχαν δωσει σεροξατ κ δεν μου ειχε κανει καποια διαφορα μετα απο 3 μηνες κ ετσι βρεθηκα στο δρομοκαιτειο.
ηταν ο.τι χειροτερο εχω ζησει....
πλεον οι καταθλιψεις μου δεν ειναι τοσο βαριες...ή μαλλον εγω εμαθα να τις αντιμετωπιζω κ με λιγο χιουμορ.
να σεβομαι καθε αντιδραση μου...να αγαπησω τον εαυτο μου για ολα κ με οσα παθαινει βασικα....
.

---

Ειναι μια μεθοδος κι αυτη ........αν σε πανε στο δρομοκαιτειο , ξαναπαθαινεις κριση κτθλψης ξανα ??

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

Ρε μακ !ελιωσα στο γέλιο!!!χαχαχα το έκανα κ εικόνα!χαχαχ πόσο cartoon είσαι ρε φίλε???������

---

Για την ηλικια μου , πολυ ...........................

καλο κουράγιο... όλα θα πάνε καλά.....!!! μην τρελαίνεσαι...!

εγώ πάντως τα έπαθα όλα από χτες αρχίσανε η σπασμοί και τρέμω λες και έχω πάρκισον.. κουράστηκα πάλι τα ίδια... με xanax τώρα κάθε μέρα...

και κάτι πολύ παράξενο που μου συμβαίνει... ειναι ότι έχω την αίσθηση του οργασμού συνεχεια και με νευριάζει γιατί δεν μπορώ να χαλαρώσω ορισμένες στιγμές... αυτο μου δημουργεί ένα γαργάλημα στο κεφάλι μου και από εκεί δημιουργείται το τρέμουλο στο κεφαλι κοντεύω να τρελαθώ αυτο δεν νομίζω να το έχει πάθει κανεις σας... μάλλον είμαι περίπτωση όλα τα τρελα σε εμενα...! χαχαχα

Κουράγιο, μην τα βαζεις κατω!

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

εγω παναγιωτη μου δεν νιωθω ετσι....το εχω νιωσει απο μονη μου απο παλαιοτερα οτι θα ζω ετσι..
γενικα το αποδεχτηκα αμεσως κ μαλιστα οταν μου το πε χαρηκα καπως.
ενα μικρο κομματι μου ενιωσε πικρια..αλλα οχι για το χαπι.
ενιωσα πικρια σε φαση, γιατι κ γω να μην ειμαι νορμαλ σαν καποιους αλλους ανθρωπους που ξερω..
πως νιωθουν οι νορμαλ?πως γινεται να μη φοβουνται τιποτα?πως γινεται να μοπουν να διαχειριζονται τοσο ευκολα τα ασχημα συναιασθηματα τους..πως γινεται να μην εχουν παθολογικο στρες?
γαιτι εγω?γιατι να μου συμβαινει κ να μην μπορω πχ να κανω μια οικογενεια?
γιατι να τρεμω στην ιδεα ενος παιδιου?γιατι να χανομαι τοσο μεσα στη σκεψη μου?
αυτο με ενοχλει περισσοτερο απ ολα.. κ οχι το χαπι.
το χαπι το αγαπω κ το εκτιμω γιατι θα με βοηθησει να ισορροπησει τον εγκεφαλο μου, θα βαλει σε ταξη την χημεια που δημιουργει ολο αυτο.
εχω αρχισει να πιστευω οτι ειναι οργανικο..απο μωρο θυμαμαι ειχα στρες...ετρεμα μικρη στο σκοταδι κ εκλαιγα κ εκανα εμετους..ημουν διαφορετικο παιδι παντα..ετσι ενιωθα..διαφορετικη με πολυ αναλυτικη σκεψη.
παντα μικρη κ στο γυμνασιο εκλαιγα χωρις λογο..συνεχεια..ενιωθα απεραντη μελαγχολια.
νομιζω πως ολα αυτα ειναι σημαντικα..η μανα μου εχει το ιδιο κ ειναι απλο..
το κληρονομησα.
η μανα μου παθαινει ακριβως το ιδιο με μενα.ακριβως τα ιδια συμπτωματα εχει..
αρα ναι..ας μη το ριχνουμε παντα κ στην ψυχολογια..μερικα πραγματα εχουν να κανουν με χημεια μεσα μας..με ορμονες κ αυτο ειναι πραγματικοτητα..
ειδα απειρα ντοκυμαντερ σχετικα με τις αγχωδεις διαταραχες..παντου λενε οτι εμεις που εχουμε αυτο, εχουμε μικροτερη αμυγδαλη εγκεφαλου.
δεν ξερω..αυτο φαινεται κ αν κανεις μαγνητικη λογικα.

---

Ωχ κοπέλα μου, τα ίδια ακριβώς νιώθω κι εγώ...Αλλά εσύ τη βγάζεις με μικρή δόση φαρμάκου, εγώ παίρνω ένα σκασμό και δε γίνομαι καλά πριν πιάσω εξάμηνο τουλάχιστον...3 υποτροπές από το 2011 για προσπάθεια για παιδί...χαμένος κόπος...ξανά τα ίδια σε λίγους μήνες. Βέβαια, συνέβαιναν και πράγματα, ήμουν άτυχη γενικα, με θανάτους, μετακομίσεις, αλλαγές, πίεση στη δουλειά, που ΟΛΑ συνέπεσαν με τη διακοπή της αγωγής...Σε κλινική της Αθήνας μου είχαν πει ότι μικραίνει ο ιππόκαμπος στον εγκέφαλο και ότι αν τα σταματάω θα πάθω άνοια στο τέλος...Με έχει καταστρέψει όλο αυτό πάντως...είχα όλες τις προοπτικές για καριέρα, έχω ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη με τη δουλειά μου, έχω σχέση 13 χρόνια, αλλά οι υποτροπές κάθε φορά με διαλύουν...απορώ πώς βρήκα τη δύναμη να συνέλθω και να ξαναχτίσω τη ζωή μου επιτυχημένα τοσες φορές...

ξερεις τι εχει μεγαλυτερη σημασια? να ειμαστε εμεις καλα κ οχι το να κανουμε ενα παιδι...
μετα απο τοσα χαστουκια.. θελω μονο να ειμαι καλα, ειναι ο μοναδικος μου στοχος πλεον..
να ζω την καθε στιγμη χαλαρη..
ευτυχως μου εδωσε εφεξορ στην χαμηλοτερη δοση κ επιασε μια χαρα κ εχω ηρεμησει πια...
αυτο θελω να διατηρηθει..
οσον αφορα το θεμα παιδι, ουτε καν το σκεφτομαι πλεον..
θα μεινω χωρις παιδι, μια χαρα ειμαι κ ετσι..ελευθερη!

Γεια κι από μένα,

Διάβασα τα μηνύματά σας. Κουράγιο παιδιά είμαστε πολλοί τελικά. Anxious4ever διάβασα και κατανοώ την στενοχώρια σου, γιατί σε μας ενώ όλοι οι άλλοι είναι καλά (τα σκέφτομαι κι εγώ πολύ συχνά). Όμως μην είσαι και τόσο σίγουρη. Κι εμείς στους άλλους καλά φαινόμαστε. Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά κρύβει ο άλλος μέσα του.

Θέλω όμως να μοιραστώ κι εγώ λίγα πράγματα μαζί σας. Βοηθήστε αν μπορείτε και συμβουλέψτε με. Κυρίως με προβληματίζει το θέμα του ψυχολόγου. Η ιστορία μου έχει λίγο πολύ όπως παρακάτω.

Είμαι 40 χρονών με ζωή φαινομενικά τακτοποιημένη. Παντρεμένη με 4 παιδιά. Εργάζομαι σε μια δουλειά που με αφήνει αρκετά ικανοποιημένη. Κρίσεις πανικού και αγοραφοβία έχω από την ηλικία των 11 περίπου με έξαρση από τα 14-24 και κορύφωση από το 17-23 που συμπίπτουν με την εποχή που απομακρύνθηκα από την οικογενειακή εστία για σπουδές στην Αθήνα. Η ζωή μου φάνηκε να μπαίνει σε τάξη όταν επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου και έπιασα δουλειά. Στα 25 παντρεύτηκα από μεγάλο έρωτα και όπως προανέφερα έκανα τα παιδιά μου. Κατά τη διάρκεια του γάμου μου, έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις και τελείωσα και 2η σχολή. Πριν από 2 χρόνια περίπου τελείωσα το μεταπτυχιακό μου πράγμα το οποίο με εξάντλησε σωματικά αφού πολλές φορές κοιμόμουν 2-3 ώρες την ημέρα προκειμένου να μπορέσω να αντεπεξέλθω στους πολλαπλούς ρόλους μου. Όλα αυτά τα χρόνια από 24-39 είχα κάποιες κρίσεις πανικού και αγοραφοβία σποραδικά. Ποτέ στη ζωή μου δεν επιθυμούσα να κυκλοφορώ μόνη μου αλλά είχα φτιάξει στο μυαλό μου ένα κύκλο ασφάλειας στον οποίο μπορούσα να κινηθώ και να λειτουργήσω χωρίς ουσιαστικό πρόβλημα. Σημειώστε ότι ο άντρας μου ποτέ δεν έμαθε για αυτές μου τις ανασφάλειες όπως και σχεδόν κανένας άλλος.
Ενώ θα περίμενε κανένας να ξεκουραστώ μετά το τέλος του μεταπτυχιακού μου, και πολύ περισσότερο φέτος που είμαι σε ένα καινούριο πόστο στη δουλειά το οποίο μ' αρέσει πολύ ενώ το μέχρι πέρυσι πόστο μου δημιουργούσε άγχος και πίεση, εντούτοις σιγά-σιγά άρχισαν από τον Μάιο και περισσότερο από τον Σεπτέμβριο 2016 να υποτροπιάζω. Από τον Νοέμβριο και κυρίως από τον Δεκέμβριο 2016 η κατάσταση έγινε αφόρητη. Αφού επισκέφτηκα καρδιολόγο που έκανε όλο το σετ εξετάσεων χωρίς κάποιο παθολογικό εύρημα, έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να σηκωθώ για να πάω στη δουλειά. Με πιάνει άγχος και ανασφάλεια ακόμη και μέσα στο σπίτι. Αισθάνομαι να πνίγομαι πολλές φορές.
Στα μέσα Ιανουαρίου 2017 μετά από προτροπή 2 πολύ καλών φίλων και σχεδόν με τη βία πήγα σε ψυχολόγο. Στις πρώτες συνεδρίες μου πρότεινε φαρμακευτική αγωγή κάνοντας διάγνωση για κατάθλιψη. Το άκουσμα της κατάθλιψης με καταρράκωσε εντελώς. Πέρασα 15-20 μέρες σε απόγνωση. Δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα. Έφτασα στο σημείο να παρακαλώ τον άντρα μου (στον οποίο μόλις τον Ιανουάριο είπα τι περνάω) να έχουν σερβίρει φαγητό μέχρι να επιστρέψω από τη δουλειά γιατί μου φαινόταν βουνό ακόμη και να σερβίρω ή να βάλω τα πιάτα στο πλυντήριο πιάτων.
Η κατάσταση μπορώ να πω ότι έχει κάπως ομαλοποιηθεί. Ωστόσο η ζωή μου θέλει πολύ χρόνο για να επανέλθει σε μια κανονικότητα. Με δυσκολία πηγαίνω για δουλειά και κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Πάλι καλά, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν από 2 μήνες ούτε και αυτά δεν μπορούσα να κάνω...
Το πρόβλημα είναι ότι έχει αρχίσει και με παίρνει από κάτω γιατί δε μπορώ άλλο να κρύβομαι από τα παιδιά μου και δεν αντέχω άλλο τον εαυτό μου... Προχτές ο μικρός μου γιος με ρωτούσε επίμονα γιατί δεν μπορώ να τον πάω για ποδόσφαιρο. Πού να του εξηγήσω ότι εγώ με δυσκολία οδηγώ μόνο μέχρι τη δουλειά μου;;; Μου κοστίζει πολύ ότι δεν είμαι ανεξάρτητη. Δε μπορώ να πάω πουθενά μόνη μου και να κάνω τίποτα απολύτως χωρίς να πρέπει να απολογηθώ πρώτα στον εαυτό μου και μετά στους άλλους. Ταυτόχρονα δεν έχω και καμία διάθεση να πάω πουθενά ούτε με παρέα πχ τον άντρα μου. Θέλω να κάθομαι μόνο στο σπίτι. Όλη αυτή η κατάσταση με έχει εξαντλήσει. Επιπλέον αισθάνομαι να πνίγομαι σε ένα βουνό υποχρεώσεων όπου ουσιαστικά μόνο υπηρετώ τους άλλους. Η μόνη μου χαρά σχεδόν είναι το βράδυ που ξαπλώνω στο κρεβάτι και μπορώ να ηρεμήσω και να ξεκουραστώ. Εννοείται ότι έχω γίνει ακόμη χειρότερη μητέρα απ' ότι στο παρελθόν αφού δεν έχω το κουράγιο ούτε να μιλήσω στα παιδιά μου πολλές φορές.
Θεωρητικά θα ήθελα να ξεφύγω 2-3 μέρες πηγαίνοντας κάπου μόνο με τον άντρα μου και ξεφεύγοντας από τα παιδιά και τις δουλειές του σπιτιού. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας διαθέσιμος να κρατήσει τα παιδιά κι έτσι κάτι τέτοιο αποκλείεται.
Μου μπαίνουν συχνά πειρασμοί του τύπου, είναι πράγματι αυτή η ζωή την οποία ήθελα; Τότε γιατί δεν είμαι ευχαριστημένη; Μήπως με τιμωρήσει ο Θεός που τα έχω όλα και πάλι δεν είμαι καλά;
Τέλος, δεν ξέρω αν και κατά πόσο με βοηθά η ψυχοθεραπεία (κάνω 2 συνεδρίες την εβδομάδα εδώ και 2,5 μήνες). Ανησυχώ γιατί δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που αποκομίζω. Είναι σαν να λέμε σκόρπια πράγματα. Δεν κατανοώ πώς θα με βοηθήσει όλο αυτό. Πιθανώς να με έχει βοηθήσει αλλά δεν είμαι και απολύτως σίγουρη γι' αυτό.

Χαιρεται. Δεν ειμαι καινουριο μελος απλα δε μπαινω με το παλαιοτερο, δε μπαινει δε ξερω γιατι.
Λοιπον κι εγω θελω να σας πω οτι ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ πια...εχω αγανακτησει κι ειμαι και νεαρη κοπελα.
Ψυχοθεραπεια να πω εχω κανει κ το τελευταιο εναμιση χρονο βοηθηθηκα μπορω ν πω...αλλα ως εκει.
Παλευω με τη καταθλιψη εδω και 6 χρονια περιπου...παιρνω χαπι,κοβω πεφτω και ξανα τα ιδια...ως ποτε θα γινεται αυτο τ πραγμα??? θελω να ΖΗΣΩ!...και σκεφτομαι κι εγω γιατι να μν ειμαι νορμαλ κι εγω σαν τους αλλους,ζηλευω που ειναι καλα και τα ξεπερνανε τα προβληματα τους...και με τη πρωτη στραβη ΕΓΩ θα βρισκομαι ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑΩ ΑΛΥΠΗΤΑ...ουτε μαζώχα...σιχαθηκα ρε σεις...δεν ειναι ζωη αυτη...και μου λενε ΠΑΛΕΨΕ/ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ...με τι αποθεματα;; προσπαθω ...ισως να μην προσπαθω τελικα ΠΟΛΥ...αλλα ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ..ειμαι καλμαθημενη;; αν φταιει αυτο να προσπαθησω κι αλλο...νιωθω οτι μπορει να εχω εξαρτηθει κι απο το χαπι πλεον....απο την ΑΛΛΗ αυτο με σωζει απο τη κωλομειζονα που ΒΙΩΝΩ καθε φορα....οπως και τωρα...εχω τοση απογοητευση που πλεον δε πιστευω να γιατρευτω ποτε και θα παιρνω κι εγω το χαπι......

Θα πας σε ένα φαρμακείο θα πάρεις μαγνήσιο βιταμίνη ντε κ ηλεκτρολύτες ταυτόχρονα θα κανεισ κ μια διατροφή με τοπικά προϊόντα ποιοτικά κ θα νιώσεις καλύτερα κάντο για ένα μήνα κι αν δε νιώσεις καλύτερα έλα κ σουρε μου ότι θέλεις

Αν είσαι καλα με τα χάπια ολα καλα... Δε βρίσκω το κακο στο να τα παίρνεις δια βιου. Απο το να μη τα παίρνεις και να βασανιζεσαι; ναι και δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερα προβλήματα αλλα αυτο δε μηδενίζει τα δικά μας..

Quote:

---

Originally Posted by elis

Θα πας σε ένα φαρμακείο θα πάρεις μαγνήσιο βιταμίνη ντε κ ηλεκτρολύτες ταυτόχρονα θα κανεισ κ μια διατροφή με τοπικά προϊόντα ποιοτικά κ θα νιώσεις καλύτερα κάντο για ένα μήνα κι αν δε νιώσεις καλύτερα έλα κ σουρε μου ότι θέλεις

---

ειπα να το κανω ετσι αυτη τη φορα περιπου...μονη μου...ελα ομως που μεσα σε λιγες μερες εχασα 5 κιλα στανταρ κι αρχισα παλι να χαπακωνομαι

Quote:

---

Originally Posted by Νοσηρή φαντασία

Αν είσαι καλα με τα χάπια ολα καλα... Δε βρίσκω το κακο στο να τα παίρνεις δια βιου. Απο το να μη τα παίρνεις και να βασανιζεσαι; ναι και δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερα προβλήματα αλλα αυτο δε μηδενίζει τα δικά μας..

---

ναι αλλα αυτο μου δειχνει οτι εχω ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ δυναμεις εγω...ενω ΚΑΠΟΤΕ τις ειχα..αρα δεν το εχω παλεψει σωστα...κ επισης δε ξερω τις μακροχρονιες συνεπειες των χαπιων κ ουτε ΓΝΩΡΙΖΩ ανθρωπο να μην καταφερε επομενως ν την ξεπερασει ή να παιρνει μια ζωη χαπια...αρα ΦΤΑΙΩ εγω παλι σ αυτο το κομματι...

Quote:

---

Originally Posted by maria4

ναι αλλα αυτο μου δειχνει οτι εχω ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ δυναμεις εγω...ενω ΚΑΠΟΤΕ τις ειχα..αρα δεν το εχω παλεψει σωστα...κ επισης δε ξερω τις μακροχρονιες συνεπειες των χαπιων κ ουτε ΓΝΩΡΙΖΩ ανθρωπο να μην καταφερε επομενως ν την ξεπερασει ή να παιρνει μια ζωη χαπια...αρα ΦΤΑΙΩ εγω παλι σ αυτο το κομματι...

---

Μαρία όσο δυνατός άνθρωπος και να είσαι κάποια στιγμή σπας.. Και σταματάει πλέον να είναι στο χερι σου.. Μη το βλέπεις έτσι.. Εγώ απο οσα διαβαζω δε πιστεύω οτι φταις καπου... Εισαι ίσως πολυ ευαίσθητη.. Αλλα και; όσο για τα χάπια ο γιατρος σου ξέρει καλύτερα απο μας... Δε πιστεύω οτι θα έθετε σε κίνδυνο την υγεία σου... Αισιοδοξία. Με χαπια; με χαπια...δεν ειναι δα και πρέζα...

Quote:

---

Originally Posted by Νοσηρή φαντασία

Μαρία όσο δυνατός άνθρωπος και να είσαι κάποια στιγμή σπας.. Και σταματάει πλέον να είναι στο χερι σου.. Μη το βλέπεις έτσι.. Εγώ απο οσα διαβαζω δε πιστεύω οτι φταις καπου... Εισαι ίσως πολυ ευαίσθητη.. Αλλα και; όσο για τα χάπια ο γιατρος σου ξέρει καλύτερα απο μας... Δε πιστεύω οτι θα έθετε σε κίνδυνο την υγεία σου... Αισιοδοξία. Με χαπια; με χαπια...δεν ειναι δα και πρέζα...

---

σ ευχαριστω πολυ που με ακους και απαντας
απλα δε μπορω να το βλεπω ετσι κι εγω
τοσα χρονια,νεα κοπελα...... μου εχει φαει τη ζωη.
Με κααθε προβλημα μολις κοβω το χαπι μαστιγωνω τον εαυτο μου..και γινεται τοσο αυτοματα οπως φαινεται ολο αυτο
που μεσα σε λιγο καιρο με εχει διαλυσει...
το ψαχνω ακομα μην φταιει κτ αλλο
πως το ξεπερνανε αλλοι κι εγω δε μπορώ??αρα?
κ οι γιατροι τ λενε ξεπερνιεται..

Quote:

---

Originally Posted by maria4

σ ευχαριστω πολυ που με ακους και απαντας
απλα δε μπορω να το βλεπω ετσι κι εγω
τοσα χρονια,νεα κοπελα...... μου εχει φαει τη ζωη.
Με κααθε προβλημα μολις κοβω το χαπι μαστιγωνω τον εαυτο μου..και γινεται τοσο αυτοματα οπως φαινεται ολο αυτο
που μεσα σε λιγο καιρο με εχει διαλυσει...
το ψαχνω ακομα μην φταιει κτ αλλο
πως το ξεπερνανε αλλοι κι εγω δε μπορώ??αρα?
κ οι γιατροι τ λενε ξεπερνιεται..

---

Απο τα λίγα που εχω διαβάσει δε το ξεπερνάνε όλοι... Σε ενοχλεί κάτι στην καθημερινότητα σου; το έχεις εντοπίσει;

Δεν ειναι η καθημερινοτητα...αν και πλεον ειναι η ανεργια οκ
Γενικα ειναι ο τροπος που αντιμετωπιζω τον εαυτο μου, τον κοσμο γυρω μου κ το μελλον γενικοτερα..
Αυτα στα λεω συμφωνα και με την ψυχοθεραπεια που εχω κανει.

Quote:

---

Originally Posted by maria4

Δεν ειναι η καθημερινοτητα...αν και πλεον ειναι η ανεργια οκ
Γενικα ειναι ο τροπος που αντιμετωπιζω τον εαυτο μου, τον κοσμο γυρω μου κ το μελλον γενικοτερα..
Αυτα στα λεω συμφωνα και με την ψυχοθεραπεια που εχω κανει.

---

Τοτε προσπάθησε να το αλλάξεις.. Με το να κατηγορείς πάντως τον εαυτό σου δε θα βγει κατι θετικό.. Μη ρίχνεις ευθύνη πάνω σου.. Μικρά βηματάκια καθε φορα.. Μαθε να εστιάσεις στα θετικά περισσότερο απο τα αρνητικά..

Quote:

---

Originally Posted by maria4

ναι αλλα αυτο μου δειχνει οτι εχω ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ δυναμεις εγω...ενω ΚΑΠΟΤΕ τις ειχα..αρα δεν το εχω παλεψει σωστα...κ επισης δε ξερω τις μακροχρονιες συνεπειες των χαπιων κ ουτε ΓΝΩΡΙΖΩ ανθρωπο να μην καταφερε επομενως ν την ξεπερασει ή να παιρνει μια ζωη χαπια...αρα ΦΤΑΙΩ εγω παλι σ αυτο το κομματι...

---

Quote:

---

Originally Posted by maria4

σ ευχαριστω πολυ που με ακους και απαντας
απλα δε μπορω να το βλεπω ετσι κι εγω
τοσα χρονια,νεα κοπελα...... μου εχει φαει τη ζωη.
Με κααθε προβλημα μολις κοβω το χαπι μαστιγωνω τον εαυτο μου..και γινεται τοσο αυτοματα οπως φαινεται ολο αυτο
που μεσα σε λιγο καιρο με εχει διαλυσει...
το ψαχνω ακομα μην φταιει κτ αλλο
πως το ξεπερνανε αλλοι κι εγω δε μπορώ??αρα?
κ οι γιατροι τ λενε ξεπερνιεται..

---

Καλημερα! Η καταθλιψη πολλες φορες ειναι δια βιου οπως λες κι εσυ και δεν ξεπερνιεται. Δεν εχει να κανει με το ατομο, ειναι μια παθηση. Σιγουρα υπαρχουν χειροτερα, εγω να φανταστεις εχω πολλες διαταραχες απο τοτε που ημουν μικρο κοριτσακι αλλα το παλευω οσο μπορω. Με τα κιλα εχω ενα θεμα. Εσυ καταφερες και αδυνατισες με ηλεκτρολυτες και μαγνησιο; Μπραβο! Τεσπα, το θεμα ειναι να μην κοβεις τα χαπια, γιατι υποτροπιαζεις! Εκει ειναι το λαθος σου εσενα, δεν δειχνεις αδυναμια αν παιρνεις μια ζωη χαπια, και εξαλλου υπαρχουν και οι περιπτωσεις που πρεπει καποιος να παρει χαπια περιπου για 9 μηνες, και οχι για μια ζωη, εχεις δοκιμασει ποτε να το κανεις αυτο η τα διακοπτεις πχ στους 3 μηνες; Γιατι αν κανεις αυτο, εκει φταις εσυ.........ειναι μια παθηση, αρρωστια, οπως θες πες το, που μονο με ψυχοθεραπεια και χαπια μαζι ξεπερνιεται!! Ακου τους γιατρους και δεν θα χασεις! Και εξαλλου τι σε ενδιαφερει, να ζησεις πολλα χρονια μες στη μιζερια η να ζησεις 2 χρονια λιγοτερα αλλα με χαρα κιολας μεσα σε αυτα; Αν οπως λες εχουν παρενεργειες σοβαρες μακροχρονια!

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Καλημερα! Η καταθλιψη πολλες φορες ειναι δια βιου οπως λες κι εσυ και δεν ξεπερνιεται. Δεν εχει να κανει με το ατομο, ειναι μια παθηση. Σιγουρα υπαρχουν χειροτερα, εγω να φανταστεις εχω πολλες διαταραχες απο τοτε που ημουν μικρο κοριτσακι αλλα το παλευω οσο μπορω. Με τα κιλα εχω ενα θεμα. Εσυ καταφερες και αδυνατισες με ηλεκτρολυτες και μαγνησιο; Μπραβο! Τεσπα, το θεμα ειναι να μην κοβεις τα χαπια, γιατι υποτροπιαζεις! Εκει ειναι το λαθος σου εσενα, δεν δειχνεις αδυναμια αν παιρνεις μια ζωη χαπια, και εξαλλου υπαρχουν και οι περιπτωσεις που πρεπει καποιος να παρει χαπια περιπου για 9 μηνες, και οχι για μια ζωη, εχεις δοκιμασει ποτε να το κανεις αυτο η τα διακοπτεις πχ στους 3 μηνες; Γιατι αν κανεις αυτο, εκει φταις εσυ.........ειναι μια παθηση, αρρωστια, οπως θες πες το, που μονο με ψυχοθεραπεια και χαπια μαζι ξεπερνιεται!! Ακου τους γιατρους και δεν θα χασεις! Και εξαλλου τι σε ενδιαφερει, να ζησεις πολλα χρονια μες στη μιζερια η να ζησεις 2 χρονια λιγοτερα αλλα με χαρα κιολας μεσα σε αυτα; Αν οπως λες εχουν παρενεργειες σοβαρες μακροχρονια!

---

Ποιος ισχυριζεται οτι ειναι δια βιου;
Οχι, τα χαπια συνηθως μολις κλεινω χρονο τα κοβω και ολα παντα υπο παρακολουθηση του γιατρου!!
Δεν αδυνατισα με μαγνησιο κ ηλεκτρολυτες....λεω δεν μπηκα στην διαδικασια αυτη γτ ηδη εχασα αρκετα κιλα...φοβηθηκα και πηρα ξανα το αντικαταθλιπτικο....
Επισης, οσον αφορα τις υποτροπες...πως θα δεις αν εχει βελτιωθει ο εαυτος σου και εν τελει θεραπευεσαι;; γι αυτο οι διακοπες...
αλλα σιγα σιγα με βλεπω να μην τα κοβω καν...θα κανω μια προσπαθεια ακομα λογικα.

Κατάλαβα τι έχεις εγώ το ξεπέρασα μετά από κάποια χρόνια δουλειάς όταν πασ για δουλειά μετά δοκίμασε να τα κόψεις

Quote:

---

Originally Posted by maria4

Ποιος ισχυριζεται οτι ειναι δια βιου;
Οχι, τα χαπια συνηθως μολις κλεινω χρονο τα κοβω και ολα παντα υπο παρακολουθηση του γιατρου!!
Δεν αδυνατισα με μαγνησιο κ ηλεκτρολυτες....λεω δεν μπηκα στην διαδικασια αυτη γτ ηδη εχασα αρκετα κιλα...φοβηθηκα και πηρα ξανα το αντικαταθλιπτικο....
Επισης, οσον αφορα τις υποτροπες...πως θα δεις αν εχει βελτιωθει ο εαυτος σου και εν τελει θεραπευεσαι;; γι αυτο οι διακοπες...
αλλα σιγα σιγα με βλεπω να μην τα κοβω καν...θα κανω μια προσπαθεια ακομα λογικα.

---

Απο οτι βλεπεις και εσυ η ιδια θα πρεπει να τα παιρνεις δια βιου η τουλαχιστον για μεγαλο χρονικο διαστημα. Οσο για τους ηλεκτρολυτες, δεν το καταλαβα σορυ.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κατάλαβα τι έχεις εγώ το ξεπέρασα μετά από κάποια χρόνια δουλειάς όταν πασ για δουλειά μετά δοκίμασε να τα κόψεις

---

τι καταλαβες? ειπα βρε ellis...εχω διαγνωστει με αγχωδη διαταραχη και καταθλιψη....

Ρε κοπελιά αυτό με το αυτομαστιγωμα κατάλαβα πρακτικά άσε τη διάγνωση οι διαγνώσεις δίνονται αλλά δεν σε αντιπροσωπεύουν έτσι ήμουν κι εγώ και δεν έπαιρνα φάρμακα το πάλευα με γυμναστική μετά πήγα στρατό κ το ξεπέρασα μεγαλονωντασ φεύγει αρκεί να βρεις τον εαυτό σου

Quote:

---

Originally Posted by elis

Ρε κοπελιά αυτό με το αυτομαστιγωμα κατάλαβα πρακτικά άσε τη διάγνωση οι διαγνώσεις δίνονται αλλά δεν σε αντιπροσωπεύουν έτσι ήμουν κι εγώ και δεν έπαιρνα φάρμακα το πάλευα με γυμναστική μετά πήγα στρατό κ το ξεπέρασα μεγαλονωντασ φεύγει αρκεί να βρεις τον εαυτό σου

---

μπραβο που τα καταφερες ετσι! Αλλα δεν ειμαστε ολες οι περιπτωσεις το ιδιο.......
αλλα κραταω αυτό αρκεί να βρεις τον εαυτό σου που ειναι η ουσια και ελπιζω να γινει και σε μενα μια μερα...αλλιως δε με βλεπω καλα

Θα κατσεισ μια μέρα κ θα πεις είμαι η Μαρία με αυτά τα ταλέντα κι αυτά τα ελατωματα ότι αποτέλεσμα βγαλεισ θα πεις ωραία θέλω να γίνω καλύτερη σε όλα για σένα όμως από τη στιγμή που θα το κάνεις αυτό από εκείνη τη στιγμή βγαίνεις στη ζωή με τα εφόδια σου

Quote:

---

Originally Posted by elis

Θα κατσεισ μια μέρα κ θα πεις είμαι η Μαρία με αυτά τα ταλέντα κι αυτά τα ελατωματα ότι αποτέλεσμα βγαλεισ θα πεις ωραία θέλω να γίνω καλύτερη σε όλα για σένα όμως από τη στιγμή που θα το κάνεις αυτό από εκείνη τη στιγμή βγαίνεις στη ζωή με τα εφόδια σου

---

Ποσες φορες το ειπα...και απετυχα και ξανα...καπου κουραζεσαι

Ρε κούκλα στη ζωή είναι οι επιλογές δεν ξέρω πώς λέγεται στην ψυχολογία δηλαδή γίνεσαι δεκαοχτώ πας για δουλειά η κάθεσαι είναι επιλογή μαθαίνεις ότι έχεις ένα πρόβλημα τι κανεισ έχεις διαφορεσ επιλογές ψυχοθεραπεία φάρμακα διατροφή γυμναστική συμπληρώματα βελονισμο μασάζ ή λουτρά τι από αυτά θέλεις κ για πόσο κάπως έτσι σκεψου το κ άρχισε να λες θα δοκιμάσω αυτό δηλαδή εγώ έπαιζα μπαλλα ήμουν ο τελευταίος στο τρέξιμο στο γήπεδο που όπως καταλαβαίνεις είναι βασικό αλλά βασικό είναι να δώσεις και μια πάσα σωστά σκέψου ότι έπαιζα μπαλλα μόνο επειδή έβγαζα σωστά κάπως τη μπαλλα από την άμυνα