Originally Posted by
Tania96
Έχετε δίκιο όμως από τότε που ξεκίνησα το πρώτο θέμα μέχρι τώρα έχω καταλάβει πως τελικά αμφισβητώ και φοβάμαι τον εαυτό μου ειδικά σε καταστάσεις που δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένη-συνηθισμένη. Δεν μου αρέσει να δείχνω τα συναισθήματα μου ιδιαίτερα τα αρνητικά είτε αυτό είναι θυμός, πόνος και πιο πολύ σε αγνώστους, δεν μου αρέσει να δείχνω αδύναμη και ανύμπορη. Πολλές φορές νοιώθω σαν το ψάρι μέσα στη γυάλα σε χώρους με πάρα πολύ κόσμο. Αισθάνομαι πως δεν γνωρίζω τους κανόνες της κοινωνίας, των ατόμων της ηλικίας μου και αυτό με αγχώνει-φοβίζει ακόμα περισσότερο.
Ξέρω ότι δεν πρέπει να προσποιούμαι και μάλιστα το είχα προσπαθήσει σε στιγμές που δεν ήμουν ψυχολογικά καλά και αντί να αισθανθώ καλύτερα ύστερα από αυτό ένοιωθα χειρότερα. Δεν έχει υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα προσπαθώντας να δείχνω καλά, όμως κάθε φορά που προσπαθώ να κάνω μία νέα αρχή τα πράγματα γίνονται χειρότερα γιατι έχω στο μυαλό μου τι πρέπει να κάνω, τι να μην κάνω και όλο αυτό μου δημιουργεί μεγαλύτερο άγχος.
Δεν ξέρω ποια πρέπει να είναι η κοινωνική συμπεριφορά ενός ατόμου και ειδικότερα της ηλικίας μου.
Έχω τόσα πολλά πράγματα στο μυαλό μου.
Τόσοι ρόλοι που καλούμαι να παίξω και όλα αυτά σε βάρος της ψυχικής μου ηρεμίας. Δεν μπορώ να χαρώ εύκολα, να ηρεμήσω, να χαλαρώσω. Ακόμαι και εάν δεν κάνω τίποτα σκέφτομαι συνέχεια, γράφω και πάλι το ίδιο, προσπαθώ να βγάλω άκρη κυρίως με τα συναισθήματα μου.
Είμαι από τους ανθρώπους που κυριαρχεί η λογική έναντι του συναισθήματος. Και όλο αυτό με αποσυντονίζει, δεν είμαι συνηθισμένη να νοιώθω αμηχανία-ντροπή και πιστέψτε μου έχει κοστίσει πολύ όλο αυτό και σε ψυχολογικό επίπεδο αλλά και σε πρακτικό( δεν έχω το ίδιο μεράκι και την αγάπη που παλαιότερα είχα με όσα ασχολιόμουν και αυτό με ανησυχεί)
Παλαιότερα ότι και να συνέβαινε προχωρούσα, το ξεπερνούσα ή έτσι ήθελα να πιστεύω, δεν με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων τουλάχιστον συνειδητά τώρα έχει γίνει εφιάλτης όλο αυτό.
Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να ξεσπάσω, ακόμα και να ακούσω μουσική, να ασχοληθώ με τον αθλητισμό θα μελαγχολήσω.
Δεν μπορεί να ξεφύγει το μυαλό.