Για ποτε θα γινει κρεμα χαμπαρι δε θα παρει
Printable View
Για ποτε θα γινει κρεμα χαμπαρι δε θα παρει
Αυτοσ νομιζει μονο αυτοσ ηταν ταλιμπαν πωσ γιναμε ολοι παντοφλακηδεσ ουτε θα το καταλαβει
[QUOTE=Νοσηρή φαντασία;994869]ε οχι και σκουπιδι επειδη της ειπε μια κουβεντα παραπανω?Quote:
Originally Posted by giorgos35
και αυτος ερχοταν κουρασμενος και ειχς να αντιμςρωπισει και τη γκρινια της αν το παμε ετσι...αλλα ειπαμε ενα βημα πισω αυτος ενα βημα πισω αυτη να μην διαλυθει η οικεγενεια για μαλακιες και μονο..γιατι κατι σοβαρο δεν βλςπω εγω.
[QUOTE=giorgos35;994894]Το δεν αξίζει ουτε να σε φτυσω και υο το εισαι ενα τίποτα το θεωρείς μια κουβέντα παραπάνω;;;;;;;; Κανενας σεβασμός σε μια γυναικα που άφησε τη προσωπική της ζωή για να μεγαλώσει 3 μωρα.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
[QUOTE=Νοσηρή φαντασία;994896]το θεωρω μια κουβεντα η οποια ειπωθηκε πανω σε ενα καβγα παν ω στα νευρα τιποτε αλλοκαι ορι δεν αξιζει να μεινει πανω σε αυτοQuote:
Originally Posted by giorgos35
αν ολοι μας κολουσαμε στης κουβεντες πανω στο καυγα δεν θα εμενε ζευγαρι ολοι θα χωριζαν..βεβεα αναλογα και της κουβεντες αλλα αυτο ειναι μια κουβεντα και ετσι οπως εγινε μπαμ κανει οτι ηταν καθαρα απο νευρα και δεν το εννοουσε
Απαίσιος τροπος κ φυσικά είναι αναλογα και τον άνθρωπο. Εγώ θα τον συγχωρούσα μονο μια φορα και αυτη για τα παιδιά... Αν το εκανε κ δεύτερη θα του εδινα παπούτσια στο χερι. Αν δε μπορεί να μιλάει σαν άνθρωπος να συμβουλευτεί εναν ειδικό.. Που να ειχε γινει και τίποτα σοβαρό δλδQuote:
Originally Posted by giorgos35
Ελις εγω τα λεω αυτα για να καταλαβει οτι η αντιδραση του αντρα της δεν ηταν ακραια για αυτο που ειδε μπροστα του. Ουτε σωστη ηταν, αλλα οχι ακραια.
Υποτιθεται ειμαστε σε φορουμ ψυχολογιας που ξερουμε ψαχνοντας 5 πραγματα παραπανω για το τι αντικτυπο εχει μια τετοια κινηση, μεσα σε ενα τετοιο περιβαλλον, σε ενα μικρο παιδακι που πιπιλαει ακομη την πιπιλα.
Η διαμαρτυρια μου δεν στοχευει ακριβως την "σιγα μωρε την κινηση" οσο το τι θα τραβηξει το παιδι οταν μεγαλωσει εαν συνεχισουν αυτα τα σκηνικα.
Η adzik ετσι οπως το ειπε ειμαι σιγουρος οτι αντιληφθηκε τη σαβαροτητα αυτου που εκανε.
Ρε πουστη μου δηλαδη μια δυο παρατηρησεις ασχημες μου ειχε κανει ο πατερας μου σε νευρα μπροστα σε αλλους και ακομη τις θυμαμαι πως πονουσαν, παρολο που ηταν σωστος απεναντι μας.
Δηλαδη σκεφτομαι ενα παιδακι να βλεπει μια κατασταση αρνητικη σε ηλικια που δεν την βλεπει απλα, αλλα την βιωνει, να βαζει τα κλαματα και να του πετας τη πιπιλα στο κεφαλι??
Δεν νοιωθετε δηλαδη τον ψυχικο πονο που του προκαλείται? Και να διαβαζω ε σιγα μωρε και τι εκανε?
Εξακολουθώ αλήθεια να μη βρίσκω τίποτα μεμπτό... Σίγουρα καλύτερα απο το να του εριχνε μια στον κωλο για να κάτσει φρονιμα.... Θες να μου πεις δλδ οτι επειδή του πεταξε την πιπιλα το τραυμάτισε ψυχικα; χαχαχχαχα ελα βρε Γιώργο τώρα.. Ας είμαστε σοβαροί..Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
κοιταξε αν το κανει συστηματικα ναι συμφωνω μαζι σου γιατι οσα παιδια και να εχεις μεχρι ποτε θα αντεξεις να σου κανρι τη ζωη κολαση..αλλα αν το προσεξες και η θεματοθετρια παραδεχετε οτι για πρωτη φορα ο ανδρας της φερθηκε ετσι και της ειπε αυτα τα λογια..που εν μερει δικαιολογητε..Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
αλλα επαναλαμβανω οτι αν ειναι καποιος να το κανει συστηματικα τοτες συμφωνω μαζι σου..
Κούκλα για να κάνεις οικογένεια θέλει άλλο μυαλό στα σοβαρά κι άλλο στα καθημερινά καλά θα κάνεις να τα δεις πιο με νόημα γτ έτσι επειφανειακα που τα βλέπεις ούτε λεφτά θα διαχειριστείς καλά ποτέ ούτε άνδρα θα στρώσεις δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζεις
Μα γι αυτο ειπα κ γω οτι θα έδινα μια δεύτερη ευκαιρία. Τρίτη όμως δεν θα είχε περισσότερο κακο εκανε η υστερία του πατέρα παρα η πιπιλα...Quote:
Originally Posted by giorgos35
και τα δυο το ιδιο κακο κανουν...παντα το λεω αυτο ΖΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΝΕΥΡΑQuote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Εγω εξακολουθώ να μη το βλέπω τραγικό σαν σκηνικό αυτο με τη πιπιλαQuote:
Originally Posted by giorgos35
[QUOTE=Νοσηρή φαντασία;994896]Συμφωνω πως ειναι μεγαλη χοντραδα...πανω στα νευρα μπορεις να πεις διαφορων ειδων πραγματα απο την κατηγορια "μια κουβεντα παραπανω"...αλλα αυτο το συγκεκριμενο που του βγηκε να πει πιστευω οτι δεν ειναι τυχαιο...υπαρχουν τοσες βρισιες πχ, λιγοτερο σοβαρο θα το θεωρουσα απο αυτο που ειπε...πανω στα νευρα αντε σου λεω να πει ο αλλος ηλιθια κα***ολα π***να, εγωιστρια ο, τι μα ο, τι θες για να "ξεδωσει"...και ας πεταξε τη πιπιλα στο παιδι...μπορουσε απλα να πει ενα τι κανεις μωρη μαλακισμενη τελοσπαντων!Quote:
Originally Posted by giorgos35
Αυτο το συγκεκριμενο που του βγηκε ομως ειχε ξεκαθαρα σκοπο να την πονεσει, να την μειωσει, και δειχνει αποστροφη και συναισθηματικη απομακρυνση εκ μερους του, τον ξεπεσμο σου στα ματια του...δεν λεω πως δεν μπορω σε ενα βαθμο να δικαιολογησω τη τσατιλα του για το παιδι, ουτε θελω να εκφρασω αποψη στο αν συγχωρειται η συμπεριφορα του η οχι...το θεμα ειναι πως κανει καραμπαμ οτι εχετε προβλημα, απο την αποψη οτι εχει χασει καθε ιχνος εκτιμησης για σενα, ειναι ξενερωμενος, σε εχει δεδομενη, εισαι ξεπεσμενη στα ματια του...
Αυτο δεν καταλαβαινω πως γινεται να το πεις χωρις να το εννοεις...γιατι να παει το μυαλο σου καν να το πεις αν δεν νιωθεις ετσι ενω μπορεις απλα να πεις ενα τι κανεις μωρη βλαμμενη...πως στο διατανο παει ο νους καποιου να πει σε καποιον που αγαπα "εισαι ενα τιποτα;" Ειμαστε καλα; Αυτο ειναι φουλ κακοποιητικο. Ξεσπαει ασχημα απωθημενα πανω σου και με το να αποδεχτεις μια τετοια συμπεριφορα απο μερους του θα αμβλυνεις το προβλημα και θα σε βλεπει ακομα ως "ενα τιποτα". Καποιος που δεν ειναι τιποτα δεν δεχεται να του μιλανε ετσι. Θελει το λιγοοοοτερο φοβέρα. Στη θεση σου θα επεμενα στην αξιοπρεπεια μου με καθε κοστος, ειτε μαζι του ειτε οχι.
Οσο για τη πιπιλα που πεταξες στο παιδι...το θεμα δεν ειναι οτι το πονεσες, ποσο να πονεσει μια πιπιλα; Το θεμα ειναι οτι απερριψες το παιδι σου εκεινη τη στιγμη, του ειπες ουτε λιγο ουτε πολυ με τη γλωσσα του σωματος "αει χασου, δε σε θελω"...και οσο μικρο και αν ειναι το ενιωσε, και πονεσε, και ας μην εχει τις λεξεις να πει "ποναει που η μαμα μου δε με θελει"...το τραυματισες...λιγο η πολυ δεν ξερω, αλλα το τραυματισες.
Καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο να εισαι μονη με τρια μικρα παιδια στην ερημια, εχω γνωστη στην ιδια κατασταση...εχει τρια μικρα παιδια, δεν εργαζεται, ειναι ολη μερα μαζι τους, μενουν μακρια απο το κεντρο της πολης και μια περιοδο δεν την παλευε με ολο το τζερτζελο με τα μωρα, δεν αντεχε κι εκεινη καμια φορα...δεν ειναι κακο να θες λιγο την ησυχια σου απο τα παιδια σου...εκεινη μια περιοδο που φρικαρε,οταν ηταν ο αντρας της σπιτι κλεινοτανε στο μπανιο για να ησυχασει η στο υπνοδωματιο ξερω γω...αλλα ποτε, μα ποτε ποτε που να σκασει δεν εδειξε στα παιδια της οτι δεν θελει να ασχοληθει μαζι τους την ταδε στιγμη, δεν εδωσε ενδειξεις απορριψης στα παιδια της, και ας κλειδονοτανε στο μπανιο...μπορει να εκανε μπανιο η να εχεζε καμια ωρα που λεει ο λογος, λολ, δεν υπηρχε λογος να νιωσει καποιο μωρο οτι μας αποφευγει η μαμα...οποτε μη νιωθεις τυψεις που θες την ησυχια σου, βρες τροπο να έχεις εστω λιγο ποιοτικο χρονο μονη σου, αλλα ποτε μα ποτε ξανα μην εχεις απορριπτικη συμπεριφορα απεναντι στα παιδια σου, που να θες να πηδηξεις απο τη ταρατσα. Δεν εχει σημασια, βρες τροπο να το διαχειριστεις...μπορουσες απλα να απομακρυνθεις απο το μωρο εκεινη τη στιγμη. Πανε κλαψε αλλου, ποτε μπροστα στα παιδια. Στο λεω ως παιδι που ρουφηξε ολη τη καταθλιψομιζερια της μανας του μεγαλωνοντας...
Κατα τα αλλα να σου πω πως ολη αυτη η μιζερια περναει...τα μεταφορικα μεσα και η ταλαιπωρια κλπ δεν σε πτοουν αν εισαι καλα ψυχολογικα...αυτη τωρα εχει τρια μωρα απο εξι μηνων εως τεσσαρων περιπου χρονων, με δυο χρονια διαφορα περιπου το ενα απο το αλλο, μη σου πω λιγο λιγοτερο...και παει με το ποδηλατο με τρια μωρα βολτα απο εκει που ειναι στο κεντρο! Βαζει το μικρο σε μαρσιππο, τα δυο σε ειδικο βαγονακι για παιδια που συνδεεται με το ποδηλατο και τα σερνει κανοντας πεταλι! Η παει με το λεωφορειο...αυτη με το καροτσι, το αλλο με πατινι το τριτο με ποδηλατο διπλα της/γυρω της.
Ειναι δυσκολο, εχεις πραγματικα δικιο...δεν εχω εμπειρια αλλα σε πιστευω. Για εναν καφε η φαγητο παμε με τα τρια της παιδια και με πιανει πονοκεφαλος...ειμαι σιγουρη οτι εισαι καλη μαμα, απλα έχεις φρικαρει και δεν εχεις βρει εναν τροπο για λιγη προσωπικη φροντιδα και ηρεμια...το παραδειγμα της γνωστης το εφερα γιατι πραγματικα μου την θυμισε η περιγραφη σου και θελω να σου πω πως πιστευω οτι παιζει ρολο η ψυχολογια της μαμας και το να φροντιζει λιγο τον εαυτο της...μολις κοκετεψε λιγο η γνωστη μου και εκανε κατιτις για τον εαυτο της, και ηρεμησε, και ομορφυνε, και μια χαρα τα βγαζει περα με τα παιδακια της...το ποσο δυσκολο της ειναι ο θεος και η ψυχουλα της το ξερουν βεβαια, αλλα φαινεται να το διαχειριζεται καλυτερα τωρα...
Οποτε δες τι μπορεις να κανεις για να ξελαμπικαρεις λιγο και να μην εισαι 24ωρες το 24ωρο "μωρα μωρα μωρα" στο μυαλο σου...μιλα με τον αντρα σου, ζητα του καποια συνδρομη με τα μωρα οταν οπως μπορει η παρτε γυναικα για λιγες ωρες που ειπε καποιος, φτιαξε ενα προγραμμα με κανα δυωρακι αυστηρα για τη παρτη σου, εγω σου λεω ψαξου και σε κανα φορουμ με μαναδες που ισως εχουν αντιμετωπισει αναλογο φρικαρισμα και μπορουν να σε βοηθησουν με τις εμπειριες τους...
Αληθεια το μικροτερο ποσο μικρο ειναι; Παιζει να εχεις επιλοχειο καταθλιψη;
το θεμα δεν ειναι η πιπιλα..το θεμα ειναι το εξεις..σημερα ειναι πιπιλα αυριο να μη ειναι κατι αλλο..καταλαβες τωρα γιατι το καταδικαζω τοσο πολυ αυτη τη χειρονομια και δεν λεω ελα μωρε δεν βαριεσε.?σημερα ειναι πιπιλα..της λεμε δεν ναρθεσε δε τρεχει τιποτα..αυριο θα ειναι μια μπατσα.ελα μωρε ολοι εχουμε φαει μπατσα.μεθαυριο θα γινει δυο μπατσες...και παει λεγοντας...δςν ξερω μπορει εγω να ειμαι ο υπερβολικος.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
[QUOTE=Natalia_sups;994922]μαλλον τον πληγωσε το σκηνικο με τη πιπιλα..δεν το περιμενε προφανος και πληγωθηκε..και για να της το ανταποδωσει διαλεξε αυτες της λεξεις..οπως και να εχει εγω δςν βλεπω κατι σε βαθμο χωρισμου..βλεπω ενα ερωτευμενο ζευγαρι που ειχανε εναν καυγα λογο πιεσης καθημερινοτητας και εργασιας.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Παιδιά ευχαριστώ για τον χρόνο σας είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε,
Μπήκα για να μοιραστώ κ για να νιώσω στήριξη..όχι τόσο για κάποια συμβουλή...συνήθως σε τέτοιες ακραίες σχεσιακες καταστάσεις την λύση την φέρνει η ζωή από μόνη της.
Κάποιοι ήμαστε ποιο Σουηδοί,δεν ανεχόμαστε ούτε μια πιο σηκωμένη φωνή,κάποιοι ήμαστε ποιο μεσογειακοί..
Εγώ είμαι της πρώτης σχολής,όπου ο σεβασμός κ αγάπη κ η εμπιστοσύνη και τα όρια είναι οι πυλώνες της σχέσης,αν πάψουν να υφίστανται τότε η σχέση οποία κ αν είναι φιλική.. ερωτική οποιαδήποτε καταρρέει.
Δεν είμαι ρηχή, δεν θεωρώ πως η σχέση μας με τον άντρα μου είναι επιφανειακή να πολύπλευρη κ σύνθετη, δεν θα τον κρίνω...η αν το κάνω πρώτα θα πουν προσπαθήσω να τον καταλάβω,να τον δικαιολογήσω ,είμαστε ελεύθερα πνεύματα ήταν κ είναι επιλογή μας η κοινή πορεία,κ στο σύνολο της θα την κρατήσουμε μονάχα αν κ οι δύο μας νιώθουμε καλά.
Κ στην τελική πιστεύω στην καλοσύνη,έτσι απλά.
Ο καθένας μπορεί κάποια στιγμή στην ζωή του να νιώσει πως χρειάζεται χρόνο ή χώρο,πως νιώθει υπέροχα, η να νιώσει αδικημένος,η βαθιά πικραμένος,να νιώσει μπερδεμένος η ισοπεδομενος, μόνος ,να χρειαστεί στήριξη ,αγάπη..
Αν είναι όταν ο σύντροφός μας κι εσύ μην καταλαβαινουμε το γιατί,λιώνει κ ζητάει τη ην στήριξη η την βοήθεια μας και εμείς αντί για αυτού τον εγκαταλείπουμε κ εξευτελίζουν ε... Τότε αυτό αν μη τι άλλο είναι δεν ξέρω..ίσως κακία,εγωισμός..είναι αδιαφορία..πάντως αγάπη ούτε θυμίζει ούτε είναι.
Αν δεις έναν πεσμένο άνθρωπο στον δρόμο άγνωστο να κλαίει..θα τον πλησιάσεις ..πόσο μάλλον κάποιον του οποίου λεσ καθημερινά σ αγαπώ κοιτώντας τον στα μάτια.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες,ο άντρας μου είχε βίαια ξεσπασματα3,,- 4 φορές μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια...απλώς πιο ήπια..πρόσεχε περισσότερο τα λόγια του..
Καταλαβαίνω πως αυτό είναι το μοτίβο μας..
Εγώ ανά μισό έναν χρόνο μια μέρα νιώθω να τον έχω περισσότερο ανάγκη..να μου λείπει..του το εκφράζω ζητούνται τρυφερότητα κ εκείνος κλειδώνει..θυμώνει κ με πληγωνει.
Προσπαθούμε να το σπάσουμε αυτό το μοτίβο.
Η βία ομως είτε λεκτική είτε σωματική είναι βία.
Δεν είναι μια λέξη παραπάνω.
Για μένα τουλάχιστον.
Πήρα τηλ.στην γραμμή υποστήριξης νομίζω 197..κ μίλησα με ψυχολόγο..
Μου είπε πως ο σύζυγός μου σε αυτή την φάση όντως δεν μπορεί να είναι ομάδα μου..ήμαστε περισσότερο δύο μονάδες..
Πως εκείνος αυτή την στιγμή επιβεβαιώνεται στην εργασία του καθημερινά τόσο πολύ που γυρίζει χορτασμενος Στο σπίτι, δίχως να σκεφτετε πως εγώ ούτε επιβεβαιωνομαι από κάπου σε αυτή την φάση..κ μάλιστα δεν έχω την παρουσία. Κ την τρυφερότητα το ενδιαφέρον του άντρα μου,επειδή εκείνος είναι απόλυτα συγκεντρωμένος κ αφοσιωμένος στον σκοπό της δουλειάς του.
Μου είπε πως ναι..δεν μπορεί να μπει στην θέση μου ούτε να με καταλάβει,μα πως πρέπει να έχει στο μυαλό του πως οκ πολύ καλά θα είναι όταν με το καλό έρθουν τα περισσότερα χρήματα κ θα έχουμε υλικεσ απολαβές.. αλλά οι άνθρωποι μασάζ χρειάζονται έχουν κ συναισθηματικές ανάγκες,είναι κάτι εντελώς αληθινό.Μια πραγματικότητα που δεν μπορεί παντελώς να αγνοεί.
Με συμβούλεψε να βάλω όρια,να του τα ανακοινώσω κ να βάλω μια χρονική περίοδο..3-6-12μηνων...ανάλογα πως το νιώθω για να δω αν η συμπεριφορά του παραμένει η ίδια η είναι παραβιαστικη, πως σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένος να είναι μαζί μου αν δεν το θέλει,
Πως θα ανεχτώ την απουσία του την τόσων μηνών..την έλλειψη τρυφερότητας,την έλλειψη κατανόησης,το να μην κάνουμε τίποτα μαζί για πολύ καιρό..γιατί έχουμε κοινό σκοπό, όραμα..γιατί περιμένουμε να καρποφορισει η κατάσταση...θα ανεχτώ την μοναξιά που όλο αυτό μου προκαλεί,η το ότι το μεγάλωμα των παιδιών μας είναι όλο πάνω μου. Για τους επόμενους 7 μήνες...
Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα ανεχτώ να μου μιλάει έτσι ,να με ταπεινώνει,να με βρίζει,να με υποβιβάζει, με λόγια τύπου είσαι ένα τίποτα,η με οποιονδήποτε πράξη.
Αυτά δεν θα τα ανεχτώ.
Όρια.Αυτα είναι τα όρια μου.
..
Όταν γύρισε τον αγκάλιασα κ μου ζήτησε ψυθυριστα συγνώμη.
Κάθησε κ του είπα πολύ σοβαρά όλα τα παραπάνω
Κλονίστηκε.το είδα,είδα πως κατάλαβε πως ξαναμπήκαν τα όρια στην σχέση μας,κ. Κατάλαβε πόσο σοβαρό ήταν όλο αυτό,
Μου είπε πως εμείς ήμαστε η οικογένεια του..ούτε οι γονείς του ούτε κανείς..κ πως εμασ θέλει..θέλει να ζήσουμε αυτό που δημιουργήσαμε..
Κ πως θα δω λέει,θα διαψευσουμε ακόμη κ τουσ εαυτούς μας εκείνες τις στιγμές που νιώσαμε πως δεν θα τα καταφέρουμε κ πως θα γεράσουμε μαζί..
Του είπα αστα γεράματα εκεί που είναι αγάπη μου..
Τώρα πάμε ανά 5ετια... Κ βλέπουμε..
Γέλασαν κ τα μουστάκια του..χαρηκά..
Πραγματικά καταλάβε πως θα τον άφηνα κ στα αυτιά του η 5ετια ακουστικές ονειρεμένα χαχαχαχα μου φάνηκε πολύ τρυφερό.
Κάναμε έρωτα,γιατί ήθελα να νιώσουμε πιο κοντά ο ένας τον άλλον..
Κ προχωράμε.
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Νοσιρη φαντασία είσαι ο άνθρωπος μου..όπως τα βλέπεις τα βλέπω κι εγώ :)
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Παιδιά το autocorrector γράφει τα δικά του πως κάνουμε επεξεργασία?
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Στο βρισιμο συμφωνω μαζι σου. Ηταν κουβεντες μεγαλης απαξιωσης, δεν ήταν απλα 2 βαριες κουβεντες.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Αλλα για τις " θυσιες" διαφωνω καθετα.
Αν δεν ηθελε παιδια δεν θα εκανε.
Ολοι απο εγωιστικα κινητρα κανουμε οτι κανουμε. Ουτε θυσιαζομαστε, ουτε χαρη κανουμε σε κανεναν.
Οποιος κανει παιδια , πρεπει να ειναι σε θεση να μαζευει τα νευρα του κι αν δεν μπορει να ζητησει βοηθεια για να μπορεσει. Αλλιως μεγαλωνει τους επομενους ψυχοπαθεις.. ετσι ξεκινανε οι διαταραχες.
Πιστευω οτι το χειροτερο που αντιμετωπιζει το παιδακι δεν ειναι η πιπιλα αλλα η υστερια των γονιων . Και των δυο γονιων.Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Η αντα βρεθηκε σε μεγαλη πιεση κι εκλαιγε και χτυπιοταν μπροστα στο παιδι λες και ηρθε καμια βαρια συμφορα.
Οταν το παιδι τρωει και την πιπιλα στο κεφαλι για να φυγει, τι καταλαβαινει; δεν καταλαβαινει οτι φταιει εκεινο;
Για μενα πρεπει κι οι δυο να μαζεψουν ολη αυτη την υστερία κι αν δεν μπορουν, να ζητησουν βοηθεια.
Αντα με εχεις μπερδεψει...
Μου ειπες χθες οτι ουδεποτε ειχες τετοια δείγματα απο τον πατερα των παιδιων να σου μιλαει ασχημα κι ειδα εδω κατι παλια σου θεματα πριν το τριτο παιδι που ελεγες οτι ειχε ασχημα ξεσπασματα σε εβριζε ηθελε να σπασει κλπ.
Τι να πω.
Ασχημο περιβαλλον για παιδια
https://www.e-psychology.gr/forum/th...ραγματα
Σεντονι ατελειωτο, αναφορά για το κακο που κανετε στα παιδια σας ΜΗΔΕΝΙΚΗ.Quote:
Originally Posted by Adzik
Συγνωμη που σε ενοχλησαμε οσοι αναφερθηκαμε σε αυτα.
Στο προηγουμενο μνμ σου που αναφερόσουν στον ιδιο ανθρωπο πριν 3 χρονια και μας ελεγες οτι σε βριζει και τα σπαει και την επομενη δεν θυμαται τπτ, η τελευταια μου ερωτηση ειναι μηπως πινει και δεν την απαντησες ποτε.
Στο τωρινο μνμ αναφερεις ενα ασχημο περιστατικο σαν να ηταν το πρωτο κακο δειγμα απο αυτον.
Καπου δεν εισαι ειλικρινής με τον εαυτο σου, νομιζω.
Οχι με μας, μιας και δεν γνωριζομαστε.
Εφοσον ξερεις εξαρχης πως ειναι αυτος και πως ειστε μεταξυ σας, ποσο σε ζοριζει το κλεισιμο με μωρα παιδια, ποσο νοιωθεις την απουσια του συντροφου σου κι ολα αυτα απο την αρχη της σχεσης, κι αποφασιζεις κι αλλο παιδι μαζι του, αναλαβε τις ευθυνες σου. Εμας τι μας ρωτας; αυτος ετσι ηταν παντα, κι η κατασταση με τα μωρα και το ζορι σου ετσι ηταν παντα απ οσα ελεγες.
Πρώτα απ' όλα δεν σας ρώτησα,δεν ρώτησα κανέναν ,έγραψα ότι έγραψα γιατί χρειάζονται στήριξή,κατανόηση,για το δεν ήμαστε στο φόρουμ?
Δεύτερον δεν αναφέρθηκαν στα παιδάκια μου γιατί όπως κάποιοι ορθά κατάλαβαν, δεν υφίσταται θέμα, είμαι κ είναι πολύ τρυφερός γονιός, έχετε 3 παιδιά παιδιά! Έχετε μπει στην θέση μου ? Όχι... Άρα δεν μπορεί κανείς να με κρίνει,άσε που κ κανένα παιδάκι να μην έχει κανείς μπορεί να πιεστεί,μην τρελαθούνμε.
Πολύ συνηδιτα έχουμε τα παιδάκια κ σχετικά με εκείνα δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα σε κανέναν γιατί μεγαλώνουν σε ήρεμο χαρούμενο κ γεμάτο τρυφερότητα περιβάλλον, αλλά ναι ακριβώς επειδή στα 5 χρόνια 3-4 φωρεσ μαζί με τις δύο τελευταίες του μήνα φωρεσ υπήρξε απαράδεκτη συμπεριφορά του συζύγου μου προς τα εμένα, μπροστά στα παιδιά,ακριβώς επειδή δεν είναι μια καθημερινή κατάσταση μα ούτε η συχνή..για αυτό κ πόνεσα τόσο κ κλονίστηκε ολόκληρη η σχέση μας,ακριβώς γιατί δεν δέχομαι ούτε σε μένα κ προφανώς ούτε στα παιδιά μου να βιώνουν τέτοιες εκρήξεις.
Ρεμ με στεναχωρείς' μα δεν πειράζει ...
Δεν είσαι μέσα τα παπούτσια μου..δεν ξέρεις πως ένιωσα Μ δεν ξέρεις κ τις αντοχές μου μετά από δύο χρόνια αϋπνίας..
Κάτι που για εσένα μπορεί να μην ήταν καταστροφή..για εμένα ήταν.
Επειδή εγώ είμαι εγώ κ δεν είμαι εσύ η ο σύζυγός η ο οποιοσδήποτε άλλος.
Οι σχέσεις είναι θέμα ορίων..οπως του είπα. Ήμουν πραγματικά πολύ ευτυχισμένη όλα αυτά τα 5 χρόνια..εκτός φυσικά από τα 3-4 περιστατικά.
Αυτή είναι η αλήθεια,ήμαστε πολύ αγαπημένο κ ερωτευμένο ζευγάρι με τα ελαττώματα μας ,δεν θα άφηνα ποτέ την κατάσταση να φτάσει σε ακρεεσ καταστάσεις όπως κι εκείνος.
Κ ξαναλέω σίγουρα όχι ως προς τα παιδάκια μας που λατρεύουμε κ μεγαλωνουμε σε υγιέστατο περιβάλλον.
Αν δεν ακολουθησει τα όρια μου,τότε πάει παπαλα η σχέση γιατί ακριβώς θα προστατέψω τα παιδιά μας κ εμένα όπως κ εκείνον στα μάτια κ τις ψυχές των παιδιών μας.
Κ θα καταλήξω λέγοντας πως από ότι ξέρω το φόρουμ είναι υποστήριξης κ όχι κριτικής.
Δεν θα ζητούσα ποτέ σε κάποιον από εδώ να μου αποδείξει το οτιδήποτε διαφωνώ συμφωνώ...αποδέχομαι όλους εδώ μέσα έτσι απλά .
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Δεν είπα ποτέ πως ήμαστε το ονειρεμένο ζευγάρι ..το οποίο δεν έχει ελαττώματα κ όλη μέρα ο ένας χαμογελάει στον άλλον...( Αν κ μέχρι τώρα έτσι ήταν κατά το 99,9999 τις εκατό)
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Peace
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Και κάτι άλλο, δεν έχω γονείς,κ όποτε είχα κάποιο θέμα που θα επιθυμούσα να το μοιραστώ κ να το συζητήσω η να βρω παρηγοριά η στήριξη,ερχόμουν εδώ στο φόρουμ μας κ όντως επερνα δύναμη μεγάλη,είμαι σίγουρη,θέλω να πιστεύω πως όλο αυτό το καλοπροαίρετο που ένιωθα πάντα εδώ,δεν έχει αντικατασταθεί με αυτό που υπάρχει εκεί έξω κ εφοσων ερχόμαστε εδώ ..σημαίνει πως σε ένα κομμάτι μασ δεν ταιριάζει .κ αυτό το κάτι που λείπει το βρησκουμε εδω.
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Μη στεναχωριεσαι αντα εγω τισ φιλεσ τισ κορησ μου και την κορη μου που τισ εστρωσα τωρα ξερεισ τι λενε τα παιδια τουσ θα τα κρεμασουν αναποδα ετσι κ δεν καθονται καλα γιναν ανθρωποι τισ λατρευω ετσι τωρα μπορουν να κανουν οτι θελουν
Ποια παιδια, ψιλα γραμματα...Quote:
Originally Posted by savatage
Ναι γιατί αν έγραφα σεντοοονι για τα παιδιά όμως τα έδερνα όλη μέρα θα ήμουν καλύτερη μαμά...μωρέ σοβαρευτείτε
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Οι προτεραιότητες και οι ενοχές δείχνουν τον αληθινό χαρακτήρα κάποιου.
Quote:
Originally Posted by Remedy
Εγω σε αυτο αναφερθηκα αντα.Quote:
Originally Posted by Adzik
Μου ειπες οτι πρωτη φορα σου μιλησε ασχημα στα 5 χρονια και βλεπω οτι μας εγραφες οτι σε βριζει και πηγε να σηκωσει χερι ηδη πριν το δευτερο παιδι κι οτι και τοτε ησουν καταπονημενη απο το ζορι με τα μωρα και παραπονεμενη απο αυτον.
Τα υππλοιπα τα ακουω βερεσε.
Δικαιωμα σου να κανεις οτι θες. Φυσικα
Εννοειται.
Το αν δεν το καταλαβαινεις οτι ειναι νοσηρο τα παιδια να ζουν αυτα που περιγραφεις, δικο σου θεμα επισης.
Τόσο άσχημα εννοούσα βρε Ρεμ...τόσο πολύ
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Τα ζυγίζω πάντα τα πράγματα στην ζωή μου..αν η ζυγαριά γύρει προσ τα κάτω ..θα πάρω τις αποφάσεις μου εννοείτε.
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Α κ επειδή ξέχασα να σου απαντήσω όχι δεν πίνουμε καθόλου μέσ' στο σπίτι..μόνο Χριστούγεννα κ Πάσχα.
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
μα και εμεις στηριξη και κατανοηση σου δειχνουμε.και κανενας απτα παιδια δεν σε ειπε κατι κακο..και αν ειπαμε και μια γνωμη ηταν γιατι θελουμε να καλυτερεψη η δικη σου ζωη...και οιδηποτε αλλο και αν θελεις να συζητησουμε εμρις και παλι εδω ειμαστε...Quote:
Originally Posted by Adzik
εγω σε ριπα και χθες τρυφεροτητα και τον ανδρα σου διπλα σου λογικο υιναο δικιο εχεις..ομως σκεψου λιγο και πως τρεχει και εκεινος για εσας για να καλυτερεψη τη ζωη και τον 5.κανε λιγο υπολονη ακομα να α βαλει λιγο σε μια σειρα και θα εστε πιο καλα και εσυ και αυτος..δεν πιεζετε τοσο..ειδες με το που σου ητησε συγγνωμη κατευθειαν ερωτα κανατε....εμ καλα λεω ενδιαφερον και τρυφεροτητα ηθελες....
:)
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Αυτό που με προβληματίζει βέβαια ακόμη,είναι το τι τον οδήγησε στο να με απαξιώσει μέσα του... Μέσα σε έναν χρόνο εκεί που μου έλεγε πως με θαυμάζει κ είμαι το πιο αξιοπρεπές άτομο που γνωρίζει..η μόνη αλλαγή ήταν πως με είδε να είμαι αδύναμη μερικές αυτές τισ δύο τρεις φωρεσ.. κ να του το λέω πως νιώθω αδύναμη, υποψιάζομαι δυστυχώς πως αυτό ήταν που τον έκανε να με σκέφτεσλται διαφορετικά,να έχει διαφορετική εικόνα..τόσα χρόνια με έβλεπε μόνο δυνατή..ήμουν πάντα δυναμική κ στις δυσκολίες ακόμη. ..δεν έδειξαν ούτε ήμουν τόσο κομματιασμένη.. βέβαια ..δεν ένιωθα κι όλας έτσι..δεν είχα γεννήσει δύο μωράκια στην σειρά..δεν είχα ξενυχτήσει δύο χρόνια..ακόμη ξυπνάω 3 φωρεσ περίπου κάθε νύχτα..κοιμάμαι κατά την 1 κ ξυπνάω 6.30..
Αν αυτό τον έκανε να σκεφτεί έτσι τότε έχουμε ,έχω πρόβλημα,ξέρω πως γενικότερα απεχθάνεται την αδυναμία,αλλά άλλο αδυναμία κ άλλο κούραση..
Του είπα πως αν με απαξιώσε μέσα του επειδή έμεινα στο σπίτι κ δεν τρέχω κ δεν συνεισφερω οικονομικά..τότε εγώ δεν έχω να του αποδειξω τίποτα..γιατί είναι δικό του θέμα,του είχα ξαναπάει παλιότερα αν θα ένιωθε πιο άνετα να εργαστώ πάλι εξάλλου 10 χρόνια εμπειρίας έχω κ να πληρώνω κοπέλα..μήπως αυτό τον ανακούφιζε,αλλά μου είχε πει τότε πως δεν έχει σχέση κ πως στόχος είναι μελλοντικά να τα πάμε έτσι ώστε μόνο αν θέλω να εργαστώ κ όσο θέλω ..
Άρα μάλλον δεν είναι το οικονομικό..
Απλώς ίσως νιώθει πως δεν εκτιμώ την προσπάθεια του,συνήθως οι άντρες κάνουν πιο απλές σκέψεις..δεν τα κάνουν περίπλοκα μέσ' το μυαλό τουσ όπως εμείς.
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App