Printable View
Μα αν είσαι όλη μέρα με ένα κινητό και μιλάς με τους συγγενείς στο εξωτερικό, πότε προλαβαίνεις να ζεις την ζωή σου εδώ που είσαι; Μόλις έδωσες άλλο ένα δείγμα ότι έχεις κακή ποιότητα ζωής που επιβαρύνει το άγχος σου βρε Christy. Οι σκέψεις σου είναι αλλού, δεν είναι στο εδώ και το τώρα κι όταν είναι, αυτό το εδώ και το τώρα δεν σε ικανοποιεί, άρα έχεις χρόνο για άγχος και αρνητικές σκέψεις και αρρωστοφοβία που εκδηλώνονται σωματικά και γίνεται φαύλος κύκλος.
ως καρκινοπαθης αρχιζω κ τσατιζομαι.
δεν βγαινει ο ογκος με το παραμικρο. το παραμικρο που μας συμβαινει δεν ειναι ογκος. αν ειναι ογκος...τοτε παιζει και να προλαβεις πλεον κ κλαιν μαιν.
οποιος φοβαται η εχει αμφιβολιες παει στο γιατρο.
τελεια κ παυλα.
Μετακόμισα πρόσφατα λόγω σπουδών και δεν έχω "δεθεί" ακόμα με κόσμο. Μόνο η μητέρα μου είναι εδώ στην Ελλάδα και η κουμπάρα μας. Σε αυτή την ηλικία(23)είναι δύσκολο να κάνεις παρέες αν δεν τις έχεις από παλιά. Τώρα αρχίζω να βγαίνω μετά από 2 χρόνια που ξεκίνησα να γνωρίζω κόσμο.Quote:
Originally Posted by Sonia
Τελικά πέτυχαν το σκοπό τους!! Από τότε που βγήκαν τηλεοράσεις, κινητά, ίντερνετ,και χάθηκε η απλότητα, η συνύπαρξη με τους δικού σου ανθρώπους, η κουβέντα η αγκαλιά! Και τώρα αγκαλιάζουμε ένα κινητό, μιλάμε σε ένα δικό μας μέσω οθόνης και όχι όπως πρέπει σε στενή, επαφή, όταν στο τραπέζι καθόμαστε για φαγητό και στο ένα χέρι, το κινητό στο άλλο το κουτάλι, ή η τηλεόραση να δείχνει όλα βία και όλο να σε παροτρύνει να πάρει όλο και ακριβότερο κινητό, πως μετά να μην αποκτήσουμε αγχοι, φοβίες, όταν χάθηκε αυτή η απλότητα, η αγάπη προς το συνάνθρωπο μας, τότε τι να περιμένουμε!!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Σκέφτεσαι πάλι αρνητικά. Και φιλικά στο λέω, δεν μπορώ να ακούω χαζομάρες. Αν δεν είναι εύκολο να κάνεις παρέες όταν σπουδάζεις στα 23 πότε είναι εύκολο δηλαδή; Δεν είπα καρδιακούς φίλους, άλλο αυτό. Αλλά παρέες και να βγαίνεις έξω και να κάνεις πράγματα, αν δεν τα κάνεις τώρα πότε θα τα κάνεις; Δραστηριοποιήσου λίγο, στο μυαλό σου είναι το κόλλημα, τόσους νέους ανθρώπους έχεις τριγύρω, δεν μπορεί, με κάποιους θα ταιριάζεις!
Πριν καν κλείσω τα 18 βρέθηκα να σπουδάζω κάπου που δεν ήξερα άνθρωπο, πρώτο καλοκαίρι πριν κλείσω τα 19 πρακτική σε νησί ΒΑ Αιγαίου άγνωστη μεταξύ αγνώστων και πάει λέγοντας... Κάθε καλοκαίρι, πρώτα πρακτικές, μετά κανονικά δουλειά σεζόν, κάποιους χειμώνες εξωτερικό για δουλειά, άλλαξα εκατό διαφορετικά περιβάλλοντα. Δεν ήμουν κι ο πιο κοινωνικός άνθρωπος κι αυτός ο τρόπος ζωής δεν βοηθάει να έχεις μια σταθερότητα σε φιλίες και δραστηριότητες, κι όμως και ένα σωρό παρέες έκανα κι ένα σωρό γνωριμίες και πολλά πράγματα έζησα και αρκετούς φίλους έκανα. Αν καθόμουν όλη μέρα στην σχολή να σκέφτομαι τους ανθρώπους που άφησα στο χωριό μου ή να κοιτάζομαι στον καθρέφτη να παρατηρώ αν έβγαλα κακό σπυρί, χαίρω πολύ, πως θα τις έκανα τις παρέες; Αλλά και μόνη μου έβγαινα για περπάτημα, πήγαινα για κάνα ποτό, διάβαζα πολλά βιβλία, δεν άφηνα τον χρόνο να περνάει έτσι. Φυσικά κι έρχονται ώρες που βαριέσαι ή που σκέφτεσαι τι άφησες πίσω ξέρω κι εγώ, το θέμα είναι όμως να μην είναι όλες τις ώρες! Δεν βοηθάει να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα που λένε...
Και φαντάσου οτι όλο αυτό με την νοσοφοβία το έπαθα απο μια λοίμωξη αναπνευστικού που είχα τον Μάρτιο. Έχω θέμα με τις αμυγδαλές και μου δημιουργεί πρόβλημα κλπ με πυρετούς και τέτοια ακόμα και τώρα το καλοκαίρι. Η αντιβιωση είναι βαριά γιατί έπαιρνα 1500mg κάθε 12 ώρες και με έπιανε πονοκέφαλος, τάση εμετού, ζαλάδα, κόπωση και όλα αυτά και επειδή δεν είχα ποτέ κάτι τέτοιο, μόλις τελείωσα την αντιβιωση, τα συμπτώματα επέμεναν μέχρι και 2 εβδομαδες μετά, οπότε ξεκίνησα να ψάχνω στο Google.
δλδ τι θα κανεις οταν κ αμα ..χτυπα ξυλο..κατι συμβει? δλδ οταν εγω επαθα καρκινο στα 23 επρεπε να αυτοκτονησω?
κοιτα να χαρεις τη ζωη σου και ξεκολλα απαυτα. ζησε
Τέτοια λες και με αγχώνεις! Στα 23;Quote:
Originally Posted by freskonero
ρε..θα σε σφαλιαρισω συνελθε :p
και επειδη τοχω σημαινει κατι? ειναι χρονιας μορφης και ειμαι τζαμι και δεν νιωθω και οτι με παει πισωαυτο. σιγα. τοσα μπορουν να συμβουν. θα κατσουμε να σκασουνε? οι γονεις μου εχουν περασει 4φορες καρκινο. και ειναι μια χαρα κ οι δυο.
χαλαρωσε λιγο. θα χασεις τα πιο παραγωγικα σου χρονια ανησυχοντας για το αν και το μηπως.... που το αν και το μηπως..εχω να σου πω πως δεν ειναι και τοσο τρομακτικα στο κατω κατω.
Τα εχω συζητησει με την κολλητη μου που ειναι βοηθος χειρουργου και με ησυχασε οτι είμαι μικρη κλπ κλπ και οτι δεν εχουμε τόσο ευαίσθητο οργανισμό. Τωρα τελευταια που "χαλαρωσα" απο εξόδους και γυρισα απο διακοπές ξεκινησα τα ιδια παλι. Περιμένω να φυγω για Κρήτη σε λίγες μερες για να συνέλθω παλι. Έχω μια υποψια οτι είναι απο τα μάτια μου.Quote:
Originally Posted by freskonero
Χθες, δοκίμασα -για πλάκα- τα γυαλια της κορης της κουμπάρας μου που έχει 1,40 και 1,25 μυωπία και έβλεπα πεντάκαθαρα χωρίς να ζορίζομαι! Η αλήθεια ειναι οτι έχω χρόνια να πάω σε οφθαλμίατρο.