Μπες στο site feel okeyθα βοηθηθεις
Μπες στο site feel okeyθα βοηθηθεις
Mε ποιον τρόπο θα βοηθηθεί?Δεν καταλαβαίνω...αγοράζοντας το βιβλίο από έναν ανώνυμο?Quote:
Originally Posted by alekaki
εμενα οι παρενεργεις οι πολυ ενοχλητικες κρατησαν μονο μερικες βδομαδες.Μη τα παρατας.Quote:
Originally Posted by Antonis8
Το να βαφτιζετε τα παντα εμμονή ,δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα της ψυχοπαθολογιας. Πολλα άτομα που δεν πασχουν απο καποια διαταραχή μπορει να εμφανίσουν περιστασιακά καταναγκασμους,που ναι, πιθανον να έχει να κανει και με ένα συμπλεγμα ιδεών και προληψεων. Ουδεμία σχέση έχει αυτό με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Είναι προσβλητικο να λέει ότι όλα είναι ένα "κλικ" στο κεφάλι, για άτομα που έτσι γεννήθηκαν. Δεν είναι όλα ένα κλικ, έτσι ειναι διαμορφωμένος ο εγκέφαλος. Αυτό δεν έχει να κανει με ηττοπαθεια, απλα με μη ουτοπικες προσεγγίσεις.Quote:
Originally Posted by geodim
Ποια παιρνεις και πόσο καιρό? Κοιτά, πήρα μικρή δόση, ο ψυχίατρος μου είχε πει 0,50 αρχικά και μετά 100, εγώ αρχισα με 0,25 (εκοψα το χαπι). Δεν είχα καμία τραγική παρενέργεια,αντιθέτως νομίζω ότι επέδρασαν θετικά (εκτός κι αν ήταν placebo). Αν ήταν μονο το προβλημα οι παρενέργειες μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός,δεν θα με πειραζε, θα έκανα υπομόνη. Αυτό ποη φοβαμαι είναι μηπως έχουν παρενέργειες στην υγεία μου(να μου ρίξουν πολυ την πιεση, να μου δημιουργήσουν προβλημα στην καρδιά, ξαφνικό θάνατο κλπ)Quote:
Originally Posted by Νοσηρή φαντασία
Εμενα μου εδινε μινιτραν.Ξεκινησα με ενα χαπι των 2-10 και σταδιακα το εφτασα 2-25 συν τα ζαναξ που τα εβαλα απο τον οκτωβρη και απλα στην αρχη παραπατουσα...Quote:
Originally Posted by Antonis8
Ναι παιδιά αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως γίνετε να μου είπε πως έχω ιψδ? Λόγου του ότι έχω φοβία μήπως δεν τα καταφέρω την επόμενη φορά και ο ψιχανακαζμος μου είναι ότι αυνανιζομαι για να δω αν είναι όλα οκ τότε ένας που φοβάται για την καρδιά του και κάνει σιναιχια εξέτασης (το είχα και εγω) γιατη είναι αρωστοφοβικος και εγώ έχω ιψδ? Μήπως η διάγνωση ειταν λάθος?
Δεν βάφτισα τίποτε εγώ οπότε ο πληθυντικός είναι άκυρος. Κανείς δεν είπε πως οι περιστασιακοί καταναγκασμοί είναι το ίδιο με την ΙΔΨ, μόνος σου το έβγαλες. Ισα ίσα που στον Vaper είπαν ένα παράδειγμα καταναγκασμού και όχι ΙΔΨ και σε αυτό αναφερόταν το "κλικ". Ο ίδιος ο Vaper δεν είναι σίγουρος αν έχει ΙΔΨ που μάλλον δεν έχει αν έχω καταλάβει καλά από τα διάφορα θέματα που έχει ανοίξει. Ούτε ηττοπάθειες, ούτε μη ουτοπικές προσεγγίσεις, ούτε τπτ. Απλά δεν λες να καταλάβεις το λάθος σου.Quote:
Originally Posted by Antonis8
Ποιο λάθος; Εσύ δεν λες να καταλάβεις,ότι αναφερομαι στο alekaki και όχι στον Vaper, το οποιο ειπε αυτολεξη πως όλα είναι ένα "κλικ". Ε, δεν είναι.
στο alekaki αναφέρομαι και εγώ έλεος. Είπε αυτολεξεί όλα είναι ένα "κλικ" για τους καταναγκασμούς και όχι για ΙΔΨ που έχεις φάει κόλλημα.Quote:
Originally Posted by Antonis8
Εγω την ειχα ξεπεράσει μόνη μου για ένα εύλογο διαστημα αλλα μετα ξανάρθε πολυ πιο δυνατή απο πριν η κρίση πανικού
Quote:
Originally Posted by alekaki
Όπως βλέπεις alekaki συχνά ανοίγει κάποιος ένα συγκεκριμένο θέμα και τελικά το πάνε αλλού για αλλού. Πάντως να ξέρεις ότι συνήθως σε φόρουμ τέτοιου είδους μπαίνουν άτομα που αντιμετωπίζουν κάποιο θέμα τη δεδομένη χρονική στιγμή κι όταν πια ξεπεράσουν το πρόβλημα, οι περισσότεροι αφήνουν πίσω το φόρουμ και σπάνια ξαναμπαίνουν- και λογικό είναι εδώ που τα λέμε. Μην σου κάνει εντύπωση αν δεν λάβεις πολλές απαντήσεις , είναι εκεί έξω, πίνουν καφέ και δεν κοιτάνε το site!
εχεις δικιο Σονια. ολα αυτα τα χρονια διαβαζω στα forum για τα συμπτωματα του καθενος. βρηκα ομως και 6-7 που κανανε τον κοπο να επανελθουν και να μας πουν και μας πως τα καταφεραν. ολοι μα ολοι λενε το ιδιο. δεν το δινεις σημασια. καπου αναφερανε για το κλικ που ειπα. το κλικ ειναι στο μυαλο αρχιζεις κ τα βλεπεις διαφορετικα κ δεν το φοβασαι. και αυτο σιγα σιγα σε αφηνει. δεν εννοουσα ενα κλικ κ ξυπνας καλα. και ουτε ειμαι διατεθιμενη να αντικρουσω αποψεις περι γονιδιων και οτι δεν θεραπευεσαι και αποδεχεσαι οτι ετσι θα σαι κλ κλ. ο καθενας ας μιλαει για τον εαυτο του. το σιγουρο ειναι οτι ολοι εδω μεσα δεν περναμε ευκολα. και αυτο το τοπικ το ανοιξα με σκοπο να παρει κουραγιο οποιος το εχει αναγκη. οσοι λοιπουν θελουν να συνεχιζουν να μοιρολατρουν, να αυτολυπουνται και να καταστροφολογουν εχει απειρα τοπικ να το κανουν με μεγαλη επιτυχια.
Υπάρχει λύση? Τελικά υπάρχει!
Αγαπητά μέλη του φόρουμ,
Είμαι ο Σπύρος και έχω απαντήσει σε μερικά θέματα για το πως μπορείτε να ξεφύγετε από αυτόν τον εφιάλτη που ονομάζουμε διαταραχή άγχους αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να αναρτήσω και εγώ ένα θέμα με την κατάσταση μου εξηγώντας kai κάποια πράγματα που θα φανούν χρήσιμα για όλους μας.
Είχα και εγώ διαταραχή άγχους και κρίσεις πανικού για έναν χρόνο περίπου.
Συμπτώματα: Ταχυκαρδίες, πόνους στην καρδιά, στο στήθος, στο στομάχι, αίσθημα θανάτου, σκοταδισμούς, θολούρες, βουίσματα στα αυτιά και αλλά πολλά ανεξήγητα.
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος που αντέχει γενικότερα τέτοιες καταστάσεις ήθελα πως και πως να ξεφύγω από αυτό το μαρτύριο οπότε και το έψαξα.
Κατάλαβα πως είναι μεγάλο λάθος το να κοιτάω στο ίντερνετ να ψάχνω για λύσεις διότι το μόνο που κατάφερνα ήταν να χειροτερεύω την κατάσταση μου. Επίσης, να αναφέρω πως ποτέ δεν πήγα για καρδιογράφημα ποτέ δεν πήγα για καμία εξέταση αφού στην χώρα που μένω οι γιατροί είναι τσιράκια των ασφαλιστικών εταιριών και δεν σου γράφουν εξετάσεις εκτός και αν δεν πας αιμόφυρτος. Το μόνο που κάναν είναι να μετρήσουν την πίεση, ακρόαση, και μέτρηση οξυγόνου στο αίμα. (Όπου φυσικά όλα ήταν μια χαρά). Μίλησα με έναν ψυχολόγο με τον οποίο δουλεύουμε μαζί και μου είπε τι ακριβώς έχω. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι όταν μου είπε να μην πάω καθόλου σε ψυχολόγο διότι είναι ένα πρόβλημα που μόνο εγώ μπορώ να το λύσω και να μην πάρω ούτε ένα χάπι για αυτό. Μου εξήγησε πως τα χάπια δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά απλά το καλύπτουν και όταν σταματήσω την αγωγή τότε το πρόβλημα θα επιστρέψει και με δυνατότερα συμπτώματα κιόλας. Έτσι και το απέκλεισα. Κάθισα για λίγους μήνες αναζητώντας πληροφορίες πως λειτουργούν οι κρίσεις πανικού και το άγχος και κατάλαβα πως η αδρεναλίνη μπορεί να αυξήσει την σεροτενινη, (μια ουσία που σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος) στο σώμα σου. Έτσι ξεκίνησα γυμναστήριο και πήγαινα και για μπάσκετ με τους φίλους μου σχεδόν καθημερινά. Επίσης βρήκα κάποια φαγητά (κύριος φρούτα) που είναι κατά της κατάθλιψης και τα έβαλα στο μενού μου. Ένα μήνα μετά είδα μια τεράστια διαφορά !! Να σημειώσω πως θέλει πολύ χρόνο για αποτελέσματα και για αυτό δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Το πρόβλημα μου είναι πως δεν θεραπεύτικά τελείως. Ακόμα είχα ψυχοσωματικά συμπτώματα αλλά οι κρίσεις πανικού είχαν ελατωθεί παρά πολύ και γενικότερα αλλά συμπτώματα που φοβόμουνα. Eνιωθα πιο δυνατός και απέκτησα αυτοπεπηθηση. Επίσης, υπήρξαν κάποια πράγματα πάνω στον εαυτό μου που κατάλαβα ότι δεν μου άρεσαν η μου προκαλούσαν άγχος. Είχα ένα χαλασμένο δόντι και σαν αρρωστοφοβικός νόμιζα πως θα πεθάνω επειδή η μόλυνση μπορεί να προχωρήσει στην καρδιά η στο μυαλό και αλλά τέτοια. Από την στιγμή που το έφτιαξα ένα μεγάλο βάρος απλά έφυγε από το μυαλό μου και αισθάνθηκα καλλίτερα. Μπορεί για κάποιον άλλων να μην είναι δόντι αλλά να είναι το οτιδήποτε.
Ξεκίνησα να αλλάζω τον τρόπο σκέψης μου. Έμαθα να μην δίνω σημασία σε μικροπράγματα. Έμαθα να μην δίνω σημασία όταν μου την λένε, χαμογελούσα περισσότερο, και αυτό βοήθησε επίσης. Να αναφέρω όλα αυτά τα έκανα ενώ ένιωθα συμπτώματα αλλά τα αγνοούσα όσο πιο πολύ μπορούσα και προσπαθούσα να θυμηθώ τον παλιό καλό μου εαυτό και να είμαι όπως ήμουνα όταν δεν είχα τίποτα από όλα αυτά. Πήγα διακοπές πίσω στην Ελλάδα όπου με βοήθησε παρά πολύ να αναροσω και γύρισα πάλι πίσω. Όταν γύρισα όμως ξαναείχα μερικά συμπτώματα και με έπιασε μια μικροκριση και κατάλαβα πως ήταν επειδή έφυγα πάλι για τα ξένα.
Για να μην μακρηγορώ και συγνώμη που σας κούρασα, φτάνω στο τελευταίο στάδιο στο να διώξω αυτό το πρόβλημα μια και καλή. Είναι κάτι που σκέφτηκα με την βοήθεια ενός φίλου ο οποίος μου είπε πως το μυαλό μαθαίνει καινούριες τεχνικές και μπορεί να τις χρεισιμοποιήσει υποσυνείδητα. Σκέφτηκα πως όλο αυτό το άγχος και οι αρρωστοφοβίες λειτουργούν πάντα όταν η σκέψη σου και το μυαλό σου "κολλάει" σε κάτι που μπορεί να έχεις.(καρδιά, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ο.κ.).
Οπότε, κάθε μέρα για 30 λεπτά περίπου κάθισα και σκεφτόμουνα εικόνες, πολλές πολλές εικόνες, δεν χρειάζεται να είναι χαρούμενες όλες, έκανα μια μίξη. Μe αυτών τον τρόπο έμαθα το μυαλό μου (υποσυνείδητα) να μην κολλάει σε μια σκέψη αλλά να αλλάζει συνέχεια με τον ίδιο τρόπο που αλλάζει εικόνες. Αυτό το εφαρμόσα γενικότερα στην ζωή μου το να αφήνω το μυαλό μου να τρέχει οπότε έχω την ευκαιρία σε ένα "brainstorm " από εικόνες. Έναν μήνα μετά, το άγχος μου είχε εξαφανιστεί... Συμπτώματα, είχαν εξαφανιστεί εκτός από μικρά τσιμπήματα στο στήθος όπου είναι ένα μικρό κουσούρι αλλά θα περάσει και αυτό με τον καιρό. Γενικότερα νιώθω ότι ελευθερώθηκα από τις αλυσίδες του τρόμου. Κατάλαβα πως ο μόνος φόβος τελικά είναι ο ίδιος ο φόβος. Καταλαβαίνω πως ο καθένας είναι διαφορετικός, και κάποια από τα οποία είπα να μην δουλέψουν για κάποιον. Αυτό όμως που ήθελα να σας μεταφέρω είναι πως εμείς έχουμε την δύναμη μέσα μας να ξεφύγουμε. Κανείς άλλος. Μόνο εμείς. Πρέπει εμείς να αποδείξουμε στον εαυτό μας πως μπορούμε χωρίς να τρέχουμε πανικόβλητοι από δω και από κει. Δεν το κατηγορώ, και εγώ το έκανα... αλλά είναι λάθος αντιμετώπιση. Πρέπει να σκεφτούμε με στρατηγική και υπομονή. Πρέπει να βάλουμε κάτω το μυαλό μας και να το αναλύσουμε. Να δούμε! Να βρίσκουμε την λύση με την δικιά μας και μόνο σκέψη.
Εάν διαβάσατε όλο το ποστ σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι σε όλους να βρείτε την δύναμη που υπάρχει μέσα σας και να την αξιοποιήσετε.
Αυτά από μένα και είμαι πολύ χαρούμενος που υπάρχει αυτή η ιστοσελίδα είναι πραγματικά το μόνο μέρος στο ίντερνετ που αξίζει να ψάξεις πληροφορίες.
το προηγουμενο που επισυναψα ειναι απο τον χρηστη: spyroko 04/10/2013 απο το τοπικ: υπαρχει λυση? τελικα υπαρχει
Ενίοτε πως υπάρχει λύση και όπως είπα και πιο πριν έχω γνωρίσει ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ άτομο που το ξεπέρασε https://youtu.be/_BcT2lQvE0M αυτός εδώ είναι
Εμένα αυτό που με τρομάζει είναι ότι δεν ξέρω τι έχω μου έχουν βγάλει 2 διαφορετικές διάγνωση ο ένας μου είπε ιψδ ο άλλος γενικευμένη άγχοδι διαταραχή
Το να αναγνωρίζεις την πραγματικότητα δεν είναι μοιρολατρεια. Συνέχισε να πιστεύεις ότι όλα είναι ένα "κλικ" δεν θα στο χαλάσω. Οι πραγματικές ιστορίες επιτυχίας όμως που τόσο εναγωνίως ψάχνεις, βρίσκονται στην αναγνώριση του προβλήματος, στην αποδοχή του εαυτού μας και στη μετριαση της συμπτωματολογιας. Αν εσύ θεωρείς πως ο κόσμος του φόρουμ και όλοι εμείς που γράφουμε είμαστε κάποιου είδους καταραμένη σεκτα, καλώς, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει πριν και μετά υπάρχει "αποδέχομαι ότι έχω πρόβλημα και προσπαθώ να το λύσω". Όσο για τις θαυματουργες λύσεις,επέτρεψε μου να κρατώ τις αμφιβολίες μου. Και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί θεωρείς την αγωγή ως μια ηττοπαθη λύση. Όσο για τις "απόψεις" περί γονιδίων, σόρυ που στο χαλάω πάλι, αυτά λέει η επιστήμη, εσύ συνέχισε να τα θεωρείς "κακές" και "ηττοπαθεις" προσωπικές μου απόψεις. Ό,τι να 'ναι, πραγματικά.
Τι προσπαθείς να αποδείξεις κ συνεχίζεις σε αυτό το τοπικ? Η αποδοχή είναι το πρώτο κ σημαντικότερο βήμα. Το ότι μοιρολατρουν οι περισσότεροι όταν πέφτουν στην παγίδα ισχύει. Δεν το λέω εγώ υπάρχει ολόκληρη επιστήμη από πίσω είναι κομμάτι κ αυτού του φαυλου κύκλου του άγχους. Να κάτσω να σου αναλύσω ένα ένα περί γονιδίων κλ μέσα σε ένα φόρουμ δεν έχει νόημα. Μην γενικεύεις. Υπάρχει κ μια μερίδα που οντως γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα κ μάλιστα απεικονιζπτναι πλέον κ με εξελιγμα ες εξετάσεις. Για τους περισσότερους όμως είναι κατι επικτητο κ με δουλειά μπορείς να το πετάξεις από πάνω σου. Δεν αναφέρω πουθενά ηττοπαθη λύση τα φάρμακα. Πουθενά. Έχεις φάει κόλλημα. Αναφέρω ότι είναι επιλογη πολλών να το προσπαθήσουν έτσι. Δικαίωμα του καθενός. Πολλοί τα έχουν καταφέρει κ με χάπια. Άλλοι κατά πίνουν χρόνια ότι τους δώσουν κ δεν βρίσκουν γιατρειά. Από το ύφος σου μιλάς σαν ξερόλας. Κι αν όντως είσαι τόσο καλά διαβασμένος πες μας κ μας την λύση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτες οι μαλακιες οι αγχωδεις συνδρομές επισκέπτονται άτομα με ευφια πάνω του μέσου όρου κ που σκέφτονται τόσο πολύ. Σου είναι δύσκολο να σκεφτείς απλά. Ειναι ξεκάθαρο. Λες ότι λέω είναι αστοιχειωτο κ προσβλητικό κλ κλ. Εχω μάθει να κοιτάω την προαίρεση. Σταμάτα να επιτιθεσαι. Έχεις κολλήσει με το κλικ. Ξέρω 2 άτομα, ο ένας έπασχε 8νχρονια κ ο άλλος 13 κ μου είπαν αυτολεξεί ότι έγινε το κλικ στο κεφάλι τους κ χαλάρωσαν. Αποδεχτηκαν την κατάσταση είπαν έτσι θα είμαι για πάντα. Κ έπαψαν να ασχολούνται. Κ όταν έπαψαν.... Έγιναν κ καλά. Πουθενά δε λέω ένα κλικ κ την επόμενη μέρα είσαι καλά. Θέλει ριζικές αλλαγές. Δεν καταλαβαίνεις ότι οι πολλές οι σκέψεις μας φτάσανε εδώ? Η ζωή μας δόθηκε να την ζήσουμε όχι να την φιλοσοφησουμε. Εκτός κι αν ξέρεις κανέναν που έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό για το πόσο θα ζήσει. Τέλος πάντων η συζήτηση αυτή δε γίνεται έτσι. Καλο αγώνα σε όλους μας
Δεν έχει σημασία η ταμπέλα. Πως το λένε σε νοιάζει? Εστίασε στο να γίνεις καλά. Κ η μόνη λύση είναι να μην το ταΐζεις. Θα φύγει. Όσο αντιδράς με φόβο σε μια σκέψη το μυαλό τη θεωρεί σημαντική κ σου την ξαναστελνει με παραλλαγές.
Καλησπέρα, μου έχει συμβεί το ίδιο στο παρελθόν. Θα σου πω τι συνέβη με την περίπτωση μου μηπως βοηθηθεί. Παράλληλα είναι κ η ιστορία μου χωρίς φάρμακα όμως.Quote:
Originally Posted by Vaper
Περισυ το καλοκαίρι είχα καθημερινά 4 με 8 κρισαρες πανικού και απίστευτη άρρωστοφοβια . Ζοριζα την κατάσταση να αυτοβοηθηθω αλλά δεν είχε αποτέλεσμα οπότε έψαξα να βρω ψυχολόγο που να είναι στην Αθήνα γιατί ήταν τέλος Ιουλίου και οι περισσότεροι ήταν εκτός.
Βρήκα τελικά μια ψυχολόγο και ξεκίνησα μαζί της, η κυρία αυτή ήταν έγκυος από την πρώτη και ολας μας συνέδρια. Αυτό με έκανε να σκεφτώ: τι νόημα έχει να ξεκινήσω αφού κάποια στιγμή θα σταματήσω και θα γυρίσω στα ίδια;
Παρόλα αυτά ξεκινήσαμε μαζί, της είπα κάποια πράγματα για τη ζωή μου, έχω περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά θεωρούσα ότι δεν ειναι αυτό το πρόβλημα γιατί αφού μπόρεσα και τα πέρασα τότε, δεν άφησαν κάποιο κατάλοιπο, αλλά κάτι άλλο μου φταίει.
Το αγόρι μου που είχε μια ελάχιστη ιδέα για την ζωή μου και η μαμά μου που ήξερε ακριβώς τι σημαίνει μου είπαν πως έφτασε η ώρα να πάω να μιλήσω.
Πήγα λοιπόν, από τις πρώτες συνεδρίες είπα πάνω κάτω την ιστορία της ζωής μου καθώς και τους πανικούς που αντιμετώπιζα σήμερα, την ένταση και την διάρκεια τους.
Η ψυχολόγος μου είπε ότι έχω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή, και κάποια από τα άσχημα πράγματα του παρελθόντος τα φέρνω ξανά και ξανά στο μυαλό μου σαν εικόνες για να το ξαναζήσω όλο το κακό προκειμένου να μην συμβεί κάτι χειρότερο, σε περίπτωση που είμαι ξεγνοιαστη ξέρω εγώ.
Το σκέφτηκα και μου έβγαζε μια λογική, η ψυχολόγος σε όλο το διάστημα επεμενε να πάω να να με δει ένας ψυχίατρος για να μου γράψει αντικαταθλιπτικα, τα οποία όπως μου έλεγα θα μέτριαζαν άμεσα τις κρίσεις πανικού εφοσων με έπιαναν και θα άλλαζαν την ποιότητα της ζωης μου.
Μου το ανέφερε σε κάθε συνέδρια 2 με 3 φορές. Τη ρώτησα κάποιες φορές για τα χάπια αυτά και μου είπε πως θέλουν 15 μέρες να πιάσουν
Τον Νοέμβριο σταμάτησε να κάνει συνεδρίες γιατί σε δύο εβδομάδες θα αποκτούσε το παιδί της, μου σύστησε ένα ψυχίατρο να πάω, να μιλήσω μια φορά έως ωτου επιστρέψει κι αυτή στη δουλειά.
1.Εγώ φοβόμουν υπερβολικά να σταματήσω τις θεραπείες γιατί θεωρούσα ότι ότι αφήνεις σε αφήνει και θα απογοητευομουν έπειτα να ξαναρχίσω από την αρχή.
2. Στον ψυχίατρο που μου συνέστησε δεν ήθελα να πάω γιατί ημουν σίγουρη πως θα με έπειθε να πάρω τα χάπια, και δεν ήθελα για κάποιον ακατανόητο λόγο.
Οποτε είπα θα ψάξω να βρω άλλον θεραπευτή. Την ίδια εβδομάδα κάνω επίσκεψη σε ψυχίατρο και της λέω ταχύτατα τα παιδικά μου χρόνια, τα προβλήματα που έχω τώρα με την άρρωστοφοβια και τις κρίσεις πανικού και τις επισκέψεις στην ψυχολόγο που έχουν διακοπεί αλλά και τι σκέφτομαι για τη συνέχεια.
Της λέω λοιπόν ότι θα ήθελα να με αναλάβει, αλλά θα ήθελα να προσπαθήσω χωρίς χάπια για λίγο καιρό και αν δούμε από κοινού ότι δεν μου βγαίνει εννοείται να τα ξεκινήσω.
Με ρώτησε γιατί και της είπα μια ιδέα που είχα για ποιον λόγο μπορεί να μην ήθελα οπότε το λέω και εσας.
1. Πιθανόν ο φόβος για το άγνωστο που κυρίευσε τη ζωή μου ευθυνόταν για αυτήν μ την επιθυμία.
2.οι καταστάσεις που έχω περάσει ως παιδί είναι βίαιες και πάντα από μικρό παιδί άκουγα όλους να μου λένε είσαι πολύ δυνατή, είσαι πολύ δυνατή. Αυτό μου γεννούσε απογοήτευση που όλοι με είχαν δυνατή και εγώ δεν μπορούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα είναι καλά και να σταματήσει αυτή η ταλαιπωρία, ενώ ταυτόχρονα και πείσμα. Έχω ξεπεράσει πολύ χειρότερες καταστάσεις, ζούσα πολύ χειρότερες καταστάσεις και ημουν λειτουργική, γιατί τώρα να μην τα καταφέρω; χρειάζομαι καθοδήγηση και να εστιασω στα σημαντικά πράγματα. Εφ όσων όλοι μου λένε ότι τα χάπια δεν λύνουν το πρόβλημα δεν τα χρειάζομαι γιατί δεν χρειάζομαι τίποτα που να μην μου λύσει το πρόβλημα. (εννοείται ότι μιλάω για τα χάπια που μου προτάθηκαν και για την περίπτωση μου, σε άλλους ανθρώπους είναι απαραίτητα, δεν τα βάζω όλα στο ίδιο καζάνι)
Η αντίδραση της ψυχιάτρου ήταν ότι δεν γίνεται να ξεπεράσω την κατάσταση αυτή χωρίς αντικαταθλιπτικα τα οποία αμέσως μου έγραψε σε χαρτί με τη δοσολογία ενώ μου έγραψε κ αγχολυτικα, τη ρώτησα γιατί και μου είπε γιατί μέχρι να πιάσουν τα αντικαταθλιπτικα φέρνουν κρίσεις πανικού συνήθως, στην περίπτωση μου ήταν σίγουρη πως θα συμβεί αυτό, οπότε θα ξεκίναγα από την αρχή και τα zanax. "έχεις αγχωδη κατάθλιψη βαριάς μορφής".
Την ρώτησα αν τα χάπια λύνουν το πρόβλημα μου και μου είπε όχι, τη ρώτησα πως θα με βοηθήσουν και μου συστήνετε να τα πάρω; σας τα συστήνω γιατί αυτό πρέπει να κάνω μου είπε. Αν θέλετε ξεκινήστε την αγωγή και καλέστε με για το επόμενο ραντεβού. Είναι 70 ευρώ.
Κοίταξα το ρολόι και ημουν μέσα 40 λεπτά.
Και σκέφτηκα δεν θεώρησε επικίνδυνο σε 40 μόλις λεπτά να αποφανθεί με το τι έχω; και γιατί δεν μου απάντησε σε τι θα με ωφελουσαν;
Κατέβηκα τη σκάλα και σκέφτηκα όλους αυτούς που έγραφαν σε αυτό το φόρουμ "πρόσεξε να βρεις θεράποντα που να ταιριάξεις μαζί του, είναι πολύ σημαντικό".
Σκέφτηκα δεν είναι τίποτα συμβαίνει σε όλους. Λίγα λεπτά μετά βέβαια έπαθα κρίση πανικού τρελή.
Την επόμενη εβδομάδα επισκέπτομαι άλλη ψυχίατρο μετά από πάρακινησεις της μαμάς μου να μην τα παρατήσω.
Πάω της λέω ξανά την ιστορία μου(πράγμα εξαντλητικό να το λες και να το ζεις ξανά από την αρχή), τι έχω τώρα και ότι θέλω να ξεκινήσω έστω γ αρχή προσπάθεια θεραπείας χωρίς χάπια.
Συμφωνεί μαζί μου, μου είπε ότι ότι μου συμβαίνει είναι απόρροια του παρελθόντος μου και της αυξημένης ευαισθησίας μου. Οι μήνες που ακολουθούν μέχρι και τον Φεβρουάριο από τον Δεκέμβριο που την βρήκα και ξεκίνησα είναι οδυνηροι. Όλα γίνονται χειρότερα. Της λέω, δεν νομίζω πως μπορώ να ανταπεξέλθω είμαι φαινομενικά λειτουργική αλλά υποφέρω, θα ξεκινήσουμε αγωγή;
Με ρώτησε πως νιώθεις, της είπα αυθόρμητα και χωρίς να σκεφτώ ότι νιώθω να μην μου βγαίνει η εβδομάδα, Δευτέρα είχαμε ραντεβού, μέχρι Πέμπτη ήμουν υποφερτα Παρασκευή Σάββατο και Κυριακή ήταν κόλαση.
Μου λέει θα τα λέμε Δευτέρα και Παρασκευή και αν δεν... Ξεκινάμε αγωγή.
3 μήνες με διπλές συνεδρίες ήμουν έτοιμη να επιστρέψω στην εβδομαδιαία συνέδρια. Οι κρίσεις πανικού περιοριστηκαν ( ή έφυγαν αλλά φοβάμαι μην το γρουσουζεψω), η αγωγή δεν είναι πια στα σχέδια ούτε της ψυχιάτρου μου.
Να σημειωθεί πως όταν της ανακοίνωσα την επιθυμία μου συμφώνησε μαζί μου αλλά λίγες συνεδρίες αργότερα μου ειπε στο τέλος μιας συνεδρίας μας "έχω αρχίσει και πιστεύω πως πιθανόν να χρειάζεστε αγωγη, αλλά αυτή η σκέψη μου είναι μόνο στην αρχή, δν είμαι έτοιμη να σας προτείνω να ξεκινήσετε, απλά ήθελα να το ξέρετε και να το δουλέψετε στο μυαλό σας ώστε εάν χρειαστεί να είστε έτοιμη"
Να σημειωθεί επίσης πως είχα αρρυθμιστο θυρεοειδή όπως ανακάλυψα εκ των υστέρων, ο οποίος από ότι μ είπε κ η ψυχίατρος κ ο γιατρός οφείλεται για κάποια συμπτώματα ψυχοσωματικα αλλά σίγουρα η ένταση και την διάρκεια των δικών μου ψυχοσωματικων και κρίσεων δν οφειλόταν μονάχα εκεί.
Μετά από οοοοολα αυτά να σου πω λοιπόν ότι 3 μήνες μετά την πρώτη μας συνέδρια η ψυχίατρος μου μου είπε ότι ειχα ήπιας μορφής καταθλιψη και κατά κύριο λόγο γαδ.
Εγώ μέχρι στιγμής είχα 3 διαφορετικές γνωματεύσεις επομένως.
Ιδψ, βαριά αγχωδη κατάθλιψη, ήπια και γαδ.
Το συζήτησα με την ψυχίατρο μου και τι πιστεύει γ αυτό. Και θα σου πω τι μου ειπε προκειμένου να σταματήσεις να ασχολείσαι με αυτό, και να μην σε αγχώνει.
Ένας άνθρωπος που ασθενεί η ψυχή του έστω και για λίγο, αντιλαμβάνεται την ασθένεια με διάφορους τρόπους και διάφορες εκφάνσεις.
Είναι απόλυτα πιθανό και λογικό να είχα ιψδ στα πρώιμα στάδια που δεν αντιλαμβανομουν το άγχος για άγχος αλλά για κάτι άλλο ακαθοριστο και κακό.
Ειναι επίσης απόλυτα πιθανό να βγάλει κάποιος μέσα σε μια φορά συμπέρασμα για βαριάς μορφής κατάθλιψη ακούγοντας μόνο τα γεγονότα της ζωής μου γιατί είναι από μόνα τους βαριά, οπότε αν δεν ασχοληθεί να με ρωτήσει πράγματα γ αυτά η να με βοηθήσει να μιλήσω πιο συγκεκριμένα πάνω σε αυτά να βγάλει ένα τέτοιο συμπέρασμα. Η ήπιας μορφής κατάθλιψη που είχα αν υπήρχε ακόμα τώρα ήταν ακόμα ηπιότερη μου είπε αλλά πιστεύει πως έχω απομακρυνθεί αρκετά και από αυτό. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το άγχος και τον τρόπο που το αντιλαμβανομαστε, και το τι κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε.
Εφ όσων δεν είναι κάτι παθολογική, δεν έχει σημασία να κολλάς στο τι έχω γιατί η αλήθεια είναι ότι έχεις κάτι που οι γιατροί μετά από εξετάσεις σου λένε ότι δεν έχεις κάτι. Αλλά εσύ εξακολουθείς να έχεις αυτί το κάτι που ψάχνεις να βρεις τρόπο να αντιμετωπίσεις και πειραματιζεσαι με διάφορους τρόπους και αυτό είναι άγχος.
Μην κολλάς στο τι σου είπε ο ένας ή ο άλλος γιατρός και τι από τα δύο ισχύει γιατί μπορεί να ισχύουν και τα δύο παράλληλα, μπορεί οταν στο είπε ο ένας να ίσχυε το ιψδ και όταν στο είπε ο άλλος να είχες ξεπεράσει τη φάση της ιψδ. Προχώρησε το λίγο γιατί και τα δύο εκφάνσεις του άγχους είναι παροδικές και ιασιμες εφοσων εντοπίσθουν κ ασχοληθείς μαζί τους.
Ηδη έχεις προχωρήσει πάρα πολύ αν έχω καταλάβει σωστά οπότε μην γυρίζεις τον εαυτό σου πίσω σκεφτομενος ποιος είχε δίκιο από τους δύο, γιατί είναι πιθανό να είχαν και ίδιο οσο πιθανο είναι να είχε δίκιο μόνο ο ένας εκ των δύο.
Άφησε τις δύο διαγνώσεις σαν μια λεπτομέρεια στην ιστορία σου, δεν είναι καμιά απο τις δύο επικίνδυνη για να χρειάζεται παραπάνω σημασία.
Πραγματικά σε ευχαριστώ απλά ξέρεις τη δεν καταλαβαίνω και αυτό είναι που με τρέλανε ότι από ένα ασήμαντο λογο ξεκίνησε ολο αυτο ένα πράγμα που το έπαθα και παλιά αλλά δεν με πείραξε αλλά αυτοί την φορά με διέλυσε το σκέφτομαι συνεχεια εννοώ δεν είναι κάτι τόσο τραγικό αλλά μου προκάλεσε τόσο έντονο άγχος που αλήθεια με έχει κούραση παρά πολύ δεν με αφήνει να χαρώ τίποτα
Το καταλαβαίνω απόλυτα, απόλυτα όμως.Quote:
Originally Posted by Vaper
Πάνω κάτω τα περισσότερα από τα ψυχοσωματικα και το άγχος ξεκινούν από έναν ασήμαντο ή πολύ μικρό λόγο.
Εν τέλη όμως αυτό που σου λέει ακόμη και ο πιο μικρός λίγος ειναι να προσέξεις λίγο τον εαυτό σου, την ψυχική σου υγεία και να μην τα παίρνεις όλα τόσο βαριά όσο ακατόρθωτο και αν μοιάζει τώρα.
Αν έχεις διαβάσει λίγο πολύ όλοι εδώ μέσα έχουν περάσει από αυτή τη φάση: γιατί τωρα; γιατί να πάθω αυτό από το τίποτα; δεν ειναι δυνατόν να έχω αναγάγει αυτό το τίποτα σε τόσο μεγάλο κακό στο μυαλό μου, κάτι άλλο συμβαίνει...
Όλα αυτά σίγουρα έχουν περάσει από το μυαλό σου και άλλα τόσα, όπως έχουν περάσει και περνούν ακόμα από το μυαλό μου και φαντάζομαι των περισσότερων εδώ μέσα.
Άρα το πιο δύσκολο και για μένα είναι αυτό που είναι και για σένα. Αποδοχή. Είναι αυτό που ειναι. Την προηγούμενη φορά για κάποιους λόγους το πέρασες πιο Light ή είχες καλύτερες άμυνες αυτή τη φορά δεν είναι τόσο εύκολο. Αλλά όχι γιατί το πρόβλημα αυτό κάθεαυτο ειναι διαφορετικό, πιο πολύπλοκο ή πιο σοβαρό από ότι πριν. Απλά γιατί το αντιμετωπίζεις με περισσότερο άγχος.
Πχ μπορεί να συμβαίνει παράλληλα κάτι άλλο στη ζωή σου που σε ανησυχεί στο πίσω μέρος του μυαλού σου και να μην είναι πολύ εύκολο να το εντοπισεις.
Ή πιθανον να το αντιμετωπίζεις με περισσότερο άγχος γιατί θα σκέφτεσαι γιατί πάλι; το ξεπέρασα αυτό και ημουν μια χαρά. Γιατί να με ξαναπιάσει; ή δεν πίστευα να με ξαναπιάσει ή δεν είναι φυσιολογικό να με ξαναπιάσει ή το έπαθα πάλι γιατί έκανα κάτι εγώ λάθος.
Αν ισχύει κάτι από όλα αυτά ή και όλα αυτά μαζί, ξέχασε τα. Αγνόησε τα σαν σκέψεις. Μην τους δίνεις σημασία.
Σου πέρασε την προηγούμενη φορά γιατί δεν έδωσες όλη αυτή τη βαρύτητα που δίνεις τώρα. Έτσι και τώρα θα σου περάσει αφαιροντας την τόση έγνοια πάνω από αυτό.
Έτσι και την επόμενη φορά που θα σε πιάσει, εφοσων σε πιάσει θα κάνεις το ίδιο.
Δεν θα πέσεις με άγχος και πανικό πάνω σε αυτό σκεφτομενος γιατί πάλι ή όλα όλα αυτά που μπορεί να σκέφτεσαι.
Θα τα καταφέρεις, μην κολλάς σε λεπτομερείες γιατί μου είπε ο ένας έτσι και ο άλλος αλλιώς. Γιατί πάλι; γιατί τώρα δεν μου έχει περάσει στους 3 μήνες ενώ την προηγουμενη φορά μου είχε περάσει στο μισό χρόνο.
Κάθε κατάσταση αλλάζει χαρακτήρα και συμπεριφορά όταν αλλάζεις εσύ. Αν τη δεις με άγχος θα μενει ίδια η κατάσταση γιατί το άγχος σου την συντηρει.
Είσαι καλά και σε λίγο καιρό θα είσαι μια χαρά, ξέσπασε το άγχος σου ακόμα και αν δεν το εντοπίζεις. Η γυμναστική βοηθάει, στο λέω ενώ δεν το πίστευα.
Παράλληλα με την ψυχοθεραπεία ξεκίνησα προ 6μηνου και γυμναστική. Τώρα αν βοήθησε κάπου ένα από αυτά ή όλα μαζί δε το ξέρω. Αλλά με κοίταξα από μέσα μέχρι έξω, ελπίζοντας να με αλλάξω.
Και ακόμα στην προσπάθεια είμαι έτσι.
Ελπίζω να καταλαβαίνεις που το πάω, άλλαξε πράγματα, κ αν δεν μπορείς να αλλάξεις αυτά που σκέφτεσαι άλλαξε αυτά που κάνεις και πολύ πολύ σιγά θα αλλάζουν κ αυτά που σκέφτεσαι και ο τρόπος που προσεγγίζεις κάποια πράγματα.
Πολύ σιγά, αλλά θα αλλάζουν.
Έχεις δίκιο θα το προσπαθήσω όσο μπορώ