παιδι με κριση ταυτοτητας

Κάθε μάνα στενοχωριέται όταν βλέπει πως το παιδί της δείχνει να διαλέγει ενα δρόμο δύσκολο που -ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία- αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε είσπραξη ρατσισμού. Το πρόβλημα δεν είναι η ομοφυλοφιλία αυτή καθ αυτή μα η αντιμετώπισή της απο την κοινωνία. Τι να κάνουμε, να κλείσουμε τα μάτια και να προσποιηθούμε πως ζούμε στην ιδανική κοινωνία??

σόφι, ναι, νομίζω πως ένας παιδοψυχολόγος θα σε βοηθήσει να χειριστείς σωστά την κατάσταση, αν και μέχρι τώρα εγώ απ ότι διαβάζω μια χαρά τη χειρίζεσαι.
Αλλά καλό θα ήταν να συ΄ζητήσεις με τον παιδοψυχολόγο τα νέα δεδομένα και τη δική σου στάση. Η γνώμη του είναι η πιο έγκυρη απο όλες.

καλως υποψιαζεσαι, οντως δεν εχω.
Αλλα και να ειχα δεν θα αλλαζε κατι.

Επι του προκειμενου,
εξακολουθω να πιστευω οτι πρεπει να αποκτησετε κατα πρωτον εσεις μονιμη επαφη με παιδοψυχολογο για να μπορεσετε να παρετε συγκεκριμενες κατευθυνσεις σε ολα αυτα που γραφεις.

Εαν κρινετε ολοι μαζι σκοπιμο οτι θα πρεπει και ο γιος σας να συμμετεχει στις συνεδριες, πατε και ολοι μαζι η και μονος του.
Πιστευω οτι αδικως ανησυχεις και τρωγεσαι, αρκει να κοιταξεις το θεμα με μεθοδο και χωρις ασκοπους πανικους.

Και γω συμφωνώ πως θα καλύτερο θα ήταν να επισκεφθείτε μόνοι σας τον παιδοψυχολόγο για να συζητήσετε όλα αυτά που σας εξομολογήθηκε ο γιός σας. Ο μικρός ίσως θα πρέπει να τον επισκεφθεί μόνο αν δείχνει ότι βασανίζεται πραγματικά απο τις ομοφυλοφιλικές του σκέψεις.
Κατά δεύτερο λόγο προσωπικά πιστεύω (χωρίς να είμαι ειδικός) ότι είναι πολύ μικρός για εκδήλωση τέτοιας προτίμησης, οπότε ίσως είναι καλύτερα να μην δίνετε μεγάλη βαρ\'υτητα σ αυτά που λέει ο μικρός. Τα παιδιά αλλάζουν απο χρόνο σε χρόνο, υπομονή!

Sofi, καταλαβαίνω απόλυτα το άγχος που σου δημιούργησε αυτή η κατάσταση. Εγώ στη θέση σου δεν θα πήγαινα ακόμη το ίδιο το παιδί στον παιδοψυχολόγο. Θα έκανα αυτό που έκανες, θα πήγαινα με τον άντρα μου. Να το ψάξεις λίγο ακόμα με τους ειδικούς να βγάλεις άκρη. Μάθε λίγα παραπάνω πράγματα για τις φοβίες, τις έμμονες ιδέες, ακόμα και τις ιδεοληψίες. Σε ποιά ηλικία εμφανίζονται. Ίσως να ρωτούσατε και έναν ψυχίατρο και ίσως αυτά που θα σας πει να σε καθησυχάσουν. Σε τι ψυχολόγο πήγατε? Έχω διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα αρκεί το πτυχίο του Πανεπιστημίου για να ανοίξει ένας ψυχολόγος γραφείο, χωρίς να έχει ούτε μεταπτυχιακή εξειδίκευση σε ένα συγκεκριμένο τομέα της ψυχολογίας, ούτε κλινική εμπειρία. Φρόντισε να το ψάξεις να πάτε σε κάποιον έμπειρο και εξειδικευμένο για να πάρεις σωστές απαντήσεις.
Ανέφερες κάτι για άλλες φοβίες που είχε ο γιος σου στο παρελθόν και τις ξέχασε. Τι ακριβώς ήταν αυτές?
Με την εμπειρία πάντως που έχω σαν πολύτεκνη μητέρα (εκτός από τα παιδιά μου έχω γνωρίσει όπως είναι φυσικό και όλους τους συμμαθητές από ολες τις τάξεις και τις ηλικίες) δεν έχω δει ποτέ να έχει συνέχεια μία παράξενη συμπεριφορά της ηλικίας των 8 ετών.
Ηρέμησε για να μην μεταδώσεις τον πανικό σου και ....καλό ξεμπέρδεμα με τους ειδικούς.

Μην σε πιάνει πανικός...άλλωστε δεν πετυχαίνεις κάτι με το να στεναχωριέσαι...Με τόσα που βλέπουν και ακούν τα παιδιά σήμερα λογικό είναι να μπερδεύονται!
Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να πας μαζί με τον άντρα σου σε κάποιον παιδοψυχολόγο. Το αν θα χρειαστεί να τον δει και το παιδί σου, θα το κρίνει ο ίδιος ο ειδικός (αν μη τι άλλο ξέρει καλύτερα απ\' τον καθένα μας).

σοφι συμμερίζομαι τους προβληματισμούς της nature σχετικά με το ποιος είναι τελικά ειδικός για τέτοια θέματα. Αλλά αν εσείς απευθυνθείτε σε κάποιον που εμπιστεύεστε, παρόλο που πρώτα θα συζητήσει με εσάς, οπωσδήποτε χρειάζεται να δει και το παιδί κάποια στιγμή. Συμπεράσματα εξ\' αποστάσεως δεν βγαίνουν! Αυτή η αρχή δεν προδιαγράφει την υπόλοιπη πορεία, αν δηλαδή θα χρειαστείτε εσείς μόνο κάποια πιο συστηματική συμβουλευτική ή αν θα είναι καλό να συμμετέχει και το παιδί.

Έχε υπόψη πάντως ότι επισήμως κατοχυρωμένος τίτλος παιδοψυχολόγου στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Και ειδικά σε θέματα σεξουαλικότητας κατά την παιδική και εφηβική ηλικία χρειάζεται ειδικός με μακροχρόνια εκπαίδευση και εμπειρία, χωρίς πάλι να είναι αδιαμφισβήτητα τα όποια συμπεράσματα. Απάντηση λοιπόν ξεκάθαρη για το ποιος είναι ο προσανατολισμός του παιδιού δεν μπορεί να δοθεί. Το κομάτι που χρειάζεται προσοχή είναι το άγχος, οι φοβίες, πιθανόν οι έμμονες ιδέες. Όλα τα παιδιά έχουν φοβίες και άγχη λογικά ή παράλογα καθώς μεγαλώνουν, το πόσο πολύ, πόσο συχνά, γύρω από ποιο θέμα και το κατά πόσο διαταράσσουν συνολικά τη ζωή του παιδιού είναι που κάνει τη διαφορά. Κάτι ας πούμε \'παθολογικό\' δεν θα φύγει από μόνο του απλά αν το αγνοήσεις, μπορεί όμως να διευκολυνθεί σημαντικά μέσα σε ένα ήρεμο και σταθερό περιβάλλον. Κάτι \'φυσιολογικό\' μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις και να αγγίξει τα όρια της \'παθολογίας\' αν του δώσεις υπερβολική σημασία και το περιβάλλεις με άγχος.

Πέρα από αυτά τώρα: ναι, είναι πιθανό να συνειδητοποιεί τη σεξουαλική έλξη, όχι δεν είναι μικρός για να εκδηλώνει προτιμήσεις. Αλλά είναι πολύ μικρός για να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα. Συνηθίζουμε να λέμε ότι εκφράζεται στην εφηβεία ο σεξουαλικός προσανατολισμός, όχι μόνο γιατί τότε ολοκληρώνεται η σωματική ανάπτυξη, αλλά και γιατί τότε είναι που αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οι ερωτικές σχέσεις και τότε είναι που αποκτάμε την ικανότητα να επεξεργαζόμαστε γνωστικά τα δεδομένα, που αποκτάμε τον τρόπο σκέψης των ενηλίκων. Δεν καθορίζεται όμως στην εφηβεία και δεν αλλάζει με το να ενθαρρύνονται πολιτισμικά \'αγορίστικες\' δραστηριότητες.

Νομίζω πως παίρνετε την πιο ενδεδειγμένη απόφαση... Στο ότι το παιδί είναι μπερδεμένο και ίσως χρειάζεται λίγο χρόνο για να αποκατασταθεί η τάξη στη ζωή του, συνηγορεί απόλυτα η επιθυμία να θέλει να φιλήσει παντού τον αδελφό του !! Χωρίς να ήμουν μπροστά, έχω την εντύπωση πως μια τέτοια δήλωση δεν μπορεί να έχει άλλη εξήγηση παρά μόνο ότι κατά κάποιο τρόπο νομίζει πως έτσι \"τραβάει\" πιο πολύ την προσοχή σας (?), είναι σίγουρο όμως πως δεν έχει καμία απολύτως σεξουαλική κατεύθυνση...

Συμφωνώ με το προηγούμενο μήνυμα. Η \'λανθάνουσα\' περίοδος είναι ένας όρος της ψυχαναλυτικής θεωρίας. Είναι μια φάση της ανάπτυξης από τα 5-6 χρόνια περίπου ως την εφηβεία. Σε αυτή την περίοδο η σεξουαλικότητα μπαίνει σε μία \'λανθάνουσα\' περίοδο, πριν την επαναφορά της στην εφηβεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν ασχολείται καθόλου με \'αγάπες\' , \'έρωτες\' και θέματα σεξ, αλλά ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία άλλου είδους διαπροσωπικές σχέσεις (π.χ. οι σχέσεις του παιδιού με φίλους-συμμαθητές) και οι διάφορες δραστηριότητες (χόμπι, σχολείο). Είναι λοιπόν μια ηλικία κατάλληλη για απόκτηση γνώσεων, ανάπτυξης ικανοτήτων και κοινωνικοποίησης. Βασικό θέμα είναι η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης.