Υποκρισία παντού/"πρέπει"

Εε παιδιά, όπως έχω αναφέρει, τίποτα δεν είναι επιλογή στη ζωή μου, παρά τελευταίες λύσεις, και βέβαια δεν είναι μόνο θέμα ανθρώπων. Γενικότερα, δεν ανήκω.
Έχω αγνοήσει χίλιες φορές, αλλά εξακολουθούσαν το ίδιο. Μέχρι που τους είπα και να μη μου μιλάνε. Όμως έκαναν ξανά σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αντιμετωπίζω πληθώρα προβλημάτων στις σχέσεις με ανθρώπους, έχω δει το μοτίβο που επαναλαμβάνω ( https://www.psychology.gr/forum/thre...�-παντού ) , αλλά τουλάχιστον με αυτά τα άτομα της σχολής δεν ήμουν έτσι ποτέ.
Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τους ανθρώπους και ίσως είναι όλα δικό μου λάθος εξ αρχής. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο με κουράζει το να είμαι γύρω από άλλους ανθρώπους-οποιονδήποτε. Δεν τους καταλαβαίνω καθόλου, γιατί θέλουν αυτά που θέλουν, γιατί κάνουν ό,τι κάνουν, πώς τα καταφέρνουν σε τόσα, τους παρατηρώ σαν να μην είμαι ένας από αυτούς. Σαν να παρατηρώ μαριονέτες να πηγαίνουν πάνω κάτω, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λέξεις και τους ίδιους κύκλους χωρίς τέλος.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Εε παιδιά, όπως έχω αναφέρει, τίποτα δεν είναι επιλογή στη ζωή μου, παρά τελευταίες λύσεις, και βέβαια δεν είναι μόνο θέμα ανθρώπων. Γενικότερα, δεν ανήκω.
Έχω αγνοήσει χίλιες φορές, αλλά εξακολουθούσαν το ίδιο. Μέχρι που τους είπα και να μη μου μιλάνε. Όμως έκαναν ξανά σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αντιμετωπίζω πληθώρα προβλημάτων στις σχέσεις με ανθρώπους, έχω δει το μοτίβο που επαναλαμβάνω ( https://www.psychology.gr/forum/thre...�-παντού ) , αλλά τουλάχιστον με αυτά τα άτομα της σχολής δεν ήμουν έτσι ποτέ.
Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τους ανθρώπους και ίσως είναι όλα δικό μου λάθος εξ αρχής. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο με κουράζει το να είμαι γύρω από άλλους ανθρώπους-οποιονδήποτε. Δεν τους καταλαβαίνω καθόλου, γιατί θέλουν αυτά που θέλουν, γιατί κάνουν ό,τι κάνουν, πώς τα καταφέρνουν σε τόσα, τους παρατηρώ σαν να μην είμαι ένας από αυτούς. Σαν να παρατηρώ μαριονέτες να πηγαίνουν πάνω κάτω, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λέξεις και τους ίδιους κύκλους χωρίς τέλος.

---

Εκτός από φιλίες και τους ανθρώπους στην σχολή σου, οι υπόλοιπες σχέσεις σου πως είναι?
Το ίδιο μοτίβο ακολουθείς και με γονείς, οικογένεια, τον σύντροφο σου?

Ναι, το ίδιο μοτίβο.

Έχω την εντύπωση πως το να σε μισούν είναι καλύτερο από το να σε αγαπούν.
Βασικά δεν μπορώ να αφήσω κανέναν να έρθει κοντά, ασφυκτιώ.

Έχεις σκεφτεί από που ξεκίνησαν όλα αυτά και γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι;

Όχι. Έχω πάρα πολύ κακή μνήμη. Μπορώ να πω πως δεν θυμάμαι καν τίποτα από παιδική ηλικία και γενικά οι αναμνήσεις μου είναι πολύ σκόρπιες για να καταφέρω να καταλάβω αν υπάρχει κάποια αιτία κάπου.

Πιθανόν να έχεις θάψει κάποιες αναμνήσεις υποσυνείδητα. Γιατί δεν πας σε έναν ψυχολόγο να μιλήσεις; Κακό δεν είναι. Καλό θα σου κάνεις.

Γιατί δεν πιστεύω σε αυτούς καθόλου, μα καθόλου. Αντίθετα, σου δημιουργούν περισσότερα προβλήματα.

Συνεπώς αφού δεν πιστεύεις στους ψυχολόγους και τόσα χρόνια άκρη δεν βγάζεις, η εναλλακτική σου ποιά είναι; Γιατί στο άλλο σου θέμα ακούστηκες δυστυχισμένη από την ίδια σου την αλλόκοτη συμπεριφορά και ότι θα ήθελες να την αλλάξεις. Σε αυτό το θέμα όταν σου είπαμε ότι μπορεί εσύ να είσαι η λάθος φαίνεσαι να ρίχνεις το ανάθεμα στην άδικη κοινωνία που είναι γεμάτη υποκριτές. Θεωρείς ότι μπορείς να βρεις από μόνη σου μια λύση ή θα συνεχίσεις αυτό το μοτίβο μια ζωή;

κατσε βρε wonderer η αληθεια ειναι λιγο δυσκολη εμεισ τι μαθαμε και πηγαμε να πεθανουμε ειμαι και πατερασ πληρωνω κι ολα πρεπει η γυναικα μου το παιδι μου να ειναι καλα κι εγω να πληρωνω ετσι αγαπη μου μη στεναχωριεσαι υπαρχουν χειροτερα

θα σου πω εγω ειχα οικογενεια 20 χρονια πληρωνα τα παντα με γαμησαν απο ολεσ τισ τρυπεσ δε νοιαστηκε κανεισ τι κανω πωσ ειμαι κι αν ζω η γυναικα μου ειναι μπουρδελο εγω εγινα τριμπουρδελο για να ζησει την κορη την παντρεψα αφου τα εξηγησα οτι μπορουσα εγω δεν μπορω να συνεχισω αλλο αν συνεχισω παει να πει δεν εχουμε στρατο στρατο εχουμε ομωσ οπωσ βλεπεισ οποτε φευγω την οικογενεια την αναλαμβανει ο παππουσ να κανει κατι κι αυτοσ εσεισ ειστε φρεσκοι εγω σασ αγαπησα εμενα δε με αγαπησε κανεισ να κατσεισ να διαβασεισ τι εχω γραψει να με θυμασαι ετσι λιγο να χαιρομαι απο πανω που θα παω

μπορεισ να μιλησεισ με τουσ σερβιτορουσ και τα παιδια που δουλευουν στην καφετερια που σασ ειπα το ενα ειναι το παιδι 22 χρονων ο αλλοσ ειναι ο γαμπροσ καλα παιδια ολα να τουσ δειξεισ και τισ φωτογραφιεσ που εχεισ ετσι να ξερουν τα παντα ολα να γινετε και φιλοι αν θελετε ξερουν αυτοι να κανουν καφε ο γαμπροσ μου για 2 αστερια μισελεν ενα σιγουρα αυτα και φιλακια πολλα

εσυ εχεισ παιδια μικρα τα βλεπεισ μικρα και αθωα και καλα κρατα μια πισινη με ολουσ για να μη πληγωνεστε εγω τα παιδια μου τα εξηγηθηκαμε θα μασ πεισ αληθεια θα σου πουμε αληθεια αφου οπωσ ηταν τα πραγματα και πολλα εκανεσ αρα αληθεια κι οτι γινει κι εγινε αυτο εχεισ κανενα παραπονο δε σου εξηγηθηκα ποτε αυτο εμαθα αλανα κι εμεινε ετσι μεχρι που θα πεθανω αυτα

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Όχι, μου έδειξαν πως είναι, τουλάχιστον προς εμένα ήταν υποκριτές. Δεν τους κρίνω στο σύνολο, γιατί μπορεί με άλλους να μην είναι έτσι. Σίγουρα με άλλους δεν θα 'ναι έτσι. Με εμένα υποκρίνονται. Επίσης, (ως προς εμένα) είναι ένα κλίμα του τύπου "δεν έχω τι να κάνω, ας περάσω την ώρα μου", είναι τόσο επιφανειακό και δεν το μπορώ αυτό άλλο πια. Με είχαν γραμμένη και ξεχασμένη όλο το καλοκαίρι και τώρα που ξεκίνησε ξανά η σχολή άρχισαν τα "μας έλειψες" και μπλα μπλα μπλα. Βλέπεις για ποια δήθεν μιλώ; Γιατί νιώθουν την ανάγκη να έρθουν να μου πουν πως τους έλειψα, τη στιγμή που όλο το καλοκαίρι πραγματικά δεν υπήρχα για κανέναν;

---

Κατσε γιατι κι εγω οπως και πολλοι απο εμας ειμασταν σε σχολη και μετα το καλοκαίρι όντως χαρήκαμε που είδαμε κάποιους συμφοιτητές και όντως μας έλειψε η παρουσία τους. Το ιδιο και στο σχολειο. Έτσι είναι η ζωή, έχεις πάρε δώσε με λίγα άτομα συνεχώς και με αρκετά περιστασιακά, αυτό δεν σημαίνει ότι με τους περιστασιακούς υποκρίνεσαι. Δεν μπορείς να είσαι με όλους κολος και βρακί.

@wonderer τα λεφτα τα εχει ο λογιστησ του ελαιοτριβεα αυτοσ ελεγε οτι ειμαστε μπουρδελα ολοι και τα κρατουσε γι αυτο ειναι τοσα πολλα να πατε να παρετε οτι θελετε δανεικα και θα σασ κρινει και μετα προτεινω στη γυναικα μου να παρει ενα χωραφακι με γυρω στισ 250 ελιτσεσ κι εσεισ θα παρετε τα λεφτα που κανουν τα εργαλεια ενα χορτοκοπτικο ενα τρακτερακι κι ενα ραντιστικο θα παρετε το λιγοτερο αυτα τα λεφτα και ολοι αμα μαθετε οτι δεν εχω να φαω θα μου τα δωσετε πισω δηλαδη θα παω στο χωραφακι και θα μου παρετε εργαλεια κι ολα καλα αυτα τα λεφτα θελω πισω παρτε οσα θελετε και πατε να σασ κρινει γτ εχουμε διαφωνια αυτα

Βρε ΄συ elis εγώ όσο καιρό είμαι στο φόρουμ σε έχω συμπαθήσει, αλλά γράφεις πάλι άλλα ντ' άλλα παπαντάλα, τι σχέση έχει αυτό που λες με το θέμα της κοπέλας;

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Αδυνατώ να είμαι γύρω από τα άτομα της σχολής. Δεν μπορώ, πώς το λένε; Η υποκρισία και τα δήθεν, το ότι νιώθω αναγκασμένη να υποκριθώ και εγώ. Ίσως η ειρωνία που παρατηρώ πολλές φορές. Και παίρνουμε και απουσίες, δηλαδή έλεος πια. Σηκώνομαι και φεύγω από τα μαθήματα μόνο και μόνο γιατί έχω εκνευριστεί τόσο πολύ από αυτήν την εικόνα που δεν την αντέχω. Και μετά θα πρέπει να εξηγήσω κιόλας γιατί. Άντε να καταλάβει κανένας. Δεν πρέπει να λείπεις, εκτός αν έχεις σοβαρό θέμα στο σπίτι. Διαφορετικά, είσαι τεμπέλης, αχάριστος, χαζός, αφελής, ανεύθυνος, απρόσεκτος, αμελείς πράγματα. Μία φορά να πάω και να πω, εντάξει δεν ήταν λάθος που ήρθα. Δυστυχώς είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσω. Τίποτα στη ζωή μου δεν είναι επιλογή πια. Είναι όλα πράγματα του "πρέπει".

---

Γεια σου.

Μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω αυτά που περνάς. Τα έχω περάσει και εγώ αυτά στη σχολή όπου οι άλλοι πάντα έφευγαν ή δεν κάνανε κοπάνες τέλος πάντων.
Αλλά εγώ όμως πήγαινα κάθε μέρα και δεν είχα χάσει κανένα μάθημα και αν έχασα ήταν μόνο σε περιπτώσεις ανάγκης. Όσο για την συμπεριφορά που λες την έχω δει και αυτή. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι σε αυτό..απλά προσπαθείς να τους γράφεις.

Δυστυχώς ο κόσμος έχει ξεφύγει και ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και οι περισσότεροι κοιτάνε για συμφέρον μόνο. Λίγα είναι τα καλά άτομα.. Δύσκολα θα τους βρεις βέβαια.

Έχουν τύχει στιγμές που εγώ την πλήρωσα γιατί κάποιοι καθηγητές με ρωτούσαν κτλ..Την πλήρωνα πάντα εξαιτίας των άλλων.

Τι να πεις.. πολύ ανωριμότητα.

Γι'αυτό εγώ ποτέ δεν ταίριαξα με τις παρέες κτλ. Πάντα ήμουν μόνος και αν με ρωτούσε κάποιος/α απλά δεν ενδιαφερόταν στην πραγματικότητα.

Σου εύχομαι να βρεις το κατάλληλο άτομο που θα σε κάνει να νιώθεις καλά. Όλα θα πάνε καλά.

Σας ευχαριστώ όλους για τον χρόνο σας και τις συμβουλές σας, σημαίνουν πολλά.
Εύχομαι όλοι να είστε καλά, πάντα να προσπαθείτε, να έχετε ανθρώπους που σας αγαπούν και να αγαπάτε.

και να πω εδώ απαντώντας στη Σόνια πιο πολύ, πώς είναι δυνατόν να κλείσει αυτιά και μάτια στους συμφοιτητές της που την περιβάλλουν και να κοιτάξει απλά να παρακολουθεί και να περνάει τα μαθήματα? Πόσο λάθος είναι μια τέτοια οπτική?
Το πανεπιστήμιο όπως και το σχολείο προηγουμένως και η οικογένεια πρωταρχικά είναι μικρογραφίες της κοινωνίας. Όταν ένας άνθρωπος δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί στα προηγούμενα αυτά και προκαταρκτικά σχήματα κοινωνίας που ανέφερα, πώς θα μπορέσει μετά να προσαρμοστεί και σε ολόκληρη την κοινωνία και να τον ενδιαφέρει απλά να κάνει τη δουλειά του??
Δεν είμαστε ρομποτάκια που ήρθανε στον κόσμο απλά για να δουλεύουν. Υποτίθεται πως ήρθαμε για να μάθουμε και να εξελιχθούμε έχοντας ενίοτε και συνοδοιπόρους στο ταξίδι αυτό της ζωή, με τους οποίους θα μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτά που μαθαίνουμε και τις εμπειρίες μας, ώστε να βιώνεται κάπως πιο ανώδυνα ο πόνος της μάθησης.

Προσωπικά συμμερίζομαι τη διάθεσή σου wanderer και την αγανάκτησή σου με τους ανθρώπους γιατί είμαι κι εγώ της ίδιας αντίληψης και συνομοταξίας.
Καταλαβαίνω πως μια τέτοια συμπεριφορά αντίδρασης απέναντι στους άλλους δεν βγάζει πουθενά, όμως από κάπου ξεκινά. Και σίγουρα δεν φταίει απλά και μόνο ο κακός μας εαυτός που σαν τον κακό λύκο που ακούω και ξανακούω ταΐζουμε πιο πολύ και γι αυτό επικρατεί και μας καθορίζει τη ζωή.

Προφανώς από κάπου παίρνουμε αφορμή και είμαστε αντιδραστικοί. Εγώ υπηρετώ την άρνηση πολλά χρόνια, φυσικά δεν με έχει βγάλει πουθενά, είμαι στο ίδιο σημείο, και δεν τη θεωρώ λύση σε ένα πρόβλημα που απλά δεν έχει λύση, αλλά τη θεωρώ τουλάχιστον πιο γνήσια και ειλικρινή στάση απέναντι σε ό,τι δυσαρμονικό και παράλογο υπάρχει γύρω μας.

Άλλοι στη θέση μου θα είχαν ξεκολλήσει από αυτή τη φάση της άρνησης και θα είχαν προσπαθήσει να μετασχηματίσουν το όποιο κακό βλέπουν γύρω τους σε καλό. Κάποιοι πιο δυνατοί ίσως από μένα και πιο αισιόδοξοι.
Και δεν λέω όποιο κακό βλέπουν μέσα τους γιατί καταλαβαίνεις wanderer πως άνθρωποι με τόση αρνητικότητα όπως εμείς που κατακρίνουν τα στραβά των άλλων, ανήκουν στην κατηγορία αυτών που δεν βλέπουν στον εαυτό τους στραβά.
Και το ίδιο ισχύει και με μένα. Παίρνω τη θέση του κριτή των άλλων και γενικά του κόσμου και δεν καταλαβαίνω τι δεν πάει καλά με μένα.
Και το καταλαβαίνω μόνο εκ του αποτελέσματος, όταν βλέπω δηλ πως αυτή η στάση μου δεν με βοηθάει να προχωρήσω και με έχει καθηλώσει στο ίδιο σημείο για πολλά χρόνια.

Εν τέλει δεν πιστεύω πως διαφέρουμε απ' τους άλλους ανθρώπους ουσιαστικά παρά μόνο στο ότι τα παίρνουμε πιο βαριά και θίγεται πιο εύκολα το εγώ μας και η αξιοπρέπειά μας ενώ άλλοι δεν δίνουν τόση σημασία στο τι προκαλούν με τα λόγια και τη συμπεριφορά τους στους άλλους. Τα παίρνουν πιο ελαφριά και δεν τα αφήνουν να τους επηρεάσουν σε βαθμό που να τους ακυρώσουν σαν ανθρώπους και να θυσιάσουν ακόμα και τα όνειρα που μπορεί να είχαν για χάρη ενός καπρίτσιου, για να δείξουν δηλ στους άλλους τη δυσαρέσκειά τους απέναντί τους.

Τελικά δεν κερδίζει κανείς από μια τέτοια στάση. Ούτε εμείς που αντιδρούμε ούτε οι άλλοι βέβαια "παίρνουν το μάθημά τους".
Και πιο πολύ εμείς είμαστε οι χαμένοι ασφαλώς γιατί εμείς μένουμε πίσω στη ζωή και αφήνουμε τους άλλους να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή μας, όσοι κατάφεραν και προχώρησαν δηλ.

Είμαστε όλοι αλληλένδετοι, όσο κι αν θέλουμε να αποκοπούμε απ' την κοινωνία. Με την αρνητική μας στάση την επηρεάζουμε αρνητικά. Τροφοδοτούμε το κακό της κομμάτι. Βλέπουμε το στραβό και αντί να έχουμε την επιθυμία να το ισιώσουμε μένουμε κολλημένοι στο ότι είναι στραβό και αναρωτιόμαστε γιατί να είναι στραβό και λέμε ότι δεν θα έπρεπε να είναι στραβό.
Και δικαιολογημένα θα έλεγε κανείς δεν έχουμε όρεξη να διορθώσουμε κάτι στραβό όταν δεν υπάρχει ανατροφοδότηση με καλό, όταν δεν υπάρχει και ένα είδος ανταμοιβής για την όποια προσπάθειά μας.
Όταν γευόμαστε συνεχώς απογοητεύσεις από πού να αντλήσουμε τη δύναμη να κάνουμε κάτι καλό?

Και δεν είναι μόνο ο υποκριτικός χαρακτήρας των ανθρώπων που συμβάλλει σε μια στάση αδράνειας από μέρους μας, είναι και ολόκληρη η κατεύθυνση που έχει πάρει ο κόσμος, ένας δρόμος που στρώνεται και συντηρείται καθημερινά από την κάθε μικρή ατομική μονάδα του καθενός ώστε να υπάρχει αυτό το παγκόσμιο οικοδόμημα της κοινωνίας, το οποίο για να στέκεται απαιτεί όλο και πιο πολύπλοκους μηχανισμούς λειτουργίας.
Κι εμένα πες με οπισθοδρομική. Όμως δεν πιστεύω πως ο άνθρωπος αλλάζει κατά βάση. Δεν μπορεί να γίνει θεός ούτε να βγάλει φτερά να πετάξει ούτε μπορεί να αλλάξει δραματικά η ηθική του υπόσταση κατά τη διάρκεια του βίου του. Πιστεύω πως ήρθαμε στον κόσμο για να μάθουμε όπως είπα αλλά μέσα σε λογικά πλαίσια.

Η σημερινή κοινωνία έχω πάψει να παρακολουθώ τους ρυθμούς με τους οποίους τρέχει και εξελίσσεται, απλά γιατί θεωρώ αυτούς τους ρυθμούς παραφύσιν κάτι που εκδηλώνεται και αποτυπώνεται σε όλους εμάς που έχουμε περάσει ψυχικές ασθένειες. Κάπου θα ξεσπάσει το παράλογο, το μη συμβατό με την ανθρώπινη φύση και ξεσπάει σε εμάς που δεν έχουμε μάθει στον αυτοέλεγχο και στο να σεβόμαστε τα όριά μας και που τρέχαμε από μικροί να ικανοποιήσουμε τις όποιες απαιτήσεις μας έθετε το όποιο σύστημα, που αρχικά ήταν το σχολείο.

Και δεν φταίμε ασφαλώς γιατί μαζί με τις υποχρεώσεις που έχουμε θα έπρεπε από μικρούς να μας δίναν και έναν οδηγό ψυχολογικής επιβίωσης. Επιβίωσης της ψυχής μας δηλ, έναν οδηγό προστασίας του εαυτού απέναντι στις επιδρομές και τις απαιτήσεις της κοινωνίας.

Βέβαια κανείς δεν έχει έναν τέτοιον οδηγό. Όλοι ψάχνοντας πάμε, απλά κάποιοι αναπτύσσουν ισχυρότερες άμυνες και επιβιώνουν πιο εύκολα, ενώ κάποιοι άλλοι είναι πιο αδύναμοι και αυτοί είναι εν τέλει που θα χαθούν απ' το χάρτη αν δεν αφήσουν απογόνους, ακολουθώντας τον κανόνα της φυσικής επιλογής.

Δεν είμαι σίγουρη τι προτείνεις στην κοπέλα με αυτό το μήνυμα, να παρατήσει τα μαθήματά της, μεθαύριο τη δουλειά της και να λάβει τον ρόλο του γκρινιάρη απροσάρμοστου στη γωνία περιμένοντας τον θάνατο;

ναι θα μπορούσε να κάνει και αυτό, εγώ αυτό κάνω, αλλά όπως έγραψα δεν το θεωρώ λύση ούτε το επικροτώ γιατί δεν ωφελεί καμία απ' τις δύο μεριές. Θα μπορούσε να ακολουθήσει αυτό το δρόμο ως πιο συμβατό με τα συναισθήματά της για ένα διάστημα ίσως μέχρι να ωριμάσει μέσα της η ιδέα πως κανείς δεν είναι τέλειος και πως όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, απλά κάποιοι είναι πιο ανθεκτικοί ενώ άλλοι βράζουν πιο εύκολα.
Μπορεί όμως και να μην αποδεχθεί ποτέ την πραγματικότητα. Αν δεν το κάνει μια ζωή θα βασανίζεται.
Στην κοινωνία επιβιώνουν οι σκληροί και οι δυνατοί. Ας μην κρυβόμαστε. Όσοι είναι πιο ρομαντικοί και διατηρούν κάτι από τα ιδανικά που κάποτε έφτιαξαν με το κεφάλι τους, αυτοί είναι που μια ζωή χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο και βασανίζονται.
Θα μου πεις πως κάτι τέτοιο είναι χαζό, πως δεν έχει λογική. Έχει λογική όμως από την άποψη ότι αυτοί οι ρομαντικοί δεν απέρριψαν τις αρχές τους και τα ιδανικά τους για χάρη μιας δουλειάς, για χάρη της επιβίωσης γενικότερα.
Οπότε υπάρχει μια καθαρή συνείδηση.
Όλοι ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε. Απλά υπάρχουν αυτοί που παλεύουν και προσπαθούν μια ζωή να φτιάχνουν πράγματα ξεχνώντας το πρόσκαιρο του βίου τους, και υπάρχουν και οι άλλοι που έχοντας κατά νου την ματαιότητα των πραγμάτων, ζουν μέσα στον κόσμο και ταυτόχρονα και έξω από αυτόν είτε κάνοντας όνειρα που ξέρουν πως δεν θα πραγματοποιηθούν είτε ζώντας αντιδραστικά και παρασιτικά κάποιες φορές μόνο και μόνο για να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους προς τους άλλους που ζουν χωρίς ιδανικά κατά βάσιν, αφού τα ιδανικά είναι οι ιδέες στην απόλυτή τους μορφή και δύσκολα ακολουθούνται σε μια κοινωνία ανθρώπων όπου ο πρώτος κανόνας για την συνέχιση της ύπαρξής της είναι ο συμβιβασμός.

Η πιο λογική και πιο δύσκολη λύση για μένα είναι να γίνει κανείς μέρος του συστήματος, δηλ να το αποδεχθεί και να το πολεμήσει εκ των έσω. Να προσπαθήσει να υπηρετήσει τα ιδανικά του έχοντας μια θέση ισχύος. Γιατί από μια θέση παρασιτική μόνο να φωνάζει μπορεί και να διαμαρτύρεται κατά της σκληρότητας του ξενιστή του ο οποίος όμως τον ταΐζει κιόλας, να μην το ξεχνάμε αυτό.
Δηλ ο ξενιστής σου δίνει κάτι που έχεις ανάγκη για τη σωματική σου επιβίωση και σου παίρνει κάτι απ' την ελευθερία σου γιατί αυτός ορίζει το πώς θα ζεις.
Τίποτα δεν είναι χωρίς κόστος σε μια κοινωνία. Και κανείς δεν είναι απόλυτα ελεύθερος επίσης.
Απλά όλοι προσπαθούμε και τείνουμε προς το καλύτερο.

φαβελ αγαπη μου θα στα πω εσενα για να καταλαβει η wonderer την αληθεια για τα κουτσομπολια και τισ συμβουλεσ μονο αυτο θα πω και θα ξετυλιχτει το κουβαρι και μετα παει μονο του
εγω ειχα μια παρεα 4 καταπληκτικα αγορια και 2 -3 κοριτσια βγαιναμε καναμε συζητουσαμε περνουσαμε καλα ολα ηταν τελεια μεχρι που αποφασισαν να παντρευτουν και να κανουν παιδια δεν ξεραν δε ρωταγανε δεν ξεραν να μη στα πολυλογω η παρεα διαλυθηκε τατου στην καρδια και παμε παρακατω εγω διαλυθηκα πηγα σε γιατρο και απο το ιντερνετ βρηκα κατι αλλουσ γιωταδεσ κι εγω γιωτασ ειμαι αρχιζω τουσ κουτσομπολευω οι γιωταδεσ αταραχοι ουτε τουσ ενοιαζε συνεχιζω βρισκω παρεα κατι μπαρμανια και σερβιτορεσ και τουσ λεω ολη την ιστορια τησ ζωησ τησ δικιασ μου και των κολητων μου 7 χρονια πινουμε καφε με αυτα τα παιδια και τουσ λεω ιστοριεσ και μαθαινω προσφατα οτι οι γιωτα 5 ειναι οι μοναδικοι που δε χρειαζετε να πανε στρατο ειναι ηδη ετοιμοι αρα πωσ πανε τα κουτσομπολια με τουσ καλυτερουσ χειροτερουσ και ποτε μιλαμε αυτο θα το βρειτε και το συμπερασμα που βγαινει ειναι οτι αυτο το μπουρδελο ειναι κραταρα στρατο οταν ξεκινησα γιωτα 1 και τωρα γιωτα 5 εγω τουσ ελεγα θελω να γινω ανθρωποσ δεν τουσ ελεγα κατι αλλο αυτα

για τα γιωτομπαλλα τωρα εγω βγηκα σχεδον γιωτομπαλλο απο το στρατο βγαινω δουλευω και σε 2-3 χρονια ημουν τελειωσ αχρηστοσ το ερωτημα ειναι αν ξερεισ την αληθεια μπορεισ να λειτουργησεισ με τιποτα τωρα εγω εκανα μια επανεκπαιδευση οσο ημουν μονοσ και λειτουργω στα φυσιολογικα πλαισια αυτο θεωρειτε αδυνατο αφου πετυχα αυτο εκανα μια εκπαιδευση στα κοριτσια 4 ολοι εμεισ οι 5 κινουμαστε στη σφαιρα του αδυνατου και αν ενωθουμε κανουμε παπαδεσ συνολικα απο τα 7 χρονια τα 2-3 ειμασταν ενωμενοι αν δεν εγιναν παπαδεσ ελατε και πειτε με μαλακα αλλα εγιναν και ειναι ολο αυτο για ταινια αυτα

για τισ φιλιεσ λεει αμα πανε 7 χρονια πανε για παντα

Πραγματικά κουράστηκα, είμαστε πάντα μόνοι μας. Ταυτότητα έχουμε μέχρι να αρχίσει να μας σέρνει η ζωή, μετά δεν έχουμε. Δεν έχουμε επιλογές, όχι. Σου πέφτουν καταστάσεις και αποφάσεις που δεν πήρες ποτέ εσύ, μα ΠΡΕΠΕΙ να τις δεχτείς. Είμαστε φοβερά αδύναμοι να αλλάξουμε πράγματα, δε γίνεται. Να σου πω ένα μυστικό; Ό,τι και να κάνεις, κάποιος πάνω γελά. Θα κάτσεις να βασανίζεσαι για το ΤΙΠΟΤΑ. Θα πονάς, θα ματώνεις, μα να σου πω κάτι; Κανείς δε θα σε βλέπει. Και να μιλήσεις, να φωνάξεις, κανείς δε θα ακούσει. Ίσως κάποιος ακούσει την κραυγή σου, μα σύντομα θα την ξεχάσει, θα φύγει. Κανείς δε θα σε θυμάται καν. Όλα για το τίποτα. Τίποτα κακό δε μου έχει συμβεί, μα δε δουλεύει πια το κεφάλι μου. Σύντομα κάποιος κάπου θα πει και θα γράψει ό,τι είπα και εγώ, μα τι σημασία έχει; Θα σβηστεί η δική μου σκέψη και ύπαρξη λες και δεν υπήρχε ποτέ. Ένα ηλίθιο τίποτα. Είμαι ένα τίποτα. Πάντα θα είμαι ένα μόνο του τίποτα. Μα γιατί; Γιατί; Εύχομαι να μην είχα υπάρξει ποτέ. Κάποιος γελά ψηλά, γιατί αν έρθει το τέλος σου, ήταν όλα για το τίποτα. Δεν έχεις κανέναν έλεγχο. Θέλω να κλάψω για ώρες απόψε, θέλω να κλαίω όλο το βράδυ. Μα δεν μπορώ, δεν έχω ούτε δάκρυ. Θέλω να πάρω λίγα περισσότερα παυσίπονα απόψε.

Πολύ ποιητικά όλα αυτά. Έπαθα πλάκα σε σημείο που δεν μπορώ να τα καταλαβω

Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο από κανέναν.

Ποτέ κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει. Ποιος να το κάνει ούτως ή άλλως και γιατί; Είμαστε εγωκεντρικοί όλοι. Κανείς δε νοιάζεται πέρα από το εγώ του.

Νιώθετε την ανάγκη να ειρωνεύεστε ακόμη και εδώ. Δείχνετε πως έχω δίκιο.

Κοίτα επειδή εσύ ίσως μπορείς να εκφράζεις καλύτερα αυτά που νοιώθεις δεν σημαίνει οτι δεν νοιώθουν και οι άλλοι άνθρωποι.καταλαβαινω τι θες να πεις αλλά απλά δεν θα τα έλεγα έτσι όπως εσύ. Μην Τσαντίζεσαι. Υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς να πουν τίποτα με το βλέμμα η με μια κίνηση τα λένε ολα

Άνθρωποι; Πού είναι; Γιατί είμαι πάντα μόνη μου;

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Άνθρωποι; Πού είναι; Γιατί είμαι πάντα μόνη μου;

---

Είσαι πολύ μικρή για να θεωρείς ότι θα είσαι πάντα μόνη.
Και γιατί δεν προσπαθείς να βγάλεις τα θετικά από όλο αυτό?
Βρες τι σου αρέσει εσένα σαν wanderer, αγάπησε τον ευατο σου, βρες ένα χόμπι που σου αρέσει, βγες μια βόλτα μόνη σου, ψώνισε κάτι που σου αρέσει, δες τις ταινίες που θέλεις, άκουσε την μουσική που σου αρέσει.. Επωφελήσου από όλο αυτό.

Μπορεί να είναι κ επιλογή σου. Και ποιος σου είπε ότι είναι κακό να είσαι μόνη; όταν λες μόνη δεν έχεις καν συναναστροφη με άλλους ανθρώπους; η απλά νοιώθεις ότι δεν νοιώθεις κάτι πιο ουσιαστικό να πεις μαζί τους;

Δεν υπάρχει νόημα σε τίποτα.

Εννοώ πως όλα είναι ψεύτικα όσο δεν πάει.

Αυτό εννοείται ότι είναι ψεύτικα αλλά και τι σημαίνει αυτό; ότι θα σκάσεις εσύ; τι μπορείς να κάνεις εσύ για αυτό; δεν μπορείς να αλλάξεις το κόσμο. Μόνο να είσαι ειλικρινής μπορείς και τίποτε άλλο. Να λες αυτό που νοιώθεις κ σίγουρα κάποιος θα το εκτιμήσει. Στο εγγυωμαι

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Πραγματικά κουράστηκα, είμαστε πάντα μόνοι μας. Ταυτότητα έχουμε μέχρι να αρχίσει να μας σέρνει η ζωή, μετά δεν έχουμε. Δεν έχουμε επιλογές, όχι. Σου πέφτουν καταστάσεις και αποφάσεις που δεν πήρες ποτέ εσύ, μα ΠΡΕΠΕΙ να τις δεχτείς. Είμαστε φοβερά αδύναμοι να αλλάξουμε πράγματα, δε γίνεται. Να σου πω ένα μυστικό; Ό,τι και να κάνεις, κάποιος πάνω γελά. Θα κάτσεις να βασανίζεσαι για το ΤΙΠΟΤΑ. Θα πονάς, θα ματώνεις, μα να σου πω κάτι; Κανείς δε θα σε βλέπει. Και να μιλήσεις, να φωνάξεις, κανείς δε θα ακούσει. Ίσως κάποιος ακούσει την κραυγή σου, μα σύντομα θα την ξεχάσει, θα φύγει. Κανείς δε θα σε θυμάται καν. Όλα για το τίποτα. Τίποτα κακό δε μου έχει συμβεί, μα δε δουλεύει πια το κεφάλι μου. Σύντομα κάποιος κάπου θα πει και θα γράψει ό,τι είπα και εγώ, μα τι σημασία έχει; Θα σβηστεί η δική μου σκέψη και ύπαρξη λες και δεν υπήρχε ποτέ. Ένα ηλίθιο τίποτα. Είμαι ένα τίποτα. Πάντα θα είμαι ένα μόνο του τίποτα. Μα γιατί; Γιατί; Εύχομαι να μην είχα υπάρξει ποτέ. Κάποιος γελά ψηλά, γιατί αν έρθει το τέλος σου, ήταν όλα για το τίποτα. Δεν έχεις κανέναν έλεγχο. Θέλω να κλάψω για ώρες απόψε, θέλω να κλαίω όλο το βράδυ. Μα δεν μπορώ, δεν έχω ούτε δάκρυ. Θέλω να πάρω λίγα περισσότερα παυσίπονα απόψε.

---

Καλησπέρα..

Θα σου πω να μην τα παρατήσεις. Ξέρω τι περνάς γιατί τα πέρασα και ακόμα τα περνάω.

Αυτοί που θα ενδιαφερθούν θα έρθουν μπροστά σου να το ξέρεις αυτό. Αργά ή γρήγορα θα το βρεις το άτομο..Θέλει κουράγιο. Μην λες στον εαυτό σου ότι δεν αξίζεις. Αξίζεις πολλά παραπάνω από τους άλλους που δεν ενδιαφέρονται.

Και να σου πω κάτι.. Καλύτερα να είσαι μόνη παρά με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις μόνη.

Μην τα παρατάς και κουράγιο! Πολέμησέ το!

wonderer αγαπη μου γι αυτο ειμαστε ολοι ισοι απο εδω και περα γι αυτο δε λειτουργουμε γτ η αυτοεκτιμηση μηδεν κι η αυτοπεποιθηση μηδεν εγω παταω στα ποδια μου γτ εμαθα μια δουλεια εχει σημασια ποια δουλεια οχι αγροτησ εγινα και ολα καλα νιωθω ασφαλεια καπωσ γτ λεω θα παω χωραφι θα βγαλω αυτα που χρειαζομαι επισησ εγω ειμαι κωλοφαρδοσ μου μπαινουν ψυλλοι στα αυτια γρηγορα και δεν πελαγωνω ευκολα

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Όχι. Έχω πάρα πολύ κακή μνήμη. Μπορώ να πω πως δεν θυμάμαι καν τίποτα από παιδική ηλικία και γενικά οι αναμνήσεις μου είναι πολύ σκόρπιες για να καταφέρω να καταλάβω αν υπάρχει κάποια αιτία κάπου.

---

Ο χαρακτηρας δημιουργειται μεχρι τα 8 χρονια , πολυ δυσκολο ( η μαλλον αδυνατον ) να εχεις αναμνησεις πριν τα 5 ετη σου ...δεν ειναι θεμα καλης η κακης μνημης ....

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Άνθρωποι; Πού είναι; Γιατί είμαι πάντα μόνη μου;

---

Μαλλον η αιτια βρισκεται σε σενα , στην ταση μηδενισμου των παντων ................. δεν μπορουμε να φερουμε τον κοσμο και την κοινωνια στα μετρα μας , εμεις πρεπει να προσαρμοστουμε σε αυτην ........................ τα σοσιαλ μιντια , οι υπολογιστες , εκαναν τους ανθρωπους να κλειστουν στο καβουκι τους , να απομονωθουν ....... οι ηλ.υπολ. ειναι σαν τα χρηματα , καλοι υπηρετες , αλλα κακοι αφεντες ....... η νεα γενια ( και οχι μονον ) τους εχει κανει 2ο τροπο ζωης ...δλδ. αφεντες .....ας πουμε ..